Ὅταν πρόκειται νὰ ταξιδέψουμε γιὰ λίγες ἢ περισσότερες μέρες, ἑτοιμαζόμαστε προσεκτικὰ καὶ ἤρεμα, ὥστε νὰ μὴ μᾶς λείπει τίποτε κατὰ τὴ στιγμὴ τῆς ἀναχωρήσεώς μας.
Δὲν κάνουμε νευρικές, βεβιασμένες κινήσεις, γιὰ νὰ μὴ διακινδυνεύσουμε ἐξ αἰτίας τῆς βιασύνης νὰ λησμονήσουμε νὰ πάρουμε μαζί μας κάτι ἀπολύτως ἀπαραίτητο, κάποτε καὶ αὐτὸ τὸ εἰσιτήριο τοῦ ταξιδίου μας. Ἔχει συμβεῖ κι αὐτὸ σὲ ὁρισμένους. Ἂν ὅμως χρειάζεται καλή, ἤρεμη, προσεκτικὴ καὶ συστηματικὴ προετοιμασία γιὰ ἕνα ταξίδι ποὺ θὰ διαρκέσει πέντε ἢ δέκα μέρες, ἢ ἕνα ἢ τρεῖς μῆνες, πολὺ περισσότερη καὶ πολὺ πιὸ προσεκτικὴ προετοιμασία χρειάζεται γιὰ τὸ πιὸ μεγάλο ταξίδι τῆς ζωῆς μας. Γιὰ τὸ ταξίδι γιὰ τὸ ὁποῖο δὲν ἐκδίδονται εἰσιτήρια καὶ δὲν ὑπάρχει πρόγραμμα δρομολογίων ἀναχωρήσεων.
Τὸ ταξίδι αὐτὸ θὰ τὸ κάνουμε ὅλοι μας, πλούσιοι καὶ φτωχοί, θέλοντας καὶ μὴ θέλοντας, ἀλλὰ δὲν γνωρίζουμε τὸ πότε. Θὰ ἦταν ἄραγε καλύτερα νὰ τὸ γνωρίζαμε; Ὄχι, μᾶς ἀπαντᾶ ὁ σοφὸς καὶ μέγας ἱεράρχης τῆς Ἐκκλησίας μας ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. «Συμφερόντως» ἀπέκρυψε ὁ Θεὸς τὴν ὥρα τοῦ τέλους τοῦ κόσμου, καὶ φυσικὰ καὶ τοῦ τέλους τῆς ζωῆς τοῦ καθενός μας, γιὰ νὰ μὴ ραθυμοῦμε καὶ ζοῦμε ἀμέριμνοι, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἀγωνιζόμαστε νὰ εἴμαστε πάντοτε ἕτοιμοι (PG 58, 703-704). Ἄν γνωρίζαμε ὅτι εἴχαμε νὰ ζήσουμε μπροστά μας πολλὰ ἀκόμη χρόνια, θὰ ἔβρισκε τὸν τρόπο ὁ μισάνθρωπος καὶ μισόκαλος Σατανᾶς νὰ μᾶς ρίξει στὴν ἀμέλεια καὶ ἀδιαφορία καὶ νὰ μᾶς ὑποδουλώσει σὲ ἀδυναμίες καὶ πάθη λέγοντας στὴν ψυχή μας: «Ἔχεις καιρὸ μπροστά σου, ζῆσε τώρα τὴ ζωή σου». Καὶ τελικὰ θὰ μποροῦσε καὶ νὰ μᾶς ἀποκόψει ἀπὸ τὸν ἅγιο Θεὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία Του καὶ νὰ σκληρύνει τὴν ψυχή μας ἐμποδίζοντας τὴ μετάνοιά μας.
