Στὴν ἀρχὴ τῆς πιὸ κατανυκτικῆς καὶ ἁγίας περιόδου ὁλοκλήρου τοῦ ἔτους εἶναι καλὸ ν’ ἀναρωτηθοῦμε μὲ ποιὰ ἐσωτερικὴ διάθεση ξεκινοῦμε. Πῶς αἰσθανόμαστε, ἀλήθεια, στὴν ἔναρξη τῆς ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς;
Εἶναι φυσικὸ διάφορα συναισθήματα νὰ ἀλληλοαντικρούονται στὸ ἐσωτερικό μας. Δὲν εἶναι καθόλου παράλογο νὰ κυριαρχεῖ κάποτε μέσα μας μιὰ δυσφορία. Δὲν εἶναι εὔκολη περίοδος αὐτὴ γιὰ κάποιον ποὺ θέλει μὲ συνέπεια πνευματικὴ νὰ τὴ διανύσει. Ἡ νηστεία εἶναι αὐστηρὴ καὶ ὡς ἐκ τούτου ἀγώνισμα ὄχι καὶ τόσο εὔκολο. Οἱ Ἀκολουθίες εἶναι πιὸ πυκνὲς καὶ πιὸ μεγάλες σὲ διάρκεια. Ὅλο τὸ πνεῦμα αὐτῆς τῆς περιόδου στρέφει τοὺς προβολεῖς τῆς ψυχῆς στὸ ἐσωτερικό μας. Μᾶς καλεῖ σὲ μιὰ συνάντηση μὲ τὸν ἄγνωστο ἑαυτό μας. Σὲ μιὰ αὐτογνωσία ποὺ συνήθως δὲν ἐπιφυλάσσει εὐχάριστες ἐκπλήξεις. Καὶ κατόπιν ἡ μετάνοια, ἡ Ἐξομολόγηση δὲν εἶναι εὔκολες καταστάσεις γιὰ τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο.
Πόσο κοντὰ στὸν ἄνθρωπο καὶ τὴ νοοτροπία του στέκεται ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία! Γνωρίζει τὴ δυσκολία τοῦ ἀγῶνος. Γνωρίζει τὶς ἐσωτερικές ἀντιδράσεις ποὺ θὰ γεννηθοῦν κατὰ τὴν ἔναρξη αὐτῆς τῆς περιόδου. Ξέρει πολὺ καλὰ πόσο ὁ ἀνθρωποκτόνος διάβολος θὰ πολεμήσει στὴ γέννησή της τὴν κάθε προσπάθεια τοῦ ἀνθρώπου νὰ συντονίσει τὸ βῆμα καὶ τὸν ρυθμὸ τῆς καρδιᾶς του καὶ τῆς ζωῆς του μὲ αὐτὸν τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας αὐτὲς τὶς μέρες. Γι’ αὐτὸ καὶ ἔρχεται νὰ τονώσει τὸν ἄνθρωπο. Νὰ τὸν παρακινήσει μὲ εὐχάριστη διάθεση καὶ μὲ ἱερὲς προσδοκίες νὰ ξεκινήσει τούτη τὴν περίοδο τῶν πνευματικῶν ἀγώνων. Νὰ ἑστιάσει τὴν προσοχὴ στὸ τέλος ὅλης αὐτῆς τῆς προσπάθειας, στὴ χαρὰ καὶ τὴν ἀνάπαυση τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ ποὺ θὰ ἀποκομίσει ὁ ἄνθρωπος ποὺ θὰ παλέψει ὅλη αὐτὴ τὴν περίοδο. Γι’ αὐτὸ καὶ μέσα ἀπὸ τὰ ὑπέροχα τροπάριά της ἐπαναλαμβάνει συχνὰ ὅτι πρέπει νὰ ξεκινήσουμε τὸν δρόμο τῆς νηστείας μὲ χαρὰ καὶ εὐδιαθεσία:
«Τὴν πάνσεπτον ἐγκράτειαν ἐναρξώμεθα φαιδρῶς» (κάθισμα ὄρθρου Δευτέρας Α΄ ἑβδομάδος, ἦχος β΄). Γνωρίζει πολὺ καλὰ ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ὅτι σὲ κάθε ἀγώνισμα ἔχει μεγάλη σημασία ἡ ἐκκίνηση. Πῶς ξεκινᾶ κανείς. Ἂν κάποιος ξεκινήσει ἀνόρεκτα καὶ κακόκεφα, εἶναι σχεδὸν σίγουρο ὅτι θὰ ἀποτύχει.
