ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ11 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2015
Δ΄ Λουκᾶ, Τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου: Τῆς Κυριακῆς: Λουκ. η΄ 4-15
Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην· ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον αὐτοῦ. καὶ ἐν τῷ σπείρειν αὐτὸν ὃ μὲν ἔπεσε παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ κατεπατήθη, καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατέφαγεν αὐτό· καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐπὶ τὴν πέτραν, καὶ φυὲν ἐξηράνθη διὰ τὸ μὴ ἔχειν ἰκμάδα· καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐν μέσῳ τῶν ἀκανθῶν, καὶ συμφυεῖσαι αἱ ἄκανθαι ἀπέπνιξαν αὐτό· καὶ ἕτερον ἔπεσεν εἰς τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν, καὶ φυὲν ἐποίησε καρπὸν ἑκατονταπλασίονα. ᾿Επηρώτων δὲ αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· τίς εἴη ἡ παραβολὴ αὕτη. ὁ δὲ εἶπεν· ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τοῖς δὲ λοιποῖς ἐν παραβολαῖς, ἵνα βλέποντες μὴ βλέπωσι καὶ ἀκούοντες μὴ συνιῶσιν. ἔστι δὲ αὕτη ἡ παραβολή· ὁ σπόρος ἐστὶν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ· οἱ δὲ παρὰ τὴν ὁδόν εἰσιν οἱ ἀκούσαντες, εἶτα ἔρχεται ὁ διάβολος καὶ αἴρει τὸν λόγον ἀπὸ τῆς καρδίας αὐτῶν, ἵνα μὴ πιστεύσαντες σωθῶσιν. οἱ δὲ ἐπὶ τῆς πέτρας οἳ ὅταν ἀκούσωσι, μετὰ χαρᾶς δέχονται τὸν λόγον, καὶ οὗτοι ρίζαν οὐκ ἔχουσιν, οἳ πρὸς καιρὸν πιστεύουσι καὶ ἐν καιρῷ πειρασμοῦ ἀφίστανται. τὸ δὲ εἰς τὰς ἀκάνθας πεσόν, οὗτοί εἰσιν οἱ ἀκούσαντες, καὶ ὑπὸ μεριμνῶν καὶ πλούτου καὶ ἡδονῶν τοῦ βίου πορευόμενοι συμπνίγονται καὶ οὐ τελεσφοροῦσι. τὸ δὲ ἐν τῇ καλῇ γῇ, οὗτοί εἰσιν οἵτινες ἐν καρδίᾳ καλῇ καὶ ἀγαθῇ ἀκούσαντες τὸν λόγον κατέχουσι καὶ καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ. ταῦτα λέγων ἐφώνει· ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.
Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΩΣ
1. Ἡ δύναμη τοῦ σπόρου
Ἡ σημερινὴ Κυριακή, ἡ ὁποία εἶναι ἀφιερωμένη στοὺς ἁγίους Πατέρες ποὺ συγκρότησαν τὴν Ζ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ὀνομάζεται καὶ «Κυριακὴ τοῦ Σπορέως» λόγῳ τῆς σχετικῆς Παραβολῆς ποὺ ἀναγινώσκεται στὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο.
Δὲν εἶναι τυχαῖο ὅτι ἡ Παραβολὴ τοῦ Σπορέως εἶναι ἡ πρώτη Παραβολὴ ποὺ δίδαξε ὁ Κύριος. Φαίνεται ὅτι μὲ αὐτὴν ἤθελε νὰ παρακινήσει τοὺς ἀνθρώπους νὰ ἀκοῦν προσεκτικὰ τὴ διδασκαλία Του καὶ νὰ τὴν ἐφαρμόζουν στὴ ζωή τους. Ἂς δοῦμε λοιπὸν κι ἐμεῖς μὲ προσοχὴ τί μᾶς λέει ἡ Παραβολή.
