Δὲν χαιρόμαστε γιὰ τὸ ναυάγιο τῶν ποικίλων διαλόγων μὲ τοὺς αἱρετικοὺς Παπικούς, Προτεστάντες, Παλαιοκαθολικοὺς καὶ Ἀντιχαλκηδόνιους Μονοφυσίτες. Θὰ ἐπιθυμούσαμε καὶ αὐτὸς μὲ τὸν Παπισμὸ καὶ ὅλοι οἱ διάλογοι νὰ ἔχουν ὁδηγηθεῖ σὲ αἴσιο ἀποτέλεσμα, οἱ δὲ πλανεμένοι αἱρετικοὶ νὰ βρεθοῦν καὶ πάλι στὴν ἀγκαλιὰ τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἀλλὰ κάτι τέτοιο δὲν ἔγινε. Καὶ αὐτὸ δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ προξενεῖ λύπη σὲ κάθε Ὀρθόδοξο πιστὸ ποὺ προσεύχεται καὶ παρακαλεῖ νὰ γνωρίσει ὅλος ὁ κόσμος τὴν ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας.
Ὅμως ἔχει καὶ κάποιες ἄλλες σημαντικὲς παραμέτρους τὸ ναυάγιο τῶν διαλόγων. Ἀποδεικνύει πρῶτον ὅτι, παρὰ τὶς κατὰ καιροὺς διατυπωθεῖσες ἔντονες ἐπικρίσεις καὶ ἐπιφυλάξεις, οἱ μετέχοντες στοὺς διαλόγους Ὀρθόδοξοι ἀντιπρόσωποι φαίνεται νὰ ὑπερασπίζονται τὴν ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας. Τουλάχιστον οἱ περισσότεροι ἀπὸ αὐτούς. Διότι, ἂν εἶχαν ὑποχωρήσει, οἱ διάλογοι δὲν θὰ εἶχαν ὁδηγηθεῖ σὲ ἀδιέξοδο. Αὐτὴ εἶναι πραγματικὰ θετικὴ παράμετρος.
Ὑπάρχει ὅμως καὶ ἡ ἀρνητική. Οἱ μακροχρόνιοι ἀτελέσφοροι διάλογοι, ἐνῶ δὲν ὁδηγοῦν σὲ κανένα ἀποτέλεσμα, δημιουργοῦν ἐντούτοις τὴν ψευδαίσθηση στοὺς πολλοὺς ὅτι δὲν μᾶς χωρίζει τίποτε οὐσιαστικὸ ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ ὅτι κάποια στιγμὴ θὰ ἑνωθοῦμε μαζί τους. Ἡ ψευδαίσθηση αὐτὴ δὲν καλλιεργεῖται μόνο ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῶν αἱρετικῶν, ἀλλὰ ἐνισχύεται καὶ ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι ἀντιπρόσωποι καὶ μάλιστα οἱ ἐξ αὐτῶν ἐπίσκοποι συμπροσεύχονται συχνὰ μὲ τοὺς αἱρετικούς.
Γι᾿ αὐτὸ πολὺ σωστὰ ἡ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας ἀποδέχεται στὴν ἀνακοίνωσή της τὴ σύσταση τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μεσσηνίας νὰ ἀποφεύγονται κατὰ τὴ διεξαγωγὴ τῶν διαλόγων αὐτὲς οἱ συμπροσευχές. Ἐπὶ λέξει σημειώνεται: «Ἀναφορικὰ μὲ τὸν θεολογικὸ διάλογο στὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν Ἐκκλησιῶν τονίστηκε ἡ ἀνάγκη ἀποφυγῆς κάθε μορφῆς συμπροσευχῆς».
Ὁ λόγος τῆς αὐστηρῆς αὐτῆς συστάσεως εἶναι ὁλοφάνερος, ὅπως ἤδη σημειώσαμε. Οἱ συμπροσευχές, ἡ συμμετοχὴ σὲ κοινὲς ἐκδηλώσεις, οἱ ἐναγκαλισμοὶ καὶ οἱ φιλικὲς ἐπισκέψεις καλλιεργοῦν ψευδὴ ἐντύπωση γιὰ ἑνότητα στὴν πράξη, χωρὶς νὰ ἔχει ἐπέλθει ὁποιαδήποτε συμφωνία στὴν πίστη. Αὐτὴ δὲ ἡ ψεύτικη ἑνότητα εἶναι ὁ μέγιστος κίνδυνος σήμερα.
Εἶναι συνεπῶς χρέος ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων νὰ μένουμε ἀσυμβίβαστοι ἀπέναντι σὲ αὐτὲς τὶς σατανοκίνητες ψευδομορφὲς ἑνώσεως.
