Συχνὰ καλούμαστε νὰ πάρουμε μιὰ ἀπόφαση στὴν καθημερινότητα τῆς ζωῆς μας.
Ἀπόφαση ἀπαραίτητη, ὥριμη, ὑπεύθυνη. Καθημερινὰ ἀναφύονται ζητήματα, παρουσιάζονται διλήμματα, καὶ καλούμαστε νὰ ἀποφασίσουμε. Θέματα ποικίλα μέσα στὴν οἰκογένεια, στὴ συζυγία, στὴν ἀγωγὴ τῶν παιδιῶν, στὴν ἀνατροφή, στὴ σχέση μὲ τὰ συγγενικά μας πρόσωπα. Μέσα στὴν ἐργασία, στὴν ἐπαγγελματικὴ σταδιοδρομία, στὴ συνεργασία μὲ ἄλλους. Ἀλλὰ καὶ στὴν πνευματικὴ ζωὴ στὸν καθημερινὸ συστηματικὸ πνευματικό μας ἀγώνα παρουσιάζονται πολλοὶ πειρασμοὶ ποὺ κλονίζουν τὴ σταθερότητά μας, ὁδηγούμαστε σὲ πρωτόγνωρες καταστάσεις. Συχνὰ σὲ ἀδιέξοδα.
Καλούμαστε λοιπὸν νὰ πάρουμε ἀπόφαση, καὶ αὐτὸ δὲν εἶναι εὔκολο. Καταλαβαίνουμε πὼς ἐμεῖς ἔχουμε τὸν τελευταῖο λόγο, ἡ ἀπόφαση εἶναι δική μας, καὶ σ᾽ αὐτὸ ποὺ θὰ ἐπιλέξουμε θὰ εἶναι δική μας ἡ εὐθύνη. Φόβος μᾶς καταλαμβάνει, κάποιες φορὲς καὶ πανικός. Καὶ παίρνουμε ἀποφάσεις «ἐν θερμῷ», κάνουμε κινήσεις βιαστικές, ἐπιπόλαιες, δίνουμε λύσεις πρόχειρες ποὺ μᾶς κουράζουν, μᾶς ἀπογοητεύουν, καὶ δὲν ἐπιλύουν τὰ θέματά μας, μᾶλλον τὰ χειροτερεύουν.
Ἐρωτηματικὰ σ’ αὐτὲς τὶς περιστάσεις κατακλύζουν τὸ ἐσωτερικό μας: Τί νὰ ἐπιλέξουμε; Εἶναι ἆραγε σωστὸ αὐτὸ ποὺ θέλουμε; Πῶς λοιπὸν πρέπει νὰ σταθοῦμε σὲ τέτοιες ὧρες ἀποφάσεων; Πῶς θὰ πάρουμε σωστὴ ἀπόφαση;
Πρωτίστως νὰ σταθοῦμε στὶς ὧρες αὐτὲς προσευχητικά. Νὰ καταφύγουμε στὴν προσευχή. Ἡ ἐπικοινωνία μας μὲ τὸν Θεὸ θὰ μᾶς ἐνισχύσει, θὰ μᾶς φωτίσει. Νὰ προσευχηθοῦμε ὄχι τυπικὰ ἀλλὰ οὐσιαστικά. Μὲ τὴν πίστη, τὴ βεβαιότητα πὼς ὁ Θεὸς ὡς παντογνώστης γνωρίζει τὸ θέμα μας καὶ ὡς πανάγαθος Πατέρας θὰ μᾶς δώσει τὴ σωστὴ λύση ποὺ ἐπιθυμοῦμε. Ἐκεῖνος θὰ κατευθύνει τὴ σκέψη μας, γιὰ νὰ δοῦμε καθαρὰ τί θὰ μᾶς ὠφελήσει καὶ νὰ ἐπιδιώξουμε νὰ γίνει αὐτὸ ποὺ εἶναι τὸ θέλημά Του. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, πρὶν τὴν ἐκλογὴ τῶν μαθητῶν Του, προσευχήθηκε θερμὰ στὸν οὐράνιο Πατέρα γι’ αὐτό.
Ἔπειτα νὰ ἔχουμε γνώμονα καὶ κριτήριο στὴν ἀπόφασή μας τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἀπόφασή μας θὰ πρέπει νὰ εἶναι σύμφωνη μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ν᾽ ἀπομακρύνουμε κάθε δικό μας θέλημα ἢ ἐπιθυμία, καὶ ἡ διάθεσή μας νὰ εἶναι μία: τὸ θέλημά Του. Ἔστω κι ἂν στὴν ἀρχὴ δυσκολευόμαστε νὰ τὸ σκεφθοῦμε καὶ νὰ τὸ δεχθοῦμε, σιγά-σιγὰ νὰ μᾶς ἀναπαύει τὸ δικό Του θέλημα. Ὅσο ἐμεῖς προσπαθοῦμε νὰ ἐφαρμόζουμε στὴ ζωή μας τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ, τόσο ὁ Θεὸς θὰ μᾶς ἀποκαλύπτει τὸ θέλημά Του, καὶ ἀσφαλεῖς θὰ προχωροῦμε στὴ σωστὴ ἀπόφαση.
Ἐπίσης θὰ μᾶς βοηθήσουν πολὺ σὲ κάποια ἀπόφασή μας καὶ οἱ συμβουλὲς ἀνθρώπων ποὺ ἐμπιστευόμαστε, μᾶς γνωρίζουν καὶ μᾶς ἀγαποῦν: ὁ πνευματικός μας πατέρας καὶ καθοδηγητής, οἱ πνευματικοὶ ἄνθρωποι, οἱ ἀδελφοί μας ἐν Κυρίῳ, ποὺ ἐνδιαφέρονται γιὰ τὴν ψυχή μας, τὴν πνευματική μας πρόοδο καὶ σωτηρία. Ἡ γνώμη τῶν ἄλλων θὰ φωτίσει τὸ θέμα μας καὶ θὰ φανερώσει ἴσως καὶ κάποια πτυχὴ ποὺ ἐμεῖς δὲν μπορέσαμε νὰ σκεφθοῦμε, οὔτε κἂν νὰ ὑποψιασθοῦμε.
Τέλος, ἀφοῦ πάρουμε τὴν ἀπόφαση, ἂς εἰρηνεύσουμε καὶ ἂς ἐμπιστευθοῦμε τὰ πάντα στὸν ἅγιο Θεό. Ὁ ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης συμβούλευε σχετικά: «Διάλεξε κάτι καὶ προχώρα. Ἄφησε ἔπειτα τὸν Θεὸ νὰ φροντίσει γιὰ τὰ παραπέρα. Νὰ κάνεις ὅ,τι μπορεῖς μὲ φιλότιμο καὶ νὰ κινεῖσαι ἁπλά, μὲ μεγάλη ἐμπιστοσύνη στὸ Θεό. Τὸν ὑποχρεώνουμε, κατὰ κάποιον τρόπο, τὸν Θεὸ νὰ βοηθήσει, ὅταν ἀναθέτουμε τὸ μέλλον καὶ τὶς ἐλπίδες μας σ’ Αὐτόν» (Λόγοι, Γ΄: Πνευματικὸς Ἀγώνας, σελ. 22).
