ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 19 ΙΟΥΛΙΟΥ 2015
Τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Δ΄ Οἰκ. Συνόδου: Τίτ. γ΄ 8-15
Τέκνον Τίτε, πιστὸς ὁ λόγος· καὶ περὶ τούτων βούλομαί σε διαβεβαιοῦσθαι, ἵνα φροντίζωσι καλῶν ἔργων προΐστασθαι οἱ πεπιστευκότες τῷ Θεῷ. ταῦτά ἐστι τὰ καλὰ καὶ ὠφέλιμα τοῖς ἀνθρώποις· μωρὰς δὲ ζητήσεις καὶ γενεαλογίας καὶ ἔρεις καὶ μάχας νομικὰς περιίστασο· εἰσὶ γὰρ ἀνωφελεῖς καὶ μάταιοι. αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτος. Ὅταν πέμψω ᾿Αρτεμᾶν πρός σε ἢ Τυχικόν, σπούδασον ἐλθεῖν πρός με εἰς Νικόπολιν· ἐκεῖ γὰρ κέκρικα παραχειμάσαι. Ζηνᾶν τὸν νομικὸν καὶ ᾿Απολλὼ σπουδαίως πρόπεμψον, ἵνα μηδὲν αὐτοῖς λείπῃ. μανθανέτωσαν δὲ καὶ οἱ ἡμέτεροι καλῶν ἔργων προΐστασθαι εἰς τὰς ἀναγκαίας χρείας, ἵνα μὴ ὦσιν ἄκαρποι. ᾿Ασπάζονταί σε οἱ μετ᾿ ἐμοῦ πάντες. ἄσπασαι τοὺς φιλοῦντας ἡμᾶς ἐν πίστει. ῾Η χάρις μετὰ πάντων ὑμῶν· ἀμήν.
ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ
1. ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑ
Ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ σήμερα τοὺς 630 θεοφόρους Πατέρες ποὺ συγκρότησαν τὸ 451 στὴ Χαλκηδόνα τὴν Τετάρτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο. Ἡ Σύνοδος αὐτὴ κατεδίκασε τὸν αἱρετικὸ Εὐτυχή, ὁ ὁποῖος ἰσχυριζόταν ὅτι ὁ Χριστὸς εἶχε μόνο μία φύση, τὴ θεϊκή.
Οἱ ἅγιοι Πατέρες διεκήρυξαν τὴν ὀρθόδοξη πίστη τῆς Ἐκκλησίας, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶχε δύο τέλειες φύσεις, τὴ θεία καὶ τὴν ἀνθρώπινη. Καὶ οἱ δύο αὐτὲς φύσεις ἦταν ἑνωμένες «ἀτρέπτως, ἀσυγχύτως, ἀναλλοιώτως καὶ ἀδιαιρέτως» στὸ ἕνα πρόσωπο τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ.
Στὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ποὺ ἔχει ἐπιλεγεῖ γιὰ τὴ μεγάλη αὐτὴ ἑορτή, ὁ ἀπόστολος Παῦλος τονίζει στὸ μαθητή του καὶ ἀπόστολο Τίτο δύο βασικὰ ἐφόδια ποὺ πρέπει νὰ ἔχει: τὰ θεάρεστα ἔργα καὶ τὰ ὠφέλιμα λόγια. Τοῦ λέει λοιπόν: Ὅλα αὐτὰ ποὺ σοῦ εἶπα, ὅτι οἱ πιστοὶ ἀναγεννηθήκαμε καὶ θὰ κληρονομήσουμε τὴν αἰώνια ζωή, εἶναι λόγια ἀξιόπιστα καὶ ἀλή θεια ἀδιαμφισβήτητη. Καὶ γι’ αὐτὰ τὰ θέματα θέλω νὰ μιλᾶς μὲ βεβαιότητα, γιὰ νὰ φροντίζουν ὅσοι ἔχουν πιστεύσει στὸν Θεὸ νὰ πρωτοστατοῦν ἀκούραστα σὲ καλὰ ἔργα. «Ταῦτά ἐστι τὰ καλὰ καὶ ὠφέλιμα τοῖς ἀνθρώποις» . Ἀντίθετα νὰ ἀποφεύγεις τὶς ἀνόητες συζητήσεις καὶ τὶς γενεαλογίες, ὅπως καὶ τὶς φιλονικίες καὶ τὶς διαμάχες γιὰ τὸν ἰουδαϊκὸ νόμο, διότι δὲν φέρνουν καμία ὠφέλεια καὶ εἶναι μάταιες.
