ΤΡΙΤΗ 23 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

Ἀπόστολος: ἡμέρας, Τρ. λδ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β΄ Πέτρ. β΄ 9-22):

9 Οἶδε Κύριος εὐσεβεῖς ἐκ πειρασμοῦ ρύεσθαι, ἀδί­κους δὲ εἰς ἡμέραν κρίσε-ως κολαζομένους τηρεῖν, 10 μάλιστα δὲ τοὺς ὀπίσω σαρκὸς ἐν ἐπιθυμίᾳ μιασμοῦ πορευομένους καὶ κυριότητος καταφρονοῦντας. τολμηταί, αὐθάδεις! δόξας οὐ τρέμουσι βλασφη­μοῦντες, 11 ὅπου ἄγγελοι, ἰσχύϊ καὶ δυνάμει μείζονες ὄντες, οὐ φέρουσι κατ᾿ αὐτῶν παρὰ Κυρίῳ βλάσφημον κρίσιν. 12 οὗτοι δέ, ὡς ἄλογα ζῷα φυσικὰ γεγεννημένα εἰς ἅ­-λωσιν καὶ φθοράν, ἐν οἷς ἀγνοοῦσι βλασφημοῦντες, ἐν τῇ φθορᾷ αὐτῶν καταφθαρήσονται, 13 κομιούμενοι μισθὸν ἀδικίας, ἡδονὴν ἡγούμενοι τὴν ἐν ἡμέρᾳ τρυφήν, σπίλοι καὶ μῶμοι, ἐντρυφῶντες ἐν ταῖς ἀπάταις αὐτῶν, συνευωχούμενοι ὑμῖν, 14 ὀφθαλμοὺς ἔχοντες μεστοὺς μοιχαλίδος καὶ ἀκατα­παύστους ἁμαρτίας, δε­λεά­ζοντες ψυχὰς ἀστη­ρίκτους, καρδίαν γεγυμνασ­μέ­νην πλεονεξίας ἔχοντες, κατά­ρας τέκνα! 15 καταλιπόντες εὐθεῖαν ὁδὸν ἐπλανήθησαν, ἐξακο­λουθήσαντες τῇ ὁδῷ τοῦ Βαλαὰμ τοῦ Βοσόρ, ὃς μισθὸν ἀδικίας ἠγάπησεν, 16 ἔλεγξιν δὲ ἔσχεν ἰδίας πα­ρανομίας· ὑποζύγιον ἄ­φω­­νον ἐν ἀνθρώπου φω­νῇ φθεγξάμενον ἐκώλυ­σε τὴν τοῦ προφήτου παραφρο­νίαν. 17 οὗτοί εἰσι πηγαὶ ἄνυδροι, νεφέλαι ὑπὸ λαίλαπος ἐλαυνόμεναι, οἷς ὁ ζόφος τοῦ σκότους εἰς αἰῶνα τετήρηται. 18 ὑπέρογκα γὰρ ματαιότητος φθεγγόμενοι δελεάζουσιν ἐν ἐπιθυμίαις σαρκὸς ἀσελγείαις τοὺς ὄντως ἀπο­φυγόντας τοὺς ἐν πλά­νῃ ἀναστρεφομένους, 19 ἐλευθερίαν αὐτοῖς ἐπαγγελ­λόμενοι, αὐτοὶ δοῦλοι ὑπάρχοντες τῆς φθορᾶς· ᾧ γάρ τις ἥττηται, τούτῳ καὶ δεδούλωται. 20 εἰ γὰρ ἀποφυγόντες τὰ μιάσματα τοῦ κόσμου ἐν ἐπιγνώσει τοῦ Κυρίου καὶ σωτῆρος Ἰησοῦ Χρι­στοῦ, τούτοις δὲ πάλιν ἐμ­πλακέντες ἡττῶνται, γέγο­νεν αὐτοῖς τὰ ἔσχατα χείρονα τῶν πρώτων. 21 κρεῖττον γὰρ ἦν αὐτοῖς μὴ ἐπεγνωκέναι τὴν ὁδὸν τῆς δικαιοσύνης ἢ ἐπι­γνοῦσιν ἐπιστρέψαι ἐκ τῆς παραδοθείσης αὐτοῖς ἁγίας ἐντολῆς. 22 συμβέβηκε δὲ αὐτοῖς τὸ τῆς ἀληθοῦς παροιμίας, κύων ἐπιστρέψας ἐπὶ τὸ ἴδιον ἐξέραμα, καί, ὗς λουσαμένη εἰς κύλισμα βορβόρου.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

