Εἶναι κοινὴ ὁμολογία ὅτι ἡ πατρίδα μας στοὺς γενικὰ κρίσιμους αὐτοὺς καιροὺς παραπαίει ἀποδυναμωμένη καὶ προχωρεῖ ἀπὸ τὸ κακὸ στὸ χειρότερο. Βαδίζει τρικλίζοντας ἀπὸ τὴ μιὰ περιπέτεια στὴν ἄλλη. Ἡ οἰκονομία μας συνεχῶς καταρρέει. Γίναμε ὁ ζήτουλας τῆς Εὐρώπης, τῆς Ρωσίας, τῆς Κίνας. Προσερχόμαστε στὶς κάλπες γιὰ τρίτη φορὰ μέσα σὲ ἐννέα μῆνες σ’ ἕνα τοπίο ἀποσταθεροποιήσεως, προσμένοντας νὰ προέλθει ἀπ’ αὐτὲς ἕνα σταθερὸ Κοινοβούλιο. Τὰ γεγονότα ὅμως φωνάζουν ὅτι ἔλειψε ἡ ὑπευθυνότητα ἐκείνων ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ τὰ κοινά, γι᾿ αὐτὸ καὶ ἐπικρατεῖ ἀβεβαιότητα ἂν θὰ ὑπάρξει στὸ νέο Κοινοβούλιο κλίμα ἁρμονίας καὶ ὑπευθυνότητος ἢ κομματικῶν συγκρούσεων.
Καὶ ἐνῶ ζοῦμε μέσα σ’ αὐτὴ τὴ σύγχυση, δὲν ἀκούγεται ἀπὸ πουθενὰ ἡ λέξη «Θεός»! Τὸν ἀγνοοῦμε παντελῶς! Τοῦ ἔχουμε πεῖ μὲ ὅλες τὶς συμπεριφορές μας καὶ σ’ ὅλους τοὺς τόνους τὸν φοβερὸ λόγο: «Ἀπόστα ἀπ’ ἐμοῦ, ὁδούς σου εἰδέναι οὐ βούλομαι· τί ἱκανός, ὅτι δουλεύσομεν αὐτῷ; καὶ τίς ὠφέλεια, ὅτι ἀπαντήσομεν αὐτῷ;» (Ἰὼβ κα΄ [21] 14-15)· φύγε μακριὰ ἀπὸ ἐμέ· δὲν θέλω νὰ μάθω τοὺς δρόμους τῆς δικαιοσύνης καὶ ἀρετῆς, στοὺς ὁποίους παραγγέλλεις νὰ βαδίζουν οἱ ἄνθρωποι. Κατὰ τί εἶναι ἱκανὸς ὁ Θεὸς γιὰ νὰ δουλεύσουμε σ’ Αὐτόν; Καὶ ποιὰ ἡ ὠφέλεια γιὰ μᾶς, ὥστε νὰ σπεύσουμε νὰ Τὸν συναντήσουμε καὶ νὰ Τὸν παρακαλέσουμε; Κινούμαστε, ἀποφασίζουμε, ἐνεργοῦμε χωρὶς Θεό· καὶ ὅμως μέσα στὴ δική Του πνευματικὴ παρουσία ζοῦμε καὶ κινούμαστε καὶ ὑπάρχουμε (Πράξ. ιζ΄ [17] 28). Λησμονήσαμε δὲ ἐντελῶς τὸν λόγο Του: «χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν» (Ἰω. ιε΄ [15] 5). Ἡ ἑξάρτησή μας ἀπὸ τὸν Θεὸ εἶναι πάντοτε ἀπολύτως ἀναγκαία, μάλιστα δὲ σήμερα ὅσο ποτὲ ἄλλοτε.
Ἐμεῖς ὅμως κάναμε καὶ κάτι ἄλλο πιὸ ἐπαναστατικό. Μέσα στὴν ἀφροσύνη μας μιὰ ὁμάδα ποὺ ὀνομάζεται Ἕνωση Ἀθέων, συναντήθηκε μέσα στὸν Αὔγουστο μὲ τὸν ἀπερχόμενο ἀναπληρωτὴ ὑπουργὸ Παιδείας καὶ τοῦ ὑπέβαλαν ὑπόμνημα γιὰ τὴν κατάργηση τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν στὸ Δημοτικὸ καὶ τὸ Γυμνάσιο καὶ τὴν ἐξαφάνιση ὁποιασδήποτε ἐπαφῆς τῶν σχολείων μὲ κάθε μορφὴ θρησκείας. Καὶ αὐτὸς τοὺς «ἐξέφρασε τὴν πρόθεσή του νὰ ἐπιλυθοῦν τὰ ὅποια ζητήματα τὸ συντομότερο δυνατόν» («Ρομφαία» 12-8-2015). Διαμαρτυρήθηκε ὅμως ἔντονα ὁ Ἀρχιεπίσκοπος στὸν πρωθυπουργὸ καὶ ὁ ὑπουργὸς ἔσπευσε νὰ συναντήσει ἐκπροσώπους τῆς Πανελληνίου Ἑνώσεως Θεολόγων, στοὺς ὁποίους μασώντας τὰ λόγια του διευκρίνισε ὅτι «παρερμηνεύθηκαν οἱ δηλώσεις του καὶ ὅτι τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν παραμένει κανονικὰ στὰ σχολεῖα, ὅπως καὶ ἡ πρωινὴ προσευχή» («Βῆμα» 23-8-2015).
Ὕστερα ἀπὸ αὐτὰ τὰ ἀνήκουστα, ποὺ συμβαίνουν στὴν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα μας, πῶς περιμένουμε νὰ ὀρθοποδήσουμε;
