Στὸ ἐπίπεδο τῶν ἐπιπόλαιων κοσμικῶν ἐντυπώσεων ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης βγῆκε κερδισμένος. Ἡ ἐπίσκεψη τοῦ πάπα στὶς 29 καὶ 30 τοῦ περασμένου Νοεμβρίου τὸν πρόβαλε ὡς πρωτόθρονο στὸ χῶρο τῆς Ὀρθοδοξίας, καὶ τὰ μέσα μαζικῆς ἐνημερώσεως παρουσίασαν τὴ συνάντηση ὡς γεγονὸς μεγάλο ποὺ γεφυρώνει διχασμὸ χιλίων χρόνων.
Στὸν χῶρο τῆς Ὀρθόδοξης ἀλήθειας ὅμως ἡ ζημία ὑπῆρξε ἀνυπολόγιστη. Ὄχι διότι τυχὸν ἔγινε κάποια φανερὴ ὑποχώρηση στὴν Ὀρθόδοξη πίστη. Ἀλλὰ διότι μὲ ἕνα ἀκόμη βῆμα ἀνάμεσα στὰ πολλὰ ἄλ-λα προωθήθηκε αὐτό, γιὰ τὸ ὁποῖο ἐπανειλημμένως ἔχουμε γράψει: ἕνωση στὴν πράξη, χωρὶς νὰ ἔχει ἐπιτευχθεῖ συμφωνία στὴν πίστη. Ὁ δὲ διεξαγόμενος θεολογικὸς Διάλογος χρησιμοποιεῖται ὡς προπέτασμα γιὰ νὰ ἐξαπατᾶ τοὺς ἀφελεῖς. Κανένας σήμερα δὲν πιστεύει ὅτι θὰ ἐπιτευχθεῖ συμφωνία μὲ τὸν θεολογικὸ Διάλογο.
Ὁ πάπας σ᾿ αὐτὸ τὸ σημεῖο ὑπῆρξε εἰλικρινής. Δήλωσε στὸν δημοσιογράφο Andrea Tornielli κατὰ τὴ διάρκεια τῆς πτήσεως ἐπιστροφῆς του στὶς 30 Νοεμβρίου ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη στὴ Ρώμη: «Πιστεύω ὅτι κινούμαστε πρὸς τὰ ἐμπρὸς στὶς σχέσεις μας μὲ τὴν Ὀρθοδοξία, αὐτοὶ ἔχουν τὰ μυστήρια καὶ τὴν ἀποστολικὴ διαδοχή, κινούμαστε πρὸς τὰ ἐμπρός. Ἐὰν περιμένουμε ἀπὸ τοὺς θεολόγους νὰ καταλήξουν σὲ συμφωνία, αὐτὴ ἡ μέρα δὲν θὰ ἔρθει ποτέ!». Ὑπενθυμίζοντας μάλιστα καὶ πάλι, ὅπως εἶχε κάνει καὶ μετὰ τὴ συνάντηση τῶν Ἱεροσολύμων στὶς 25 τοῦ περασμένου Μαΐου, τὰ λόγια τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρα, πρόσθεσε: «Εἶμαι ἐπιφυλακτικός: οἱ θεολόγοι ἐργάζονται καλά, ἀλλὰ ὁ Ἀθηναγόρας δήλωσε: “ Ἂς βάλουμε τοὺς θεολόγους σὲ ἕνα νησὶ γιὰ νὰ συζητοῦν μεταξύ τους καὶ ἐμεῖς νὰ προχωρήσουμε μαζὶ μπροστά”. Ἡ ἑνότητα εἶναι ἕνα ταξίδι ποὺ πρέπει νὰ συνεχίσουμε μαζί, εἶναι πνευματικὸς οἰκουμενισμός, νὰ προσευχόμαστε μαζί, νὰ ἐργαζόμαστε ἀπὸ κοινοῦ» (http://vaticaninsider.lastampa.it/en/the-vatican/detail/articolo/francesco-turchia-37828/).
Τὸ ζήτημα λοιπὸν εἶναι κάτι παραπάνω ἀπὸ σαφές: Ὁ θεολογικὸς Διάλογος γίνεται γιὰ τὰ μάτια τῶν πολλῶν, ἐνῶ ταυτόχρονα μέσῳ τῶν ἑορταστικῶν καὶ ἄλλων ἐκδηλώσεων προωθεῖται ἡ ἕνωση στὴν πράξη. Αὐτὴ εἶναι ἡ ὠμὴ ἀλήθεια.
Καὶ διερωτᾶται πλέον κάθε Ὀρθόδοξη συνείδηση: Πῶς μπορεῖ ὁ παναγιώτατος Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης νὰ βαδίζει σ᾿ αὐτὸν τὸν ὀλισθηρότατο δρόμο;
Ὁ Ὀρθόδοξος λαὸς προσέβλεπε πάντοτε μὲ ἐμπιστοσύνη στὸ σταυρωμένο θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως· στὸ ἔνδοξο Φανάρι. Ὄχι γιὰ νὰ ὑποδέχεται μὲ ἀσπασμοὺς τὸν ἀρχιαιρεσιάρχη πάπα, ἀλλὰ γιὰ νὰ κρατάει ἀναμμένη τὴ φλόγα τῆς Ὀρθοδοξίας. Δὲν θέλει σβησμένο τὸ «Φανάρι». Τὸ θέλει ἀναμμένο νὰ ἀκτινοβολεῖ τὴν Ὀρθόδοξη ἀλήθεια σὲ ὅλο τὸν κόσμο!
