ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 10 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2016
Μετὰ τὰ Φῶτα: Ἐφεσ. δ΄ 7-13
A δελφοί, ἑνὶ ἑκάστῳ ἡμῶν ἐδόθη ἡ χάρις κατὰ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ. διὸ λέγει· ἀναβὰς εἰς ὕψος ᾐχμαλώτευσεν αἰχμαλωσίαν καὶ ἔδωκε δόματα τοῖς ἀνθρώποις. τὸ δὲ ἀνέβη τί ἐστιν εἰ μὴ ὅτι καὶ κατέβη πρῶτον εἰς τὰ κατώτερα μέρη τῆς γῆς; ὁ καταβὰς αὐτός ἐστι καὶ ὁ ἀναβὰς ὑπεράνω πάντων τῶν οὐρανῶν, ἵνα πληρώσῃ τὰ πάντα. καὶ αὐτὸς ἔδωκε τοὺς μὲν ἀποστόλους, τοὺς δὲ προφήτας, τοὺς δὲ εὐαγγελιστάς, τοὺς δὲ ποιμένας καὶ διδασκάλους, πρὸς τὸν καταρτισμὸν τῶν ἁγίων εἰς ἔργον διακονίας, εἰς οἰκοδομὴν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, μέχρι καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, εἰς ἄνδρα τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ.
ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΧΑΡΙΤΟΣ
1. Εἴμαστε προνομιοῦχοι
«Ἦλθεν ὁ φωτισμός· ἡ χάρις ἐπεφάνη· ἡ λύτρωσις ἐπέστη…» (Στιχηρὰ Αἴνων 10ης Ἰανουαρίου).
Καθὼς ἀκόμη βρισκόμαστε μέσα στὴν ἀτμόσφαιρα τῆς ἑορτῆς τῶν Θεοφανίων, ἡ Ἐκκλησία συνεχίζει νὰ ψάλλει καὶ νὰ πανηγυρίζει τὴ φανέρωση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ στὸν κόσμο. Αὐτὸς εἶναι ὁ φωτισμός μας, ἡ δύναμή μας, ἡ ἐγγύηση γιὰ τὴ λύτρωση καὶ τὴ σωτηρία μας. Εἶναι ἡ πηγὴ τῆς Χάριτος καὶ γι’ αὐτὸ χορηγεῖ ὑπεράφθονες τὶς δωρεές Του. Γι’ αὐτὴ τὴ χάρη μᾶς ὁμιλεῖ τὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα τῆς σημερινῆς Κυριακῆς μετὰ τὰ Φῶτα, τὸ ὁποῖο εἶναι μικρὸ τμῆμα ἀπὸ τὴν πρὸς Ἐφεσίους ἐπιστολή.
Γράφει ὁ θεόπνευστος Ἀπόστολος: «Ἑνὶ ἑκάστῳ ἡμῶν ἐδόθη ἡ χάρις κατὰ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ»· δηλαδή, στὸν καθένα ἀπὸ ἐμᾶς δόθηκε ἡ θεία Χάρη, σύμφωνα μὲ τὸ μέτρο ποὺ καθορίζει ἡ σοφία, ἡ δικαιοσύνη καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Ἡ θεία αὐτὴ δωρεὰ μᾶς προσφέρεται ἀνάλογα μὲ τὶς πραγματικὲς ἀνάγκες καὶ τὸ πνευματικό μας συμφέρον.
Πράγματι, ὁ Χριστὸς διανέμει τὰ χαρίσματα. Τὸ μαρτυρεῖ καὶ ἡ Ἁγία Γραφὴ καθὼς λέγει: Ὅταν ὁ Κύριος μὲ τὴν Ἀνάληψή Του ἀνέβηκε ψηλὰ στὸν οὐρανό, ἔδεσε αἰχμάλωτους τοὺς ἐχθρούς Του, δηλαδὴ τὸν σατανᾶ καὶ τὸν θάνατο, κι ἔδωσε χαρίσματα στοὺς ἀνθρώπους.
Λέγοντας λοιπὸν ἡ Ἁγία Γραφὴ γιὰ τὸν Χριστὸ ὅτι ἀνέβηκε, τί ἄλλο σημαίνει παρὰ ὅτι πρωτύτερα καὶ κατέβηκε στὰ κατώτερα μέρη τῆς γῆς, ἀφοῦ ἔγινε ἀνθρωπος καὶ σταυρώθηκε;
Ὁ Χριστὸς ποὺ κατέβηκε, εἶναι ὁ ἴδιος ποὺ καὶ ἀνέβηκε ἐπάνω ἀπ’ ὅλους τοὺς οὐρανούς, «ἵνα πληρώσῃ τὰ πάντα»· γιὰ νὰ γεμίσει μὲ τὴν παρουσίαΤου καὶ τὶς δωρεὲς Του τὰ πάντα.
