ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 5 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2015

Τῶν Βαΐων: Φιλιπ. δ΄ 4-9

Ἀδελφοί, χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε· πάλιν ἐρῶ, χαίρετε. τὸ ἐπιεικὲς ὑμῶν γνωσθήτω πᾶσιν ἀνθρώποις. ὁ Κύριος ἐγγύς. μηδὲν μεριμνᾶτε, ἀλλ᾿ ἐν παντὶ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ δεήσει μετὰ εὐχαριστίας τὰ αἰτήματα ὑμῶν γνωριζέσθω πρὸς τὸν Θεόν. καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ ἡ ὑπερέχουσα πάντα νοῦν φρουρήσει τὰς καρδίας ὑμῶν καὶ τὰ νοήματα ὑμῶν ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ. Τὸ λοιπόν, ἀδελφοί, ὅσα ἐστὶν ἀληθῆ, ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσα ἁγνά, ὅσα προσφιλῆ, ὅσα εὔφημα, εἴ τις ἀρετὴ καὶ εἴ τις ἔπαινος, ταῦτα λογίζεσθε· ἃ καὶ ἐμάθετε καὶ παρελάβετε καὶ ἠκούσατε καὶ εἴδετε ἐν ἐμοί, ταῦτα πράσσετε· καὶ ὁ Θεὸς τῆς εἰρήνης ἔσται μεθ᾿ ὑμῶν.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

