Πολλὰ κακὰ μαστιγώνουν τὴ σημερινὴ κοινωνία. Ὡστόσο αὐτὰ ποὺ μᾶς χτυποῦν συνεχῶς καὶ ἀλύπητα εἶναι ἡ Τηλεόραση καὶ τὸ Διαδίκτυο, τὸ ὁποῖο εἶναι καὶ αὐτὸ οὐσιαστικὰ μιὰ Τηλεόραση, ὅταν δὲν εἶναι ταμεῖο γνώσεων καὶ ροῆς χρήσιμων καθημερινῶν γεγονότων. Ἡ Τηλεόραση εἶναι μεγάλη μάστιγα, διότι ὑπνωτίζει τὸν θεατὴ μὲ τὴν ὑποβλητικὴ γοητεία της. Ταυτόχρονα ἐπιβάλλει μὲ τρόπο δυναστικὸ πρότυπα μιμήσεως, τὰ ὁποῖα γίνονται «σύμβολα». Τὰ «σύμβολα» αὐτά, ὅσοι δὲν ἔχουν διαμορφώσει δική τους προσωπικότητα, τὰ μιμοῦνται στὸ ντύσιμο, στὸ τραγούδι, στὶς κινήσεις, στὴ συμπεριφορὰ καὶ στὸν τρόπο σκέψεως. Παράλληλα, ἡ Τηλεόραση μεγιστοποιεῖ τὸ ἐλάχιστο καὶ ἐλαχιστοποιεῖ τὸ μέγιστο. Ἀκόμη κλονίζει τὸν σεβασμὸ πρὸς τοὺς γονεῖς καὶ ἰδιαίτερα τὴ μητέρα, τὴ σύζυγο, τὴν ἀδελφή. Τὰ πρόσωπα αὐτά, εἰκόνες τοῦ Θεοῦ, κατὰ πάντα ἱερά, τὰ προβάλλει ὡς ἀντικείμενα ἐρωτικῆς ἐκμεταλλεύσεως. Μὲ τὰ λεγόμενα «σίριαλς» (σειρὲς συνεχείας) βίας αὐξάνει τὴ φυσικὴ ἐπιθετικότητα τῶν ἀνωρίμων. Ταυτόχρονα δολοφονεῖ τὴν ἀθώα παιδικὴ ψυχή, καταστρέφει τὴν τρυφερότητά της, τὴν πονηρεύει. Ἡ Τηλεόραση καὶ τὸ Διαδίκτυο μὲ τὶς ἀνεξέλεγκτες πληροφορίες «ἐνηλικιώνουν» τὰ παιδιὰ πρὶν ἀπὸ τὴν ὥρα τους, ἐξαφανίζοντας μ’ αὐτὸν τὸν τρόπο τὴν ἀνεπανάληπτη καὶ γεμάτη χάρη αὐτὴ περίοδο τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς. Εἰσάγουν τὰ παιδιὰ σὲ θέματα ποὺ εἶναι πέραν τῆς ἡλικίας τους, ἐξάπτουν τὴν ἁμαρτωλὴ περιέργειά τους, τὰ ἀποβλακώνουν καὶ τοὺς ἐμποδίζουν τὴ δυνατότητα ἐπιλογῆς. Χωρὶς καμιὰ ἀναστολὴ παραβιάζουν τὸ ἱερὸ ἄσυλο τῆς οἰκογένειας ἀλλὰ καὶ τὸν τρόπο σκέψεως τοῦ ἀτόμου. Ἀφήνουμε τὴν ἀναισχυντία τῶν διαφημίσεων, μὲ τὶς ὁποῖες καλλιεργοῦν ἕναν ἄκρατο καταναλωτισμό, διότι προσπαθοῦν νὰ πείσουν ὅτι γιὰ νὰ ἐπιτύχει κάποιος στὴ ζωὴ δὲν χρειάζεται τίποτε ἄλλο παρὰ νὰ ἀγοράζει, συν-εχῶς νὰ ἀγοράζει, μάλιστα δὲ τὸ διαφημιζόμενο ἀγαθό!…
Πρὶν ἀπὸ λίγα χρόνια κάποιοι κυβερνητικοὶ ἐπιτήδειοι, γιὰ καθαρὰ πολιτικοὺς λόγους, κυκλοφόρησαν μιὰ θεωρία: Εἶπαν: «Ὁ ἑλληνικὸς λαὸς ἔκανε πλέον ἅλματα προόδου! Εἶναι ἤδη ἕτοιμος καὶ ὥριμος γιὰ ὅλα!». Ἔτσι, μέσῳ τῆς φωτεινῆς ὀθόνης, ἄρχισαν νὰ τόν… ἐξυψώνουν! Τοῦ ἔμαθαν πῶς νὰ καταχρᾶται τὸ δημόσιο, πῶς νὰ βωμολοχεῖ, πῶς νὰ ἀσχημονεῖ, πῶς νὰ χειροκροτεῖ τὴν παρελαύνουσα ἀναισχυντία, πῶς νὰ διαφωτίζεται ἀπὸ τοὺς μαστροπούς, τὶς χαρτορίχτρες