Σήμερα 3/1/2016 εορτάζουν:
- Ὁ Προφήτης Μαλαχίας
- Ὁ Ἅγιος Γόρδιος
- Ὁ Ὅσιος Πέτρος ὁ σημειοφόρος ὁ ἐν Ἁγίῳ Ζαχαρίᾳ Ἀτρώας
- Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Μήτηρ καὶ τὰ δυὸ Τέκνα
- Ὁ Ὅσιος Ἀκάκιος ὁ Θαυματουργός
- Ἡ Ἁγία Θωμαΐς ἡ θαυματουργὸς ἐκ Λέσβου
- Ἡ Ἁγία Γενεβιέβη τῶν Παρισίων
Η ΟΣΙΑ ΘΩΜΑΪΣ
ἡ θαυματουργὸς ἐκ Λέσβου
Η ὁσία Θωμαῒς γεννήθηκε στὶς ἀρχὲς τοῦ Ι΄ αἰῶνος (910-913) στὴν ἁγιοτόκο Λέσβο (Μυτιλήνη) ἀπὸ πλουσίους καὶ εὐσεβεῖς γονεῖς, τὸν Μιχαὴλ καὶ τὴν Καλή. Ἦταν καρπὸς θερμῶν προσευχῶν τῶν γονέων της πρὸς τὴν ὑπεραγία Θεοτόκο νὰ ἀποκτήσουν παιδί, διότι ἦσαν ἄτεκνοι. Στὴ Μυτιλήνη ἡ Ἁγία ἔζησε τὰ 25 πρῶτα χρόνια τῆς ζωῆς της. Καὶ τὰ ὑπόλοιπα στὴν Κωνσταντινούπολη, στὴν περιοχὴ τῆς Χαλκηδόνος.
Ἕνας ἦταν ὁ πόθος τῆς Ἁγίας: νὰ κοσμεῖ τὴν ψυχή της μὲ τὴν θεοσέβεια καὶ τὶς ἀρετὲς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Σὲ ἡλικία 24 ἐτῶν πιεζομένη ἀπὸ τοὺς γονεῖς της – καὶ ἐνῶ ἡ ἴδια ποθοῦσε πολὺ τὸν δρόμο τῆς ἀφιερώσεως πρὸς τὸν Κύριο – νυμφεύθηκε. Δυστυχῶς ὅμως ὁ σύζυγός της Στέφανος ἦταν σκληρός. Τῆς φερόταν μὲ βιαιότητα. Πολλὲς φορὲς τὴν ταπείνωνε. Καὶ ἡ Ἁγία ἀντέτασσε στὴ βάρβαρη συμπεριφορά του ὑπομονή, πραότητα καὶ βαθειὰ ἀνεξικακία. Βλέποντας τὶς πληγὲς ἀπὸ τὰ κτυπήματα ποὺ τῆς προξενοῦσε ὁ σύζυγός της δοξολογοῦσε τὸν Κύριο ποὺ τὴν ἀξίωνε ἑνὸς τόσο σκληροῦ σταυροῦ, ἀπὸ τὸν ὁποῖο μποροῦσε πλοῦτο ἀρετῶν νὰ καλλιεργήσει. Μὲ τὴν ἀγάπη της προσπαθοῦσε νὰ κατευνάζει τὶς ἐκρήξεις τοῦ συζύγου της. Καὶ ποτὲ δὲν παρεπονεῖτο.
