ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 29 ΜΑΡΤΙΟΥ 2015
Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας: Ἑβρ. θ΄ 11-14
Ἀδελφοί, Χριστὸς παραγενόμενος ἀρχιερεὺς τῶν μελλόντων ἀγαθῶν διὰ τῆς μείζονος καὶ τελειοτέρας σκηνῆς, οὐ χειροποιήτου, τοῦτ᾿ ἔστιν οὐ ταύτης τῆς κτίσεως, οὐδὲ δι᾿ αἵματος τράγων καὶ μόσχων, διὰ δὲ τοῦ ἰδίου αἵματος εἰσῆλθεν ἐφάπαξ εἰς τὰ Ἅγια, αἰωνίαν λύτρωσιν εὑράμενος. εἰ γὰρ τὸ αἷμα ταύρων καὶ τράγων καὶ σποδὸς δαμάλεως ραντίζουσα τοὺς κεκοινωμένους ἁγιάζει πρὸς τὴν τῆς σαρκὸς καθαρότητα, πόσῳ μᾶλλον τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ὃς διὰ Πνεύματος αἰωνίου ἑαυτὸν προσήνεγκεν ἄμωμον τῷ Θεῷ, καθαριεῖ τὴν συνείδησιν ὑμῶν ἀπὸ νεκρῶν ἔργων εἰς τὸ λατρεύειν Θεῷ ζῶντι;
Ο ΜΕΓΑΣ ΑΡΧΙΕΡΕΥΣ
1. ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ
Στὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ὁ θεῖος Παῦλος κάνει μία σύγκριση τῶν ἀρχιερέων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης μὲ τὸν μόνο ἀληθινὸ Ἀρχιερέα, τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Γιὰ νὰ κατανοήσουμε ὅμως αὐτὴν τὴν σύγκριση θὰ πρέπει πρῶτα νὰ ἀναφέρουμε ἐπιγραμματικὰ τὸ ἔργο τῶν παλαιῶν Ἀρχιερέων. Κάθε Ἀρχιερεὺς στὴν Παλαιὰ Διαθήκη εἶχε μόνον αὐτὸς τὸ δικαίωμα νὰ εἰσέρχεται μία φορὰ τὸ χρόνο στὸ ἱερότερο μέρος τοῦ Ναοῦ, στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων, καὶ νὰ προσφέρει ἐκεῖ τὴ θυσία τοῦ Ἐξιλασμοῦ. Τὴν ἡμέρα αὐτὴ ἔμπαινε στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων τρεῖς φορές. Τὴν πρώτη φορὰ κρατώντας χρυσὸ θυμιατήριο. Ἔπειτα θυσίαζε στὴν αὐλὴ τοῦ Ναοῦ ἕνα μοσχάρι, κι ἔμπαινε στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων γιὰ δεύτερη φορὰ κρατώντας μία λεκάνη μὲ τὸ αἷμα τοῦ ζώου. Καὶ ράντιζε ἑπτὰ φορὲς γιὰ νὰ ἐξιλεωθεῖ γιὰ τὶς δικές του ἁμαρτίες. Κατόπιν ἔβγαινε πάλι ἔξω καὶ θυσίαζε ἕνα τράγο. Καὶ προχωροῦσε γιὰ τρίτη φορὰ στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων, ὅπου ράντιζε μὲ τὸ αἷμα τοῦ τράγου γιὰ τὴν ἐξιλέωση τῶν ἁμαρτιῶν ὅλου τοῦ λαοῦ.
