ΕΜΠΟΔΙΑ ΣΤΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΖΩΗ

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2016

ΙΔ΄ Λουκᾶ: Λουκ. ιη΄ 35-43

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐγένετο ἐν τῷ ἐγγίζειν τὸν ᾿Ιησοῦν εἰς ῾Ιεριχὼ τυφλός τις ἐκάθητο παρὰ τὴν ὁδὸν προσαιτῶν· ἀκούσας δὲ ὄχλου διαπορευομένου ἐπυνθάνετο τί εἴη ταῦτα. ἀπήγγειλαν δὲ αὐτῷ ὅτι ᾿Ιησοῦς ὁ Ναζωραῖος παρέρχεται. καὶ ἐβόησε λέγων· ᾿Ιησοῦ υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με. καὶ οἱ προάγον­τες ἐπετίμων αὐτῷ ἵνα σιωπήσῃ· αὐτὸς δὲ πολλῷ μᾶλλον ἔκραζεν· υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με. σταθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ἐκέλευσεν αὐτὸν ἀχθῆναι πρὸς αὐτόν. ἐγ­γίσαντος δὲ αὐτοῦ ἐπηρώτησεν αὐτὸν λέγων· τί σοι θέλεις ποιήσω; ὁ δὲ εἶπε· Κύριε, ἵνα ἀναβλέψω. καὶ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ἀνάβλεψον· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε. καὶ παραχρῆμα ἀνέβλεψε, καὶ ἠκολούθει αὐτῷ δοξάζων τὸν Θεόν· καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἰδὼν ἔδωκεν αἶνον τῷ Θεῷ.

ΕΜΠΟΔΙΑ ΣΤΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΖΩΗ

«Καὶ οἱ προάγοντες ἐπετίμων αὐτῷ ἵνα σιωπήσῃ»

    –Σταμάτα ἐπιτέλους! Μὴ φωνάζεις! Ἐ­­­­ν­οχλεῖς τὸν Διδάσκαλο!…
    Ὁ κόσμος ποὺ εἶχε συγκεντρωθεῖ γύρω ἀπὸ τὸν Κύ­ριο Ἰησοῦ ἀντέδρασε ἔντονα πρὸς τὸν τυφλὸ ζητιάνο ποὺ ζητοῦσε ἐ­­πί­­μονα βοήθεια. Ὡ­­­στόσο, ὁ τυφλὸς δὲν ὑ­­­­­ποχω­ροῦσε. Μὲ μεγαλύτερη δύναμη συν­έ­χιζε νὰ φωνάζει καὶ νὰ παρακαλεῖ τὸν Κύ­ριο Ἰησοῦ νὰ τὸν λυπηθεῖ καὶ νὰ τὸν θε­­ραπεύσει. Καὶ τελικὰ νίκησε! Ξεπέρασε­ κά­θε ἐμπόδιο κι ἔλαβε τὴ θεραπεία του δοξάζοντας τὸν ἅγιο Θεὸ γιὰ τὸ μεγάλο θαῦμα.
    Μὲ τὴν πίστη καὶ τὴν ἐπιμονή του ὁ τυ­φλὸς τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου ἔγινε πα­ράδειγμα γιὰ ὅλους ὅσοι ἀκολουθοῦν τὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ καὶ ἀντιμετωπίζουν ἐμ­πόδια. Ποιὰ εἶναι ὅμως αὐτὰ τὰ ἐμπόδια στὴν ὁδὸ τῆς χριστιανικῆς ζωῆς;

