ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 20 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2015
Πρὸ τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως: Ματθ. α΄ 1-25
Βίβλος γενέσεως ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ Δαυῒδ υἱοῦ ᾿Αβραάμ. ᾿Αβραὰμ ἐγέννησε τὸν ᾿Ισαάκ, ᾿Ισαὰκ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ιακώβ, ᾿Ιακὼβ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ιούδαν καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ, ᾿Ιούδας δὲ ἐγέννησε τὸν Φαρὲς καὶ τὸν Ζαρὰ ἐκ τῆς Θάμαρ, Φαρὲς δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Εσρώμ, ᾿Εσρὼμ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Αράμ, ᾿Αρὰμ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Αμιναδάβ, ᾿Αμιναδὰβ δὲ ἐγέννησε τὸν Ναασσών, Ναασσὼν δὲ ἐγέννησε τὸν Σαλμών, Σαλμὼν δὲ ἐγέννησε τὸν Βοὸζ ἐκ τῆς Ραχάβ, Βοὸζ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ωβὴδ ἐκ τῆς Ρούθ, ᾿Ωβὴδ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ιεσσαί, ᾿Ιεσσαὶ δὲ ἐγέννησε τὸν Δαυῒδ τὸν βασιλέα. Δαυῒδ δὲ ὁ βασιλεὺς ἐγέννησε τὸν Σολομῶντα ἐκ τῆς τοῦ Οὐρίου, Σολομὼν δὲ ἐγέννησε τὸν Ροβοάμ, Ροβοὰμ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Αβιά, ᾿Αβιὰ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ασά, ᾿Ασὰ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ιωσαφάτ, ᾿Ιωσαφὰτ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ιωράμ, ᾿Ιωρὰμ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Οζίαν, ᾿Οζίας δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ιωάθαμ, ᾿Ιωάθαμ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἄχαζ, Ἄχαζ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Εζεκίαν, ᾿Εζεκίας δὲ ἐγέννησε τὸν Μανασσῆ, Μανασσῆς δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Αμών, ᾿Αμὼν δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ιωσίαν, ᾿Ιωσίας δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ιεχονίαν καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ ἐπὶ τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος. Μετὰ δὲ τὴν μετοικεσίαν Βαβυλῶνος ᾿Ιεχονίας ἐγέννησε τὸν Σαλαθιήλ, Σαλαθιὴλ δὲ ἐγέννησε τὸν Ζοροβάβελ, Ζοροβάβελ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Αβιούδ, ᾿Αβιοὺδ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ελιακείμ, ᾿Ελιακεὶμ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Αζώρ, ᾿Αζὼρ δὲ ἐγέννησε τὸν Σαδώκ, Σαδὼκ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Αχείμ, ᾿Αχεὶμ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ελιούδ, ᾿Ελιοὺδ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ελεάζαρ, ᾿Ελεάζαρ δὲ ἐγέννησε τὸν Ματθάν, Ματθὰν δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ιακώβ, ᾿Ιακὼβ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ιωσὴφ τὸν ἄνδρα Μαρίας, ἐξ ἧς ἐγεννήθη ᾿Ιησοῦς ὁ λεγόμενος Χριστός. Πᾶσαι οὖν αἱ γενεαὶ ἀπὸ ᾿Αβραὰμ ἕως Δαυῒδ γενεαὶ δεκατέσσαρες, καὶ ἀπὸ Δαυῒδ ἕως τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος γενεαὶ δεκατέσσαρες, καὶ ἀπὸ τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος ἕως τοῦ Χριστοῦ γενεαὶ δεκατέσσαρες. Τοῦ δὲ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ ἡ γέννησις οὕτως ἦν. μνηστευθείσης γὰρ τῆς μητρὸς αὐτοῦ Μαρίας τῷ ᾿Ιωσήφ, πρὶν ἢ συνελθεῖν αὐτοὺς εὑρέθη ἐν γαστρὶ ἔχουσα ἐκ Πνεύματος ῾Αγίου. ᾿Ιωσὴφ δὲ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς, δίκαιος ὢν καὶ μὴ θέλων αὐτὴν παραδειγματίσαι, ἐβουλήθη λάθρα ἀπολῦσαι αὐτήν. ταῦτα δὲ αὐτοῦ ἐνθυμηθέντος ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου κατ᾿ ὄναρ ἐφάνη αὐτῷ λέγων· ᾿Ιωσὴφ υἱὸς Δαυΐδ, μὴ φοβηθῇς παραλαβεῖν Μαριὰμ τὴν γυναῖκά σου· τὸ γὰρ ἐν αὐτῇ γεννηθὲν ἐκ Πνεύματός ἐστιν ῾Αγίου· τέξεται δὲ υἱὸν καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Ιησοῦν· αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν. Τοῦτο δὲ ὅλον γέγονεν ἵνα πληρωθῇ τὸ ρηθὲν ὑπὸ τοῦ Κυρίου διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος· ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει καὶ τέξεται υἱὸν καὶ καλέσουσι τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Εμμανουήλ, ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεός. Διεγερθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιωσὴφ ἀπὸ τοῦ ὕπνου ἐποίησεν ὡς προσέταξεν αὐτῷ ὁ ἄγγελος Κυρίου καὶ παρέλαβε τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἐγίνωσκεν αὐτὴν ἕως οὗ ἔτεκε τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον, καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Ιησοῦν.
ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ!
1. Ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας
Τὴν Κυριακὴ πρὶν ἀπὸ τὰ Χριστούγεννα ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἀνοίγει τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ ἁγίου Ματθαίου καὶ ἀναγινώσκει τὸ πρῶτο τμῆμα του ποὺ παρουσιάζει τὸν γενεαλογικὸ κατάλογο τοῦ Ἰησοῦ.
Τὸ Εὐαγγέλιο ἀρχίζει μὲ τὴ φράση «Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ…» καὶ παραθέτει μία σειρὰ ὀνομάτων ἀπὸ τὸν Ἀβραάμ, τὸν Ἰσαάκ, τὸν Ἰακὼβ μέχρι καὶ τὸν βασιλέα Δαβίδ· στὴ συνέχεια ἀπὸ τὸν Δαβὶδ μέχρι τὰ χρόνια τῆς αἰχμαλωσίας στὴ Βαβυλώνα, καὶ τέλος ἀπὸ τὴ γενιὰ ἐκείνη τῆς αἰχμαλωσίας μέχρι τὸν Ἰωσὴφ τὸν μνήστορα τῆς Παρθένου Μαρίας, τῆς Μητέρας τοῦ Κυρίου.
Ἡ παράθεση ὅλων αὐτῶν τῶν ὀνομάτων ἴσως φαίνεται κουραστική, ὡστόσο δὲν εἶναι χωρὶς κάποιο νόημα. Σκοπὸς τοῦ θεόπνευστου Εὐαγγελιστοῦ εἶναι νὰ ἀποδείξει ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Χριστός, δηλαδὴ ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας, ἀπόγονος τοῦ Ἀβραὰμ καὶ τοῦ Δαβίδ, ὅπως ἀκριβῶς εἶχε προφητευθεῖ γι’ Αὐτόν.
Πράγματι, ὁ δίκαιος Ἀβραὰμ ἦταν ὁ ἄνθρωπος ποὺ διάλεξε ὁ Θεὸς γιὰ νὰ τὸν κάνει γενάρχη τοῦ ἐκλεκτοῦ λαοῦ Του καὶ νὰ τὸν εὐλογήσει δίνοντάς του τὴν ὑπόσχεση ὅτι στὸ πρόσωπο ἑνὸς ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους του θὰ εὐλογηθοῦν ὅλοι οἱ λαοὶ τῆς γῆς (βλ. Γεν. ιβ΄ [12] 2-3, κβ΄ [22] 18). Παρόμοια ὑπόσχεση ἔδωσε καὶ στὸν βασιλέα Δαβὶδ λέγοντάς του ὅτι δικός του ἀπόγονος θὰ εἶναι Ἐκεῖνος ποὺ θὰ ἐγκατασταθεῖ στὸ θρόνο ὡς αἰώνιος Βασιλεύς (βλ. Β΄ Βασ. ζ΄ 12-16). Μὲ τὶς ὑποσχέσεις αὐτές, καθὼς ἐπίσης καὶ μὲ τὶς προφητεῖες ποὺ μὲ λεπτομέρειες προανήγγειλαν τὴν ὑπερφυσικὴ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, ὁ ἰουδαϊκὸς λαὸς προετοιμαζόταν γιὰ νὰ ὑποδεχθεῖ τὸν ἀναμενόμενο Μεσσία. Ὅλη ἡ Παλαιὰ Διαθήκη αὐτὸ τὸ μήνυμα ἐξαγγέλλει: Ἔρχεται ὁ Μεσσίας, ὁ Σωτὴρ τοῦ κόσμου!