Στὸ ἱερὸ κείμενο λοιπὸν ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς ἐξηγεῖ ἕνα μεγάλο μυστήριο. Μᾶς λέει ὅτι ὁ Χριστὸς ὡς Ἀρχιερεὺς τῶν μελλοντικῶν ἀγαθῶν δὲν μπῆκε στὸν Ναὸ τοῦ Σολομῶντος γιὰ νὰ προσφέρει τὴ θυσία του. Ἀλλὰ μπῆκε μέσα ἀπὸ ἕναν ἀνώτερο καὶ τελειότερο ναὸ ποὺ δὲν κατασκευάσθηκε ἀπὸ χέρια ἀνθρώπων, δὲν ἀνῆκε δηλαδὴ στὴν κτίση αὐτή. Αὐτὸς ὁ ναὸς ἦταν τὸ σῶμα του. Τὸ τίμιο σῶμα του ἦταν ὁ τελειότερος Ναὸς τοῦ Θεοῦ Λόγου. Διότι ὁ Κύριός μας ὡς ἄνθρωπος συνελήφθη ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ γι’ αὐτὸ προερχόταν ἀπὸ νέα πνευματικὴ κτίση. Τὸ Ναὸ αὐτὸ τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ τὸν κατασκεύασε τὸ Ἅγιον Πνεῦμα τὴν ὥρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Παναγίας.
Βέβαια τί νὰ κατανοήσουμε ἐμεῖς ἀπὸ τὸ φοβερὸ μυστήριο ποὺ παρουσιάζει τὸ ἱερὸ κείμενο; Αὐτὸ μόνο ποὺ πρέπει νὰ κρατήσουμε καλὰ στὸ νοῦ μας εἶναι ὅτι τὸ πάναγνο καὶ πανάγιο σῶμα τοῦ Κυρίου μας ἦταν καὶ εἶναι αἰωνίως ὁ τελειότερος ναὸς τῆς θεότητος. Μέσα σ’ αὐτὸ κατοικεῖ ὅλο τὸ πλήρωμα τῆς θεότητος, κατοικεῖ ὁ ἴδιος ὁ Θεός. Ὁ Κύριός μας λοιπὸν διὰ τοῦ σώματός του εἰσῆλθε στὰ ἀληθινὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων, στὸν πνευματικὸ οὐρανό, στὸ ὑπερουράνιο θυσιαστήριο, καὶ πρόσφερε ἐκεῖ τὴν ἀρχιερατική του θυσία. Ἦταν ὁ Ἴδιος καὶ ναὸς καὶ Ἀρχιερεὺς μέγας, ἀληθινὸς καὶ αἰώνιος.
2. ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Γιὰ τὴν ἀτίμητη αὐτὴ θυσία του ὁ Ἀρχιερεύς μας Κύριος δὲν χρησιμοποίησε τὸ αἷμα τράγων καὶ μόσχων, ὅπως οἱ ἀρχιερεῖς τῶν Ἰουδαίων, ἀλλὰ μὲ τὸ δικό του αἷμα μπῆκε μία φορὰ γιὰ πάντα στὰ ἐπουράνια Ἅγια. Καὶ ἐξασφάλισε γιὰ μᾶς ἀπολύτρωση ὄχι προσωρινὴ ἀλλὰ αἰώνια. Διότι τὸ αἷμα ταύρων καὶ τράγων καὶ τὸ ράντισμα μὲ «σποδὸ δαμάλεως», μὲ στάχτη ἀγελάδος, ἐξάγνιζε στὴν Παλαιὰ Διαθήκη τοὺς θρησκευτικὰ μολυσμένους καὶ τοὺς καθάριζε ἐξωτερικά, γιὰ νὰ μποροῦν νὰ μετέχουν στὴ λατρεία χωρὶς νὰ ὑποστοῦν κάποια τιμωρία γιὰ τὶς ἁμαρτίες τους. Ποιὰ σύγκριση τώρα μπορεῖ νὰ γίνει μὲ τὸ ἀτίμητο αἷμα τοῦ Κυρίου; Ὁ Μέγας καὶ αἰώνιος Ἀρχιερεὺς πρόσφερε στὸν Θεὸ Πατέρα του ὁλοκληρωτικὰ τὸν Ἑαυτό του καθαρὸ ἀπὸ κάθε ἁμαρτία. Γι’ αὐτὸ καὶ μπορεῖ νὰ καθαρίσει τὴ συνείδησή μας ἀπὸ τὰ ἔργα τῆς ἁμαρτίας, ποὺ φέρνουν στὴν ψυχὴ νέκρωση καὶ νὰ ἀξιώσει ὅλους μας νὰ λατρεύουμε τὸν ἀληθινὸ Θεό.
