Μία Ἑλληνίδα ἐκπαιδευτικός, ὑπεύθυνη γιὰ θέματα ἐκφοβισμοῦ (bullying) στὸ σχολεῖο της, ζήτησε μὲ τὸν ὅρο τῆς ἀνωνυμίας «ἀπὸ τοὺς μαθητὲς τῆς Α΄ Γυμνασίου νὰ σκεφτοῦν καὶ νὰ σημειώσουν μὲ εἰλικρίνεια ἐὰν ἔχουν ὑπάρξει θύματα ἐκφοβισμοῦ στὴ διάρκεια τῆς σχολικῆς ζωῆς τους».
Μία μαθήτρια (μὲ πρόβλημα δυσλεξίας) ἔγραψε: «Ναί, ἔχω δεχτεῖ μπούλινγκ ἀπὸ τὴ Δευτέρα μέχρι τὴν Ἕκτη Δημοτικοῦ, ἐπειδὴ ἤμουν διαφορετικὴ καὶ ἀλλοπρόσαλλη (…). Ἔχω δεχτεῖ καὶ σωματικὴ καὶ ψυχικὴ βία καὶ μὲ ἔφερναν στὰ ὅρια ποὺ ἔλεγα “θέλω νὰ πεθάνω, δὲν ὑπάρχει λόγος νὰ ζῶ καὶ νὰ ὑπάρχω”. Ἀλλὰ ἔμαθα μὲ τὰ χρόνια νὰ ξεπερνάω τὰ προβλήματά μου καὶ νὰ συνεχίζω».
«Σύμφωνα μὲ τὴν τελευταία μεγάλη ἔρευνα ποὺ ἔχει πραγματοποιηθεῖ στὴ χώρα μας γιὰ τὸ θέμα (…) τὸ 8,5% τῶν μαθητῶν ἀναφέρει ὅτι ὑφίσταται ἐκφοβισμὸ δύο μὲ τρεῖς φορὲς τὸν μήνα, ἐνῶ ποσοστὸ 15,8% ἀναφέρουν ὅτι ἐκφοβίζουν τοὺς ἄλλους δύο-τρεῖς φορὲς τὸν μήνα. Ἕνα στὰ τέσσερα ἀγόρια (ποσοστὸ 23,9%) ἀναφέρει σωματικὴ βία τὸ τελευταῖο ἔτος ἔναντι 8,3% τῶν κοριτσιῶν (ἐμπλέκονται συχνότερα σὲ λεκτικὴ βία).
Ὡστόσο, τὸ κύριο πεδίο ἐκφοβισμοῦ εἶναι πιὰ τὸ Ἴντερνετ. Σύμφωνα μὲ πρόσφατη διευρωπαϊκὴ ἔρευνα σὲ ἐφήβους 14-17 ἐτῶν, τὸ 21,9% τῶν παιδιῶν ἀνέφερε ὅτι ἔχει δεχθεῖ διαδικτυακὸ bullying τὸ τελευταῖο ἔτος. Στὴν Ἑλλάδα μάλιστα καταγράφηκε ὑψηλότερο τοῦ μέσου ὄρου ποσοστό (26,8%)» («Καθημερινὴ» 21-2-2015).
Τὸν τελευταῖο καιρὸ πολλαπλασιάζονται τὰ δημοσιεύματα ἐφημερίδων ποὺ ἀναφέρονται στὸ πρόβλημα τοῦ σχολικοῦ ἐκφοβισμοῦ. Παρ’ ὅλη τὴν παλαιότητα τοῦ φαινομένου, τὸ ὁποῖο ὀφείλεται στὴν ἀνωριμότητα τῶν μαθητῶν (παιδιῶν καὶ ἐφήβων), φαίνεται πλέον καθαρὰ ὅτι αὐξάνονται διαρκῶς τὰ κρούσματα τῆς σχολικῆς βίας στὴ δῆθεν «προοδευτικὴ» ἐποχή μας. Πρέπει νὰ παραδεχθοῦμε ὅτι βασικὴ αἰτία γιὰ τὴ σημερινὴ ἔξαρση τοῦ βαρβαρικοῦ αὐτοῦ φαινομένου εἶναι ἡ σταδιακὴ ἀποξένωση τῆς ἐκπαιδευτικῆς κοινότητος (καθηγητῶν καὶ μαθητῶν) ἀπὸ τὴν παραδοσιακὴ ἑλληνορθόδοξη παιδαγωγική, τόσο μὲ τὴν ὑποβάθμιση τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν, ὅσο καὶ μὲ τὴν ἔξωση τῶν ἱερέων – πνευματικῶν ἀπὸ τὰ σχολεῖα. Αὐτὸ ἂς τὸ λάβουν σοβαρὰ ὑπ’ ὄψιν τους οἱ κεντρικοὶ ὑπεύθυνοι γιὰ τὸν σχεδιασμὸ τῶν ἐκπαιδευτικῶν προγραμμάτων καὶ γενικότερα τῆς ἀγωγῆς τῶν μαθητῶν.
Ὁπωσδήποτε τὸ πρόβλημα τοῦ ἐκφοβισμοῦ εἶναι ἰδιαίτερα ἀνησυχητικό, διότι ἀναμφιβόλως προκαλεῖ βαριὰ ψυχικὰ τραύματα στὶς εὐαίσθητες ψυχὲς τῶν νεαρῶν θυμάτων, ἐνῶ ταυτόχρονα ἀποθηριώνει τοὺς θύτες, ποὺ φέρονται μὲ ἐπιπολαιότητα καὶ ἀνεύθυνη σκληρότητα. Τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας καὶ οἱ Σύλλογοι Γονέων καὶ Κηδεμόνων ὀφείλουν νὰ κινηθοῦν δραστήρια καὶ ὑπεύθυνα, ὥστε τὰ δυσάρεστα περιστατικὰ βίας καὶ ἀντικοινωνικῆς συμπεριφορᾶς στὰ σχολεῖα νὰ περιορισθοῦν σὲ συχνότητα καὶ ἔνταση. Τὸ ἀπαιτεῖ ἡ ψυχοσωματικὴ ὑγεία τῆς νέας γενιᾶς!
