Ὁ ἄνθρωπος εἶναι στὴ σκέψη τοῦ Θεοῦ προαιωνίως. Καὶ ἔχει αἰώνια προοπτική. Εἶναι προορισμένος γιὰ ἀτέλειωτη εὐτυχία στὴν ἄπειρη αἰωνιότητα τοῦ Θεοῦ.
Σ’ αὐτὸ τὸν ὕψιστο σκοπὸ τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς βοηθεῖ καὶ ἡ οἰκογένεια. Οἱ σύζυγοι, οἱ δεμένοι μὲ τὰ ἱερὰ δεσμὰ τοῦ γάμου, ἀφοῦ δεχθοῦν τὴ χάρη τοῦ Μυστηρίου καὶ τὴν εὐλογία τῆς Ἐκκλησίας, πορεύονται ἀπὸ κοινοῦ τὸν δρόμο τῆς σωτηρίας τους. Αὐτὸς εἶναι ἕνας βασικὸς σκοπὸς τοῦ γάμου: ἡ ἀλληλοβοήθεια τῶν συζύγων, ἡ πνευματική τους προκοπὴ καὶ τελείωση, μὲ τελικὸ στόχο τὴν αἰώνια λύτρωση καὶ σωτηρία. Ὁ γάμος εἶναι ὁδὸς σωτηρίας. Ἂν ὁ Θεὸς δώσει παιδιά, τότε στὸ δρόμο τους οἱ γονεῖς θὰ πάρουν καὶ τὰ παιδιά τους. Ἀπὸ τὴν πρώτη ἡλικία θὰ ὁδηγήσουν τὰ βήματά τους στὴν Ἐκκλησία, θὰ τὰ ἐμπιστευθοῦν στὴ μεγάλη Μάνα, θὰ τὰ βαπτίσουν, θὰ τὰ διαπαιδαγωγήσουν σωστά, θὰ τὰ βοηθήσουν νὰ βαδίζουν μαζί τους τὴν ὁδὸ τοῦ Κυρίου. Θὰ τὰ μάθουν νὰ παλεύουν μὲ τὰ κύματα στὸ πέλαγος αὐτῆς τῆς ζωῆς, μέχρι νὰ φθάσουν ὅλοι, γονεῖς καὶ παιδιά, στὸ λιμάνι τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, στὴν αἰώνια χαρὰ τοῦ Παραδείσου, γιὰ νὰ ζοῦν ἀσφαλισμένοι μέσα στὴ μεγάλη οἰκογένεια, ὅπου πατέρας εἶναι ὁ Θεὸς καὶ πρωτότοκος μεταξὺ πολλῶν ἀδελφῶν, ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός (Ρωμ. η΄ 29).
Αὐτὴ ἡ αἰώνια προοπτικὴ ποὺ ἔχει ἡ οἰκογένεια τονίζεται καὶ στὶς Εὐχὲς τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Γάμου, μὲ τὶς ὁποῖες ἡ Ἐκκλησία παρακαλεῖ τὸν Θεὸ νὰ δώσει στοὺς νυμφευόμενους καλλιτεκνία, ὁμόνοια ψυχῶν καὶ σωμάτων, μακροζωΐα, νὰ τοὺς γεμίσει μὲ ὅλα τὰ ἐπὶ γῆς ἀγαθά, ἐπιπλέον δὲ νὰ τοὺς ἀξιώσει «καὶ τῶν ἐπηγγελμένων ἀγαθῶν τῆς ἀπολαύσεως». Προσεύχεται, ἀφοῦ εὐαρεστήσουν ἐνώπιόν Του νὰ λάμψουν «ὡς φωστῆρες ἐν οὐρανῷ». Σὲ Εὐχὴ δὲ ποὺ ἀναγινώσκεται ἀφοῦ ἤδη ἔχει γίνει ἡ στέψη, ἱκετεύει τὸν Θεὸ νὰ ἀναλάβει «τοὺς στεφάνους αὐτῶν ἐν τῇ Βασιλείᾳ αὐτοῦ, ἀσπίλους καὶ ἀμώμους καὶ ἀνεπιβουλεύτους διατηρῶν εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων».
