Ἱστορικὲς στιγμὲς γιὰ τὸν Ἑλληνισμὸ τῆς Ἴμβρου μᾶς μεταφέρει εἰδικὴ ἀνταπόκριση:
«Μετὰ ἀπὸ μισὸ αἰώνα σιωπῆς τὰ σχολεῖα τῆς Ἴμβρου ξαναζωντάνεψαν. Στὸ χωριὸ Ἀγρίδια τοῦ πολύπαθου νησιοῦ οἱ κάτοικοι ποὺ ξέμειναν ἀπὸ τὸν διωγμὸ τοῦ 1964, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ ποὺ γύρισαν στὰ πάτρια ἐδάφη, ἀντιμετωπίζουν πιὰ μιὰ διαφορετικὴ πραγματικότητα. Ἡ ἑλληνικὴ γλώσσα θὰ ἀρχίσει καὶ πάλι νὰ διδάσκεται στὶς αἴθουσες τοῦ σχολείου ποὺ γιὰ πενήντα χρόνια στεκόταν ἔρημο καὶ ἀποξενωμένο νὰ στάζει ἀπὸ τὴν ὑγρασία τοῦ βίαιου ξεριζωμοῦ. (…)
Μέχρι τὸ 1964 λειτουργοῦσαν στὴν Ἴμβρο, τὸ νησὶ τοῦ Αἰγαίου μὲ τοὺς Ἕλληνες αὐτόχθονες κατοίκους ποὺ παραχωρήθηκε στὴν Τουρκία τὸ 1923 μὲ τὴ Συνθήκη τῆς Λωζάνης, 7 ἑλληνικὰ σχολεῖα μὲ συνολικὰ 693 μαθητὲς καὶ 27 δασκάλους.
Τότε ἡ τουρκικὴ κυβέρνηση ἔθεσε σὲ ἐφαρμογὴ τὸ λεγόμενο “πρόγραμμα διάλυσης”, μιὰ δέσμη μέτρων ἀφελληνισμοῦ καὶ ἐκτουρκισμοῦ τῆς Ἴμβρου (…).
Μὲ εἰδικὴ νομοθετικὴ ρύθμιση ἀπαγορεύτηκε ἡ ἑλληνικὴ ἐκπαίδευση καὶ ὅλα τὰ ἑλληνικὰ σχολεῖα ἔκλεισαν καὶ λειτούργησαν ὡς δημόσια τουρκικὰ σχολεῖα. (…). Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος, τοῦ ὁποίου γενέτειρα εἶναι ἡ Ἴμβρος, εἶχε τὸ ὅραμα νὰ ξαναχτυπήσει τὸ σχολικὸ κουδούνι στὴν Ἴμβρο καὶ ἐνήργησε συστηματικὰ γιὰ τὴν ἐπίτευξη αὐτοῦ τοῦ στόχου.
Ἤθελε νὰ ἔχει σχολεῖο ἡ Ἴμβρος, γιατὶ μόνο μέσα ἀπὸ τὰ σχολεῖα θὰ μποροῦσε νὰ ξαναγεννηθεῖ τὸ νησί. Ἔτσι θὰ μποροῦσαν νὰ γυρίσουν οἰκογένειες, ἔτσι θὰ μποροῦσαν νέα ζευγάρια νὰ στήσουν τὸ μέλλον τους στὸ νησί. (…)
Στὶς 12 Ὀκτωβρίου ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. κ. Βαρθολομαῖος ἐγκαινίασε τὰ σχολεῖα τῆς Ἴμβρου καὶ ἀφοῦ τέλεσε τὸν ἁγιασμό εὐχαρίστησε ἀπὸ καρδιᾶς τὴν Ἱερὰ Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀμερικῆς καὶ τὴν Ἱερὰ Μεγίστη Μονὴ Βατοπαιδίου, ποὺ στήριξαν οἰκονομικὰ τὴν ἱστορικὴ προσπάθεια τῆς ἐκπαίδευσης στὴν Ἴμβρο.
Ἡ πρώτη μέρα στὸ σχολεῖο γιὰ ὅλους ἦταν γεμάτη συγκίνηση. Γιὰ τοὺς παλιοὺς μαθητὲς ποὺ ξεριζώθηκαν ἔκρυβε ἕναν πόνο. Γιὰ τοὺς νέους ὅμως ἔκρυβε μιὰ ἐλπίδα, μιὰ χαρὰ καὶ πολλὴ αἰσιοδοξία, γιατὶ θὰ συνέχιζαν τὴν ἱστορία τῆς Ἴμβρου ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ τὴν σταμάτησαν οἱ γονεῖς τους ἢ οἱ παπποῦδες τους» («newsbomb.gr» 16-10-2015).
Μέσα στὴ σωρεία τῶν θλιβερῶν εἰδήσεων ποὺ μᾶς καταπονοῦν ψυχικὰ τὸν τελευταῖο ἰδίως καιρό, μιὰ νότα αἰσιοδοξίας ἔρχεται ἀπὸ τὸ πολύπαθο νησὶ τῆς Ἴμβρου. Γιὰ τὸ ἱστορικὸ αὐτὸ γεγονός – σταθμὸ στὴν ἱστορικὰ πορεία τοῦ νεοτέρου Ἑλληνισμοῦ – ὀφείλουμε ὁλόθερμη τὴ δοξολογία μας πρὸς τὸν φιλάνθρωπο Θεό, ὁ Ὁποῖος «ἀθετεῖ βουλὰς ἀρχόντων» (Ψαλ. λβ΄ 10).
