ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 25 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2015
Τοῦ Ἁγίου: Ἑβρ. ζ΄ 26 – η΄ 2
Ἀδελφοί, τοιοῦτος ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς, ὅσιος, ἄκακος, ἀμίαντος, κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ὑψηλότερος τῶν οὐρανῶν γενόμενος, ὃς οὐκ ἔχει καθ᾿ ἡμέραν ἀνάγκην, ὥσπερ οἱ ἀρχιερεῖς, πρότερον ὑπὲρ τῶν ἰδίων ἁμαρτιῶν θυσίας ἀναφέρειν, ἔπειτα τῶν τοῦ λαοῦ· τοῦτο γὰρ ἐποίησεν ἐφάπαξ ἑαυτὸν ἀνενέγκας. ὁ νόμος γὰρ ἀνθρώπους καθίστησιν ἀρχιερεῖς ἔχοντας ἀσθένειαν, ὁ λόγος δὲ τῆς ὁρκωμοσίας τῆς μετὰ τὸν νόμον υἱὸν εἰς τὸν αἰῶνα τετελειωμένον. Κεφάλαιον δὲ ἐπὶ τοῖς λεγομένοις, τοιοῦτον ἔχομεν ἀρχιερέα, ὃς ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ τοῦ θρόνου τῆς μεγαλωσύνης ἐν τοῖς οὐρανοῖς, τῶν ῾Αγίων λειτουργὸς καὶ τῆς σκηνῆς τῆς ἀληθινῆς, ἣν ἔπηξεν ὁ Κύριος, καὶ οὐκ ἄνθρωπος.
1. ΟΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ
Κατὰ τὴ σημερινὴ ἑορτὴ τοῦ Ἀγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, τὸ ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα ποὺ ἔχει ἐπιλεγῆ πρὸς τιμήν του ἀναφέρεται στὸν μέγα ἀρχιερέα μας Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Γιὰ νὰ καταδείξῃ ὁ ἀπόστολος Παῦλος τὴν ὑπεροχὴ καὶ τὴν μοναδικότητα τοῦ Κυρίου μας ὡς ἀρχιερέως, Τὸν συγκρίνει μὲ τοὺς ἀρχιερεῖς τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.
Γιὰ νὰ κατανοήσουμε τὴν σύγκρισι αὐτή, θὰ πρέπει νὰ δοῦμε πρῶτα καὶ μερικὰ σχετικὰ ἱστορικὰ στοιχεῖα. Στὴν Παλαιὰ Διαθήκη λοιπὸν ὁ Θεὸς κατέστησε ὡς πρῶτον ἀρχιερέα τὸν Ἀαρών, ὁ ὁποῖος μὲ δέος καὶ φρίκη εἰσῆλθε γιὰ πρώτη φορὰ στὴ θεία σκηνὴ γιὰ νὰ προσφέρῃ λατρεία στὸν ἀληθινὸ Θεό. Αὐτὸς ἦταν ὁ πρόγονος ὅλων τῶν ἀρχιερέων, ὁ πρῶτος ποὺ δέχθηκε τὴν ἀρχιερωσύνη. Αὐτὸς καὶ οἱ διάδοχοί του ἀρχιερεῖς τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ὑπῆρξαν τύποι καὶ σκιώδεις προεικονίσεις τοῦ μόνου ἀληθινοῦ καὶ μεγάλου ἀρχιερέως, τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ὅμως ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἀρχιερεῖς ἦσαν ἄνθρωποι· καὶ ὡς ἄνθρωποι, ὅσο καλοὶ κι ἂν ἦσαν, ἦσαν ἁμαρτωλοί. Γι’ αὐτὸ καὶ πρὶν προσφέρουν τὴν θυσία τοῦ ἐξιλασμοῦ γιὰ τὶς ἁμαρτίες τοῦ λαοῦ, ἔπρεπε πρῶτα νὰ προσφέρουν θυσία γιὰ τὶς δικές τους ἁμαρτίες. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ νόμος τοὺς ὑποχρέωνε νὰ ἔχουν τοὐλάχιστον μία ἐξωτερικὴ τυπικὴ καθαρότητα πρὶν προσφέρουν τὴν θεία λατρεία. Ἔτσι ἑπτὰ ἡμέρες πρὶν ἀπὸ τὴν θυσία τοῦ ἐξιλασμοῦ ἔπρεπε νὰ παραμένουν στὸν χῶρο τῆς θείας λατρείας, γιὰ νὰ μὴν ἔλθουν σὲ ἐπαφὴ μὲ ὁτιδήποτε θεωροῦσαν τότε ἀκάθαρτο.
2. Ο ΑΡΧΙΕΡΕΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ
Ὅμως ὁ Κύριός μας, ὁ ἀληθινὸς ἀρχιερεύς, ἦταν ὁ μόνος ἀναμάρτητος. Γι’ αὐτὸ μᾶς λέγει ὁ θεῖος Παῦλος ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν προσέφερε θυσία γιὰ τὸν ἑαυτό του, διότι ἦταν ἀνέγγιχτος ἀπὸ κάθε ἁμαρτία. Καὶ προσδίδει στὸν Κύριό μας τὰ τρία ἐπίθετα «ὅσιος, ἄκακος, ἀμίαντος», τὰ ὁποῖα διακρίνουν τὴν πλήρη ἐσωτερικὴ καθαρότητα τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὴν τυπικὴ ἐξωτερικὴ καθαρότητα τῶν ἀρχιερέων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.
Ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ ἀληθινὸς ἀρχιερεύς, διότι «ἁμαρτίαν οὐκ ἐποίησεν». Εἶναι ἀναμάρτητος, ἅγιος, ἀπαλλαγμένος τελείως ἀπὸ κλίσεις πρὸς τὴν ἁμαρτία, χωρὶς νὰ ἔχῃ οὔτε ἐλάχιστη διάθεσι πρὸς αὐτήν. Εἶναι «ὁ μὴ γνοὺς ἁμαρτίαν». Ὁ Χριστὸς λοιπόν, ὁ Θεὸς ποὺ ἔγινε ἄνθρωπος, ὡς ἄνθρωπος ἦταν ἀπαλλαγμένος ἀπὸ κάθε μολυσμό, ἀπαλλαγμένος κι ἀπ’ αὐτὸ τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα. Διότι μὲ τὴν ὑπερφυσική του γέννησι ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου δὲν κληρονόμησε τὴν ἁμαρτωλὴ κατάστασι τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος, ἀλλὰ προσέλαβε ὑγιῆ ἀνθρώπινη φύσι, ἀμέτοχος σὲ κάθε ἁμαρτία.