Τί τραγικὸ ὅμως! Ὁ Μεσσίας ἦλθε, ἀλλὰ οἱ ἄνθρωποι δὲν Τὸν κατάλαβαν. Ὁ λαὸς τοῦ Ἰσραὴλ Τὸν ἀποδοκίμασε. Οἱ Ἑβραῖοι ἀκόμη δὲν Τὸν ἔχουν ἀποδεχθεῖ καὶ περιμένουν ἄλλον Μεσσία…
Πέρασαν πάνω ἀπὸ 2000 χρόνια, κι ὁ Χριστὸς ἀκόμη παραμένει γιὰ πολλοὺς ἀνθρώπους ὁ μεγάλος Ἄγνωστος. Ἄλλοι ἀρνοῦνται πεισματικὰ νὰ Τὸν δεχθοῦν, ἄλλοι στέκονται ἀδιάφοροι ἀπέναντί Του. Ὡστόσο ἡ ἀλήθεια εἶναι ὁλοφάνερη, ὅπως προβάλλεται στὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο: ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι τὸ ἱστορικὸ ἐκεῖνο πρόσωπο στὸ ὁποῖο ἐκπληρώθηκαν ὅλες οἱ προφητεῖες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ποὺ ἦλθε στὴ γῆ γιὰ νὰ μᾶς λυτρώσει ἀπὸ τὴν ἁμαρτία.
Αὐτὸ τὸ μοναδικὸ γεγονὸς ἑτοιμαζόμαστε νὰ ἑορτάσουμε τὰ Χριστούγεννα. Εἰδικὰ σήμερα προερτάζουμε τὴ θεία Γέννηση τοῦ Χριστοῦ μαζὶ μὲ ὅλους ἐκείνους τοὺς δικαίους ἀπὸ τὸν Ἀδὰμ μέχρι καὶ τὸν μνήστορα Ἰωσήφ, οἱ ὁποῖοι εὐαρέστησαν στὸ Θεό, κι ἐνῶ ἔζησαν πρὸ Χριστοῦ, πολιτεύθηκαν μὲ ὁσιότητα καὶ δικαιοσύνη προσβλέποντας στόν ἀναμενόμενο Σωτήρα. Πόσο εὐεργετημένοι εἴμαστε ἐμεῖς ποὺ ζοῦμε στὴν ἐποχὴ τῆς Χάριτος κι ἔχουμε δεχθεῖ τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου! Διότι γι’ αὐτὸ ἦλθε στὴ γῆ ὁ Χριστός: γιὰ νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὴ σωτηρία. Αὐτὸ μᾶς λέγει στὴ συνέχεια ἡ εὐαγγελικὴ περικοπή.