Αὐτὴ εἶναι ἡ ὑπέροχη προοπτικὴ τῆς ζωῆς τῆς οἰκογένειας ὅπως τὴ ζοῦμε μέσα στὴν Ἐκκλησία. Ἡ εὐτυχία καὶ ἡ ἀγάπη δύο ἀνθρώπων ποὺ ὡς καρπὸ μπορεῖ νὰ ἔχουν καὶ ἄλλους ἀνθρώπους δίπλα τους, δὲν μποροῦν νὰ χωρέσουν σὲ 20, 30 ἢ 50 χρόνια. Καθετὶ ἀληθινὸ ζητάει διάρκεια. Καὶ ἡ χαρὰ καὶ ἡ ἀγάπη γιὰ νὰ εἶναι ἀληθινὲς πρέπει νὰ ἔχουν διάρκεια. Μόνο τὸ αἰώνιο μπορεῖ νὰ χορτάσει ἀληθινὰ τὸν ἄνθρωπο. Δυὸ ἄνθρωποι ἀποφασίζουν νὰ ζήσουν μαζί, γιὰ νὰ πορευθοῦν στὴν αἰωνιότητα καὶ νὰ πάρουν ἐκεῖ καὶ ἄλλους μαζί τους, νὰ εἶναι ὅλοι αἰώνια εὐτυχισμένοι. Ἀλλὰ ὁ πανάγαθος Θεὸς ποὺ θέλει ἡ εὐτυχία τῶν ἀνθρώπων νὰ συνεχίζεται στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων, φροντίζει γιὰ τὴν κάθε οἰκογένεια πρὸ πάντων τῶν αἰώνων, προνοεῖ γιὰ τὰ πρόσωπα ποὺ θὰ συνδεθοῦν μὲ τὰ ἱερὰ δεσμὰ τοῦ γάμου προαιώνια. Διότι ὁ Θεὸς δὲν ζεῖ μέσα στὸ
δικό μας χρόνο, ἀλλὰ εἶναι ἄχρονος καὶ αἰώνιος, καὶ οἱ βουλές Του εἶναι προαιώνιες.
Στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, στὸ βιβλίο τοῦ Τωβίτ, πιστοῦ Ἰουδαίου ποὺ ζοῦσε αἰχμάλωτος στὴ Νινευή, ἀναφέρεται καὶ ἡ θαυμαστὴ ἱστορία τοῦ Τωβία, μονάκριβου υἱοῦ τοῦ Τωβίτ. Ὁ Τωβίας, σύμφωνα μὲ ἐντολὴ τοῦ πατέρα του καὶ γιὰ κάποια ὑπόθεσή του, πορεύθηκε ἀπὸ τὴ Νινευὴ πρὸς τοὺς Ράγους τῆς Μηδίας μὲ σύντροφό του καὶ συνοδοιπόρο τὸν ἄγγελο Ραφαήλ, ὁ ὁποῖος ὅμως παρουσιαζόταν κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ ταξιδιοῦ στὸν Τωβία μὲ ἀνθρώπινη μορφή.
Ὅταν λοιπὸν πλησίασαν στὰ Ἐκβάτανα, ὁ ἄγγελος Ραφαὴλ εἶπε στὸν Τωβία ὅτι θὰ μείνουν στὸ σπίτι τοῦ συγγενῆ του Ραγουήλ, ποὺ ἔχει μιὰ μονάκριβη κόρη, τὴ Σάρρα, ἡ ὁποία «κοράσιον καλὸν καὶ φρόνιμόν ἐστι»· εἶναι κόρη καλὴ καὶ συνετή (ς΄ 12). Αὐτὴν πρέπει νὰ τὴν πάρεις ὡς σύζυγο, τοῦ εἶπε ὁ ἄγγελος.
