Γεμάτη δόξα καὶ θεϊκὸ μεγαλεῖο προβάλλεται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας ἡ μεγάλη καὶ δεσποτικὴ ἑορτὴ τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.
Σαράντα μέρες μετὰ τὴν Ἀνάστασή Του ὁ Κύριος, ἀφοῦ ὁλοκλήρωσε τὸ ἔργο Του ἐπὶ τῆς γῆς, ἀνεβαίνει στὸν οὐρανό.
«Τὴν ὑπὲρ ἡμῶν πληρώσας οἰκονομίαν καὶ τὰ ἐπὶ γῆς ἑνώσας τοῖς οὐρανίοις ἀνελήφθης ἐν δόξῃ, Χριστὲ ὁ Θεός», ψάλλει πανηγυρικὰ ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία στὸ Κοντάκιο τῆς ἑορτῆς.
Οἱ Μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ καὶ ὅσοι βρίσκονταν ἐκεῖ, παρατηροῦσαν μὲ θαυμασμὸ καὶ μὲ ἀπορία τὸ ἐξαίσιο αὐτὸ θέαμα.
Ξαφνικὰ δύο ἄγγελοι ἐμφανίζονται καὶ τοὺς ἀποσποῦν ἀπὸ τὴν ἐκστατική τους ἐνατένιση: «Τί ἑστήκατε ἐμβλέποντες εἰς τὸν οὐρανόν; οὗτος ὁ Ἰησοῦς ὁ ἀναληφθεὶς ἀφ’ ὑμῶν εἰς τὸν οὐρανόν, οὕτως ἐλεύσεται ὃν τρόπον ἐθεάσασθε αὐτὸν πορευόμενον εἰς τὸν οὐρανόν» (Πράξ. α΄ 11). Γιατί στέκεσθε καὶ παρατηρεῖτε μὲ βλέμμα ἀκίνητο τὸν οὐρανό; Αὐτὸς ὁ Ἰησοῦς ποὺ ἀναλήφθηκε ἀπὸ ἀνάμεσά σας στὸν οὐρανό, θὰ ἔλθει καὶ πάλι μὲ τὸν ἴδιο τρόπο ὅπως καὶ τώρα Τὸν εἴδατε νὰ πηγαίνει στὸν οὐρανό.
Τὰ λόγια αὐτὰ δίνουν δύναμη, παρηγοριὰ στοὺς Μαθητὲς ποὺ ζοῦσαν ἔντονα τὸν πόνο τοῦ ἀποχωρισμοῦ τοῦ ἀγαπημένου Διδασκάλου τους. Γι’ αὐτὸ καὶ μὲ τὴν παρήγορη αὐτὴ ὑπόσχεση ἐπιστρέφουν στὴν Ἱερουσαλὴμ «μετὰ χαρᾶς μεγάλης» (Λουκ. κδ΄ 52).
Θὰ ἔλθει καὶ πάλι!
Ἡ ἄνοδος τοῦ Κυρίου κατὰ τὴν Ἀνάληψή Του συνδέεται ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους μὲ τὴν ἐπάνοδό Του κατὰ τὴν Δευτέρα Παρουσία. Ἄνοδος ἔνδοξη καὶ ἐπάνοδος ἔνδοξη. Ἀνελήφθη ἐν δόξῃ μέσα στὴ νεφέλη καὶ θὰ ἐπανέλθει «ἐν νεφέλαις μετὰ δυνάμεως καὶ δόξης πολλῆς». Μὲ τὸ ἀνθρώπινο τεθεωμένο σῶμα Του ποὺ θὰ φέρει πάντοτε τὰ σημάδια τοῦ Πάθους, τῆς λυτρωτικῆς θυσίας ὑπὲρ τῶν ἀνθρώπων, μὲ τὸ ἴδιο δοξασμένο σῶμα θὰ ἐπανέλθει γιὰ νὰ κρίνει τὸν κόσμο.
Κατὰ τὴν ἔνδοξη Ἀνάληψη ἄγγελοι συνοδεύουν τὸν Κύριο, τὸν ποιητὴ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς. Καὶ τὴν ἐπάνοδό Του φωνὴ ἀρχαγγέλου καὶ σάλπιγγα Θεοῦ θὰ τὴν ἀναγγείλει, καὶ τότε ὄχι λίγοι ἀλλὰ μύριες μυριάδες ἀγγέλων καὶ ἀρχαγγέλων θὰ Τὸν συνοδεύουν. Αὐτὴ τὴ σπουδαία ἀλήθεια ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία δὲν παύει νὰ μᾶς τὴν ὑπενθυμίζει.
Ὁ Κύριος ἀνελήφθη ἀλλὰ δὲν ἐγκατέλειψε τὸν κόσμο. Εἶναι μαζί μας, μᾶς ἐνισχύει, κυβερνάει τὶς τύχες τοῦ κόσμου ἀοράτως. Ὅμως κάποια μέρα θὰ ἐπανέλθει.
Θὰ ἔλθει καὶ πάλι! Εἶναι ἀλήθεια, τὸ γνωρίζουμε, τὸ ὁμολογοῦμε στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεώς μας «πάλιν ἐρχόμενον μετὰ δόξης κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς». Τὸ περιμένουμε;
Τί χαρά, τί εὐλογία! Ἀγαλλίαση γιὰ τοὺς πιστούς, γιὰ τοὺς δικαίους, τοὺς Ἁγίους ποὺ Τὸν περιμένουν!
Θὰ σταματήσουν τὰ δάκρυα, τὰ βάσανα, οἱ θλίψεις. Θὰ πάρουν τέλος οἱ ἀδικίες καὶ οἱ πόνοι αὐτῆς τῆς ζωῆς.
Δὲν εἴμαστε παρόντες στὴν Ἀνάληψή Του, θὰ βρεθοῦμε στὴν ἐπάνοδό Του, θὰ Τὸν δοῦμε, θὰ Τὸν ἀκούσουμε. Μακάρι νὰ μᾶς κρίνει καὶ ἀξίους τῆς Βασιλείας Του, ὥστε νὰ εἴμαστε «πάντοτε σὺν Κυρίῳ» (Α΄ Θεσ. δ΄ 17)· νὰ εἴμαστε γιὰ πάντα μαζί Του στὴν αἰώνια Βασιλεία Του.