Ἀρκετὲς φορὲς ἡ Ἁγία περνοῦσε τὴ νύκτα της προσευχομένη μέσα στὸν ἱερὸ Ναὸ τῶν Βλαχερνῶν. Καὶ ἀντλοῦσε ἀπὸ τὴν ἐπικοινωνία της μὲ τὸν Θεὸ δύναμι γιὰ τὸν ἀγῶνα τῆς ἡμέρας. Προσευχόταν ὄχι μόνο γιὰ τὰ δικά της θέματα ἀλλὰ καὶ γιὰ ὅλο τὸν κόσμο. Ἀγκάλιαζε μὲ τὴν προσευχή της ὅλους τοὺς πονεμένους καὶ ὅλους ὅσους σήκωναν πειρασμούς. Ἐπειδὴ δὲ ἤξερε ἡ Ἁγία ἀπὸ πόνο, κατανοοῦσε τοὺς δυστυχεῖς καὶ ἔπασχε μαζί τους. Δὲν ἔμενε ὅμως στοὺς στοχασμούς. Τὴν ἀγάπη της τὴν ἔδειχνε καὶ ἔμπρακτα. Ἡ ζωή της ἦταν μιὰ διαρκὴς θυσία καὶ διακονία πρὸς τοὺς πάσχοντας πτωχοὺς καὶ ἀσθενεῖς. Ὅλους τοὺς ἐνίσχυε καὶ τοὺς παρηγοροῦσε. Παρηγοροῦσε τοὺς πενθοῦντας μὲ λόγους ἐλπίδος καὶ πίστεως στὴν Ἀνάσταση. Ἰδιαίτερα ὅμως συμπαθὴς ἦταν πρὸς τοὺς ἀνθρώπους ποὺ παρέσυρε ἡ ἁμαρτία καὶ περισσότερο πρὸς τὶς ἀποστατημένες γυναῖκες. Γι’ αὐτὲς ἡ Ἁγία ἦταν σωσίβιο σωτηρίας. Γιατὶ μὲ τὸν στοργικὸ καὶ ἀφυπνιστικό της λόγο τὶς ὡδηγοῦσε στὴ μετάνοια καὶ στὸ λιμάνι τῆς Ἐκκλησίας, στὴν ἀγκάλη τοῦ στοργικοῦ Πατέρα καὶ Θεοῦ μας.
Ἦταν πραγματικὰ ἡ Ἁγία ἕνας ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ μὲ πλούσια ἀρετὴ καὶ εὐσέβεια. Εἶχε προσανατολίσει τὸ βλέμμα της στὴ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν καὶ ἐφήρμοζε μὲ ἀκρίβεια τὶς ἐπιταγὲς τοῦ Εὐαγγελίου, χωρὶς νὰ διαμαρτύρεται γιὰ τὶς δυσκολίες καὶ τὰ προβλήματά της.
Γιὰ τὸ ἦθος της αὐτὸ καὶ τὴν ὁσιότητά της τὴν τιμοῦσε πολὺ ὁ κόσμος, τὴν ἀνεγνώριζε ὡς ἅγιο ἄνθρωπο, ἀφοῦ μάλιστα οἱ προσευχές της θαυματουργοῦσαν. Πολλοὶ ἀσθενεῖς μὲ τὴν δύναμη τῆς προσευχῆς της θεραπεύθηκαν.
Σύντομα ἡ ὁσία Θωμαῒς ὁλοκλήρωσε τὸν ἀγῶνα τῆς πνευματικῆς της ζωῆς. Ὁ Κύριος τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου ἔκρινε ὅτι ἔπρεπε νὰ ἀφήσει τὰ ἐγκόσμια καὶ νὰ ἀπέλθει στὰ σκηνώματα τοῦ οὐρανοῦ χαρίζοντάς της «στέφανο ἀθανασίας». Ἔτσι σὲ μικρὴ σχετικὰ ἡλικία, 38 χρονῶν, ὁσιακὰ καὶ εἰρηνικὰ ἐκοιμήθη· ἀφοῦ ἐκπλήρωσε τὸ χρέος τῆς ἀγάπης καὶ ἄφησε παράδειγμα ἀγογγύστου ὑπομονῆς σηκώνοντας ἐπὶ 13 χρόνια τὸν βαρὺ σταυρὸ τοῦ δυστρόπου συζύγου της, ἀλλὰ καὶ ἀφοῦ ὑπηρέτησε τὸν Κύριο στὸ πρόσωπο τῶν πτωχῶν καὶ τῶν πονεμένων.
Ἡ ταφή της ἔγινε στὴν γυναικεία Ἱερὰ Μονή – ὅπου εἶχε γίνει ἡγουμένη ἡ μητέρα της – καὶ ὀνομαζόταν «τὰ μικρὰ Ρωμαίου» ἢ «τὰ Ρωμαίου» στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ βρισκόταν κτισμένη στὸν ἕβδομο λόφο τῆς Κωνσταντινουπόλεως μεταξὺ τῶν πυλῶν τοῦ Πολυανδρίου καὶ τῆς Σηλυβρίας.
