Ἡ πορεία μας στὴ θεία Λειτουργία φθάνει στὸ τέρμα της. Ὁ σκοπός της ἦταν ἕνας: νὰ συναντήσουμε καὶ νὰ ἑνωθοῦμε οἱ ἄνθρωποι μὲ τὸν Θεό.
Ζήσαμε ἱερὲς στιγμὲς κατὰ τὴ διάρκειά της. Εἴδαμε τὸν Κύριο ἐνώπιόν μας νὰ μᾶς διδάσκει μὲ τὸ Εὐαγγέλιό Του, νὰ πορεύεται στὸ Γολγοθᾶ, νὰ σταυρώνεται, νὰ ἀνασταίνεται καὶ νὰ ἀνεβαίνει στοὺς οὐρανούς. Κοινωνήσαμε τὸ ἅγιο Σῶμα Του καὶ τὸ τίμιο Αἷμα Του.
Ἀδυνατεῖ ἡ γλώσσα μας νὰ ἐκφράσει μὲ λόγια τὰ δυνατὰ αὐτὰ βιώματα τῆς εἰρήνης, τῆς ἀγάπης, τῆς ἐσωτερικῆς γλυκύτητος καὶ χάριτος.
Ἀνεβήκαμε στὸ Θαβὼρ καὶ σὰν τοὺς μαθητὲς ψέλλισαν τὰ χείλη μας τὴν ἱερὴ ἐπιθυμία τῆς καρδιᾶς μας: «Κύριε, καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι» (βλ. Ματθ. ιζ΄ 4). Νὰ μὴν τελειώσει αὐτὸ ποὺ ζοῦμε, νὰ μείνουμε γιὰ πάντα μέσα στὸ Ναό Του, στὸν ἐπίγειο οὐρανό, ἀνάμεσα στοὺς ἀγγέλους, τοὺς ἁγίους, τὸν ἴδιο τὸ Θεό.
Ὅμως ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς ὑπενθυμίζει τὸ τέλος τῆς λειτουργικῆς μας πορείας. Πῶς θ’ ἀποχωρήσουμε;
«Ἐν εἰρήνῃ προέλθωμεν», θὰ μᾶς προτρέψει ὁ λειτουργὸς ἱερέας. Ἂς ἀναχωρήσουμε μὲ εἰρήνη στὴν ψυχή μας.
Ἡ θεία Λειτουργία ἄρχισε «ἐν εἰρήνῃ» καὶ τελειώνει «ἐν εἰρήνῃ».
Καὶ στὴ διάρκειά της πολλὲς φορὲς μᾶς δόθηκε ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ.
«Εἰρήνης ἐστὶ μυστήριον τοῦτο τὸ μυστήριον» (ΕΠΕ 11,60). Ἔτσι ὀνομάζει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος τὴ θεία Λειτουργία καὶ ἐπεξηγεῖ: διότι ἡ θεία Λειτουργία εἶναι ἡ συνάντησή μας μὲ τὸν Χριστό, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἡ ὄντως εἰρήνη τοῦ ἀνθρώπου.
Εἰρήνη μὲ τὸν οὐράνιο Πατέρα. Εἰρήνη, μὲ γαληνεμένο τὸ ἐσωτερικό μας, μὲ ἠρεμία συνειδήσεως. Εἰρήνη ἐσωτερικὴ καὶ βαθιά, τὴν ὁποία χαρίζει ἡ συμφιλίωση μὲ τοὺς ἄλλους, ἡ ἀπαλλαγὴ ἀπὸ κάθε πάθος καὶ ἀπὸ κάθε πονηρία. Εἰρήνη μὲ τοὺς ἑαυτούς μας καὶ μὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους.
Γι’ αὐτὸ προσήλθαμε στὴ θεία Λειτουργία: γιὰ νὰ λάβουμε τὸ ἀγαθὸ τῆς εἰρήνης καὶ νὰ ἐπιστρέψουμε στὸν τόπο μας, στὸ χῶρο μας, στὸ στίβο τῆς ζωῆς μας καὶ ἀπὸ ἐκεῖ νὰ συνεχίσουμε τὸν ἀγώνα μας.
«Ἀπὸ τὴν ἱερὴ σύναξη πρέπει νὰ φεύγουμε σὰν νὰ ἔχουμε κατεβεῖ ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς οὐρανούς», θὰ μᾶς πεῖ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος (ΕΠΕ 26, 566).
Μὲ εἰρήνη ἂς ἐξέλθουμε ἀπὸ τὸ Ναὸ καὶ πρῶτο μέλημά μας ἂς εἶναι νὰ διατηρήσουμε μέσα μας τὴ θεία καὶ οὐράνια εἰρήνη ποὺ μᾶς μετέδωσε ἡ θεία Λειτουργία. Προσεκτικοὶ πάντοτε, μήπως εἰσχωρήσει στὸ ἐσωτερικό μας ὁτιδήποτε ἐφάμαρτο, σκέψη, λόγος, πράξη ποὺ θὰ διώξει τὴν εἰρήνη μας. Ἔχει παρατηρηθεῖ πὼς ὁ διάβολος μετὰ τὴ θεία Λειτουργία ἐπιτίθεται μὲ σκοπὸ νὰ χαλάσει τὴν κατάσταση τῆς εἰρήνης ποὺ ἔχει δημιουργηθεῖ μέσα μας. Μὲ ποικίλες μικρὲς καὶ ἀσήμαντες ἀφορμές. Προσοχή! Κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ κλέψει τὸν θησαυρό μας, ἂν ἐμεῖς δὲν τὸν παραδώσουμε. Ὀφείλουμε ν’ ἀγωνισθοῦμε νὰ φυλάξουμε ἄσβεστο τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ ποὺ δεχθήκαμε. Νὰ κρατήσουμε ἀμόλυντα τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ μᾶς χαρίσθηκαν. Νὰ διατηρήσουμε τὴν εἰρήνη στὴν ψυχή μας.
Μετὰ τὴ θεία Λειτουργία, μετὰ τὴ θεία Κοινωνία βγαίνουμε στὸν κόσμο χριστοφόροι καὶ πνευματοφόροι. Δεχθήκαμε μέσα μας τὸν Χριστό, τὸν Ὁποῖο καλούμαστε τώρα νὰ μεταφέρουμε στὸν κόσμο. Νὰ γίνουμε μάρτυρες τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ στὸν κόσμο ποὺ μᾶς περιβάλλει, ποὺ ζοῦμε. Νὰ με- ταφέρουμε τὴν εἰρήνη Του στὸν ταραγμένο καὶ εὑρισκόμενο σὲ σύγχυση ἀπὸ τὴν ἁμαρτία κόσμο μας ποὺ τόσο τὴν ἔχει ἀνάγκη. «Βρὲς τὴν εἰρήνη μέσα σου καὶ πολλοὶ θὰ τὴν βροῦν γύρω σου», συμβούλευε ὁ ἅγιος Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ.
Ἂς ἀναζητοῦμε τὴν «ἄνωθεν εἰρήνη», ἂς τὴν διατηροῦμε μέσα μας καὶ ἂς τὴν προσφέρουμε στοὺς ἄλλους. Δίνοντας εἰρήνη, δίνουμε τὸν Χριστό!