Εἶναι γεγονὸς ὅτι εἴμαστε προνομιοῦχοι ὅλοι ὅσοι ζοῦμε στὴ μετὰ Χριστὸν ἐποχή. Διότι αὐτὴ εἶναι ἡ ἐποχὴ τῆς Χάριτος. Ἤδη τὸ ἀπολυτρωτικὸ ἔργο τοῦ Χριστοῦ πραγματοποιήθηκε, καὶ ὁ Θεάνθρωπος Λυτρωτὴς μὲ τὴ σταυρικὴ θυσία, τὴ θριαμβευτικὴ Ἀνάσταση καὶ τὴν πανένδοξη Ἀνάληψή Του στοὺς οὐρανοὺς μᾶς ἐξασφάλισε ἀνεκτίμητα χαρίσματα καὶ προνόμια. Μᾶς ὁδήγησε στὴν ἀληθινὴ θεογνωσία, θεράπευσε τὶς πληγὲς τῆς ἁμαρτίας, κατήργησε τὸ κράτος τοῦ διαβόλου, ἄνοιξε τὸν δρόμο γιὰ τὴν αἰώνια ζωὴ καὶ μακαριότητα.
Ὅλα αὐτὰ τὰ προνόμια ὅμως μποροῦν νὰ τὰ ἀπολαμβάνουν μόνο ὅσοι πιστεύουν στὸ Χριστὸ καὶ ζοῦν ἑνωμένοι μαζί Του μέσα στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας. Ὅσοι ζοῦν μὲ ταπείνωση καὶ ὑπακοὴ στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ μετέχουν στὰ ἱερὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, ἑλκύουν τὴ θεία Χάρη καὶ αἰσθάνονται τὸ πλήρωμα τῆς χαρᾶς καὶ τῆς εἰρήνης ποὺ προσφέρει ὁ Χριστός. Στὴν πραγματικότητα ὁ Χριστὸς εἶναι Αὐτὸς ποὺ γεμίζει ὅλη τὴ ζωή τους, καθὼς προοδεύουν στὸ σύνδεσμο καὶ τὴν κοινωνία μαζί Του. Ἄλλωστε αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς μας, ὅπως ἀναφέρει στὴ συνέχεια ἡ ἀποστολικὴ περικοπή.
2. Ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς μας
Μέσα στὴν Ἐκκλησία ὁ Κύριος διανέμει διάφορα χαρίσματα καὶ διακονίες: Ἄλλους ἔθεσε ἀποστόλους, ἄλλους προφῆτες, ἄλλους εὐαγγελιστές, ἄλλους ποιμένες καὶ διδασκάλους. Κι ὅλα αὐτὰ γιὰ νὰ καταρτίζονται οἱ Χριστιανοὶ καὶ νὰ ἐπιτελεῖται τὸ ἔργο τῆς διακονίας, μὲ τὸ ὁποῖο οἰκοδομεῖται τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ.
«Μέχρι καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως», δηλαδή, μέχρι νὰ φθάσουμε ὅλοι νὰ ἔχουμε μία καὶ τὴν ἴδια ἀληθινὴ πίστη καὶ ἐπίγνωση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ προοδεύουμε πνευματικά, ἕως ὅτου γίνουμε ἕνας τέλειος ἄνθρωπος «εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ»· ν’ ἀποκτήσουμε τὸ μέτρο τῆς πνευματικῆς ὡριμότητας καὶ τελειότητας τοῦ Χριστοῦ, δηλαδὴ νὰ ἔχουμε πλήρεις τὶς δωρεὲς καὶ τὴν πνευματικὴ τελειότητά Του.
Αὐτὸς εἶναι ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς μας. Ὄχι ἁπλὰ νὰ περάσουμε καλὰ ἢ νὰ ἐπιβιώσουμε μόλις καὶ μετὰ βίας. Ὄχι νὰ γίνουμε μόνο «καλοὶ ἄνθρωποι στὴν κοινωνία». Ὁ Χριστὸς μᾶς καλεῖ σὲ κάτι ἀσύγκριτα ἀνώτερο. Σὲ ἕνωση καὶ κοινωνία μαζί Του. Σὲ ζωὴ ἁγιότητας. Μᾶς θέλει ἀδελφοὺς καὶ συγκληρονόμους Του, ὥστε νὰ συμβασιλεύσουμε καὶ νὰ μᾶς χαρίσει τὴν αἰώνια εὐτυχία κοντά Του. Ἆραγε τί ἄλλο ἀνώτερο θὰ μποροῦσε νὰ ποθήσει ὁ ἄνθρωπος;…
Καθὼς βρισκόμαστε στὴν ἀρχὴ τῆς νέας χρονιᾶς καὶ ἐπαναπροσδιορίζουμε τοὺς στόχους μας, ἂς μὴν ξεχνοῦμε τὸν πρῶτο καὶ βασικό μας στόχο: Νὰ ἑνωθοῦμε μὲ τὸν Χριστό! Κι αὐτὸ βέβαια μποροῦμε νὰ τὸ ἐπιτύχουμε μόνο ἂν εἴμαστε συνειδητὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία εἶναι τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ ποὺ μᾶς μεταγγίζει ζωὴ καὶ δύναμη, χάρη καὶ ἁγιότητα.