Τὴ διάθεση δὲν πρέπει νὰ μᾶς τὴν ἀνακόπτει ἡ δυσκολία τοῦ ἀγῶνος, ὄχι. Ἀλλὰ νὰ μᾶς τὴ διεγείρει τὸ ὑπέροχο τέρμα. Πῶς θὰ συναντήσουμε τὸν Κύριο; Πῶς θὰ πορευθοῦμε μαζί Του στὰ ἄχραντα Πάθη Του; Πῶς θὰ Τὸν προσκυνήσουμε πάνω στὸ Σταυρό Του; Στόχοι ὑψηλοί. Ἐμπειρίες θεῖες καὶ ἱερές. Αὐτὲς θὰ ἀνεβάσουν τὴ διάθεσή μας καὶ θὰ μᾶς πτερώσουν τὸ ἐσωτερικό, ὥστε μὲ χαρούμενη διάθεση νὰ ξεκινήσουμε.
Νὰ ξεκινήσουμε μὲ ἀγάπη πρὸς τὸν Κύριο Ἰησοῦ, ποὺ πρῶτος τόσο μᾶς ἀγάπησε, ὥστε μέχρι Σταυροῦ νὰ φθάσει γιὰ τὸν καθένα μας. Ποὺ τόσο μᾶς ἀγαπᾶ, ὥστε μᾶς παραστέκει σ’ ὅλη αὐτὴ τὴν πνευματική μας προσπάθεια ποὺ ἀποβαίνει πρὸς ὄφελος τῶν ψυχῶν μας.
Νὰ ξεκινήσουμε σὰν τοὺς ἀθλητὲς ποὺ περιμένουν κάποια ἀθλητικὴ διοργάνωση γιὰ νὰ ἀνεβάσουν τὸ ἐπίπεδό τους· νὰ κατακτήσουν νέα ρεκόρ· καὶ νὰ συλλέξουν καινούργια βραβεῖα. «Ἐκεῖνοι μὲν οὖν ἵνα φθαρτὸν στέφανον λάβωσιν, ἡμεῖς, δὲ ἄφθαρτον (Α΄ Κορ. θ΄ 25). Μὲ χαρούμενη διάθεση ἂς προσπαθήσουμε γιὰ νέες πνευματικὲς ἐμπειρίες. Γιὰ καινούργιες πνευματικὲς κορυφές, στοχεύοντας στὸ «βραβεῖον τῆς ἄνω κλήσεως» (Φιλιπ. γ΄ 14). Τῆς ἁγιότητος. «Ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν» (Ἑβρ. ιβ΄ 2).
Κοντά μας, δίπλα μας ὅλη αὐτὴ τὴν περίοδο μεγάλοι Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας θὰ μᾶς ἐμπνέουν στὸν ἀγώνα μας μὲ τὸ δικό τους ἅγιο παράδειγμα.
Θὰ μᾶς παραστέκει μητρικὰ καὶ στηρικτικὰ ἡ Παναγία μας, ἡ Θεοτόκος Μαρία.
Θὰ μᾶς βοηθοῦν κάθε Κυριακὴ οἱ εὐαγγελικὲς περικοπὲς τῆς Ἐκκλησίας μας. Οἱ θεῖες Λειτουργίες τοῦ Μεγάλου Βασιλείου καὶ οἱ Προηγιασμένες. Καὶ ἐν γένει ὅλο τὸ κατανυκτικὸ πνεῦμα τῆς περιόδου τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς θὰ μᾶς ὑποβοηθεῖ, ὥστε νὰ συνεχίζουμε μὲ χαρούμενη διάθεση καὶ μὲ ἱερὲς προσδοκίες ὅλη αὐτὴ τὴν κοπιώδη ἀλλ’ ὄμορφη πορεία. Τὴν πορεία ποὺ μεταμορφώνει καὶ ἐξαγιάζει τὸ ἐσωτερικό μας. Ποὺ ὀμορφαίνει πραγματικὰ τὴ ζωή μας, συνδέοντάς την μὲ τὸν Νυμφίο τῶν καρδιῶν μας, τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό.
