Ποιὸς εἶναι ὁ «πιστὸς κτίστης»; Δὲν πρόκειται γιὰ κάποιον ἄνθρωπο, γιὰ κάποιον εὐσεβὴ οἰκοδόμο. Ὁ «πιστὸς κτίστης» ποὺ ἐννοεῖται ἐδῶ εἶναι ὁ ἀληθινὸς Θεός. Ἔτσι Τὸν ὀνομάζει ὁ ἀπόστολος Πέτρος. Ὁ ἅγιος Ἀπόστολος παρηγορεῖ χριστιανοὺς ποὺ δοκίμαζαν ποικίλες θλίψεις λόγῳ τῆς πίστεώς τους, καὶ τοὺς ἀπευθύνει τὴν ἑξῆς σύσταση: «Ὥστε καὶ οἱ πάσχοντες κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὡς πιστῷ κτίστῃ παρατιθέσθωσαν τὰς ψυχὰς αὐτῶν ἐν ἀγαθοποιΐᾳ» (Α´ Πέτρ. δ´ 19). Ἄρα λοιπὸν κι αὐτοὶ ποὺ τώρα ὑποφέρουν, ἐπειδὴ ἔτσι τὸ θέλει ὁ Θεός, ἂς ἐμπιστεύονται κι ἂς παραθέτουν τὶς ψυχές τους σ᾿ Αὐτόν· κι ἂς ἔχουν τὴ βεβαιότητα ὅτι ὁ Θεός, ὡς Δημιουργός τους ποὺ εἶναι, εἶναι ἄξιος τῆς ἐμπιστοσύνης τους καὶ ἔχει ἀπεριόριστη δύναμη νὰ τοὺς προστατεύσει. Αὐτοὶ μόνο νὰ φροντίζουν νὰ κάνουν τὸ καλὸ καὶ νὰ γίνονται εὐεργετικοί.
Ἂς ἐμπιστευόμαστε τὴν ψυχή μας καὶ τὴ ζωή μας στὸ Θεό, γράφει ὁ ἀπόστολος Πέτρος, ὡς πρὸς «πιστὸν κτίστην», διότι εἶναι ἀξιόπιστος Δημιουργός. Τί σημαίνει αὐτό;
Ἂς θυμηθοῦμε πρῶτα τί σημαίνει αὐτὸ στὴν καθημερινή μας ζωή. Λέμε ὅτι κάποιος (πρόσωπο ἢ ἑταιρεία) εἶναι ἀξιόπιστος κατασκευαστής, ὅταν ὁτιδήποτε κατασκευάζει εἶναι πολὺ καλῆς ποιότητος καὶ ἐκπληρώνει τὸν σκοπὸ γιὰ τὸν ὁποῖο κατασκευάστηκε, ἔτσι ὥστε νὰ «διαφημίζει» τὸν κατασκευαστή του. Ὡστόσο κανένα παράδειγμα ἀπὸ τὴ δημιουργία δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀποδώσει ἀκριβῶς καὶ τελείως ὅ,τι ἰσχύει μὲ τὸν Θεό. Ὁ Θεὸς εἶναι πάνω καὶ πέρα ἀπὸ τὰ ἀνθρώπινα, καὶ τίποτε δὲν μπορεῖ νὰ συγκριθεῖ μὲ Ἐκεῖνον.
Ἔτσι, τὸ ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ἀξιόπιστος Δημιουργὸς σημαίνει πολὺ περισσότερα. Σημαίνει πὼς ὅ,τι ἔχει δημιουργήσει, εἶναι θεϊκό! Δηλαδὴ συνιστᾶ τὸν κατασκευαστή του, τὸν Δημιουργό του. Ἔχει τὴ σφραγίδα τῆς τελειότητος τοῦ Δημιουργοῦ του. Μπορεῖ νὰ διακρίνει κανεὶς στὸ δημιούργημα γνωρίσματα τοῦ Δημιουργοῦ του, τὴν παντοδυναμία Του, τὴν πανσοφία Του, τὴν ἀγαθότητά Του. Σημαίνει ὅτι ὁ Θεὸς δημιούργησε τὴν κτίση ἐλεύθερα καὶ ἀπὸ ἄπειρη ἀγάπη. «Καὶ εἶδεν ὁ Θεός, ὅτι καλόν», σημειώνει ἡ Ἁγία Γραφή (Γεν. α´ 8). Μετὰ τὴ δημιουργία τοῦ κάθε δημιουργήματός Του τὸ ἀγκάλιαζε μὲ τὸ βλέμμα Του – ἀνθρωποπαθὴς ἡ ἔκφραση – σὰν ἕνας καλλιτέχνης ποὺ χαίρεται τὸ καλλιτέχνημά του μετὰ ἀπὸ πολὺ ἐπιμελὴ ἐργασία. Δὲν ὑπάρχει καμιὰ ἀτέλεια στὴ δημιουργική Του ἐνέργεια, καμιὰ βιασύνη, προχειρότητα ἢ ἀδιαφορία· δὲν ὑπάρχει ἀκόμη τίποτε ἄστοχο ἢ ἐλαττωματικό. Τὰ δημιουργήματά Του ὡς κατασκευὲς εἶναι θαυμαστά, ὡραῖα, λειτουργικά, ἀλλὰ καὶ ἔχουν ἕναν πολὺ ὑψηλὸ προορισμό, ἀντάξιο Ἐκείνου ποὺ τὰ δημιούργησε. Καὶ ἔχουν ὅλα τὰ ἐφόδια ὥστε νὰ τὸν ἐπιτύχουν.