2. Ἰησοῦς, ὁ Σωτὴρ τοῦ κόσμου
Ἡ Γέννηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔγινε μὲ τὸν ἑξῆς ὑπερφυσικὸ τρόπο: Ἦταν ἀρραβωνιασμένη ἡ Παρθένος Μαρία μὲ τὸν Ἰωσήφ. Προτοῦ λοιπὸν συγκατοικήσουν ὡς σύζυγοι, βρέθηκε ἡ Μαρία ἔγκυος μὲ τὴ δημιουργικὴ ἐπενέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὅταν ὁ Ἰωσὴφ ὁ μνήστωρ ἀντιλήφθηκε τὴν ἐγκυμοσύνη, ἐπειδὴ ἦταν ἐνάρετος καὶ ἀγαθὸς καὶ δὲν ἤθελε νὰ τὴ διαπομπεύσει γιὰ δημόσιο παραδειγματισμό, σκέφθηκε νὰ τῆς δώσει κρυφὰ διαζύγιο. Καθὼς ὅμως σκεπτόταν αὐτά, ἰδού, ἕνας ἄγγελος τοῦ Κυρίου φάνηκε στὸ ὄνειρό του καὶ τοῦ εἶπε: Ἰωσήφ, ἀπόγονε τοῦ Δαβίδ, μὴ διστάσεις καὶ μὴ φοβηθεῖς νὰ παραλάβεις στὸ σπίτι σου τὴ Μαρία τὴ μνηστή σου. Διότι τὸ παιδὶ ποὺ συνέλαβε μέσα της προέρχεται ἀπὸ τὴ δημιουργικὴ ἐπενέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Αὐτὴ θὰ γεννήσει υἱό, καὶ σὺ θὰ τοῦ δώσεις τὸ ὄνομα «Ἰησοῦς», τὸ ὁποῖο σημαίνει «σωτήρας». Νὰ τοῦ δώσεις αὐτὸ τὸ ὄνομα, διότι αὐτὸς θὰ σώσει τὸν λαό του ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες του.
Μὲ ὅλα αὐτὰ τὰ θαυμαστὰ ἐπαληθεύθηκε ἐκεῖνο ποὺ εἶπε ὁ Κύριος μέσω τοῦ προφήτη Ἡσαΐα: Ἰδού, ἡ παρθένος θὰ συλλάβει καὶ θὰ γεννήσει υἱό, καὶ ὅσοι θὰ πιστεύουν σ’ αὐτὸν θὰ τὸν ὀνομάσουν Ἐμμανουήλ, ὄνομα ἑβραϊκὸ ποὺ σημαίνει «ὁ Θεὸς εἶναι μαζί μας».
Ὁ Ἰωσὴφ σηκώθηκε ἀπὸ τὸν ὕπνο κι ἔκανε ὅπως τὸν διέταξε ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου. Παρέλαβε τὴ μνηστή του στὸ σπίτι του, ἀλλὰ ποτὲ δὲν ἦλθε σὲ σχέση συζυγικὴ μαζί της. Κι ὅταν ἦλθε ἡ ὥρα καὶ ἡ Παναγία γέννησε τὸν πρῶτο καὶ μονάκριβο υἱό της, ὁ Ἰωσὴφ τοῦ ἔδωσε τὸ ὄνομα «Ἰησοῦς».
Αὐτὸ τὸ ὄνομα εἶναι ἡ μόνη ἐλπίδα καὶ σωτηρία μας. Ἡ δύναμη καὶ τὸ στήριγμά μας. Ἰησοῦς! Οἱ καρδιὲς τῶν πιστῶν σκιρτοῦν καθὼς προφέρουν «τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα». Δὲν ὑπάρχει κάτω ἀπὸ τὸν οὐρανὸ καὶ πάνω σ’ ὅλη τὴ γῆ κανένα ἄλλο ὄνομα τὸ ὁποῖο νὰ ἔχει δώσει ὁ Θεὸς στοὺς ἀνθρώπους ὡς ἐγγύηση σωτηρίας! Νά, λοιπόν, γιατὶ τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ φέρει τόση γλυκύτητα, χαρὰ καὶ παρηγορία στὴν ψυχή μας: διότι εἶναι τὸ ὄνομα τοῦ μόνου ἀληθινοῦ Σωτήρα μας.
Καθὼς σὲ λίγες ἡμέρες θὰ προσκυνήσουμε τὸν νεογέννητο Χριστό, ἂς Τὸν παρακαλέσουμε νὰ ἐνισχύει τὴν πίστη μας, ὥστε μόνο σ᾽ Ἐκεῖνον νὰ στηρίζουμε τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας μας κι Ἐκεῖνον πάντοτε νὰ ἀγαποῦμε μὲ ὅλη μας τὴν καρδιά!
