ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 7 ΙΟΥΝΙΟΥ 2015
Τῶν Ἁγίων Πάντων: Ματθ. ι΄ 32-33, 37-38, ιθ΄ 27-30
Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ μαθηταῖς· πᾶς ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς· ὅστις δ᾿ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. ῾Ο φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὃς οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστι μου ἄξιος. Τότε ἀποκριθεὶς ὁ Πέτρος εἶπεν αὐτῷ· ἰδοὺ ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήσαμέν σοι· τί ἄρα ἔσται ἡμῖν; ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὑμεῖς οἱ ἀκολουθήσαντές μοι, ἐν τῇ παλιγγενεσίᾳ, ὅταν καθίσῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, καθίσεσθε καὶ ὑμεῖς ἐπὶ δώδεκα θρόνους κρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ ᾿Ισραήλ. καὶ πᾶς ὃς ἀφῆκεν οἰκίας ἢ ἀδελφοὺς ἢ ἀδελφὰς ἢ πατέρα ἢ μητέρα ἢ γυναῖκα ἢ τέκνα ἢ ἀγροὺς ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου, ἑκατονταπλασίονα λήψεται καὶ ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσει. Πολλοὶ δὲ ἔσονται πρῶτοι ἔσχατοι καὶ ἔσχατοι πρῶτοι.
ΣΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ
1. Ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ πάνω ἀπ’ ὅλα!
«Τοῦ Κυρίου μου πάντας ὑμνῶ τοὺς φίλους», λέει ὁ στίχος ἀπὸ τὸ Συναξάρι τῆς σημερινῆς Κυριακῆς, ἡ ὁποία εἶναι ἀφιερωμένη στὴ μνήμη τῶν Ἁγίων Πάντων. Καὶ ἡ Ἐκκλησία καλώντας μας σήμερα νὰ ὑμνήσουμε ὅλους τοὺς φίλους τοῦ Χριστοῦ ποὺ ἔζησαν σὲ κάθε τόπο καὶ ἐποχή, παραθέτει ὡς εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα κάποιους λόγους τοῦ Κυρίου πρὸς τοὺς Μαθητές Του, ποὺ μᾶς βοηθοῦν νὰ ἐννοήσουμε ποιοὶ εἶναι οἱ ἀληθινοὶ φίλοι τοῦ Χριστοῦ καὶ πόσο μεγάλη δόξα τοὺς περιμένει.
Καθένα, εἶπε στοὺς Μαθητές Του, ποὺ θὰ μὲ ὁμολογήσει ὡς Σωτήρα καὶ Θεό του μπροστὰ στοὺς ἀνθρώπους ποὺ καταδιώκουν τὴν πίστη μου, θὰ τὸν ὁμολογήσω κι ἐγὼ ὡς δικό μου πιστὸ μπροστὰ στὸν ἐπουράνιο Πατέρα μου. Ἐκεῖνον ὅμως ποὺ θὰ μὲ ἀρνηθεῖ ὡς Θεάνθρωπο Σωτήρα μπροστὰ στοὺς ἀνθρώπους, αὐτὸν θὰ τὸν ἀρνηθῶ κι ἐγὼ καὶ δὲν θὰ τὸν ἀναγνωρίσω ὡς δικό μου μπροστὰ στὸν Πατέρα μου τὸν οὐράνιο.
Καὶ συνέχισε: Ἐκεῖνος ποὺ ἀγαπᾶ τὸν πατέρα του ἢ τὴ μητέρα του περισσότερο ἀπὸ μένα, «οὐκ ἔστι μου ἄξιος»· κι ἐκεῖνος ποὺ ἀγαπᾶ τὸν γιό του ἢ τὴν κόρη του περισσότερο ἀπὸ μένα, δὲν εἶναι ἄξιος νὰ λέγεται μαθητής μου. «Καὶ ὃς οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστι μου ἄξιος»· κι αὐτὸς ποὺ δὲν παίρνει τὴν ἀπόφαση νὰ ὑποστεῖ ἀκόμη καὶ σταυρικὸ θάνατο καὶ νὰ μὲ ἀκολουθήσει, δὲν ἀξίζει γιὰ μένα.
