16 Σεπτεμβρίου

16 Σεπτεμβρίου

 

Ἑορταζόμενοι ἅγιοι

 

●     Ἡ Ἁγία Εὐφηµία ἡ Μεγαλοµάρτυς

●     Ἡ Ἁγία Μελιτινή

●     Ἡ Ἁγία Λουντµίλα (Τσέχα µάρτυς)

●     Ὁ Ὅσιος Δωρόθεος ὁ ἐν Αἰγύπτῳ Ἐρηµίτης (+ 4ος αἰ.)

●      Ὁ Ὅσιος Κυπριανὸς Μητροπολίτης Κιέβου, Ρῶσος (+ 1406)

 

 

Περισσότερα στοιχεῖα

 

ἩἉγία Εὐφηµία ἡ Μεγαλοµάρτυς

Ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ αὐτοκράτορα Διοκλητιανοῦ, στὴ Χαλκηδόνα. Οἱ γονεῖς της Ψιλόφρων καὶ Θεοδωριανὴ ἦταν εὐγενεῖς καὶ θεοφοβούµενοι ἄνθρωποι. Τὸ ἴδιο καὶ ἡ κόρη τους Εὐφηµία, ποὺ διακρινόταν γιὰ τὴν ὑπέροχη ὀµορφιά της καὶ γιὰ τὰ σπάνια πνευµατικά της χαρίσµατα. Κάποτε, λοιπόν, ὁ ἀνθύπατος Μικρᾶς Ἀσίας Πρίσκος ἐξέδωσε διαταγὴ ποὺ ὑποχρέωνε ὅλους τοὺς κατοίκους τῆς Χαλκηδόνας νὰ παρουσιαστοῦν στὴ γιορτὴ τοῦ θεοῦ Ἄρη καὶ νὰ θυσιάσουν πρὸς τιµήν του. Ἡ Εὐφηµία, µαζὶ µὲ ἄλλους χριστιανοὺς ποὺ δὲν παρουσιάστηκαν, συνελήφθησαν καὶ κλείστηκαν στὴ φυλακή. Ὅταν µετὰ 20 µέρες χωρὶς νερὸ καὶ ψωµὶ τοὺς ἔβγαλαν καὶ τοὺς ρώτησαν ἂν ἐµµένουν στὴν πίστη τους, αὐτοὶ ἀποκρίθηκαν θετικά. Τότε κράτησαν µόνο τὴν Εὐφηµία, ποὺ µὲ διάφορα δελεαστικὰ µέσα προσπάθησαν νὰ τὴν πείσουν νὰ ἀρνηθεῖ τὸ Χριστό. Ὅµως στὸ µυαλὸ τῆς Εὐφηµίας ἐπικρατοῦσε ὁ λόγος τοῦ εὐαγγελιστῆ Ἰωάννη, ποὺ λέει: «ὃς ἂν ὁµολογήσει ὅτι Ἰησοῦς ἐστὶν ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ µένει καὶ αὐτὸς ἐν τῷ Θεῷ». Ὅποιος, δηλαδή, ὁµολογήσει µὲ ὅλες τὶς δυνάµεις του ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ ἐνανθρωπήσας Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ Θεὸς µένει σ᾿ αὐτὸν καὶ αὐτὸς µένει µέσα στὴ χάρη τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἡ Εὐφηµία, παρὰ τὰ φρικτὰ βασανιστήρια ποὺ ὑπέστη, ἀπ᾿ τὰ ὁποῖα µὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ βγῆκε ἄθικτη, ἔµεινε σταθερὴ στὴν ὁµολογία της στὸ Χριστό. Τελικὰ τὴν ἔριξαν στὰ θηρία καὶ µία ἀρκούδα τῆς ἔδωσε τὸ θανατηφόρο χτύπηµα.

 