Τὸ ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ἀξιόπιστος Δημιουργὸς σημαίνει ἀκόμη ὅτι δὲν ἔχει ἐγκαταλείψει τὰ δημιουργήματά Του μετὰ τὴ δημιουργία τους, ἀλλὰ προνοεῖ γι᾿ αὐτά. Τὰ συγκρατεῖ στὴν ὕπαρξη. Γνωρίζει ὅλες τὶς ἀνάγκες τους καὶ φροντίζει γιὰ τὴν ἱκανοποίησή τους. Καὶ οἰκονομεῖ ἔτσι τὰ πράγματα, ὥστε, ἂν θέλουν, νὰ μποροῦν νὰ ἐπιτύχουν τὴν εὐτυχία καὶ καταξίωσή τους.
Ὁ Θεὸς ἀποδείχθηκε ἀξιόπιστος Δημιουργὸς κατεξοχὴν μὲ τὴν ἐν Χριστῷ οἰκονομία. Ὁ διάβολος παρέσυρε τὸν ἄνθρωπο στὴν ἁμαρτία καὶ τὸν θάνατο, τὸν ἀπογύμνωσε ἀπὸ τὶς δωρεὲς τοῦ Θεοῦ, τὸν τραυμάτισε βαριά, ὥστε δὲν μποροῦσε νὰ ἐπιτύχει τὸν ὑψηλὸ προορισμό του, νὰ γίνει θεός. Τότε φάνηκε ὅτι ἀκυρώθηκε τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ, ὅτι ἀπέτυχε τρόπον τινὰ ὁ Θεὸς ὡς Δημιουργός, διότι τὸ πλάσμα Του, ὁ ἄνθρωπος, ζοῦσε πλέον στὴ δυστυχία χωρὶς ἐλπίδα λυτρώσεως. Καὶ ὅμως ὁ Θεὸς φρόντισε γιὰ τὸ κατεστραμμένο δημιούργημά Του. Ἔγινε ὁ Ἴδιος ἄνθρωπος καὶ μὲ τὸ ἀπολυτρωτικό Του ἔργο θεράπευσε τὸν ἄνθρωπο. Προκειμένου γιὰ τὰ ἀνθρώπινα, ἕνα κατεστραμμένο προϊὸν πολλὲς φορὲς εἶναι δυνατὸν νὰ ἐπισκευασθεῖ, ἀλλὰ δὲν μπορεῖ νὰ συγκριθεῖ μὲ ἕνα καινούργιο, ποὺ δὲν ἔχει ταλαιπωρηθεῖ καὶ δὲν ἔχει ὑποστεῖ καμιὰ βλάβη. Ὁ Θεὸς ἀντίθετα μπόρεσε τὸ πλάσμα Του, τὸν ἄνθρωπο, νὰ τὸν ἀποκαταστήσει μετὰ τὴν ἔκπτωσή του ὄχι ἁπλῶς στὴν πρώτη του ὡραιότητα καὶ στὸ πρῶτο του ὕψος, ἀλλὰ σὲ ἀκόμη μεγαλύτερο, νὰ τοῦ χαρίσει ὑψηλότερο Παράδεισο! Τί θαυμαστὸς ποὺ εἶναι ὁ Θεός μας! Ἀποδείχθηκε ἐξαίσιος, πάνσοφος Δημιουργὸς ὄχι μόνο μὲ τὴ δημιουργία ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν ἀναδημιουργία τοῦ ἀνθρώπου, πολὺ περισσότερο μὲ αὐτήν.
Ὁ Κύριος λοιπὸν εἶναι ὁ Δημιουργός μας, ἀξιόπιστος Δημιουργός. Αὐτὸ δίνει πολὺ αἰσιόδοξη προοπτικὴ στὴ ζωή μας. Γιὰ μᾶς τοὺς πιστοὺς «ὑπάρχω» σημαίνει «ἔχω μιὰ θέση στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ»· καὶ «εἶμαι πλάσμα τοῦ Θεοῦ» σημαίνει «ἔχω δικαίωμα στὴν εὐτυχία, καὶ δυνατότητα στὴν εὐτυχία». Ὅλα ὑπηρετοῦν τὴν εὐτυχία μας, καὶ τὰ θλιβερά, κατεξοχὴν αὐτά· γιατὶ ὅλα βρίσκονται στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ, τοῦ «πιστοῦ κτίστου», στὸν Ὁποῖον ἀξίζει νὰ ἐμπιστευθοῦμε τὴ ζωή μας, καὶ δὲν θὰ διαψευσθοῦμε· ὑπὸ ἕναν ὅρο ὅμως: «ἐν ἀγαθοποιΐᾳ», προσθέτει ὁ ἀπόστολος Πέτρος. Δηλαδὴ νὰ ἀσκοῦμε τὴν ἀγάπη, νὰ εἴμαστε εὐεργετικοὶ στὸν πλησίον, νὰ κάνουμε ὅ,τι ἐξαρτᾶται ἀπὸ ἐμᾶς, ὥστε νὰ βρισκόμαστε σὲ κοινωνία μαζί Του. Καὶ τότε Ἐκεῖνος ποὺ μᾶς ἔδωσε τὴν ὕπαρξη θὰ μᾶς χαρίσει καὶ τὴν εὐτυχία.
