ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 8 ΜΑΡΤΙΟΥ 2015
Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ: Ἑβρ. α΄ 10 – β΄ 3
Kατ᾿ ἀρχὰς σύ, Κύριε, τὴν γῆν ἐθεμελίωσας, καὶ ἔργα τῶν χειρῶν σού εἰσιν οἱ οὐρανοί· αὐτοὶ ἀπολοῦνται, σὺ δὲ διαμένεις· καὶ πάντες ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσονται, καὶ ὡσεὶ περιβόλαιον ἑλίξεις αὐτούς, καὶ ἀλλαγήσονται· σὺ δὲ ὁ αὐτὸς εἶ, καὶ τὰ ἔτη σου οὐκ ἐκλείψουσι. πρὸς τίνα δὲ τῶν ἀγγέλων εἴρηκέ ποτε· κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου; οὐχὶ πάντες εἰσὶ λειτουργικὰ πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα διὰ τοὺς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν; Διὰ τοῦτο δεῖ περισσοτέρως ἡμᾶς προσέχειν τοῖς ἀκουσθεῖσι, μή ποτε παραρρυῶμεν. εἰ γὰρ ὁ δι᾿ ἀγγέλων λαληθεὶς λόγος ἐγένετο βέβαιος, καὶ πᾶσα παράβασις καὶ παρακοὴ ἔλαβεν ἔνδικον μισθαποδοσίαν, πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας; ἥτις ἀρχὴν λαβοῦσα λαλεῖσθαι διὰ τοῦ Κυρίου, ὑπὸ τῶν ἀκουσάντων εἰς ἡμᾶς ἐβεβαιώθη.
1. ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΣΚΑΙΡΑ ΣΤΑ ΑΙΩΝΙΑ
Στὸ ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα τῆς Β΄ Κυριακῆς τῶν Νηστειῶν ὁ ἀπόστολος Παῦλος διατυπώνει ἐπιγραμματικὰ ἕνα μεγάλο μυστήριο τῆς πίστεώς μας: ὅτι ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς δὲν εἶναι μόνο ἄνθρωπος, ἀλλὰ εἶναι καὶ ὁ προαιώνιος καὶ ἀναλλοίωτος Θεός. Καὶ τεκμηριώνει τὴ μεγάλη αὐτὴ δογματικὴ ἀλήθεια ἀναφέροντας ἕνα χωρίο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ποὺ ἀπευθύνεται στὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ καὶ λέει: Ἐσύ, Κύριε, στὴν ἀρχὴ τῆς δημιουργίας θεμελίωσες τὴ γῆ στὸ οὐράνιο στερέωμα, καὶ «ἔργα τῶν χειρῶν σού εἰσιν οἱ οὐρανοί· αὐτοὶ ἀπολοῦνται, σὺ δὲ διαμένεις». Αὐτοὶ θὰ ἐξαφανιστοῦν καὶ τὸ σχῆμα τους θὰ ἀλλάξει. Ἐσὺ ὅμως παραμένεις ἀμετάβλητος. Ὅλος ὁ κόσμος σὰν ἔνδυμα θὰ παλιώσει. Κι Ἐσὺ θὰ τὸν περιτυλίξεις σὰν ροῦχο καὶ θὰ γίνει καινούργιος. Ἐσὺ ὅμως εἶσαι πάντοτε ὁ ἴδιος καὶ τὰ ἔτη σου θὰ εἶναι ἀτελείωτα. Στὴ συνέχεια ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐξηγεῖ ὅτι ὁ Κύριός μας εἶναι ἀσυγκρίτως ἀνώτερος ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους, θέτοντας τὸ ἑξῆς ἐρώτημα: Σὲ ποιὸν ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους ἔχει πεῖ ποτὲ ὁ Θεὸς Πατήρ: Κάθισε στὰ δεξιά μου, μέχρι νὰ ὑποτάξω τοὺς ἐχθρούς σου καὶ νὰ τοὺς βάλω κάτω ἀπὸ τὰ πόδια σου; Σὲ κανένα. Μόνο στὸν Υἱό του τὸ εἶπε.
Διότι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ προαιώνιος Υἱὸς τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ὁ δημιουργὸς τῆς κτίσεως. Αὐτὸς δημιούργησε τὸν οὐρανὸ καὶ τὴ γῆ καὶ ὅλη τὴν οἰκουμένη. Ὅλα μέσα στὴν κτίση φθείρονται, γηράσκουν καὶ χάνονται. Τὸ σύμπαν ὁλόκληρο εἶναι ὑπόδουλο στὴ φθορὰ καὶ ὁδηγεῖται πρὸς τὸ τέλος του. Ἀλλὰ καὶ ἡ ἱστορία τῶν ἀνθρώπων διαρκῶς μεταβάλλεται. Βασιλεῖες καὶ αὐτοκρατορίες ἐμφανίζονται, ἀκμάζουν, παρακμάζουν καὶ τελικὰ ἐξαφανίζονται. Ὅλα κάποτε τελειώνουν. Καὶ οἱ ἐγκόσμιες ἐπιτυχίες σβήνουν. Οἱ γενιὲς διαδέχονται ἡ μία τὴν ἄλλη. Κι ἐμεῖς ὁλοένα ἀλλάζουμε. Στὸν κόσμο αὐτὸ ὅλοι εἴμαστε προσωρινοί. Ἤμασταν παιδιά, μεγαλώσαμε, θὰ γεράσουμε, θὰ φύγουμε. Ἡ ζωή μας κλίνει πρὸς τὴ δύση της. Θὰ πεθάνουμε καὶ τὸ σῶμα μας θὰ διαλυθεῖ στὸν τάφο. Ἀλλὰ μετὰ ἀπὸ τὸν μακρὺ αὐτὸν ὕπνο θὰ ἀναστηθοῦμε καὶ θὰ εἰσέλθουμε στὴν αἰώνια ζωή.