1. ΤΟ ΚΟΣΜΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

    Εἶναι θλιβερὸ ἀλλὰ εἶναι ἀλήθεια. Κάποτε ὁ πιστὸς χριστιανὸς ἀντιμετωπίζει πόλεμο ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς οἰκείους του. Ἡ σύζυγος ἀπὸ τὸν σύζυγο, τὰ παιδιὰ ἀπὸ τοὺς γονεῖς, ἡ νύφη ἀπὸ τὴν πεθερὰ καὶ ἀντίστροφα… Θέλει νὰ ἐκκλησιάζεται, νὰ νηστεύει, νὰ ζεῖ μὲ ἐγκράτεια, νὰ ἐργάζε­ται μὲ τιμιότητα, καὶ βρίσκει ἀντιμέτωπους τοὺς συγγενεῖς, τοὺς φίλους, τοὺς συναδέλφους του. Εἴτε ἀπὸ ἄγνοια εἴτε ἀπὸ ἐμπάθεια, ἀρχίζουν τὶς εἰρωνεῖες, τὰ σχόλια, τὶς ἀποδοκιμασίες, τὶς ἀντιδράσεις. Τί δοκιμασία στ’ ἀλήθεια! Ἐφαρμόζεται ἔτσι ὁ θεόπνευστος λόγος τοῦ ἀποστόλου Παύ­λου: «Πάντες οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται» (Β΄ Τιμ. γ΄ 12). Ὅλοι ὅσοι ἀγωνίζονται νὰ ζοῦν εὐσεβῶς, ὅπως θέλει ὁ Ἰησοῦς Χριστός, θὰ διωχθοῦν. Ἂς μὴ μᾶς ξαφνιάζουν ὅμως οἱ ἀντιδράσεις αὐτές. Τὸ δικό μας χρέος εἶναι νὰ μείνουμε σταθεροὶ μέχρι τέλους.

2. Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ

    Ἐμπόδια στὸ δρόμο τῆς χριστιανικῆς ζω­­­ῆς θὰ συναντήσουμε κι ἀπὸ τὸν μισάνθρωπο διάβολο. Ἀπὸ τότε ποὺ ὁ Ἑ­­ωσφόρος ἐπαναστάτησε κατὰ τοῦ Θεοῦ καὶ παραδόθηκε στὴν ἀπώλεια, ἕνα πρά­γμα ἔχει ὡς στόχο: νὰ παρασύρει μαζί του στὴν αἰώνια κόλαση καὶ τοὺς ἀνθρώπους. «Ὡς λέων ὠρυόμενος», λέγει ὁ ἀπόστο­λος Πέτρος, «περιπατεῖ ζητῶν τίνα κατα­πίῃ» (Α΄ Πέτρ. ε΄ 8). Μὲ πονηρὰ τεχνάσμα­τα­ καὶ ὕπουλες μεθόδους προσπαθεῖ νὰ ἐξαπατήσει τὸν ἄνθρωπο καὶ νὰ τὸν ὁδη­γή­σει στὸ βοῦρκο τῆς ἁμαρτίας. Γι’ αὐτὸ­ καὶ τὸν πολεμᾶ μὲ κάθε τρόπο: μὲ λο­γι­σμοὺς ἀμφιβολίας καὶ ἀνηθικότητος, μὲ προκλητικὲς εἰκόνες καὶ ἐρεθίσματα, μὲ αἰσθήματα μίσους καὶ ἀντιπάθειας πρὸς τοὺς ἄλλους… Προσευχὴ κάνουμε;­ Ἐπι­χει­ρεῖ νὰ τραβήξει τὴν προσοχὴ καὶ τὸ νοῦ μας μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεό. Θέλουμε νὰ ἐξομολογηθοῦμε; Μᾶς παρουσιάζει­ ἕνα σωρὸ προφάσεις καὶ ἐμπόδια. Πα­ρου­σιάζουμε κάποια ἐπιτυχία, κάποια μι­­κρὴ πρόοδο στὴν ἀρετή; Ἔρχεται νὰ μᾶς τὴν κλέψει μὲ τὴν ὑπερηφάνεια. Πόλεμος­ συνεχὴς καὶ σκληρός! Ἂς εἴμαστε ἄγρυ­πνοι λοιπὸν κι ἂς προβάλλουμε δυ­ναμικὴ ἀντίσταση στὸν πονηρό, ὅπως μᾶς προτρέπει ὁ ἅγιος ἀδελφόθεος Ἰάκωβος: «Ἀν­τίστητε τῷ διαβόλῳ, καὶ φεύξεται ἀφ’ ὑ­­­μῶν» (Ἰακ. δ΄ 7).

3. Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ

    Περισσότερο ὅμως ἀπὸ τὸν κόσμο, πε­ρισσότερο ἀπὸ τὸν πονηρὸ διάβολο,­ ἐ­­­κεῖνος ποὺ στέκεται ἐμπόδιο στὸ δρόμο μας πρὸς τὸν Θεὸ εἶναι ὁ ἴδιος ὁ ἑαυ­τός μας. Ὁ ἁμαρτωλὸς καὶ διεφθαρμένος­ ἑ­­αυτός μας, ὁ ὁποῖος στρέφεται μὲ περισσότερη εὐκολία στὸ κακὸ παρὰ στὸ ἀγα­θό. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ θεῖος Διδάσκα­λος εἶπε ξε­κάθαρα ὅτι ὅποιος Τὸν ἀκολουθήσει ὀ­­­φείλει νὰ ἀρνηθεῖ τὸν ἑαυτό του: «Ὅστις θέ­­­λει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνη­­σάσθω ἑαυτόν» (Μάρκ. η΄ 34). Αὐτὸ ἀ­­­κριβῶς εἶ­ναι τὸ χρέος τοῦ πιστοῦ χριστια­νοῦ: νὰ ἀπαρνηθεῖ τὸ ἐγωιστικὸ θέ­λημα καὶ τὶς ἁμαρτωλὲς ἐπιθυμίες του. Τό­τε μό­νο θὰ μπορέσει νὰ βαδίσει μὲ ἀσφάλεια στὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ.
    «Δρόμος μετ’ ἐμποδίων» εἶναι ἡ χρι­στιανικὴ ζωή. Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ παίρνουμε ἀπόφαση νὰ ἀκολουθήσουμε τὴν ὁδὸ τοῦ Κυρίου εἶναι βέβαιο ὅτι θὰ συν­αντήσουμε ἐμπόδια καὶ δυσκολίες. Αὐτὸ ὅμως δὲν σημαίνει ὅτι θὰ παραιτηθοῦμε ἀπὸ τὸν ἀγώνα, ἀλλὰ ἀκριβῶς τὸ ἀντί­θετο: θὰ τὸν συνεχίσουμε μὲ μεγαλύτερη ἀ­κό­μη ἔνταση καὶ προσπάθεια. Αὐτὸ τὸ πα­ράδειγμα μᾶς ἔδειξε ὁ τυφλὸς τοῦ ση­με­ρινοῦ Εὐαγγελίου. Διότι ὁ μακάριος­ ἐ­­­­­­­­­κεῖνος ἄνθρωπος, ὅσο οἱ ἄλλοι τοῦ ἔκλει­ναν τὸ δρόμο πρὸς τὸν Χριστό, τόσο περισσότερο στρεφόταν πρὸς τὸν Κύριο­ Ἰη­­σοῦ μὲ θερμὴ καὶ ἐπίμονη προσευ­χή. Καὶ ὁ φιλάνθρωπος Κύριος δὲν τὸν ἄ­φη­­σε ἀβοήθητο. Ὅπως δὲν ἀφήνει ἀβο­ή­θητο κανέναν ποὺ ζητᾶ τὸ ἔλεος καὶ τὴ χάρη του. Ἐκεῖνος παραμερίζει τὰ ἐμπό­δια καὶ στέκεται δίπλα μας, γιὰ νὰ μᾶς ἐνι­σχύει στὸν ἀγώνα καὶ νὰ μᾶς ὁδη­γεῖ μὲ ἀσφάλεια στὸ τέρμα τοῦ δρόμου: στὴν αἰώνια σωτηρία μας!