ἩἉγία Μελιτινή

Ἡ µεγάλη της πίστη κατόρθωσε νὰ νικήσει τοὺς ἰσχυρότερους ποὺ ἀνέλαβαν νὰ τὴν νικήσουν. Ἡ ἁγία Μελιτινὴ ἔζησε κατὰ τὸ ἔτος 160 µ.Χ., ὅταν βασιλιὰς ἦταν ὁ Ἀντωνῖνος ὁ ἐπονοµαζόµενος εὐσεβής. Ὁ τότε λοιπὸν ἡγεµόνας τῆς Θρᾴκης Ἀντίοχος, σκληρὸς πολέµιος τῶν χριστιανῶν, διέταξε νὰ συλληφθεῖ καὶ ἡ Μελιτινὴ ἀπὸ τὴν Μαρκιανούπολη, ποὺ καταγγέλθηκε ὅτι ἐργαζόταν δραστήρια γιὰ τὴν διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου. Ἐπειδὴ οἱ ἀπειλὲς δὲν µπόρεσαν νὰ τὴν φοβίσουν, ἀνέλαβε ἡ ἴδια ἡ σύζυγος τοῦ ἡγεµόνα νὰ τὴν ἀλλαξοπιστήσει. Γιὰ αὐτὸ τὴν δέχτηκε στὸ σπίτι της καὶ χρησιµοποίησε ἐπιδέξια ὅλα τὰ σαγηνευτικὰ καὶ ὕπουλα γυναικεῖα µέσα. Ἀλλ᾿ αὐτὴ ποὺ ἀνέλαβε νὰ νικήσει, νικήθηκε. Ὑπέστη ὅµως µία ἧττα, ἀπὸ κεῖνες ποὺ συγχρόνως εἶναι καὶ ἔνδοξη νίκη. Θέλησε δηλαδὴ νὰ κάνει εἰδωλολάτρισσα τὴν Μελιτινή, καὶ κατέληξε στὸ νὰ γίνει ἡ ἴδια χριστιανή. Κατόπιν καὶ οἱ δυὸ γυναῖκες µαζί, ἀφοῦ ἀπέκρυψαν τὸ γεγονὸς ἀπὸ τὸν Ἀντίοχο, συνεργάστηκαν καὶ ἔφεραν πολλοὺς εἰδωλολάτρες στὴ χριστιανικὴ πίστη. Μανιώδης ὁ Ἀντίοχος, ὅταν ἔµαθε τὴν ἀλήθεια, ἀποκεφάλισε τὴν Μελιτινή, ἡ ὁποία βάδισε µὲ θάρρος στὸ θάνατο καὶ συγχρόνως στὴν αἰώνια τρυφὴ καὶ δόξα. Ἡ Ἁγία Λουντµίλα (Τσέχα µάρτυς) Γεννήθηκε πιθανῶς τὸ ἔτος 856 µ.Χ. ἀπὸ γονεῖς εὐγενεῖς, ἀλλὰ εἰδωλολάτρες. Σὲ ἡλικία 16 χρονῶν, ἦλθε σὲ γάµο µὲ τὸν ἡγεµόνα τῶν Τσέχων Μποριβόια. Ἔγιναν χριστιανοὶ τὴν ἐποχὴ ποὺ οἱ δυὸ µεγάλοι Ἱεραπόστολοι τῶν Σλάβων, Μεθόδιος καὶ Κύριλλος βρίσκονταν στὴν Τσεχία. Τότε οἱ δυὸ βασιλεῖς, µὲ θερµὸ χριστιανικὸ ζῆλο, ἔκτισαν πολλὲς ἐκκλησίες καὶ κάλεσαν Ἱερεῖς γιὰ τὸν πλήρη ἐκχριστιανισµό τοῦ λαοῦ ποὺ κυβερνοῦσαν. Ὅµως ὁ Μποριβόια, µόλις 36 χρονῶν ἀπεβίωσε. Τότε ἡ νεαρὴ χήρα Λουντµίλα, µητέρα τριῶν ἀγοριῶν καὶ µίας κόρης, ἀφιέρωσε ὅλη της τὴ ζωὴ στὸ Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία. Ἀλλ᾿ ὅταν ἀργότερα ἀνέλαβε τὴν ἡγεµονία ὁ ἐγγονός της Βιατσεσλάβος, ἡ νύφη της Δραγοµίρα, προσπάθησε νὰ ἐπαναφέρει τὴν εἰδωλολατρία. Ἡ Λουντµίλα ὅµως τὴν ἐµπόδισε παντοιοτρόπως καὶ ἡ Δραγοµίρα ὁρκίστηκε νὰ τὴν ἐκδικηθεῖ ἀκόµα καὶ µὲ θάνατο. Γιὰ νὰ γλιτώσει ἡ Λουντµίλα, ἀποσύρθηκε σ᾿ ἕνα πύργο κοντὰ στὴν πόλη τῆς Βοηµίας Τέτσιν. Ἐκεῖ ἀκριβῶς τὴν βρῆκαν οἱ ἀπεσταλµένοι τῆς Δραγοµίρας, ὅπου τὴν θανάτωσαν µὲ ἀγχόνη τὸ ἔτος 717 σὲ ἡλικία 62 χρονῶν. Ἀργότερα ὁ ἐγγονός της Βιατσεσλάβος, µετέφερε τὸ ἱερό της λείψανο στὴν Πράγα, ὅπου φυλάσσεται µέχρι σήµερα.

 

ὉὍσιος Δωρόθεος ὁἐν ΑἰγύπτῳἘρηµίτης (+ 4ος αἰ.)

 

ὉὍσιος Κυπριανὸς Μητροπολίτης Κιέβου, Ρῶσος (+ 1406)