ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 17 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2016
ΙΒ΄ Λουκᾶ: Λουκ. ιζ΄ 12-19
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἰσερχομένου τοῦ ᾿Ιησοῦ εἴς τινα κώμην ἀπήντησαν αὐτῷ δέκα λεπροὶ ἄνδρες, οἳ ἔστησαν πόρρωθεν, καὶ αὐτοὶ ἦραν φωνὴν λέγοντες· ᾿Ιησοῦ ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς. καὶ ἰδὼν εἶπεν αὐτοῖς· πορευθέντες ἐπιδείξατε ἑαυτοὺς τοῖς ἱερεῦσι. καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ὑπάγειν αὐτοὺς ἐκαθαρίσθησαν. εἷς δὲ ἐξ αὐτῶν, ἰδὼν ὅτι ἰάθη, ὑπέστρεψε μετὰ φωνῆς μεγάλης δοξάζων τὸν Θεόν, καὶ ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον παρὰ τοὺς πόδας αὐτοῦ εὐχαριστῶν αὐτῷ· καὶ αὐτὸς ἦν Σαμαρείτης. ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· οὐχὶ οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν; οἱ δὲ ἐννέα ποῦ; οὐχ εὑρέθησαν ὑποστρέψαντες δοῦναι δόξαν τῷ Θεῷ εἰ μὴ ὁ ἀλλογενὴς οὗτος; καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἀναστὰς πορεύου· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε.
ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ
«Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ὑπάγειν αὐτοὺς ἐκαθαρίσθησαν»
Θαῦμα μεγάλο καὶ πολλαπλὸ ἀκούσαμε στὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή: τὴ θεραπεία τῶν δέκα λεπρῶν. Οἱ ταλαίπωροι αὐτοὶ ἄνθρωποι πραγματικὰ ὑπέφεραν. Ὅταν λοιπὸν ἀντίκρισαν τὸν Κύριο Ἰησοῦ νὰ περνᾶ κοντὰ ἀπὸ τὰ μέρη τους, ἔσπευσαν νὰ Τοῦ ζητήσουν βοήθεια. Ἀκολούθησαν μὲ ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη τὴν ὁδηγία ποὺ τοὺς ἔδωσε νὰ πᾶνε νὰ ἐξετασθοῦν ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς, καὶ τὸ θαῦμα ἔγινε. Στὸ δρόμο θεραπεύτηκαν ἀπὸ τὴ λέπρα.
Σήμερα ποὺ ἡ λέπρα ἀντιμετωπίζεται ἀπὸ τὴν ἰατρικὴ ἐπιστήμη, ὑπάρχει μία ἄλλη λέπρα ἡ ὁποία βασανίζει κάθε ἄνθρωπο, καὶ μόνο ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ τὴ θεραπεύσει. Εἶναι ἡ λέπρα τῆς ἁμαρτίας. Ἂς δοῦμε λοιπόν, σύμφωνα μὲ τὴ σημερινὴ διήγηση τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου, πῶς μποροῦμε νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, ἡ ὁποία σὰν τὴ λέπρα προσβάλλει τὴν ψυχή μας.
1. ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΙΩΝ ΜΑΣ
Τὸ πρῶτο ποὺ χρειάζεται προκειμένου νὰ καταπολεμήσουμε τὴν ἁμαρτία εἶναι ἡ συναίσθηση τῶν ἁμαρτιῶν μας. Εἶναι πολὺ σημαντικὸ ὁ ἀσθενὴς νὰ ἀναγνωρίζει τὴν ἀσθένειά του, προκειμένου νὰ τὴν καταπολεμήσει. Ὁ ἄρρωστος ποὺ δὲν καταλαβαίνει τὴν ἀδυναμία του, δὲν μπορεῖ νὰ δεχθεῖ τὰ ἀπαραίτητα φάρμακα γιὰ τὴ θεραπεία του. Ἀντίθετα αὐτὸς ποὺ συνειδητοποιεῖ τὴν ἀσθένειά του, ζητᾶ βοήθεια ἀπὸ τὸ γιατρὸ καὶ εἶναι πρόθυμος νὰ ἀκολουθήσει τὶς ὁδηγίες του.
Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι οἱ δέκα λεπροί, ἐπειδὴ ἀκριβῶς γνώριζαν ὅτι εἶναι ἀκάθαρτοι, στάθηκαν μακριά, «πόρρωθεν», καὶ ζήτησαν βοήθεια ἀπὸ τὸν Κύριο Ἰησοῦ χωρὶς νὰ τολμήσουν νὰ Τὸν πλησιάσουν. Κι ὅμως, ὁ Χριστὸς ἦταν τόσο κοντά τους! Διότι, ὅπως λέει ὁ Ψαλμωδός, «ἐγγὺς Κύριος τοῖς συντετριμμένοις τὴν καρδίαν καὶ τοὺς ταπεινοὺς τῷ πνεύματι σώσει» (Ψαλμ. λγ΄ [33] 19). Ὁ Κύριος εἶναι κοντὰ σ’ ἐκείνους ποὺ ἔχουν συντετριμμένη καρδιὰ καὶ θὰ σώσει ὅσους ἔχουν ταπεινὸ φρόνημα.
Αὐτὸ συμβαίνει καὶ στὴ δική μας ζωή.Ἡ συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητός μας γεννᾶ στὴν ψυχή μας τὴν ταπείνωση καὶ τὴ μετάνοια. Ἀλήθεια, ἐμεῖς ἔχουμε συνειδητοποιήσει πόσο ἁμαρτωλοὶ εἴμαστε, ἢ δικαιολογοῦμε σὲ ὅλα τὸν ἑαυτό μας; Ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης γράφει ὅτι «ἐὰν εἴπωμεν ὅτι ἁμαρτίαν οὐκ ἔχομεν, ἑαυτοὺς πλανῶμεν» (Α΄ Ἰω. α΄ 8),δηλαδὴ ἐὰν ποῦμε ὅτι δὲν ἔχουμε καμία ἁμαρτία, ἐξαπατοῦμε τὸν ἑαυτό μας. Ἂν πάλι ἀντιλαμβα-νόμαστε πόσο πολὺ ἔχει μολύνει τὸ ἐσωτερικό μας ἡ ἁμαρτία, τότε δὲν θὰ πλησιάζουμε τὰ ἅγια Μυστήρια πρὶν καθαρίσουμε τὴν ψυχή μας. Διότι ἂν ἕνας λεπρὸς φαίνεται ἀποκρουστικὸς στὰ μάτια μας, πολὺ περισσότερο δυσώδης καὶ ἀκάθαρτος εἶναι ὁ ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος εἶναι ὁ κατ’ ἐξοχὴν ἅγιος, ἀμόλυντος καὶ καθαρὸς ἀπὸ κάθε ἁμαρτία.
2. ΚΑΤΑΦΥΓΗ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ
Ἐφόσον λοιπὸν συναισθανθοῦμε τὴν ἀσθένεια τῆς ψυχῆς μας, ἐκεῖνο ποὺ ἀπομένει εἶναι νὰ καταφύγουμε στὸν παντοδύναμο ἰατρό, τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Οἱ δέκα λεπροὶ μὲ κραυγὴ ἰσχυρὴ ἐπικαλέστηκαν τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου. «Ἰησοῦ ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς», φώναζαν. Κύριε Ἰησοῦ, ἐλέησέ μας! Μιὰ τέτοια ἰσχυρὴ κραυγὴ ποτὲ δὲν ἀφήνει ἀδιάφορο τὸν Κύριο. Θερμὴ καὶ δυνατὴ νὰ εἶναι καὶ ἡ δι-κή μας προσευχὴ ὅταν ζητᾶμε τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ: Κύριε, ἐλέησέ μας!
