Ἡ πονηρὴ ἀλεποὺ τῆς Ἀσίας, χαϊδεμένο παιδὶ τῆς Ἀμερικῆς, ἡ Τουρκία, ἀφοῦ στὶς 24 Νοεμβρίου κατέρριψε ὕπουλα ρωσικὸ πολεμικὸ ἀεροπλάνο ποὺ βομβάρδιζε θέσεις τῶν τζιχαντιστῶν τοῦ Ἰσλαμικοῦ Κράτους, ἔτρεξε ἀμέσως νὰ καλυφθεῖ κάτω ἀπὸ τὴν τρύπια ὀμπρέλα τοῦ ΝΑΤΟ.
Ποιὰ λοιπὸν ἦταν ἡ συνέχεια; Μία περίπου ἑβδομάδα ἀργότερα ἐκδηλώθηκε ξεκάθαρα ἡ ἀπύθμενη νατοϊκὴ ὑποκρισία κατὰ τὴ συνέντευξη ποὺ παραχώρησε στὴ διακεκριμένη δημοσιογράφο τοῦ CNN Hala Gorani ὁ Γενικὸς Γραμματέας τοῦ ΝΑΤΟ Jens Stoltenberg.
Ὅταν ἡ δημοσιογράφος τοῦ ζήτησε νὰ τοποθετηθεῖ στὸ ἀνάλογο θέμα τῶν παραβιάσεων τοῦ ἑλληνικοῦ ἐναέριου χώρου ἀπὸ τὴν Τουρκία, ὁ Stoltenberg προσπάθησε νὰ ἀποφύγει τὴν ἐρώτηση, λέγοντας πὼς ἡ Τουρκία βρίσκεται σὲ «μία πολὺ ἰδιαίτερη κατάσταση».
Ἡ δημοσιογράφος ὅμως ἐπανῆλθε μὲ τὰ λόγια: «Ὑπάρχει μία παραβίαση, σύμφωνα μὲ τὴν Ἑλλάδα, τοῦ ἐναέριου χώρου της ἀπὸ τὴν Τουρκία. Μήπως ὑπάρχουν δύο μέτρα καὶ δύο σταθμά;».
Ὄχι, ἀπάντησε ὁ Stoltenberg, καὶ πρόσθεσε πάλι: «ἀλλὰ νομίζω ὅτι πρέπει νὰ καταλάβουμε ὅτι ἡ Τουρκία βρίσκεται σὲ μία πολὺ ἰδιαίτερη κατάσταση».
Δημοσιογράφος: «Ὁπότε αὐτὸ ποὺ λέτε εἶναι ὅτι ἡ Τουρκία μπορεῖ νὰ κάνει ὅ,τι θέλει, ἐπειδὴ εἶναι σὲ μία δύσκολη γειτονιὰ καὶ μία δύσκολη κατάσταση αὐτὴ τὴ στιγμή. Νὰ παραβιάζει τὸν ἑλληνικὸ ἐναέριο χῶρο γιὰ παράδειγμα;».
«Λέω ὅτι θὰ πρέπει νὰ σεβόμαστε τὸν ἐναέριο χῶρο ὅλων τῶν ἐθνῶν», ἀπάντησε ὁ Stoltenberg, καὶ πρόσθεσε τὸ ποίημά του: «ἀλλὰ λέω ὅτι ἡ κατάσταση κατὰ μῆκος τῶν συνόρων τῆς Τουρκίας μὲ τὴ Συρία εἶναι πολὺ ἰδιαίτερη».
Οἱ 1.500 παραβιάσεις τὸ χρόνο τοῦ ἑλληνικοῦ ἐναέριου χώρου ἀπὸ τὴν Τουρκία σχεδὸν δὲν ὑπάρχουν κατὰ τὸν Stoltenberg. 1.500 παραβιάσεις τὸ χρόνο σημαίνει περίπου 4 μὲ 5 κάθε μέρα! Τόσο ἀσήμαντο εἶναι αὐτό, κ. Stoltenberg;
Ἀλλὰ τὸ τραγικὸ τῆς ὑποθέσεως εἶναι ἄλλο. Ποῦ βρίσκονται οἱ κατὰ τὰ ἄλλα πολύλογοι Ἕλληνες δημοσιογράφοι; Γιατί δὲν ἀπαίτησαν ἀπὸ τὸν Γενικὸ Γραμματέα ξεκάθαρη καταδίκη τῆς Τουρκίας γιὰ τὶς παραβιάσεις της καὶ ἀποφασιστικὴ παρέμβασή του, ὥστε νὰ σταματήσει αὐτὴ ἡ θρασύτατη καθημερινὴ πρόκληση; Γιατί δὲν τοῦ ἔθεσαν ἀκόμη ἐπιτακτικὰ τὸ θέμα τῆς Κύπρου, στὸ ὁποῖο παίζεται πραγματικὸ θέατρο τοῦ παραλόγου σαράντα τόσα χρόνια τώρα; Γιατί δὲν τοῦ ζητοῦν νὰ ἐπέμβει καὶ σ᾿ αὐτό, ὑποχρεώνοντας τὸν ληστὴ τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου νὰ ἀποσύρει τὰ στρατεύματά του ἀπὸ τὸ πολύπαθο νησί;
Τί περιμένουν; Αὐτὴ ἦταν ἄριστη εὐκαιρία νὰ θέσουν «ἐπὶ τάπητος» τὰ καίρια αὐτὰ ζητήματα. Γιατί σιωποῦν; Μήπως διότι ἐκτελοῦν ἐντολές; Τί κρίμα!