Εἶναι ἀπόλυτος καὶ ξεκάθαρος ὁ λόγος τοῦ Κυρίου. Δὲν εἶναι ἄξιος νὰ λέγεται ἀκόλουθός Του ὅποιος προτιμᾶ νὰ Τὸν ἀρνηθεῖ, γιὰ νὰ μὴ χωρισθεῖ ἀπὸ τοὺς γονεῖς ἢ τὰ παιδιά του. Δὲν εἶναι ἀληθινὸς μαθητής Του αὐτὸς ποὺ προτιμᾶ νὰ σώσει τὴ ζωή του παρὰ νὰ μείνει πιστὸς σ’ Ἐκεῖνον.
Ἀπόλυτος εἶναι ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ. Ἀλλὰ δὲν εἶναι οὔτε ἄδικος οὔτε ὑπερβολικός. Διότι σ’ Ἐκεῖνον ποὺ μᾶς ἔχει χαρίσει τὰ πάντα, ὀφείλουμε τὰ πάντα. Σ’ Ἐκεῖνον ποὺ θυσιάστηκε γιὰ μᾶς, δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ αἰσθανόμαστε αἰώνια εὐγνωμοσύνη καὶ ὁλόθερμη ἀγάπη.
Τέτοια ἀγάπη πρὸς τὸν Χριστὸ εἶναι ἡ ἀγάπη ποὺ φλέγει τὶς καρδιὲς τῶν Ἁγίων, γι’ αὐτὸ καὶ μποροῦν νὰ καταφρονοῦν τὶς ἐγκόσμιες τιμὲς καὶ ἀπολαύσεις καὶ νὰ μὴν πτοοῦνται ἀπὸ τὶς θλίψεις καὶ τὶς δοκιμασίες ἢ τὶς ἀπειλὲς καὶ τὰ φρικτὰ μαρτύρια. Ν’ ἀγαπάει κανεὶς τὸν Χριστὸ σημαίνει νὰ εἶναι κάθε μέρα ἕτοιμος νὰ Τοῦ προσφέρει καὶ τὴ ζωή του ἀκόμα! Ὅπως οἱ σύγχρονοι ἀδελφοί μας στὴ Μέση Ἀνατολὴ καὶ τὴ Βόρεια Ἀφρική, ποὺ κάθε μέρα ζοῦν μὲ τὸ ἐνδεχόμενο νὰ τοὺς συλλάβουν καὶ νὰ τοὺς θανατώσουν, μόνο καὶ μόνο ἐπειδὴ εἶναι Χριστιανοί. Καὶ διαρκῶς προστίθενται νέοι Μάρτυρες στὸ Συναξάρι τῆς Ἐκκλησίας μας, πιστοὶ φίλοι τοῦ Χριστοῦ ποὺ ἐλέγχουν κι ἐμᾶς γιὰ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ἀφοσίωσή μας στὸ Σωτήρα καὶ Λυτρωτή μας. Ἄλλωστε, ὅπως στὴ συνέχεια εἶπε ὁ Κύριος, αὐτοὶ θὰ μᾶς κρίνουν!
2. Οἱ Ἅγιοι θὰ κρίνουν τὸν κόσμο
Ἐμεῖς τὰ ἀφήσαμε ὅλα καὶ σὲ ἀκολουθήσαμε. Τί θὰ γίνει λοιπὸν μ’ ἐμᾶς; ρώτησε ὁ Πέτρος.