Ἂς μὴν ἀφήνουμε λοιπὸν τὴν καρδιά μας νὰ προσκολλᾶται στὰ ἐπίγεια καὶ φθαρτά, ποὺ φεύγουν καὶ χάνονται. Ἀλλὰ νὰ ζοῦμε μὲ τὸν πόθο καὶ τὴν ἀγάπη γιὰ τὸν ἀσυγκρίτως ἀνώτερο ἐκεῖνο κόσμο ποὺ θὰ ἀνατείλει, τὸν αἰώνιο καὶ ἄφθαρτο καὶ ἀληθινό. Νὰ ποθοῦμε τὸν οὐρανὸ καὶ τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖ νὰ στρέφουμε τὴ σκέψη μας καὶ τὴ ζωή μας. Ἐκεῖ νὰ εἶναι τὰ ὄνειρά μας καὶ οἱ προσδοκίες μας. Καὶ νὰ εἴμαστε πάντοτε ἄγρυπνοι γιὰ νὰ τὴν κατακτήσουμε.
2. ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥ
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὴ συνέχεια μᾶς θέτει ἐνώπιον τῶν εὐθυνῶν μας. Ἀφοῦ λοιπόν, λέει, ὁ Κύριός μας εἶναι ὁ προαιώνιος Θεός, «διά τοῦτο δεῖ περισσοτέρως ἡμᾶς προσέχειν τοῖς ἀκουσθεῖσι». Πρέπει περισσότερο νὰ προσέχουμε σ’ αὐτὰ ποὺ ἀκούσαμε καὶ εἶναι λόγοι τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Διότι ἐὰν δὲν προσέξουμε, διατρέχουμε τὸν κίνδυνο νὰ παρασυρθοῦμε καὶ νὰ πέσουμε ἔξω. Καὶ ἀλίμονό μας, ἂν μᾶς συμβεῖ αὐτό. Διότι, ἂν ὁ νόμος ποὺ ἔδωσε ὁ Θεὸς στὸν Μωυσῆ διὰ μέσου ἀγγέλων, ἀποδείχθηκε βέβαιος, καὶ κάθε παράβασή του τιμωρήθηκε δίκαια, πῶς ἐμεῖς θὰ ξεφύγουμε τὴν τιμωρία, ἐὰν ἀμελήσουμε μία τόσο σπουδαία σωτηρία; Ἡ σωτηρία αὐτὴ ἀφοῦ ἄρχισε νὰ κηρύττεται ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Κύριο, μᾶς παραδόθηκε ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους, ποὺ τὴν ἄκουσαν ἀπευθείας ἀπὸ τὸν Κύριο.
Στὸ ἱερὸ αὐτὸ κείμενο ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς προειδοποιεῖ ὅτι κινδυνεύουμε νὰ χάσουμε τὴ σωτηρία μας, ἐὰν δὲν δείξουμε τὴν ἀνάλογη προσοχὴ στὶς θεῖες ἀλήθειες ποὺ μᾶς ἀποκάλυψε ὁ Κύριος. Κινδυνεύουμε νὰ τὶς συνηθίσουμε καὶ σιγά-σιγὰ νὰ χάσουμε τὸ δρόμο μας. Καὶ τότε θὰ εἴμαστε ἀναπολόγητοι τὴν ἡμέρα τῆς Κρίσεως. Διότι δὲν μποροῦμε νὰ παίζουμε μὲ τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ τὸν περιφρονοῦμε.
Γι’ αὐτὸ ὁ θεῖος Ἀπόστολος μᾶς ζητᾶ νὰ δείξουμε σοβαρότητα καὶ ὑπευθυνότητα ἀπέναντι στὸ νόμο τοῦ Θεοῦ. Νὰ τὸν ἀκοῦμε μὲ προσοχὴ καὶ ἐνδιαφέρον. Πόσες φορὲς ἀκοῦμε στὴν ἐκκλησία τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο ἢ κάποιο κήρυγμα; Πόσες φορὲς διαβάζουμε στὸ σπίτι μας τὴν Ἁγία Γραφὴ ἢ κάποιο πνευματικὸ βιβλίο! Κάθε φορὰ λοιπὸν ποὺ ἀκοῦμε τὸν θεῖο λόγο, νὰ κατανοοῦμε ὅτι εἶναι μεγίστης σπουδαιότητος. Καὶ γι’ αὐτὸ νὰ τὸν ἀκοῦμε μὲ πίστη καὶ φόβο Θεοῦ. Νὰ τὸν μελετοῦμε συχνὰ καὶ μὲ προσοχή, συγκρατώντας τὰ θεῖα νοήματα στὴ μνήμη μας καὶ στὶς καρδιές μας. Κι ἔτσι νὰ εὐθυγραμμίζουμε τὴ ζωή μας μὲ τὸ θεῖο νόμο. Γιὰ νὰ μὴ χάσουμε τὴν ψυχή μας, ἀλλὰ νὰ κερδίσουμε τὴ σωτηρία μας καὶ νὰ ἀξιωθοῦμε νὰ ζήσουμε κι ἐμεῖς μαζὶ μὲ τὸν Κύριο στὴ Βασιλεία του αἰωνίως.
