ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 7 ΙΟΥΝΙΟΥ 2015
Τῶν Ἁγίων Πάντων: Ἑβρ. ια΄ 33 – ιβ΄ 2
Aδελφοί, οἱ ἅγιοι πάντες διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τοὺς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν· ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κα-κουχούμενοι, ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς. Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι. Τοιγαροῦν καὶ ἡμεῖς, τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καὶ τὴν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν, δι᾿ ὑπομονῆς τρέχωμεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα, ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν ᾿Ιησοῦν.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΝΤΕΣ
1. ΠΟΣΟ ΑΞΙΖΟΥΝ ΟΙ ΑΓΙΟΙ
Ἡ σημερινὴ Κυριακὴ εἶναι ἀφιερωμένη σ’ ὅλους τοὺς Ἁγίους τῆς Πίστεώς μας, γνωστοὺς καὶ ἀγνώστους, ποὺ ἀγάπησαν πολὺ τὸν Θεὸ καὶ ἔζησαν σύμφωνα μὲ τὸ θέλημά του. Ἀμέτρητοι μάλιστα ἀπ’ αὐτοὺς ἔδωσαν ἀκόμη καὶ τὴ ζωή τους γιὰ τὴν πίστη τους. Στὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ὁ θεῖος Παῦλος κάνει μία ἀναφορὰ στοὺς Ἁγίους τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ ἐξυμνεῖ τὴν πίστη τους. Ὅλοι αὐτοί, λέει, ἔδειξαν μεγάλη γενναιότητα καὶ πέτυχαν τὴν πραγματοποίηση τῶν ὑποσχέσεων ποὺ τοὺς ἔδωσε ὁ Θεός. Ἔφραξαν τὰ στόματα τῶν λιονταριῶν, ἔσβησαν τὴν καταστρεπτικὴ δύναμη τῆς φωτιᾶς, διέφυγαν τὸν κίνδυνο τῆς σφαγῆς, πῆραν δύναμη καὶ θεραπεύθηκαν ἀπὸ ἀρρώστιες· ἀναδείχθηκαν ἀνίκητοι στὸν πόλεμο, ἔτρεψαν σὲ φυγὴ τὶς ἐχθρικὲς παρατάξεις καὶ τὰ πολυπληθὴ στρατεύματά τους. Μὲ τὴν πίστη στὴ δύναμη τῶν ἀπεσταλμένων τοῦ Θεοῦ Προφητῶν ὁρισμένες γυναῖκες εἶδαν νά ἀνασταίνονται οἱ νεκροὶ συγγενεῖς τους. Ἄλλοι ἐπίσης βασανίστηκαν σκληρὰ μέχρι θανάτου, ἐπειδὴ δὲν δέχθηκαν νὰ ἀρνηθοῦν τὴν πίστη τους· κι ἄλλοι δοκίμασαν σκληροὺς πειρασμούς, ἐμπαιγμούς, μαστιγώσεις, φυλακίσεις. Λιθοβολήθηκαν, πριονίσθηκαν, σφαγιάσθηκαν. Κι ἄλλοι περιφέρονταν σὰν μετανάστες ἐδῶ κι ἐκεῖ. Περιπλανιοῦνταν στὶς ἐρημιές, στὰ βουνὰ καὶ σὲ σπηλιὲς τῆς γῆς. Ἔζησαν μέσα σὲ στερήσεις, ὑπέφεραν θλίψεις καὶ κακοπάθειες. Ὅλοι αὐτοὶ ἔχουν ἀνεκτίμητη ἀξία. Ὁλόκληρος ὁ κόσμος δὲν ἀξίζει ὅσο οἱ ἅγιοι αὐτοὶ ἄνδρες, κι οὔτε μπορεῖ νὰ συγκριθεῖ μ’ αὐτούς. Καὶ ὅλοι αὐτοί, ἐνῶ ἔδειξαν τέτοια πίστη μέχρι αὐτοθυσίας, δὲν πῆραν ἀκόμη τὴν ἀμοιβή τους ἀπὸ τὸν Θεό, ἀλλὰ περιμένουν κι ἐμᾶς γιὰ νὰ ἀπολαύσουν μαζί μας τὴ δόξα τοῦ οὐρανοῦ. Καὶ νὰ σκεφθεῖ κανεὶς ὅτι ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἔχει ὑπ’ ὄψιν του μόνο τοὺς Ἁγίους τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Τί θὰ ἔλεγε ἄραγε γιὰ τοὺς Ἁγίους τῆς Καινῆς Διαθήκης; Τί θὰ ἔλεγε γιὰ τὴν ἀρετή τους, τὴν ἀξιοθαύμαστη μαρτυρία καὶ τὸ μαρτύριό τους;
Πόσο λοιπὸν ἀξίζουν οἱ Ἅγιοι; Ὁλόκληρη ἡ κτίση μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους της ἐὰν ἀντιπαρατεθεῖ μπροστά τους, δὲν θὰ βρεθεῖ κάτι ποὺ νὰ ἀξίζει ὅσο οἱ Ἅγιοι. Διότι αὐτοὶ σήκωσαν ἐπάνω τους τὴν εὐθύνη γιὰ τὴν πορεία ὅλου τοῦ κόσμου. Ἀπέδειξαν μὲ τὴ ζωή τους τὴν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ, δόξασαν τὸν Θεὸ μὲ τὴ ζωή τους καὶ τὴν ὁμολογία τους. Αὐτοὶ ἔδειξαν στοὺς γύρω τους πόσο ψηλὰ μπορεῖ νὰ φθάσει ὁ ἄνθρωπος, σὲ ποιὰ ὕψη ἀρετῆς καὶ αὐταπαρνήσεως καὶ προσφορᾶς μπορεῖ νὰ ἀνέλθει.