Βγῆκε κάποτε ὁ γεωργὸς γιὰ νὰ σπείρει κι ἔριξε τὸ σπόρο του μὲ ἀφθονία. Ὅμως ὁ σπόρος δὲν εἶχε παντοῦ τὴν ἴδια ἀπόδοση. Ἄλλος σπόρος ἔπεσε κοντὰ στὸ δρόμο καὶ καταπατήθηκε ἀπὸ τοὺς διαβάτες καὶ ἔγινε τροφὴ γιὰ τὰ πουλιά. Ἄλλος σπόρος ἔπεσε σὲ πετρῶδες ἔδαφος καί, καθὼς δὲν εἶχε ὑγρασία οὔτε ποῦ νὰ ἁπλώσει τὶς ρίζες του, ξεράθηκε. Ἄλλος σπόρος ἔπεσε σὲ τόπο ὅπου φύτρωναν ἀγκάθια, κι ἐνῶ βλάστησε, μαζί του μεγάλωσαν καὶ πολλὰ ἀγκάθια ποὺ τελικὰ τὸν ἔπνιξαν. Ὑπῆρχε ὅμως κι ὁ σπόρος ποὺ ἔπεσε σὲ «γῆ ἀγαθή», δηλαδὴ σὲ γόνιμο καὶ καλλιεργημένο ἔδαφος. Ἐκεῖ ὁ σπόρος φύτρωσε καὶ ἀναπτύχθηκε κι ἔδωσε πλούσιους καρπούς.
Στὸ σημεῖο αὐτὸ ὁ Κύριος, γιὰ νὰ διεγείρει τὴν προσοχὴ τῶν ἀκροατῶν Του, ὕψωσε τὸν τόνο τῆς φωνῆς Του καὶ εἶπε δυνατά: Αὐτὸς ποὺ ἔχει αὐτιὰ πνευματικὰ γιὰ νὰ ἀκούει καὶ νὰ ἐγκολπώνεται αὐτὰ ποὺ λέω, ἂς ἀκούει.
Ζήτησαν τότε οἱ μαθητές Του νὰ τοὺς ἐξηγήσει ποιὰ εἶναι ἡ σημασία τῆς Παραβολῆς. Κι Ἐκεῖνος ἀπάντησε: Σὲ σᾶς ποὺ ἔχετε ἐνδιαφέρον καὶ καλὴ διάθεση σᾶς ἔδωσε ὁ Θεὸς τὴ χάρη Του νὰ μάθετε τὶς μυστηριώδεις ἀλήθειες τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ· στοὺς ἄλλους ὅμως ποὺ εἶναι ἀδιάφοροι γιὰ τὶς πνευματικὲς ἀλήθειες μιλάω μὲ Παραβολὲς γιὰ νὰ μὴν μποροῦν νὰ καταλάβουν καὶ νὰ μὴν ἐπιβαρύνουν τὴ θέση τους περιφρονώντας τὴν ἀλήθεια.
Καὶ ξεκίνησε νὰ ἐξηγεῖ τὴν Παραβολὴ λέγοντας πρῶτα ὅτι «ὁ σπόρος ἐστὶν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ».
Εἶναι ἀξιοπρόσεκτη ἡ παρομοίωση τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ μὲ σπόρο· διότι ὅπως εἶναι ἀπαραίτητο γιὰ τὸν ἄνθρωπο νὰ σπείρει στὴ γῆ γιὰ νὰ ἀποκομίσει ἀργότερα τὰ ἀπαραίτητα γιὰ τὴν τροφὴ καὶ τὴ συντήρησή του, παρομοίως εἶναι ἀναγκαία γιὰ τὴν ψυχὴ ἡ σπορὰ τοῦ θείου λόγου. Μὲ τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ τρέφεται ἡ ψυχὴ κι ἐνισχύεται πνευματικά. Κι ὅπως ἕνας μικρὸς σπόρος κρύβει τεράστια δύναμη, ὥστε νὰ γίνεται δένδρο ὁλόκληρο μὲ ἄνθη, καρποὺς ἀλλὰ καὶ ρίζες βαθιὲς καὶ δυνατὲς ποὺ σπάζουν καὶ βράχους, ἔτσι κι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντελεῖ κοσμογονία στὶς ψυχές! Στὶς ψυχὲς στὶς ὁποῖες σπείρεται ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἀνανεώνεται ἡ διάθεση γιὰ μετάνοια καὶ ἀγώνα πνευματικὸ καὶ σὰν εὐωδιαστὰ λουλούδια ἀνθίζουν οἱ ἅγιες ἀρετὲς τοῦ Χριστοῦ.