Σαράντα ἡμέρες μετὰ τὴν ταφή της ἔγινε ἡ ἀνακομιδὴ τοῦ ἱεροῦ της Λειψάνου καὶ τοποθετήθηκε σὲ πολυτελῆ λάρνακα μέσα στὸ Καθολικὸ τῆς Μονῆς. Ἔχουμε μάλιστα τή μαρτυρία ὅτι φαίνονταν στὰ «ἀθλητικά της χέρια τὰ οἰδήματα» ἀπὸ τὰ κτυπήματα τοῦ συζύγου της. Ἡ μνήμη της τελοῦνταν πανηγυρικὰ στὴν Κωνσταντινούπολη κάθε πρώτη Ἰανουαρίου μέχρι τὸν 10ο αἰῶνα. Μετὰ ὅμως μετετέθη ἡ μνήμη της στὶς 3 Ἰανουαρίου, γιὰ νὰ ἑορτάζεται μὲ περισσότερη λαμπρότητα, ἐπειδὴ συνέπιπτε μὲ τὴν Δεσποτικὴ ἑορτὴ τῆς Περιτομῆς τοῦ Κυρίου καὶ τὴν μνήμη τοῦ Μεγάλου Βασιλείου.
Ἡ Ὁσία καὶ μετὰ τὸν θάνατό της ἐπιτελοῦσε θαύματα. Ὁ τάφος της ἔγινε μεγάλο προσκύνημα. Καὶ ἐκεῖ οἱ πιστοὶ ἐναπέθεταν τὶς ἀγωνίες καὶ τὰ προβλήματά τους. Ἐκεῖ λέγεται ὅτι ἔφθασε κάποτε καὶ ὁ σύζυγός της κυριευμένος ἀπὸ πονηρὸ πνεῦμα. Καὶ ζητῶντας χάρι καὶ ἔλεος ἀπὸ τὴν ὁσία σύζυγό του λυτρώθηκε ἀπὸ τὰ δαιμόνια.
Δίκαια ἡ Ἁγία μας ὀνομάσθηκε «προστάτις τοῦ συζυγικοῦ βίου καὶ συμφιλιώτρια τῶν συζύγων». Σὲ μιὰ ἐποχὴ ὅπου ὁ θεσμὸς τῆς οἰκογενείας διέρχεται κρίση καὶ οἱ ἄνθρωποι εἶναι ἕτοιμοι μὲ τὴν παραμικρὴ ἀφορμὴ νὰ διαλύσουν τὸν ἅγιο δεσμὸ τοῦ γάμου, ἡ ἁγία Θωμαῒς ἔρχεται νὰ μᾶς διδάξει τὸ μεγάλο μάθημα τῆς ἀνεξικακίας καὶ τῆς ὑπομονῆς.
Ἡ εὐγένεια, ἡ καλωσύνη καὶ ἡ ἀνεκτικότης τοῦ (τῆς) συζύγου πρὸς τήν (τόν) σύζυγο γίνονται κυματοθραύστης ποὺ διαλύει ὅλα τὰ κύματα τῶν δύσκολων στιγμῶν. Ὅποιος ὑποχωρεῖ πρῶτος – γιά χάρη τοῦ Κυρίου – εἶναι καὶ ὁ νικητής. Καὶ ἡ ἀγάπη πάντα νικᾶ! Λοιπὸν «ἀνεχόμενοι ἀλλήλων ἐν ἀγάπῃ» πάντα θὰ κερδίζουμε τοὺς ἄλλους. Καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ Χριστοῦ θὰ βασιλεύει στὰ σπίτια μας.
Κάθισμα Β΄ Στιχολογίας Ὄρθρου
«Ἀνδρείως ἔφερες τὰς τοῦ συζύγου σου πληγὰς καὶ μώλωπας καὶ πικρὰ σκώμματα,
ἐν ἀπηνείᾳ χαλεπῇ καὶ γνώμῃ θηριοτρόπῳ, Θωμαῒς πανθαύμαστε…
διὸ καὶ θαυμαστῶς ἐδοξάσθης παρὰ Χριστοῦ τοῦ στεφοδότου»
«Ἀπό τό περιοδικό «Ο ΣΩΤΗΡ»