Ἀπόστολος: παραλειφθείς, Κυρ. ε΄ ἐπιστ. (Ρωμ. ι΄ 1-10):
Αδελφοί, ἡ μὲν εὐδοκία τῆς ἐμῆς καρδίας καὶ ἡ δέησις ἡ πρὸς τὸν Θεὸν ὑπὲρ τοῦ Ἰσραήλ ἐστιν εἰς σωτηρίαν· 2 μαρτυρῶ γὰρ αὐτοῖς ὅτι ζῆλον Θεοῦ ἔχουσιν, ἀλλ᾿ οὐ κατ᾿ ἐπίγνωσιν. 3 ἀγνοοῦντες γὰρ τὴν τοῦ Θεοῦ δικαιοσύνην, καὶ τὴν ἰδίαν δικαιοσύνην ζητοῦντες στῆσαι, τῇ δικαιοσύνῃ τοῦ Θεοῦ οὐχ ὑπετάγησαν. 4 τέλος γὰρ νόμου Χριστὸς εἰς δικαιοσύνην παντὶ τῷ πιστεύοντι. 5 Μωϋσῆς γὰρ γράφει τὴν δικαιοσύνην τὴν ἐκ τοῦ νόμου, ὅτι ὁ ποιήσας αὐτὰ ἄνθρωπος ζήσεται ἐν αὐτοῖς· 6 ἡ δὲ ἐκ πίστεως δικαιοσύνη οὕτω λέγει· μὴ εἴπῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου, τίς ἀναβήσεται εἰς τὸν οὐρανόν; τοῦτ᾿ ἔστι Χριστὸν καταγαγεῖν· 7 ἢ τίς καταβήσεται εἰς τὴν ἄβυσσον; τοῦτ᾿ ἔστι Χριστὸν ἐκ νεκρῶν ἀναγαγεῖν. 8 ἀλλὰ τί λέγει; ἐγγύς σου τὸ ρῆμά ἐστιν, ἐν τῷ στόματί σου καὶ ἐν τῇ καρδίᾳ σου· τοῦτ᾿ ἔστι τὸ ρῆμα τῆς πίστεως ὃ κηρύσσομεν. 9 ὅτι ἐὰν ὁμολογήσῃς ἐν τῷ στόματί σου Κύριον Ἰησοῦν, καὶ πιστεύσῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου ὅτι ὁ Θεὸς αὐτὸν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν, σωθήσῃ· 10 καρδίᾳ γὰρ πιστεύεται εἰς δικαιοσύνην, στόματι δὲ ὁμολογεῖται εἰς σωτηρίαν.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
Ενῶ ὅμως, ἀδελφοί, οἱ Ἰσραηλίτες ἀπίστησαν καί ἀποξενώθηκαν ἀπό τή σωτηρία τοῦ Μεσσία, ἡ σφοδρή ἐπιθυμία καί εὐαρέσκεια τῆς καρδιᾶς μου καί ἡ δέηση πού ἀπευθύνω στό Θεό εἶναι γιά χάρη τῶν Ἰσραηλιτῶν, γιά νά πετύχουν τή σωτηρία. 2 Καί ἐπιθυμῶ νά σωθοῦν, διότι δίνω γι’ αὐτούς μαρτυρία ὅτι ἔχουν ζῆλο γιά τόν Θεό· ἀλλά ὁ ζῆλος τους αὐτός δέν διευθύνεται ἀπό ὀρθή καί πλήρη γνώση σχετικά μέ τόν Θεό καί γιά τά καθήκοντα πρός αὐτόν. 3 Δέν φρόντισαν δηλαδή νά γνωρίσουν τή δικαίωση πού δίνει ὁ Θεός ἀπό ἀγαθότητα, καί ζητοῦν νά στήσουν τή δική τους ἀντίληψη σχετικά μέ τή δικαίωση. Γι’ αὐτό καί δέν ὑπέταξαν τόν ἑαυτό τους στή δικαίωση τοῦ Θεοῦ. 4 Διότι ὁ Χριστός ἔδωσε τέλος στήν ἀποστολή καί τήν ἰσχύ τοῦ νόμου· κι ἔτσι τώρα ἀποκτᾶ τή δικαίωση καί τή σωτηρία του καθένας πού πιστεύει στό Χριστό, κι ὄχι ὅποιος ἐξαρτᾶ τή δικαίωσή του ἀπό τό νόμο, ὅπως τήν ἐξαρτοῦν οἱ Ἰσραηλίτες πού ἀπίστησαν. 5 Καί ἡ σωτηρία δίνεται μόνο μέ τήν πίστη, διότι ὁ Μωυσῆς γράφει γιά τή δικαίωση πού προέρχεται ἀπό τό Μωσαϊκό νόμο, ὅτι ὁ ἄνθρωπος πού θά τηρήσει ὅλα ἀνεξαιρέτως ὅσα ὁ νόμος διατάζει, θά ζήσει χάρη σ’ αὐτά, καί συνεπῶς αὐτός καί μόνο θά σωθεῖ. Ἡ ἀκριβής ὅμως τήρηση τοῦ νόμου ἦταν ἀδύνατη. 6 Ἀντιθέτως, σχετικά μέ τή δικαίωση ἀπό τήν πίστη λέει ὁ Μωυσῆς στό Δευτερονόμιο: Μήν εἰσχωρήσει στήν καρδιά σου ὁ λογισμός: Ποιός θά ἀνεβεῖ στόν οὐρανό; Γιά νά κατεβάσει δηλαδή ἀπό ἐκεῖ τόν Χριστό, πού θά μέ ὁδηγήσει στή σωτηρία. 7 Ἤ ποιός θά κατεβεῖ στά σκοτεινά καί βαθιά μέρη τοῦ Ἅδη; Γιά νά ἀναστήσει δηλαδή τόν Χριστό ἀπό τούς νεκρούς, πού θά μᾶς δώσει τή σωτηρία καί τή ζωή. 8 Ἀλλά τί λέει ἡ Ἁγία Γραφή γιά τή σωτηρία ἀπό τήν πίστη; Λέει τά ἑξῆς: Εἶναι κοντά σου ὁ λόγος, κοντά στό στόμα σου καί στήν καρδιά σου. Δηλαδή εἶναι κοντά σου ὁ λόγος πού πρέπει νά πιστέψεις, καί τόν ὁποῖο ἐμεῖς οἱ Ἀπόστολοι κηρύττουμε. 9 Καί εἶναι κοντά στό στόμα σου καί στήν καρδιά σου ὁ λόγος αὐτός, διότι, ἐάν ὁμολογήσεις μέ τό στόμα σου τόν Ἰησοῦ ὡς ὑπέρτατο Κύριο καί πιστέψεις μέ τήν καρδιά σου ὅτι ὁ Θεός τόν ἀνέστησε ἀπό τούς νεκρούς, θά σωθεῖς. 10 Καί θά σωθεῖς, ἐπειδή μέ τήν καρδιά του πιστεύει κανείς καί μέ ὅλη τήν ψυχή του, καί ὡς καρπό τῆς πίστεως αὐτῆς ἔχει τή δικαίωσή του· καί μέ τό στόμα του ὁμολογεῖ τήν πίστη, καί ὡς καρπό ἔχει τή σωτηρία του.
