ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 26 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2015
Τῶν Μυροφόρων: Πράξ. ς΄ 1-7
Εν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, πληθυνόντων τῶν μαθητῶν ἐγένετο γογγυσμὸς τῶν ῾Ελληνιστῶν πρὸς τοὺς ῾Εβραίους, ὅτι παρεθεωροῦντο ἐν τῇ διακονίᾳ τῇ καθημερινῇ αἱ χῆραι αὐτῶν. προσκαλεσάμενοι δὲ οἱ δώδεκα τὸ πλῆθος τῶν μαθητῶν εἶπον· οὐκ ἀρεστόν ἐστιν ἡμᾶς καταλείψαντας τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ διακονεῖν τραπέζαις. ἐπισκέψασθε οὖν, ἀδελφοί, ἄνδρας ἐξ ὑμῶν μαρτυρουμένους ἑπτά, πλήρεις Πνεύματος ῾Αγίου καὶ σοφίας, οὓς καταστήσομεν ἐπὶ τῆς χρείας ταύτης· ἡμεῖς δὲ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ διακονίᾳ τοῦ λόγου προσκαρτερήσομεν. καὶ ἤρεσεν ὁ λόγος ἐνώπιον παντὸς τοῦ πλήθους· καὶ ἐξελέξαντο Στέφανον, ἄνδρα πλήρη πίστεως καὶ Πνεύματος Ἁγίου, καὶ Φίλιππον καὶ Πρόχορον καὶ Νικάνορα καὶ Τίμωνα καὶ Παρμενᾶν καὶ Νικόλαον προσήλυτον Ἀντιοχέα, οὓς ἔστησαν ἐνώπιον τῶν ἀποστόλων, καὶ προσευξάμενοι ἐπέθηκαν αὐτοῖς τὰς χεῖρας. καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ηὔξανε, καὶ ἐπληθύνετο ὁ ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν ἐν ῾Ιερουσαλὴμ σφόδρα, πολύς τε ὄχλος τῶν ἱερέων ὑπήκουον τῇ πίστει.
ΟΙ ΕΠΤΑ ΔΙΑΚΟΝΟΙ
1. Ο ΓΟΓΓΥΣΜΟΣ
Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ στὶς πρῶτες ἡμέρες της ἐξαπλωνόταν μὲ θαυμαστὴ ἄνθηση. Ἕνα ὅμως ἐσωτερικὸ πρόβλημα ἦλθε νὰ ταράξει τὴν εἰρήνη καὶ τὴν ἑνότητα τῶν πρώτων πιστῶν. Καθὼς αὔξανε ὁ ἀριθμὸς τῶν πιστῶν, «ἐγένετο γογγυσμὸς τῶν Ἑλληνιστῶν πρὸς τοὺς Ἑβραίους». Δηλαδὴ οἱ Ἰουδαῖοι χριστιανοὶ ποὺ ἦταν ἀπὸ ξένα μέρη καὶ γι’ αὐτὸ μιλοῦσαν Ἑλληνικά, ἄρχισαν νὰ γογγύζουν ἐναντίον τῶν ντόπιων Ἑβραίων χριστιανῶν, ποὺ μιλοῦσαν τὴν ἀραμαϊκὴ γλώσσα. Κι ἄρχισαν τὰ παράπονα, ὅτι οἱ χῆρες τῶν ἑλληνόφωνων Ἰουδαίων χριστιανῶν παραμελοῦνταν στὴν καθημερινὴ περίθαλψη καὶ στὴ διανομὴ τῶν τροφῶν καὶ τῶν ἐλεημοσυνῶν.