1. ΔΕΗΣΕΙΣ ΜΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ

   Ἡ Κυριακὴ τῶν Βαΐων εἶναι μία μέρα μοναδικὴ μέσα στὴν περίοδο τοῦ ἱεροῦ Τριωδίου. Εἶναι ὁ πρόναος τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος. Εἶναι ἡμέρα πανηγυρικὴ ἀνάμεσα στὶς τόσες κατανυκτικές. Διότι ὁ Κύριος προτυπώνοντας τὸν αἰώνιο θρίαμβό του, εἰσέρχεται στὴν ἁγία πόλη «καθήμενος ἐπὶ πῶλον ὄνου». Καὶ τὰ πλήθη τοῦ λαοῦ Τὸν ὑποδέχονται μετὰ βαΐων καὶ κλάδων καὶ ζητωκραυγάζουν: «Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ».
   Τὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα τῆς ἡμέρας μέσα σ’ αὐτὸ τὸ κλίμα κινεῖται. «Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε», μᾶς λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Καὶ τὸ ἐπαναλαμβάνει καὶ πάλι, «χαίρετε». Νὰ χαίρεστε. Ἡ ἐπιείκειά σας καὶ ἡ ὑποχωρητικότητά σας ἂς γίνει γνω­­στὴ σ’ ὅλους τους ἀνθρώπους, ἀκόμη καὶ στοὺς ἀπίστους. Ὁ Κύριος πλησιάζει νὰ ἔλθει καὶ θ’ ἀποδώσει στὸν καθένα ὅ,τι τοῦ ἀνήκει. Μὴ κυριεύεστε ἀπὸ ἄγχος γιὰ τίποτε, ἀλλὰ γιὰ κάθε τι ποὺ σᾶς παρουσιάζεται κάνετε γνωστὰ τὰ αἰτήματά σας πρὸς τὸν Θεὸ μὲ τὴν προσευχὴ καὶ μὲ τὴ δέηση, οἱ ὁποῖες πρέπει νὰ συνοδεύονται καὶ μὲ εὐχαριστία εὐγνωμοσύνης γιὰ ὅ­σα ὁ Θεὸς μᾶς ἔδωσε. «Μετὰ εὐχαριστίας τὰ αἰτήματα ὑμῶν γνωριζέσθω πρὸς τὸν Θεόν». Κι ἔτσι, ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ, τῆς ὁ­­­ποίας τὴν τελειότητα δὲν μπορεῖ νὰ νιώσει κάθε νοῦς, θὰ φρουρήσει τὶς καρδιές σας καὶ τὶς σκέψεις σας, ἐφόσον μένετε ἑνωμένοι μὲ τὸν Ἰησοῦ Χριστό.
   Σ’ αὐτὸ τὸ ἱερὸ κείμενο μᾶς προκαλεῖ ἐν­τύπωση μιὰ φράση τοῦ Ἀποστόλου ποὺ δὲν τὴν κατανοεῖ κανεὶς μὲ μία πρώτη ἀνάγνωση. Ζητᾶ νὰ ἀναφέρουμε τὰ προβλήματα καὶ τὶς δυσκολίες τῆς ζω­­ῆς μας στὸν Κύριό μας μὲ αἰσθήματα εὐ­χαριστίας καὶ εὐγνωμοσύνης. Γιατί; Διότι ὅταν ἐμπιστευόμαστε τὴ ζωή μας στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ, κατανοοῦμε ὅτι ἀ­­­κό­μη καὶ τὰ δυσάρεστα γεγονότα εἶναι γιὰ τὸ καλό μας. Τὰ ξέρει ὅλα ὁ Κύριός μας καὶ ὅ,τι ἐπιτρέπει τελικῶς συντελεῖ στὴ σω­τηρία μας. Ἀφοῦ ὅμως τὰ ξέρει, γιατί νὰ Τοῦ τὰ ἀναφέρουμε; Γιὰ νὰ δείξουμε τὴν ἐξάρτησή μας ἀπ’ Αὐτὸν καὶ τὴν ἐμπιστοσύνη μας σ’ Αὐτόν. Ὅλα τὰ προβλήματά μας μόνο ὁ Κύριος μπορεῖ νὰ μᾶς τὰ λύσει. Γι’ αὐτὸ νὰ τ’ ἀναθέτουμε ὅλα στὸν Θεό. Ὅλη μας τὴ ζωὴ νὰ τὴν ἐμπιστευόμαστε σ’ Αὐτόν. Τὸ θέλημά του νὰ γίνεται. Ἐὰν εἴμαστε γνήσιοι ἄνθρω­ποι τοῦ Χριστοῦ, θὰ πρέπει ὅλα νὰ τὰ κά­­νουμε δοξολογητικὴ προσευχή. Καὶ τὴ δυσκολία καὶ τὴ θλίψη, καὶ τὴ χαρὰ καὶ τὴν ἐπιτυχία. Ὅ,τι κι ἂν μᾶς συμβεῖ. Διότι ὅλα μὲ τὴν προσευχὴ παίρνουν τὸν δρόμο τους, ὅταν ἐμεῖς ἔχουμε ἐμπιστοσύνη καὶ πίστη στὴν ἀγάπη του καὶ τὴν πρόνοιά του. Ἔτσι θὰ ζοῦμε χωρὶς ἀγωνία. Ὅλα θὰ γίνονται προσευχή. Μέσα στὸ κλίμα τῆς προσευχῆς ὅλα γίνονται μὲ χάρη καὶ χαρά.

2. ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ

   Ὁ ἅγιος Ἀπόστολος στὴ συνέχεια μᾶς δίνει πνευματικὲς παρακαταθῆκες σπου­δαῖες, ποὺ ἀναφέρονται στὶς σκέψεις καὶ στὶς πράξεις μας. Ἀδελφοί, λέει, ὅσα εἶναι ἀληθινά, ὅσα εἶναι σεμνά, ὅσα εἶναι δίκαια, ὅσα εἶναι ἀμόλυντα καὶ ἁγνά, ὅσα εἶναι προσφιλὴ στὸν Θεὸ καὶ στοὺς καλοὺς ἀνθρώπους, ὅσα ἔχουν καλὴ φήμη, καὶ ὁποιαδήποτε ἄλλη ἀρετὴ καὶ ὁποιοδήποτε καλὸ ἔργο ποὺ εἶναι ἄξιο ἐπαίνου, αὐτὰ νὰ συλλογίζεστε καὶ νὰ προσέχετε, κι ἔτσι νὰ τὰ ἐφαρμόζετε καὶ στὴ ζωή σας· «ταῦτα λογίζεσθε· καί… ταῦτα πράσσετε». Αὐτὰ ποὺ μάθατε καὶ παραλάβατε μὲ τὴν προφορικὴ διδασκαλία μου καὶ τὰ ἀκούσατε καὶ τὰ εἴδατε σ’ ὅλη τὴ συμπεριφορά μου καὶ τὴ διαγωγή μου, αὐτὰ καὶ νὰ κάνετε. Καὶ τότε ὁ Θεὸς ποὺ εἶναι ὁ χορηγὸς τῆς εἰρήνης θὰ εἶναι μαζί σας.
   Ὅλες αὐτὲς οἱ πνευματικὲς παρακα­τα­θῆκες ποὺ δίνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στοὺς Φιλιππησίους, ἀναφέρονται οὐσια­στικὰ σ’ ἕνα θέμα, στὴν καθαρότητα καὶ τὴν ἁγιότητα τῶν σκέψεων καὶ τῶν πρά­ξεών μας. Νὰ εἶναι οἱ σκέψεις μας ἀμό­λυν­τες, γιὰ νὰ εἶναι καὶ οἱ πράξεις μας θε­ά­ρεστες. Διότι ἀπὸ τὸ περιεχόμενο τοῦ νοῦ καὶ τῆς καρδιᾶς μας πηγάζουν καὶ οἱ πρά­ξεις μας. Αὐτὴν βέβαια τὴ γενικὴ ἀλήθεια μποροῦμε ἰδιαιτέρως τώρα τὶς ἅγιες ἡμέ­ρες τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος νὰ τὴν ἐ­φαρ­μόσουμε μὲ ἰδιαίτερο περιεχόμενο. Μὴν ἀφήσουμε δηλαδὴ τὸ νοῦ μας τὶς μεγάλες καὶ κοσμοσωτήριες καὶ ἱερὲς αὐτὲς ἡ­­­μέρες νὰ πελαγοδρομεῖ στὰ καθημερινὰ καὶ τὰ βιοτικά. Ἀλλὰ ἂς στρέψουμε τὸ νοῦ καὶ τὴν καρδιά μας στὸν ἐρχόμενο Βασιλέα τῶν βασιλευόντων.
   Ἂς Τὸν ὑποδεχθοῦμε ὄχι τόσο μὲ βαΐα φοινίκων καὶ πρόσκαιρα ἐπιδερμικὰ αἰ­σθήματα ἀλλὰ μὲ βιώματα ἱερά. Σὲ λίγο­ ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα ἀρχίζει. Θὰ ἀντι­κρίσουμε τὸν Κύριο καὶ Βασιλέα τῆς ζωῆς μας ἐπάνω στὸ σταυρό. Ἂς Τοῦ προσφέρουμε ὄχι τόσο τὰ δάκρυα καὶ τὰ ἄνθη μας, ἀλλὰ τὴν καρδιά μας καὶ τὴν ἀγάπη μας. Νὰ ἀφήσουμε τὸ νοῦ μας νὰ πλημμυρίσει μὲ ἅγιες σκέψεις καὶ αἰσθήματα ἀφοσιώσεως καὶ μετανοίας. Νὰ γίνει ἡ καρδιά μας ἱερὸ ὄχημα, γιὰ νὰ ἔλθει μέ­σα της ὁ Χριστός. Ἔτσι θὰ μεταμορφω­θεῖ καὶ ἡ ζωή μας. Ἔτσι καὶ οἱ πράξεις μας θὰ ἐξαγιασθοῦν. Μοναδικὴ ἐντρύφησή μας νὰ εἶναι ἡ μελέτη τῶν ἁγίων Παθῶν τοῦ Κυρίου μας. Νὰ πονέσουμε ὄχι μόνο γιὰ τὰ δικά του Πάθη ἀλλὰ καὶ γιὰ τὶς δικές μας ἁμαρτίες, ποὺ τόσο εὔκολα καὶ ἐξακολουθητικὰ διαπράττουμε. Κι ἂς Τὸν παρακαλέσουμε νὰ μᾶς κάνει νέους ἀν­θρώπους, ἀναγεννημένους καὶ ἀναστη­μένους.