καὶ τούς… σοφοὺς ἀστρολόγους, πῶς νά… χαλαρώνει μὲ τὰ ναρκωτικὰ καί τινα ἄλλα, ποὺ ἀποτελοῦν τὴν κουλτούρα τῆς σύγχρονης κοινωνίας καὶ ὄχι αὐτῆς ποὺ γνωρίζαμε ὣς χθές. Γιὰ τὴν ἐκμάθηση τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας δὲν κάνουμε λόγο, διότι οἱ ἐκφωνητὲς τῶν εἰδήσεων, οἱ τηλεπαρουσιαστὲς καὶ οἱ συμμετέχοντες στὶς διάφορες συζητήσεις στρογγυλῆς ἢ τετράγωνης τραπέζης (τὰ λεγόμενα πάνελς) θεωροῦνται ὡς οἱ αὐθεντικοὶ διδάσκαλοι τῆς ἐθνικῆς μας γλώσσας!…
Περιττὸ νὰ λεχθεῖ ὅτι ὅλα αὐτὰ ἀπέκτησαν ἤδη καὶ θεωρητικὴ θεμελίωση. Ἐπιμένουν οἱ λεγόμενοι «προοδευτικοὶ» ὅτι ὁ ἑλληνικὸς λαὸς εἶναι πλέον ὥριμος γιὰ ὁτιδήποτε. Ὅτι ἡ Τηλεόραση καὶ τὸ Διαδίκτυο πρέπει νὰ προβάλλουν χωρὶς καμιὰ ἐξαίρεση ὅλα τὰ γεγονότα καὶ ὅλες τὶς πλευρὲς τῆς καθημερινῆς ζωῆς. Δὲν εἶναι σωστὸ νὰ ὡραιοποιοῦμε τὴ ζωή, λένε. Λησμονοῦν ὅμως ἢ ἀδιαφοροῦν ἐντελῶς ὅσοι ὑποστηρίζουν τέτοιες θεωρίες, ὅτι τὴν Τηλεόραση, μάλιστα δὲ τὸ Διαδίκτυο, τὰ παρακολουθοῦν καὶ παιδιά – τὸ Διαδίκτυο ἰδιαίτερα τὰ παιδιά – στὰ ὁποῖα ἡ περιέργεια καὶ ὁ μιμητισμὸς εἶναι ἐντονότατα, τὸ δὲ συνεχὲς καὶ ἐπίμονο σφυροκόπημα τοῦ νοῦ καὶ τῆς φαντασίας τους μὲ σκηνὲς βίας, ἐγκλήματος, ἀνηθικότητας εἶναι ὅ,τι χειρότερο γιὰ τὴ διαμόρφωση τοῦ χαρακτήρα τους. Ἀλλὰ καὶ τῶν ἐνηλίκων ὁ χαρακτήρας ἐπηρεάζεται καὶ διαμορφώνεται.
Συμπέρασμα: Δυστυχῶς, στὴν πατρίδα μας ἔχουμε φθάσει σὲ σημεῖο ποὺ τὰ ΜΜΕ, καὶ ἰδιαίτερα ἡ Τηλεόραση, οὐσιαστικὰ οὔτε ἐνημερώνουν, οὔτε τέρπουν οὔτε ἐκπαιδεύουν. Ἀντί νὰ ἐνημερώνουν – εἴτε κρατικὰ εἶναι αὐτὰ εἴτε ἰδιωτικά – ἀποπροσανατολίζουν ἐξυπηρετώντας συμφέροντα πολιτικὰ ἢ ἰδιωτικά. Ἀντὶ νὰ τέρπουν ἐκχυδαΐζουν. Καὶ ἀντὶ νὰ ἐκπαιδεύουν ἀποθηριώνουν.
Καὶ αὐτὰ ἐνῶ ἡ Ἐκκλησία, ἡ στοργική μας μητέρα, παρακαλεῖ τὸν ἅγιο Θεὸ νὰ ἐλευθερώσει ὅλες τὶς αἰσθήσεις μας ἀπὸ τὴν ἐμπαθὴ δύναμη τῆς ἁμαρτίας, ποὺ δημιουργεῖ τὴν πνευματικὴ νέκρωση. Ταυτόχρονα μᾶς προτρέπει: Ὁ ὀφθαλμὸς ἂς ἀπέχει ἀπὸ κάθε πονηρὸ βλέμμα, ἡ ἀκοὴ ἂς εἶναι ἄβατη καὶ ἀπλησίαστη σὲ περιττὰ λόγια, ἡ δὲ γλώσσα ἂς διατηρεῖται καθαρὴ ἀπὸ ἀπρεπὴ λόγια (βλ. Εὐχὴ Πιστῶν Α΄ τῆς Θ. Λειτουργίας τῶν Προηγιασμένων).
Ἔτσι καλλιεργεῖ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ τὸν ἄνθρωπο, βοηθώντας τον νὰ δημιουργήσει πολιτισμὸ ἄξιο τῆς κλήσεως καὶ τοῦ προορισμοῦ του. Καὶ μιὰ κοινωνία ἀληθινῆς προόδου.