Ὁ γογγυσμὸς αὐτός, ποὺ ἐκδηλώθηκε μέσα στὰ σπλάχνα τῆς πρώτης Ἐκκλησίας, ἦταν περισσότερο ἐπικίνδυνος ἀπὸ τοὺς ἐξωτερικούς της ἐχθρούς. Διότι οἱ πολέμιοι τοῦ Χριστοῦ μὲ τὴν ἐχθρότητά τους συσπείρωναν τὸ σῶμα τῶν πιστῶν, ἐνῶ ὁ γογγυσμὸς ἦταν διαλυτικὸ στοιχεῖο καὶ ἔπρεπε ἄμεσα νὰ ἐξαλειφθεῖ. Μέχρι πρὶν ἀπὸ λίγες ἡμέρες ἦταν ὅλοι οἱ πιστοὶ μιὰ ψυχὴ καὶ μιὰ καρδιά. Ὅταν ὅμως αὐξήθηκαν σὲ ἀριθμό, ἄρχισαν τὰ παράπονα. Βέβαια εἶναι λογικό, ὅταν αὐξάνεται ὁ ἀριθμός, νὰ δημιουργοῦνται κάποια ὀργανωτικὰ προβλήματα. Τὸ πλῆθος δὲν βοηθᾶ πάντοτε στὴν ποιότητα. Οἱ Ἀπόστολοι ἄλλωστε δὲν ἐπαρκοῦσαν στὴ διευθέτηση τόσων θεμάτων. Δὲν μποροῦσαν νὰ κάνουν ταυτόχρονα τὰ πάντα. Ἡ παραμέληση τῶν Ἑλληνιστῶν ὅμως δὲν ἦταν μιὰ σκόπιμη ἐνέργεια ἀλλὰ ἀποτέλεσμα δυσλειτουργίας. Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ καὶ οἱ χῆρες τῶν Ἑλληνιστῶν δὲν ἦταν δίκαιο νὰ παραμελοῦνται. Ἀλλὰ τὸ πρόβλημα δημιουργήθηκε ἐπειδὴ οἱ ντόπιες χῆρες εἶχαν εὐνοϊκότερη μεταχείριση καὶ ἔπαιρναν περισσότερα ἀγαθά. Δηλαδὴ οὐσιαστικὰ μέσα ἀπὸ τὸ ὅλο πρόβλημα ἐκδηλώνονταν τὰ πάθη τῆς πλεονεξίας καὶ τῆς ζήλειας. Καὶ στὶς ἁγιότερες λοιπὸν κοινωνίες εἶναι δυνατὸν νὰ δημιουργηθοῦν ἀφορμὲς παραπόνων ὄχι πάντοτε ἀβάσιμες. Ἕνα δίδαγμα λοιπὸν ποὺ μποροῦμε νὰ πάρουμε ἀπὸ τὴν ὅλη διήγηση εἶναι ὅτι σὲ κάθε πρόβλημα ποὺ ἀνακύπτει στὶς σχέσεις μας μὲ τοὺς ἄλλους ἀδελφούς μας, νὰ μὴ γογγύζουμε διαρκῶς οὔτε νὰ ψάχνουμε νὰ βροῦμε ψεγάδια. Λάθη εἶναι φυσικὸ νὰ γίνονται. Νὰ τὰ ἀντιμετωπίζουμε ὅμως μὲ σύνεση, κατανόηση καὶ διάκριση. Χωρὶς νὰ γκρινιάζουμε διαρκῶς καὶ νὰ ἐπικρίνουμε τὰ πάντα καὶ νὰ εἴμαστε πάντοτε δυσαρεστημένοι ἀπὸ τὸ καθετί. Ἔτσι καὶ τὴν ψυχή μας μολύνουμε καὶ στοὺς ἄλλους μεταδίδουμε ἕνα πνεῦμα διαλυτικό.
2. ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΙΕΡΗ
Μετὰ ἀπὸ τὸ πρόβλημα ποὺ δημιουργήθηκε, οἱ δώδεκα Ἀπόστολοι συγκάλεσαν τὸ πλῆθος τῶν πιστῶν καὶ τοὺς εἶπαν: Δὲν μᾶς φαίνεται σωστὸ νὰ ἀφήσουμε ἐμεῖς τὸ κήρυγμα τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ ὑπηρετοῦμε στὰ τραπέζια τοῦ φαγητοῦ. Ἐξετάστε λοιπὸν προσεκτικὰ καὶ ἐκλέξτε ἀπὸ σᾶς τοὺς ἴδιους ἑπτὰ ἄνδρες ποὺ νὰ ἔχουν καλὴ μαρτυρία ἀπὸ ὅλους καὶ σύνεση καὶ νὰ εἶναι γεμάτοι ἀπὸ Ἅγιον Πνεῦμα, «ἄνδρας ἐξ ὑμῶν μαρτυρουμένους ἑπτά», γιὰ νὰ ἐπιτελοῦν τὴ διακονία αὐτή. Κι ἐμεῖς θὰ ἀφοσιωθοῦμε ἀποκλειστικὰ στὴν προσευχὴ καὶ στὴ διακονία τοῦ κηρύγματος.
