Σήμερα 27/1/2016 εορτάζουν:
- Ανακομιδή Ιερών Λειψάνων του Αγίου Ιωάννη Χρυσοστόμου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως
- Αγία Μαρκιανή η Βασίλισσα
- Όσιος Κλαυδιανός
- Όσιος Πέτρος ο Αιγύπτιος
- Άγιος Δημήτριος ο εν Κωνσταντινοπόλει
- Όσιος Κλήμης ο Στυλίτης που ασκήτευσε στο όρος Σάγματα της Βοιωτίας
- Άγιος Δημητριανός της Ταμασού, ο θαυματουργός
- Όσιος Τίτος ο στρατιώτης
- Άγιος Άσκιοτ ο Βασιλέας
- Άγιος Πέτρος Ζβέρεφ ο Ιερομάρτυρας
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ο ΟΙΝΟΠΩΛΗΣ
Τήν ἰδία μέρα πού ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία μας προβάλλει τήν ἱερή μορφή τοῦ μεγάλου Ἱεράρχου, Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, μέ τήν ἀνακομιδή τοῦ τιμίου λειψάνου του, ἑορτάζουμε καί τήν μνήμη τοῦ ἁπλοῦ πιστοῦ νεομάρτυρος Δημητρίου τοῦ οἰνοπώλη, ὁ ὁποῖος μαρτύρησε στήν Κωνσταντινούπολη. Στήν Ἐκκλησία μας ἄλλωσε ἀναδείχθηκαν Ἅγιοι ἀπ’ ὅλες τίς τάξεις, σ’ ὅλες τίς ἐποχές καί σέ κάθε τόπο. Κι ὅλοι αὐτοί ἐμπνέονταν ἀπό τήν ἴδια σταθερή πίστη καί τήν ἴδια θερμή ἀγάπη πρός τόν Σωτήρα Χριστό.
Γιά τόν ἅγιο νεομάρτυρα Δημήτριο δέν ἔχουμε πολλά στοιχεῖα γιά τήν παιδική του καί τήν ἐφηβική του ἡλικία. Τόν βρίσκουμε σέ ἡλικία 25 ἐτῶν νά ἐργάζεται ὡς ὑπάλληλος σ’ ἕνα οἰνοπωλεῖο τοῦ Γαλατᾶ τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Εἶχε ἕνα καλό ἀφεντικό, τόν Χατζηπαναγιώτη, Χριστιανό κι αὐτόν πιστό, ὁ ὁποῖος ἀγαποῦσε πολύ τόν ὑπάλληλό του. Καμάρωνε μάλιστα τόν Δημήτριο, ὅπως τόν ἔβλεπε μέ πολλά σωματικά καί ψυχικά χαρίσματα. Ἦταν ἕνα ψηλό παλληκάρι ὁ Δημήτριος, γερός, δυνατός, σφριγηλός, πρόθυμος καί ἱκανός γιά ἐργασία, εὐγενής, περιποιητικός, μέ καλωσύνη πρός ὅλους, μέσα κι ἔξω ἀπό τό οἰνοπωλεῖο, τούς Χριστιανούς καί τούς Τούρκους, χωρίς διάκριση. Πραγματικός Χριστιανός, ἐφάρμοζε πιστά πάνω στήν πραξη τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὅλοι οἱ Χριστιανοί τόν χαίρονταν καί ὅλοι τοῦ ἀνταπέδιδαν τήν ἀγάπη καί τόν περιποιοῦνταν μέ τό φιλοδώρημά τους.
Οἱ Τοῦρκοι ὅμως; Αὐτοί λυποῦνταν καί ζήλευαν, διότι ἕνα τέτοιο παλληκάρι μέ προσόντα καί χαρίσματα ἦταν Χριστιανός καί ὄχι μουσουλμάνος. Γι’ αὐτό καί συνεννοημένοι, βάλθηκαν νά τόν τουρκέψουν. Προσπάθησαν νά δημιουργήσουν ἀφορμή καί νά τόν ἐνοχοποιήσουν. Καί ἡ εὐκαιρία δόθηκε. Ἕνα βράδυ στό οἰνοπωλεῖο – ταβέρνα ὅπου ἐργαζόταν, οἱ τοῦρκοι πελάτες μεθυσμένοι μάλωσαν μεταξύ τους. Βρίσθηκαν, κτυπήθηκαν καί τραυμάτισαν κάποιον ἀπ’ αὐτούς. Οἱ δυό τους, Χατζηπαναγιώτης καί Δημήτριος, ἔτρεξαν νά τούς συμφιλιώσουν. Κι ἐπειδή δέν τό κατώρθωσαν, τούς ἔβγαλαν ἔξω ἀπό τό κατάστημα καί ἔκλεισαν τό μαγαζί. Τήν ἄλλη μέρα οἱ Τοῦρκοι πῆγαν μέ ἀπόφαση νά ἐπιρρίψουν τήν εὐθύνη στό χριστιανό παλληκάρι. «Αὐτός τραυμάτισε τόν Τοῦρκο». «Αὐτός, ὁ Χριστιανός, φανατικός, ἐκδικητικός, αἰμοβόρος, φταίει γιά ὅλα». Συμφώνησαν ὅλοι καί τόν τράβηξαν στόν τοῦρκο δικαστή. Ἀπήγγειλαν τήν κατηγορία καί ἀπαίτησαν παραδειγματική τιμωρία. Δέν μπορεῖ ἕνας γκιαούρης νά φέρεται μέ τέτοιο τρόπο σ’ ἕναν… ἀξιοπρεπῆ τοῦρκο ἐφέντη.