Καὶ ἀκόμα, ἡ προσευχή μας νὰ γίνεται μὲ ταπείνωση καὶ διάθεση ὑποταγῆς στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἀξιοσημείωτο ὅτι οἱ λεπροὶ δὲν ζητοῦσαν ἀπὸ τὸν Κύριο νὰ τοὺς θεραπεύσει, παρὰ μόνο ἐπαναλάμβαναν τὸ «Ἐλέησον ἡμᾶς». Κατέφυγαν στὸν Κύριο μὲ πλήρη ἐμπιστοσύνη καὶ ὑπακοὴ σὲ ὅ,τι τοὺς ζητοῦσε. Ἔτσι, ὅταν ὁ Κύριος Ἰησοῦς, πρὶν ἀκόμη τοὺς θεραπεύσει, τοὺς ὑπέδειξε νὰ πᾶνε στοὺς ἱερεῖς γιὰ νὰ ἐξεταστοῦν, ἐκεῖνοι ἀμέσως Τὸν ἄκουσαν! Δὲν ἀμφέβαλαν, οὔτε ἔφεραν ἀντίρρηση. Καὶ ὁ Κύριος ἔκανε τὸ θαῦμα! Ἐνῶ ξεκίνησαν λεπροί, στὸ δρόμο ἔγιναν ὑγιεῖς! Παρόμοια καὶ κάθε χριστιανὸς δὲν μπορεῖ νὰ λάβει τὴν ὑγεία τῆς ψυχῆς του παρὰ μόνο ἂν βαδίζει σταθερὰ τὴν ὁδὸ τοῦ θείου θελήματος. Κι ἐμεῖς κάθε φορὰ ποὺ καταφεύγουμε στὸ Μυστήριο τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως γιὰ νὰ λάβουμε τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας, ἂς παίρνουμε τὴν ἀπόφαση νὰ ἀκολουθήσουμε στὸ ἑξῆς μὲ περισσότερη ἀκρίβεια τὶς ὁδηγίες τοῦ Πνευματικοῦ. Γιὰ νὰ διατηρήσουμε τὴν ὑγεία τῆς ψυχῆς μας, ὀφείλουμε νὰ τηροῦμε τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας, ἀκόμη κι ἂν ἡ ἐφαρμογή τους μᾶς φαίνε-ται δύσκολη ἢ καὶ παράλογη…
Οἱ δέκα λεπροὶ θεραπεύθηκαν, διότι γνώριζαν τὴν ἀσθένειά τους, ζήτησαν βοήθεια καὶ ἀκολούθησαν πιστὰ τὶς ὁδηγίες τοῦ θείου Διδασκάλου. Ἂς συνειδητοποιήσουμε κι ἐμεῖς ὅτι ἔχουμε ἀνάγκη καθαρισμοῦ ἀπὸ τὰ πάθη μας. Κι ἂς καταφεύγουμε στὸν φιλάνθρωπο Θεὸ μὲ ταπείνωση, μὲ θερμὴ προσευχὴ καὶ ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στοὺς λόγους του. Τότε ὁ Κύριος θὰ μᾶς καθαρίζει ἀπὸ τὴν πνευματικὴ λέπρα. Καὶ πάντοτε ὅταν δεχόμαστε αὐτὴ τὴν ὕψιστη δωρεά, ἂς μὴν παραλείπουμε νὰ εὐχαριστοῦμε τὸν ἅγιο Θεὸ γιὰ τὸ θαῦμα αὐτὸ ποὺ ἐπιτελεῖ στὴν ψυχή μας. Νὰ εἴμαστε εὐγνώμονες δοῦλοι του, ὅπως κι ὁ ἕνας ἀπὸ τοὺς δέκα λεπρούς, γιὰ νὰ Τὸν δοξάζουμε ὡς τὸν μοναδικὸ «ἰατρὸ τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων ἡμῶν».