Οἱ ὠφέλιμες λοιπὸν συζητήσεις καὶ τὰ θεάρεστα ἔργα θὰ πρέπει νὰ εἶναι τὰ δύο βασικὰ χαρακτηριστικὰ ποὺ πρέπει νὰ κοσμοῦν ὄχι μόνο τοὺς κληρικοὺς ἀλλὰ κάθε πιστό. Λόγια ποὺ οἰκοδομοῦν, καὶ ἔργα ποὺ ἀκτινοβολοῦν ἀγάπη. Τὰ δύο αὐτὰ στοιχεῖα τὰ ἔχουμε ἰδιαιτέρως ἀνάγκη στὴν ἐποχή μας, σὲ μία ἐποχὴ ὅπου τὰ ἔργα εἶναι ἐλάχιστα καὶ οἱ περισσότεροι εἴμαστε εὔκολοι νὰ λέμε πολλὰ λόγια χωρὶς νὰ κάνουμε ἔργα. Εἴμαστε εὔκολοι στὸ νὰ κάνουμε κριτική, καὶ δυσκίνητοι στὸ νὰ προσφέρουμε σὲ ἔργα ἀγάπης. Εὔκολοι στὸ νὰ ἀπαιτοῦμε, καὶ δύσκολοι στὸ νὰ θυσιαζόμαστε. Ἡ Ἐκκλησία μας ὅμως μᾶς ζητᾶ ἀκρίβεια λόγων καὶ γνησιότητα ἔργων. Αὐτὰ εἶναι δύο ἀπαραίτητα ἐφόδια γιὰ τὴ σωτηρία μας καὶ βασικὰ στοιχεῖα τῆς ὀρθοδόξου μας Πίστεως. Ὀρθοδοξία καὶ Ὀρθοπραξία. Κι ἂς μὴ δικαιολογούμαστε ὅτι δὲν ἔχουμε χρόνο. Διότι πῶς ἔχουμε χρόνο γιὰ τόσα ἄλλα πράγματα καὶ δὲν βρίσκουμε λίγη ὥρα γιὰ νὰ διακονήσουμε στὰ ἔργα τῆς Ἐκκλησίας μὲ τὸ λόγο μας ἢ τὸν κόπο μας; Δὲν μποροῦμε νὰ βροῦμε λίγη ὥρα νὰ προσφέρουμε στὰ ἔργα τῆς κατηχήσεως, τῆς φιλανθρωπίας, τῆς παρηγοριᾶς τῶν θλιβομένων, τῆς ἐπισκέψεως τῶν ἀσθενῶν; Πόσα θεάρεστα ἔργα μποροῦμε νὰ κάνουμε, πόση ἀγάπη μποροῦμε νὰ δείξουμε μ’ ἕναν ὠφέλιμο λόγο καὶ μὲ λίγη συμπόνια;
2. ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ
Στὴ συνέχεια ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀναφέρεται στὴ μεγάλη μάστιγα τῆς Ἐκκλησίας, τὴ μάστιγα τῶν αἱρετικῶν. Καὶ λέει: «Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ»· αἱρετικὸ ἄνθρωπο ποὺ ἐπιμένει νὰ δημιουργεῖ σκάνδαλα καὶ διαιρέσεις στὴν Ἐκκλησία, ἐνῶ τὸν συμβούλευσες γιὰ πρώτη καὶ γιὰ δεύτερη φορά, παράτησέ τον καὶ ἀπόφευγέ τον. Γνώριζε ὅτι ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος ἔχει διαστρα φεῖ καὶ ἁμαρτάνει· καὶ γιὰ τὴν ἁμαρτία του αὐ τὴ κατακρίνεται ἀπὸ τὴ συνείδησή του καὶ ἀπὸ τὸν ἴδιο του τὸν ἑαυτό.