Ἂς ἀναζητοῦμε λοιπὸν εὐκαιρίες ὅπου προσφέρεται ἁπλόχερα ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ σπείρεται στὴν ψυχή μας καὶ νὰ φέρει πλούσιους καρπούς. Ὡστόσο ἡ καρποφορία ἐξαρτᾶται καὶ ἀπὸ τὴν καταλληλότητα τοῦ ἐδάφους. Αὐτὸ ἐπεσήμανε ὁ Κύριος στὴ συνέχεια.
2. Μὲ ἀνάλογη διάθεση
Ὁ σπόρος ποὺ ἔπεσε κοντὰ στὸ δρόμο συμβολίζει αὐτοὺς ποὺ κάποτε ἄκουσαν τὸν λόγο ἀλλὰ ἐπειδὴ ἔμειναν ἀδιάφοροι, ἔρχεται ὁ διάβολος καὶ ἀφαιρεῖ τὸν λόγο ἀπὸ τὶς καρδιές τους.
Ὁ σπόρος στὸ πετρῶδες ἔδαφος συμβολίζει αὐτοὺς οἱ ὁποῖοι ὅταν ἀκούσουν τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ τὸν δέχονται ἀρχικὰ μὲ χαρὰ καὶ ἐνθουσιασμό, ἔπειτα ὅμως, ὅταν ἔλθει καιρὸς πειρασμοῦ ἢ διωγμοῦ, ἀπομακρύνονται ἀπὸ τὴν πίστη, διότι ὁ σπόρος δὲν μπόρεσε νὰ ριζώσει βαθιὰ μέσα τους.
Οἱ σπόροι ποὺ ἔπεσαν στὰ ἀγκάθια συμβολίζουν ἐκείνους ποὺ ἀκοῦν τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ κι ἀρχίζουν μὲ κάποια προθυμία νὰ βαδίζουν στὸ δρόμο τῆς πίστεως. Πνίγονται ὅμως ἀπὸ τὶς ἀγωνιώδεις φροντίδες γιὰ τὴν ἀπόκτηση χρημάτων καθὼς κι ἀπὸ τὶς ἀπολαύσεις τῆς σαρκικῆς ζωῆς, κι ἔτσι δὲν προκόπτουν ὥστε νὰ δώσουν καρπό.
Ὁ σπόρος ὅμως ποὺ ἔπεσε στὴν εὔφορη γῆ συμβολίζει τοὺς ἀνθρώπους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι μὲ καρδιὰ καλοπροαίρετη, εὐθεία καὶ ἀγαθὴ ἀκοῦν, ἐμπεδώνουν τὸν λόγο καὶ τὸν κρατοῦν σφιχτὰ μέσα τους, ὥστε καρποφοροῦν τὶς ἀρετές, δείχνοντας ὑπομονὴ καὶ καρτερία σ’ ὅλα τὰ ἐμπόδια ποὺ συναντοῦν στὴν ἄσκηση τῆς πνευματικῆς ζωῆς.
Συνεπῶς τὸ πόσους καρποὺς θὰ παρουσιάσει ἡ γῆ καὶ τῆς δικῆς μας ψυχῆς ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴ δική μας διάθεση καὶ προθυμία, ἀπὸ τὴν ἐπιμέλεια καὶ τὸν προσωπικό μας ἀγώνα. Μαζὶ μὲ τὴ σπορὰ τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἀπαραίτητη ἡ ἐκκοπὴ τῶν παθῶν καὶ ἡ φυλακὴ τῶν αἰσθήσεων σὰν τὸ ὄργωμα καὶ τὴν περίφραξη, ἡ προσευχὴ σὰν δροσερὴ ποτιστικὴ βροχή, ἡ Χάρη τῶν ἁγίων Μυστηρίων σὰν τὸ λίπασμα.
Εἶναι πολλὲς οἱ εὐκαιρίες γιὰ τὴ διδαχὴ τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ ποὺ μᾶς δίνει ἡ Ἐκκλησία μας. Ἂς συμμετέχουμε σ’ αὐτὲς μὲ τὴν κατάλληλη προετοιμασία καὶ μὲ πολλὴ προθυμία νὰ ἐφαρμόζουμε αὐτὰ ποὺ ἀκοῦμε, ὥστε μὲ τὴ Χάρη τοῦ Οὐράνιου Γεωργοῦ νὰ φέρουμε πλούσιους καρποὺς ἀρετῶν.