3. Η ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ
Ποιὰ θυσία προσέφερε ὅμως ὁ Κύριός μας ὡς ὁ μόνος καὶ μέγας ἀληθινὸς ἀρχιερεύς; Προσέφερε θυσία ἀσυγκρίτως ἀνώτερη ἀπὸ τὴν θυσία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, θυσία ἀτίμητη. Προσέφερε τὴν Μεγάλη Παρασκευὴ ἐπάνω στὸν Σταυρὸ τὸν ἴδιο τὸν Ἑαυτό του. Ἔγινε ὁ Ἴδιος θύτης καὶ θῦμα, ἱερεὺς καὶ ἱερεῖο. Ἡ θυσία του αὐτὴ ὅμως δὲν προσφέρθηκε στὸν ἐπίγειο Ναὸ τοῦ Σολομῶντος, ὅπως ἔκαναν οἱ ἀρχιερεῖς τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἀλλὰ στὸν οὐράνιο Ναὸ τοῦ Θεοῦ. Ὁ Κύριός μας ὡς ἀναμάρτητος ἀρχιερεὺς μὲ τὴν Ἀνάληψί του εἰσῆλθε στὸν ὑψηλότατο Ναό, τὸν οὐράνιο θρόνο, καὶ ἐκεῖ προσέφερε τὴν θυσία του. Καὶ ὡς τέλειος ἄνθρωπος, ὑψηλότερος καὶ αὐτῶν τῶν οὐρανίων ἀγγέλων, ἐκάθισε στὸν πατρικὸ θρόνο. Αὐτὸς ποὺ ταπεινώθηκε προσφέροντας ὡς ἀρχιερεὺς καὶ λειτουργὸς ἐπάνω στὸ Σταυρὸ τὸ τίμιο αἷμα του, ὁ Ἴδιος τώρα δοξάζεται στὸν θεϊκὸ θρόνο. Καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ὡς οὐράνιος ἀρχιερεὺς μεσιτεύει γιὰ μᾶς τὰ παιδιά του. Γιὰ νὰ μᾶς προσφέρῃ τὴν σωτηρία μας. Ἐκεῖ μᾶς περιμένει νὰ μᾶς ὑποδεχθῇ, νὰ μᾶς παρουσιάσῃ στὸν οὐράνιο Πατέρα του καὶ νὰ μᾶς τοποθετήσῃ στὰ δεξιά του. Ἐκεῖ περιμένει τὰ μέλη τοῦ σώματός του, διότι θέλει ὅπου εἶναι Αὐτὸς νὰ εἴμαστε κι ἐμεῖς μαζί του. Στὸν ἔνδοξο θρόνο του!
Ἂς συγκινηθοῦμε λοιπὸν ἀπὸ τὴν ἄπειρη αὐτὴ ἀρχιερατικὴ θυσία καὶ μεσιτεία τοῦ Κυρίου μας. Κι ἂς γεμίζουμε μὲ θάρρος κι ἐλπίδα. Ζῇ ὁ ἀρχιερεύς μας, καὶ ἀπὸ τὸν οὐράνιο θρόνο του πάντοτε ἀρχιερατεύει στὸ ἀληθινὸ οὐράνιο θυσιαστήριο. Εἶναι ὁ Ἴδιος ποὺ παρέδωσε τὸν Ἑαυτό του στὸν Σταυρό. Ἔχει τὴν ἴδια ἀγάπη καὶ συμπάθεια, τὴν ὁποία εἶχε καὶ τότε, ὅταν θυσιάστηκε γιὰ μᾶς. Καὶ τώρα μὲ τὴν ἴδια ἀγάπη καὶ τρυφερότητα ἀρχιερατεύει γιὰ χάρι μας, διότι γιὰ μᾶς πέθανε.
Σὲ ὁποιαδήποτε ὥρα, νύκτα καὶ ἡμέρα, περιμένει νὰ δεχθῇ τὶς ἱκεσίες μας καὶ τὶς προσφορές μας, γιὰ νὰ τὶς παρουσιάσῃ στὸν οὐράνιο Πατέρα του. Μᾶς δίνει τὸ θάρρος καὶ τὴν παρρησία νὰ πλησιάζουμε πρὸς Αὐτὸν καὶ νὰ ζητοῦμε ὅ,τι χρειαζόμαστε μὲ τὴν βεβαιότητα ὅτι θὰ τὸ λάβουμε πλούσια. Ἂς Τοῦ παραδώσουμε λοιπὸν ὁλοκληρωτικὰ τὶς ζωές μας καὶ τὶς καρδιές μας. Ἔτσι ὥστε τὴν συγκλονιστικὴ ἐκείνη ἔνδοξη ἡμέρα τῆς Δευτέρας Παρουσίας του νὰ μᾶς βάλῃ στὸ θεϊκό του θρόνο συμβασιλεῖς καὶ συνδαιτυμόνες τοῦ δείπνου του στὴν οὐράνια Βασιλεία του.