Ἡ πρόταση αὐτὴ τῶν Ἀποστόλων φάνηκε ἀρεστὴ στὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Καὶ διάλεξαν τὸν Στέφανο, ἄνδρα γεμάτο μὲ πίστη καὶ πολλὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὸν Φίλιππο, τὸν Πρόχορο καὶ τὸν Νικάνορα, τὸν Τίμωνα καὶ τὸν Παρμενᾶ καὶ τὸν Νικόλαο ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια. Αὐτοὺς τοὺς ἑπτὰ τοὺς παρουσίασαν ἐνώπιον τῶν Ἀποστόλων. Καὶ αὐτοί, ἀφοῦ προσευχήθηκαν, ἔβαλαν ἐπάνω τους τὰ χέρια τους, γιὰ νὰ τοὺς μεταδοθεῖ ἡ θεία Χάρις. Ἔτσι τὸ κήρυγμα τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ εἶχε θαυμαστὴ πρόοδο καὶ διάδοση. Καὶ ὁ ἀριθμὸς τῶν πιστῶν στὰ Ἱεροσόλυμα μεγάλωνε πάρα πολύ. Ἀλλὰ καὶ πλῆθος πολὺ ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς τῶν Ἰουδαίων ἀποδέχονταν τὴν πίστη.
Πῶς λοιπὸν λύθηκε τὸ πρόβλημα τῶν γογγυσμῶν; Μήπως τὸ ἔλυσαν οἱ γογγυστές; Κάθε ἄλλο. Τὸ ἔλυσαν ἄνθρωποι πλήρεις Πνεύματος Ἁγίου. Ἄνθρωποι ποὺ εἶχαν τὴν ἔξωθεν καλὴ μαρτυρία, ἀκέραιοι καὶ ἀξιόπιστοι, ἐνάρετοι καὶ ταπεινοί. Μὲ διοικητικὰ καὶ πνευματικὰ χαρίσματα. Τίμιοι στὴ διαχείριση, συνετοὶ στὴ συμπεριφορά τους. Διότι μὲ τὰ πολλὰ αὐτὰ χαρίσματα καὶ τὶς ἀρετές τους μποροῦσαν νὰ διευθετοῦν καλύτερα τὰ διάφορα προβλήματα ποὺ προέκυπταν· νὰ προλαβαίνουν τὰ παράπονα τῶν πιστῶν καὶ νὰ διανέμουν τὰ ἀγαθὰ τῆς Ἐκκλησίας μὲ δικαιοσύνη.
Μέσα στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ὑπάρχουν σὲ κάθε ἐποχὴ ἄνθρωποι ποὺ διακονοῦν στὰ ἱερά της ἔργα: κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, ἐπίτροποι, ψάλτες, νεωκόροι, κυρίες τοῦ φιλοπτώχου, κύριοι καὶ κυρίες στὰ συσσίτια, στοὺς ἐράνους, στὶς φιλανθρωπίες, σὲ κάθε ἔργο. Ὅσοι λοιπὸν διακονοῦμε στὰ ἱερὰ ἔργα τῆς Ἐκκλησίας, καὶ πολὺ περισσότερο ὅσοι διαχειριζόμαστε τὰ ἱερὰ χρήματα, πρέπει νὰ ἔχουμε φρόνηση, σύνεση καὶ φόβο Θεοῦ. Νὰ ἐπιτελοῦμε τὰ ἱερὰ ἔργα μὲ φόβο καὶ τρόμο. Μὲ τὴ συναίσθηση ὅτι θὰ δώσουμε κάποτε λόγο στὸν Θεό. Γι’ αὐτὸ νὰ ἐκζητοῦμε διαρκῶς τὸν φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος γιὰ νὰ ἐργαζόμαστε τὰ ἱερά μας ἔργα μὲ δικαιοσύνη καὶ σοφία, μὲ πίστη καὶ φόβο Θεοῦ.