Βεβαίως ὁ δικαστής ζήτησε ἀπό τόν κατηγορούμενο ἐξηγήσεις. Κι ὁ Δημήτριος, τελείως ἀθῶος, διηγήθηκε μέ κάθε λεπτομέρεια καί πειστικότητα τά ὅσα εἶχαν συμβεῖ τό προηγούμενο βράδυ. Πῶς ὅμως ὁ δικαστής νά τόν ἀκούσει, ἀφοῦ οἱ φωνές τοῦ τουρκικοῦ ὄχλου, ποῦ εἶχε συγκεντρωθεῖ, κάλυπταν τή φωνή τοῦ Χριστιανοῦ; Κι ὁ δικαστής, φανατικός κι αὐτός μωαμεθανός, ἀλλά καί ἀπό τόν φόβο τοῦ ὄχλου, πρότεινε τή λύση: Γίνε Τοῦρκος καί ὅλα θά σοῦ συγχωρηθοῦν. Τώρα ἐδῶ ὁμολόγησε τήν πίστη σου στόν Ἀλλάχ καί τόν προφήτη του καί ὅλα τελειώνουν. Κι ἐνῶ ὅλοι περίμεναν μέ ἀγωνία, ἀκούσθηκε κρυστάλλινη ἡ φωνή τοῦ πιστοῦ νέου: Ἐγώ οὔτε Τοῦρκο κτύπησα, οὔτε Τοῦρκος γίνομαι. Θά πεθάνω ὅπως εἶμαι, Χριστιανός. Ἀγαπῶ τήν πίστη μου καί θά πεθάνω γι’ αὐτήν. Τότε ἀκούσθηκε ἡ ἐξοργισμένη κραυγή καί ἀπαίτηση τοῦ ὄχλου: Νά πεθάνει! Κι ὁ δικαστής διέταξε τόν ἀποκεφαλισμό του. Νά φύγει τό κεφάλι τοῦ ἄμυαλου Γραικοῦ.
Ἔξαλλοι οἱ Τοῦρκοι γιά τήν ἐπιτυχία τους, ὁδηγοῦν τόν κατάδικο στόν τόπο τοῦ μαρτυρίου. Ὅμως σέ λίγο τόν γυρίζουν πάλι στόν δικαστή. Τώρα ἀρχίζει ἄλλη διαδικασία. Τά γλυκόλογα, οἱ περιποιήσεις, οἱ ὑποσχέσεις. Θά σέ κάνουμε… θά γίνεις… θά ἀνέβεις… θά χαίρεσαι… Ἀρκεῖ νά γίνεις Τοῦρκος. Κι ὅταν πλέον ὁ δικαστής καί ὁ ὄχλος πείσθηκαν ὅτι ὁ 25χρονος Χριστιανός δέν μεταπείθεται, τότε τόν τράβηξαν καί τόν ἔσυραν μέχρι τό οἰνοπωλεῖο. Ἐκεῖ ἔγινε τό φρικτό πανηγύρι τοῦ ἐγκλήματος. Φώναξαν, τραγούδησαν, χόρεψαν γύρω του οἱ Τοῦρκοι καί στό τέλος τόν ἀποκεφάλισαν: 27 Ἰανουαρίου τοῦ ἔτους 1784.
Ἕνας ἀκόμη Νεομάρτυς προστέθηκε στούς καταλόγους τῶν Μαρτύρων τοῦ Χριστοῦ. Προστέθηκε στά ἅγια σκηνώματα τοῦ οὐρανοῦ, γιά νά ψάλλει ὕμνους στόν Σωτήρα Χριστό καί νά δέεται γιά τά χριστιανικά νειάτα κάθε ἐποχῆς, νά τά κρατᾶ Ἐκεῖνος σταθερά στήν πίστη καί τήν ἀγάπη του. Ἡρωϊκά, ἀγωνιστικά, νικηφόρα.
Ἀπό τό βιβλίο «Ἔνθεοι Σάλπιγγες»
Ἀρχιμ. Θεοδώρου Μπεράτη