Ὁ Τωβίας εἶχε σοβαροὺς λόγους νὰ φέρει ἀντίρρηση σθεναρὴ στὴν ὑπόδειξη τοῦ ἀγγέλου. Ἀλλὰ ὁ ἄγγελος τὸν διεβεβαίωσε ὅτι αὐτὸ ἦταν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Τοῦ εἶπε: «Σοὶ αὐτὴ ἡτοιμασμένη ἦν ἀπὸ τοῦ αἰῶνος, καὶ σὺ αὐτὴν σώσεις, καὶ πορεύσεται μετὰ σοῦ, καὶ ὑπολαμβάνω ὅτι σοὶ ἔσται ἐξ αὐτῆς παιδία» (ς΄ 18). Ἡ γυναίκα αὐτὴ ἔχει ἑτοιμασθεῖ γιὰ σένα ἀπὸ τὸ προαιώνιο σχέδιο τοῦ Θεοῦ, καὶ σὺ εἶσαι ἐκεῖνος ποὺ θὰ τὴν σώσεις ἀπὸ τὴ θλίψη της. Θὰ πορευθεῖ δὲ αὐτὴ εὐχαρίστως μαζί σου, καὶ εἶμαι βέβαιος ὅτι θὰ ἀποκτήσεις μαζί της καὶ παιδιά. Ὁ Τωβίας δέχθηκε τὰ λόγια τοῦ ἀγγέλου καὶ ἡ ψυχή του στράφηκε μὲ μεγάλη ἀγάπη πρὸς τὴ Σάρρα.
Ἐπαληθεύθηκε καὶ στὴν περίπτωση αὐτὴ ὁ αἰώνιος λόγος τοῦ Θεοῦ «οἶκον καὶ ὕπαρξιν μερίζουσι πατέρες παισί, παρὰ δὲ Κυρίου ἁρμόζεται γυνὴ ἀνδρί» (Παροιμ. ιθ΄ 14). Τὸ σπίτι καὶ τὴν περιουσία τους τὰ μοιράζουν οἱ γονεῖς στὰ παιδιά, τὴν ταιριαστὴ γυναίκα ὅμως στὸν ἄνδρα τὴ δίνει ὁ Θεός.
Ἡ ἱστορία τοῦ Τωβία μᾶς φανερώνει ὅτι ὁ Θεὸς τὴν πρόνοιά Του γιὰ τὸν ἄνθρωπο ποὺ ἀκολουθεῖ μὲ πίστη τὸ θέλημά Του, τὴν ἔχει στὸ προαιώνιο σχέδιό Του! «Σοὶ αὐτὴ ἡτοιμασμένη ἦν ἀπὸ τοῦ αἰῶνος»!
Γι’ αὐτὸ ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ δὲν ἀνησυχεῖ. Διότι πιστεύει ὅτι τὸ μεγάλο θέμα τῆς ἐπιλογῆς συζύγου καὶ δημιουργίας οἰκογένειας, τὸ ἔχει προνοήσει μὲ πολλὴ ἀγάπη καὶ σοφία ὁ Θεὸς πρὸ πάντων τῶν αἰώνων. Στὴν κατάλληλη στιγμὴ γνωρίζει τὸ σχέδιό Του στὸν ἄνθρωπο ποὺ μὲ προθυμία τὸ ἀκολουθεῖ.
Καὶ τότε αὐτὸς βαδίζει τὸν δρόμο τῆς ζωῆς μὲ ἀσφάλεια, κάτω ἀπὸ τὴν πρόνοια καὶ προστασία τοῦ Κυρίου, μέχρι νὰ φθάσει στὸν ὕψιστο προορισμό του, στὴν αἰώνια εὐτυχία του.
Σ’ ἕναν κόσμο ποὺ οἱ ἄνθρωποι προχωροῦν ἐπιπόλαια καὶ ἀπερίσκεπτα σὲ σύναψη δεσμῶν ποὺ εἶναι εὔθραυστοι καὶ παροδικοί, καὶ ἐπιλέγουν μορφὲς συμβιώσεως ποὺ δὲν ἔχουν τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ καὶ γι’ αὐτὸ διαλύονται εὔκολα καὶ τοὺς ἀφήνουν πικραμένους καὶ ἀθεράπευτα τραυματισμένους, τὸ μεγαλεῖο της χριστιανικῆς οἰκογένειας παρουσιάζεται πιὸ λαμπρό.
Ἡ οἰκογένεια εἶναι θεσμὸς θεοσύστατος καὶ μυστήριο ἱερό, εἶναι «κατ’ οἶκον ἐκκλησία», εἶναι κοινὴ πορεία ποὺ ἑτοιμάζεται ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρὸ πάντων τῶν αἰώνων καὶ τέρμα της ἔχει τὴ Βασιλεία τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, στὴν ὁποία καλοῦνται νὰ ζήσουν οἱ πιστοὶ σύζυγοι καὶ τὰ παιδιά τους εὐτυχισμένοι στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων.