Οἱ Ἅγιοι δὲν πέθαναν ποτέ. Ζοῦν ἀνάμεσά μας. Τοὺς αἰσθανόμαστε ὁλοζώντανους νὰ πρεσβεύουν γιὰ μᾶς. Νὰ δέονται γιὰ τὸν κόσμο μας. Νὰ μᾶς μεταγγίζουν τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτοὺς ὁ Θεὸς δὲν καταστρέφει τὸν κόσμο. Γι’ αὐτοὺς δὲν ἐγκαταλείπει καὶ ὅλους ἐμᾶς ποὺ παραβαίνουμε τόσο εὔκολα τὸ θέλημά του. Ἂς ἐκτιμήσουμε λοιπὸν τὴν ἀξία τους. Ἂς γνωρίσουμε τὴ ζωή τους κι ἂς μιμηθοῦμε τὸ ἅγιο παράδειγμά τους.
2. ΜΕ ΥΠΟΜΟΝΗ
Στὴ συνέχεια ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς καλεῖ νὰ ἐμπνευστοῦμε ἀπὸ τοὺς Ἁγίους μας. Ἔχοντας, λέει, κι ἐμεῖς τριγύρω μας ἕνα τόσο μεγάλο σύννεφο μαρτύρων τῆς πίστεως, ἂς πετάξουμε ἀπὸ
πάνω μας κάθε φορτίο βιοτικῶν φροντίδων, καὶ πολὺ περισσότερο τὴν ἁμαρτία, στὴν ὁποία εὔκολα κανεὶς παρασύρεται. Κι ἂς τρέχουμε μὲ ὑπομονὴ στὸν ἀγώνα ποὺ προβάλλει ἐμπρός μας. Καὶ πουθενὰ ἀλλοῦ ἂς μὴ στρέφουμε τὰ βλέμματά μας παρὰ μόνο στὸν Κύριό μας, ποὺ εἶναι ὁ ἀρχηγὸς τῆς πίστεώς μας καὶ μᾶς τελειοποιεῖ σ’ αὐτήν. Αὐτὸς γιὰ τὴ χαρὰ ποὺ εἶχε μπροστά του καὶ θὰ δοκίμαζε, ὅταν μὲ τὸ πάθημά του θὰ ἔσωζε πολλούς, ὑπέμεινε σταυρικὸ θάνατο καὶ περιφρόνησε τὴ ντροπὴ καὶ τὴν ἀτίμωση τοῦ θανάτου αὐτοῦ. Καὶ γι’ αὐτὸ καὶ ἔχει καθίσει τώρα ἔνδοξος στὰ δεξιὰ τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ.
Ἀγώνας δρόμου λοιπὸν εἶναι ἡ ζωή μας. Σ’ αὐτὸν τὸν ἀγώνα, μᾶς λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, πρέπει νὰ τρέχουμε μὲ ὑπομονή. Διότι ὁ ἀγώνας τῆς ζωῆς μας ἔχει φορτία δυσβάστακτα, βάσανα καὶ προβλήματα. Καθημερινὰ ἀντιμετωπίζουμε ἀρρώστιες, οἰκονομικὲς δυσκολίες, πειρασμούς· κάποτε καὶ ἀδικίες καὶ συκοφαντίες ποὺ τραυματίζουν βαθιὰ τὴν ψυχή μας. Σ’ ὅλες αὐτὲς τὶς δύσκολες ὧρες λοιπὸν ἂς στρέφουμε τὸ νοῦ μας στὸν ἀργηγὸ τῆς πίστεώς μας, τὸν Κύριο Ἰησοῦ, ποὺ τόσα ὑπέφερε γιὰ μᾶς. Πόσο πόνεσε γιὰ μᾶς ὁ Ἅγιος τῶν ἁγίων! Ἔτρεξε ποτάμι τὸ πανάχραντο αἷμα του ἀπὸ τὶς πληγὲς ποὺ τοῦ ἄνοιξαν οἱ σταυρωτές του. Μὲ πόση ὅμως ὑπομονὴ ὑπέμεινε τὰ τόσο σκληρὰ Πάθη του! Κανεὶς δὲν βασανίσθηκε τόσο πολὺ ὅσο ὁ Χριστός μας. Ἀλλὰ καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοι τῆς πίστεώς μας ἀκολούθησαν τὸ παράδειγμα τῆς ὑπομονῆς τοῦ Κυρίου μας. Σήκωσαν βαρύτατο φορτίο πόνου καὶ δοκιμασιῶν.
Μήπως λοιπὸν ἐμεῖς εἴμαστε καλύτεροι ἀπ’ αὐτοὺς γιὰ νὰ μὴν ἔχουμε δοκιμασίες; Ἐκεῖνοι ἅγιοι, ἐμεῖς ἁμαρτωλοί. Ἐκεῖνοι ὑπέφεραν τὰ πάντα, κι ἐμεῖς ἐλάχιστα. Ἂς βλέπουμε λοιπὸν τὸ δικό τους παράδειγμα, καὶ προπαντὸς τὸ παράδειγμα τοῦ Κυρίου μας, κι ἂς μάθουμε κι ἐμεῖς νὰ ἀγωνιζόμαστε μὲ ὑπομονὴ στὸ δικό μας ἀγώνα. Νὰ σηκώνουμε ἀγόγγυστα τὶς δοκιμασίες μας μὲ προθυμία καὶ πίστη, μὲ ὑπομονὴ καὶ ἐλπίδα. Γιὰ νὰ καθίσουμε κάποτε κι ἐμεῖς μαζὶ μὲ τὸν Κύριο στὸν ἔνδοξο θεϊκό του θρόνο πλημμυρισμένοι στὸ φῶς καὶ στὴ δόξα του.