Ὁ Χριστὸς λοιπὸν ἔγινε ὁ Ἴδιος καὶ θύτης καὶ θύμα καὶ θυσιαστήριο γιὰ νὰ συμφιλιώσει τὸν ἄνθρωπο μὲ τὸν Θεό. Ἐπικύρωσε ἀνεξίτηλα μὲ αἷμα Δεσποτικὸ τὴ νέα συνθήκη του, τὴν Καινὴ Διαθήκη, αἰώνια καὶ ἀνεξάλειπτη. Καὶ τὸ ἄσπιλο αὐτὸ αἷμα του ποὺ ἔχυσε ἐπάνω στὸ σταυρὸ δὲν τὸ πρόσφερε στὸ Ναὸ τοῦ Σολομῶντος ἢ σὲ κάποιο ἄλλο ἐπίγειο θυσιαστήριο ἀλλὰ τὸ πρόσφερε ὡς θυσία εὐάρεστη στὸ ὑπερουράνιο θυσιαστήριο, στὰ ἀληθινὰ Ἅγια. Ἐκεῖ τὸ πρόσφερε ὁ ἀναμάρτητος γιὰ τὶς ἁμαρτίες τοῦ λαοῦ του ὡς θυσία πνευματικὴ ἀνεκτίμητης ἀξίας. Ἐκεῖ «πρόδρομος ὑπὲρ ἡμῶν εἰσῆλ-θεν Ἰησοῦς». Γιὰ νὰ εἰσέλθουμε κι ἐμεῖς ἐκεῖ στὸν αἰώνιο θρόνο του.
Αὐτὸ βέβαια θὰ συντελεσθεῖ μετὰ τὴ Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου μας. Ὅμως κι ἀπ’ τὴ ζωὴ αὐτὴ οἱ πιστοὶ ἔχουμε τὴ δυνατότητα νὰ προγευόμαστε τὴν εἴσοδό μας στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων τοῦ οὐρανοῦ. Διότι κάθε φορὰ ποὺ μετέχουμε στὸ ἱερὸ Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας, μποροῦμε καὶ πρέπει νὰ βιώνουμε πνευματικῶς τὴν εἴσοδό μας στὴν αἰωνιότητα. Διότι ὁ ἴδιος ὁ αἰώνιος Ἀρχιερεύς μας μᾶς προσφέρει τὸ πανάχραντο σῶμα του καὶ τὸ τίμιο αἷμα του. Αὐτὸς ἐπιτελεῖ τὴν ἴδια θυσία. Αὐτὴν ποὺ προσέφερε τότε στὸ ὑπερουράνιο θυσιαστήριο, τὴν ἴδια παρέχει καὶ σὲ μᾶς. Καὶ γινόμαστε κι ἐμεῖς θυσιαστήρια πνευματικά. Αὐτὸ τὸ τίμιο αἷμα του καὶ τὸ ἄχραντο σῶμα του μᾶς καθιστᾶ ναοὺς ἱεροὺς καὶ δοχεῖα τῆς χάριτός του. Καθαρίζει τὸ νοῦ καὶ τὴν ψυχή μας. Νεκρώνει μέσα μας τὴ φθορὰ καὶ τὰ πάθη μας. Καλλωπίζει τὴν ψυχή μας, πυρώνει τὴν καρδιά μας. Γι’ αὐτὸ κι ἐμεῖς μὲ κατάλληλη προετοιμασία, «μετὰ φόβου Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης» καὶ μὲ συγκλονισμὸ ψυχῆς νὰ προσεγγίζουμε γιὰ νὰ κοινωνοῦμε «Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ εἰς ζωὴν τὴν αἰώνιον».