Κατόπιν ὁ ἀπόστολος Παῦλος δίνει ὁρισμένες πρακτικὲς ὁδηγίες στὸ μαθητή του.
Τοῦ λέει: Ὅταν σοῦ στείλω τὸν Ἀρτεμᾶ ἢ τὸν Τυχικό, φρόντισε γρήγορα νὰ ἔλθεις στὴ Νικόπολη, διότι ἐκεῖ ἀποφάσισα νὰ περάσω τὸ χειμώνα. Τὸν Ζηνᾶ τὸ νομοδιδάσκαλο καὶ τὸν Ἀπολλὼ κατευόδωσέ τους, ἀφοῦ τοὺς ἐφοδιάσεις μὲ τὰ κατάλληλα ἐφόδια γιὰ τὸ ταξίδι τους, γιὰ νὰ μὴν τοὺς λείπει τίποτε. Ἂς μαθαίνουν ἔτσι καὶ οἱ δικοί μας νὰ πρωτοστατοῦν στὰ καλὰ ἔργα, γιὰ νὰ μὴ στεροῦνται πνευματικοὺς καρπούς.
Σὲ χαιρετοῦν ὅσοι εἶναι μαζί μου. Χαιρέτησε ὅσους μᾶς ἀγαποῦν. Ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ νὰ εἶναι μὲ ὅλους σας. Ἀμήν.
Μᾶς προκαλεῖ μεγάλη ἐντύπωση ἀσφαλῶς ἡ προτροπὴ τοῦ ἀποστόλου Παύλου πρὸς τὸν Τίτο νὰ ἀποφεύγει πλήρως τοὺς αἱρετικοὺς ἀνθρώπους. Εἶναι μία προ τροπὴ ποὺ ἀπευθύνεται σὲ ἐπίσκοπο καὶ ἀποτελεῖ ξεκάθαρη ποιμαντικὴ ὁδηγία. Βέβαια ἴσως κάποιοι ποῦν ὅτι γιὰ νὰ προσεγγίσει κανεὶς τοὺς αἱρετικοὺς καὶ νὰ τοὺς βοηθήσει νὰ μετανοήσουν, εἶναι καλὸ νὰ ἔχει κάποιες ἐπαφὲς μαζί τους, κάποια ἀγαπητικὴ ἐπικοινωνία. Ὅμως ἐδῶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος λέει ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο.
Κι αὐτὸ πρέπει νὰ τὸ προσέξουμε ὅλοι μας ἰδιαιτέρως καὶ μάλιστα σὲ μία ἐποχὴ ὅπου οἱ λαοὶ ἀναμειγνύονται καὶ οἱ συνειδήσεις δυστυχῶς ἀμβλύνονται. Ἄλλο πράγμα εἶναι οἱ ἐπίσημοι διάλογοι τῆς Ἐκκλησίας μὲ τοὺς ἑτεροδόξους αἱρετικοὺς καὶ ἄλλο ἡ κατ’ ἰδίαν ἐπικοινωνία μαζί τους, γιὰ νὰ τοὺς βοηθήσουμε, ὅπως νομίζουμε, νὰ ἐπιστρέψουν. Καὶ ἐξηγοῦν οἱ ἱεροὶ ἑρμηνευτὲς ὅτι ἀποτελεῖ ἄσκοπο κόπο καὶ ἐπικίνδυνη ἐνέργεια νὰ προσπα θεῖ κανεὶς νὰ συνετίσει κάποιους αἱρετικοὺς μὲ ἐκδηλώσεις φιλοφροσύνης καὶ διπλωματίας.
Διότι θὰ κινδυνεύσει ὁ ἴδιος νὰ παρασυρθεῖ στὴν αἵρεση. Οἱ αἱ ρε τικοὶ θὰ ἐπιστρέψουν μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θε οῦ, κι ὅταν δοῦν ἐμᾶς τοὺς Ὀρθοδόξους νὰ ζοῦμε γνήσια καὶ ξεκαθαρισμένη πνευματικὴ ζωή. Ζωὴ μετανοίας καὶ ἁγιό τητος. Ζωὴ ἀληθείας καὶ χάριτος.
