Ὀρθῶς ἀνέβασε τελευταῖα τοὺς τόνους ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ.κ. Ἱερώνυμος γιὰ τὰ Θρησκευτικά. Ἐν πρώτοις εἶναι πολὺ ἀξιόλογες οἱ δηλώσεις ποὺ ἔκανε εὑρισκόμενος στὴ Ναύπακτο στὶς 4 Ὀκτωβρίου 2015. Σχολιάζοντας τὴν κατάσταση ποὺ διαμορφώθηκε τελευταῖα σχετικὰ μὲ τὴν τύχη τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν στὰ σχολεῖα εἶπε: «Πίσω ἀπὸ ὅλα αὐτὰ κρύβεται ὁ ἀποχριστιανισμὸς τῆς Ἑλλάδος». Χαρακτήρισε δὲ τὰ ὅσα εἶπε ἡ ἀναπληρώτρια Ὑπουργὸς Παιδείας Σία Ἀναγνωστοπούλου γιὰ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ὡς «αἰχμὴν τοῦ δόρατος», καὶ ὅτι ἔχουν ὡς τελικὸ στόχο τὸν ἀποχριστιανισμὸ τῆς Ἑλλάδος. «Ἂν δὲν προσέξουμε», ἐπεσήμανε, «τὰ πράγματα θὰ γίνουν χειρότερα». Ὁ ἴδιος δὲ εἶπε στὸν Ὑπουργὸ Παιδείας κατὰ τὴν πρόσφατη συνάντηση ποὺ εἶχε μαζί του ὅτι συμβουλεύεται «τὸ Εὐαγγέλιο, τὸ Σύνταγμα καὶ τὸν Καταστατικὸ Χάρτη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος». Τοῦ τόνισε δὲ ὅτι κατὰ τὸ Σύνταγμα ἡ ἀγωγὴ τῶν παιδιῶν πρέπει νὰ εἶναι ἐθνικὴ καὶ θρησκευτική, ἐνῶ σύμφωνα μὲ τὸ ἄρθρο 2 τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὁ ὁποῖος εἶναι νόμος τοῦ κράτους, «Ἐκκλησία καὶ πολιτεία συνεργάζονται γιὰ τὴ χριστιανικὴ ἀγωγὴ τῆς νεότητος».
Ἀλλὰ καὶ κατὰ τὴν ἔναρξη τῆς τακτικῆς ἐτήσιας συνεδριάσεως (7-10-2015) τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὁ Μακαριώτατος ζήτησε διάλογο μὲ τὴν Πολιτεία γιὰ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στὰ σχολεῖα καὶ ἀνέφερε: «Τὸ τραγικὸ εἶναι ὅτι οἱ ἐχθροί μας δὲν εἶναι πλέον πέρα καὶ μακριά, εἶναι ἐντὸς τῶν τειχῶν μας. Τὸ βλέπουμε, τὸ ὀσφραινόμαστε»! Τόνισε ἀκόμη τὸ σημαντικὸ κοινωνικὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας λέγοντας: «Ἡ Ἐκκλησία μας ἔκανε, κάνει καὶ θὰ κάνει τὸ καθῆκον της», συμπληρώνοντας ὅτι πρέπει «Ἐκκλησία καὶ Πολιτεία νὰ συνεργασθοῦμε μὲ εἰλικρίνεια καὶ συνέπεια καὶ νὰ δώσουμε τὸ παράδειγμα στὸ λαό μας γιὰ συνεργασία καὶ ἑνότητα».
Ἐξέφρασε τὸν φόβο «ὅτι οἱ φίλοι μας οἱ ἐδῶ καὶ οἱ Εὐρωπαῖοι, ἐκμεταλλευόμενοι τὴ δεινή μας οἰκονομικὴ κατάσταση (…) θὰ ἐπιδιώξουν μὲ κάθε τρόπο τὴν ἀλλοίωση τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας μας ἀρχίζοντας ἀπὸ τὴ σχολικὴ ἐκπαίδευση». Καὶ κατέληξε ὁ Μακαριώτατος: «Ἐὰν ὑπάρχουν δεσμεύσεις καὶ σχεδιασμοὶ ποὺ ἀποσκοποῦν στὴν ἀλλοίωση τῆς μορφῆς τῆς κοινωνίας μας καὶ μάλιστα στὴν ὑποτίμηση τῆς ἱστορίας μας καὶ τῶν παραδόσεών μας, τὸ ξεθεμελίωμα τοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογενείας καὶ τὴν περιφρόνηση τοῦ ἀπ’ αἰώνων πολιτισμοῦ μας, τῶν ὁσίων καὶ τῶν ἱερῶν μας (…) τότε ἡ ἱεραρχία, ὁ κλῆρος, ὁ εὐσεβὴς καὶ πιστὸς ἑλληνικὸς λαὸς θὰ γίνουμε ἀνάχωμα, τείχη ἰσχυρά».
Ὀρθότατα ἔκρουσε τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου ὁ Μακαριώτατος. Σήμερα δὲν εἶναι «καιρὸς τοῦ σιγᾶν»· εἶναι «καιρὸς τοῦ λαλεῖν», τοῦ ὁμολογεῖν καὶ μάχεσθαι…