Ἂν πάλι γνωρίζαμε ὅτι σὲ δύο ἢ τρεῖς μέρες θὰ πεθαίναμε, θὰ μᾶς κυρίευε ἄγχος καὶ ταραχή, ἀγωνία καὶ τρόμος, καὶ ἡ μετάνοιά μας δὲν θὰ ἦταν φυσιολογικὴ καὶ τελεία. Κάτι ποὺ γίνεται διὰ τῆς βίας καὶ κατ’ ἀνάγκην, δὲν εἶναι «λογικὸν οὐδὲ ἀρετή», ἔλεγε ὁ ἱερὸς Δαμασκηνός (PG 94, 969). Γι’ αὐτὸ μᾶς συμφέρει τὸ ἄγνωστο τῆς ὥρας τῆς ἀναχωρήσεώς μας ἀπὸ τὸν παρόντα κόσμο, διότι μᾶς κρατεῖ πάντοτε σὲ κατάσταση ἑτοιμότητος.
Αὐτὸ μᾶς συμβουλεύει καὶ ὁ ὅλος ἀγάπη Θεάνθρωπος Κύριος λέγοντας: «Γίνεσθε ἕτοιμοι, ὅτι ᾗ ὥρᾳ οὐ δοκεῖτε ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται» (Ματθ. κδ΄ [24] 44). Ἀγωνίζεσθε νὰ εἶσθε πάντοτε ἕτοιμοι, διότι δὲν γνωρίζετε ποιὰ ὥρα θὰ ἔρθει ὁ Θεάνθρωπος κατὰ τὴ Δευτέρα Παρουσία Του, ὡς ἔνδοξος Κριτὴς τῆς οἰκουμένης, ἀλλὰ καὶ κατὰ τὴν ὥρα τοῦ θανάτου γιὰ τὸν καθένα προσωπικῶς.
Ἡ φωνὴ αὐτὴ τοῦ Κυρίου ἀντηχεῖ διὰ μέσου τῶν αἰώνων καὶ μᾶς παρακινεῖ νὰ εἴμαστε πάντα ἕτοιμοι γιὰ τὸ αἰώνιο μεγάλο ταξίδι. Νὰ μὴ μᾶς βρεῖ ἀνέτοιμους ὁ θάνατος. Ἡ Ἐκκλησία μας συχνὰ παρακαλεῖ τὸν Κύριο νὰ μᾶς λυτρώσει «ἀπὸ αἰφνιδίου θανάτου».
Χρειάζεται μάλιστα γι’ αὐτὸ συστηματικὴ προετοιμασία. Χρειάζεται συγκεκριμένα τακτικὴ καὶ εἰλικρινὴς Ἐξομολόγηση καὶ μετάνοια γιὰ ὅσα μὴ θεάρεστα σκεφθήκαμε, ποθήσαμε, εἴπαμε καὶ πράξαμε. Χρειάζεται καὶ τακτικὴ καὶ εὐλαβικὴ συμμετοχὴ στὸ ἱερὸ Μυστήριο τῆς θείας Κοινωνίας μὲ τὴν ἄδεια καὶ εὐλογία τοῦ Πνευματικοῦ μας. Ἡ θεία Κοινωνία ὀνομάζεται «ἐφόδιον ζωῆς αἰωνίου». Χρειάζεται ἐπίσης ἀπὸ καρδίας συγχώρηση καὶ συμφιλίωση μὲ ὅσους τυχὸν ψυχρανθήκαμε. Ἀπαραίτητο συμπλήρωμα τῆς καλῆς προετοιμασίας μας εἶναι ἀκόμη τὰ ἔργα ἐλεημοσύνης καὶ ἀγάπης, μὲ τὰ ὁποῖα θὰ γεμίσουμε τὶς ἀποσκευές μας καὶ θὰ ὁλοκληρώσουμε τὴν προετοιμασία μας γιὰ τὴ μεγάλη ἀναχώρηση ἀπὸ τὸν παρόντα προσωρινὸ κόσμο. Ὅταν κάνουμε ἐμεῖς αὐτὸ ποὺ πρέπει, δὲν θὰ μᾶς ἀποδοκιμάσει ὁ ἐλεήμων Κύριος, ὁ Ὁποῖος ἔχυσε τὸ Αἷμα Του γιὰ νὰ μᾶς ἀνοίξει τὸν Παράδεισο.