Κι ὁ Κύριος ἀποκρίθηκε: Ἀληθινὰ σᾶς λέω ὅτι ἐσεῖς ποὺ μὲ ἀκολουθήσατε, ὅταν ξαναγεννηθεῖ ὁ κόσμος καὶ συντελεσθεῖ ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν, «ἐν τῇ παλιγγενεσίᾳ», τότε ποὺ θὰ καθίσει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου σὲ θρόνο ἔνδοξο καὶ λαμπρό, «καθίσεσθε καὶ ὑμεῖς ἐπὶ δώδεκα θρόνους κρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ Ἰσραήλ»· θὰ καθίσετε κι ἐσεῖς σὲ δώδεκα θρόνους κρίνοντας τὶς δώδεκα φυλὲς τοῦ Ἰσραήλ. Καὶ καθένας ποὺ ἄφησε σπίτια ἢ ἀδελφοὺς ἢ ἀδελφὲς ἢ πατέρα ἢ μητέρα ἢ γυναίκα ἢ παιδιὰ ἢ χωράφια «ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου», θὰ πάρει ἑκατὸ φορὲς περισσότερα σ’ αὐτὴ τὴ ζωὴ καὶ θὰ κληρονομήσει καὶ τὴν αἰώνια ζωή.
Πολλοὶ μάλιστα ποὺ εἶναι στὸν κόσμο αὐτὸ πρῶτοι, θὰ εἶναι στὸν ἄλλο κόσμο τελευταῖοι, καὶ πολλοὶ τελευταῖοι θὰ εἶναι ἐκεῖ πρῶτοι.
Ἀσύγκριτα πιὸ μεγάλη τιμὴ ἐπιφυλάσσεται στοὺς πιστοὺς Μαθητὲς τοῦ Κυρίου. Θὰ καθίσουν κι αὐτοὶ στὸν ἔνδοξο θρόνο τοῦ Βασιλέως Χριστοῦ καὶ θὰ συμβασιλεύσουν μαζί Του. Μάλιστα θὰ λάβουν καὶ τὴν ἐξουσία νὰ κρίνουν τὸν κόσμο.
Τὴν ἴδια ἀλήθεια, ὅτι οἱ Ἅγιοι θὰ κρίνουν τὸν κόσμο, ἐπαναλαμβάνει καὶ ὁ θεόπνευστος ἀπόστολος Παῦλος (Α΄ Κορ. ς΄ 2). Πράγματι, θὰ μᾶς κρίνουν οἱ Ἅγιοι! Διότι, κι αὐτοὶ ὑπῆρξαν ἄνθρωποι «σάρκα φοροῦντες καὶ τὸν κόσμον οἰκοῦντες», ἀπόγονοι τοῦ Ἀδάμ, ὅπως κι ἐμεῖς, κι ὅμως κατόρθωσαν μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ νὰ καθαριστοῦν ἀπὸ τὰ πάθη καὶ νὰ φθάσουν στὸ «καθ’ ὁμοίωσιν». Ὅσο ὑπάρχουν Ἅγιοι καὶ Μάρτυρες, θὰ εἴμαστε ἀναπολόγητοι, ἂν ἐμεῖς παραμένουμε δέσμιοι τῶν παθῶν καὶ ἀποξενωμένοι ἀπὸ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ. Τὸ γεγονὸς ὅτι ἐκεῖνοι ἀντιστάθηκαν στὸ ρεῦμα τοῦ κόσμου – ἀκόμη καὶ στὴ σύγχρονη ἐποχὴ μὲ τὸν κατακλυσμὸ τῆς ἁμαρτίας – σημαίνει ὅτι μποροῦμε κι ἐμεῖς νὰ ἀντιστεκόμαστε.
Οἱ Ἅγιοι θὰ μᾶς κρίνουν! Γι’ αὐτὸ κι ἐμεῖς ἂς ἀνακρίνουμε τὴ δική μας ζωὴ μὲ γνώμονα τὴ δική τους ἁγία βιοτὴ κι ἂς ἀγωνιζόμαστε μὲ περισσότερο φιλότιμο καὶ ταπείνωση, γιὰ νὰ εὐαρεστοῦμε στὸν Κύριο.