9 ἐάν λοιπόν σ’ ὅλες αὐτές τίς περιπτώσεις ἔτσι ἔκανε ὁ Θεός, ἐξάγεται ἀπ’ ὅλα αὐτά τό συμπέρασμα ὅτι γνωρίζει καλά ὁ Κύριος νά ἐλευθερώνει τούς εὐσεβεῖς ἀπό κάθε πειρασμό καί ἐξωτερική δοκιμασία, ἐνῶ τούς ἀδίκους, ἄν καί θά τιμωροῦνται διαρκῶς μέχρι τή δευτέρα παρουσία, γνωρίζει νά τούς φυλάει γιά τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως, ὁπότε καί θά τούς ἐπιβάλει ὁλόκληρη τήν τιμωρία πού τούς ἀξίζει. 10 Καί προπαντός φυλάει γιά κρίση καί καταδίκη ἐκεί­νους πού σύρονται πίσω ἀπό τή σάρκα καί τίς βδελυρές καί μιαρές σαρκικές ἐπιθυμίες, καί περιφρονοῦν τήν ὑπέρτατη ἐξουσία καί τό μεγαλεῖο τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Αὐ­τοί μέ ξεδιάντροπη αὐθάδεια καί τόλμη κάνουν τίς ἀνο­μίες τους, καί δέν τρέμουν ὅταν λένε προσβλητικά λόγια γιά τούς ἔνδοξους ἀγγέλους καί τούς ἀποδίδουν πρό­στυχα καί ὑβριστικά πάθη καί ἐπιθυμίες σαρκικές. 11 Λένε προσβλητικά λόγια γιά τούς ἔνδοξους ἀγγέ­λους, τή στιγμή πού οἱ ἄγγελοι, ἄν καί εἶναι ἀνώτεροι στή δύναμη ἀπό τούς ἀσθενεῖς ἀνθρώπους, δέν ἐκ­φέ­ρουν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου ὑβριστική κρίση ἐναν­τίον τῶν δαιμόνων· καθότι καί οἱ δαίμονες μέ τήν ἀθά­νατη καί ἀσώματη φύση τους διατήρησαν κάποια ἀσθενή λεί­­­ψανα ἀπό τήν παλαιά τους δόξα. 12 Αὐτοί λοιπόν οἱ αἱρετικοί μοιάζουν μέ τά ζῶα καί τά θηρία πού δέν ἔχουν λογική, τά ὁποῖα ἀκολουθοῦν τίς φυ­σικές τους ὁρμές ἀπό τήν ὥρα τῆς γεννήσεώς τους, καί γι’ αὐτό συλλαμ­βά­νονται στήν παγίδα πού τούς στή­νουν οἱ ἄν­θρω­ποι γιά νά τά ἐξοντώσουν. Ἔτσι καί οἱ αἱ­ρε­­τικοί αὐτοί θά κα­­­ταστραφοῦν ὁπωσδήποτε, ἐπει­­δή λέ­νε προσβλητικά λόγια γιά κεῖνα πού δέν γνωρί­ζουν, δη­λαδή γιά τούς ἔν­δοξους ἀγγέλους. 13 Θά πάρουν ὡς ἀνταμοιβή τήν τιμωρία καί τό μισθό μέ τόν ὁποῖο πληρώνεται ἡ ἀδικία. Νομίζουν οἱ ταλαίπωροι ὡς ἀπόλαυση νά ὀργιάζουν ὄχι μόνο τή νύχτα, ἀλλά καί κατά τή διάρκεια τῆς ἡμέρας. Εἶναι ἀκάθαρτοι καί στίγματα τῆς Ἐκκλησίας, καί θεωροῦν ἀπόλαυση καί τρυφή τους νά παραπλανοῦν πολλούς μέ τίς ἀπάτες καί τίς πλάνες τους, πού τίς διαδίδουν ὅταν τρῶνε μαζί σας στίς «ἀγάπες», δηλαδή στά κοινά ἱερά δεῖπνα. 14 Ἔχουν μάτια γεμάτα πονηρή ἐπιθυμία νά βλέπουν αἰσχρές γυναῖκες καί πόρνες· μάτια πού ἀκατάπαυστα ἁμαρτάνουν. Μέ τά μάτια τους αὐτά δελεάζουν καί πα­­ρα­σύρουν σέ αἰσχρές πράξεις ψυχές πού δέν εἶναι στη­ριγ­μένες στήν ἀρετή. Ἔχουν καρδιά γυμνασμένη στήν ἀχό­ρ­ταγη ἐπιθυμία τοῦ χρήματος καί τῆς ἡδονῆς. Εἶναι παιδιά τῆς κατάρας! 15 Ἐγκατέλειψαν τόν ἴσιο δρόμο καί πλανήθηκαν. Ἀκο­λούθησαν τό δρόμο τῆς πλάνης καί μιμήθηκαν τή συμπεριφορά τοῦ Βαλαάμ, τοῦ γιοῦ τοῦ Βοσόρ, ὁ ὁποῖος ἀγά­πησε τό μισθό τῶν ἐργατῶν τῆς ἀδικίας. Διότι αὐ­τός πῆρε χρήματα ἀπό τό βασιλιά τῶν Μωαβιτῶν προ­­­κειμένου νά καταρασθεῖ ἄδικα τόν εὐλογημένο λαό τοῦ Θεοῦ. 16 Ἀλλά δέχθηκε ἔλεγχο καί ἐπιτίμηση γιά τήν παρα­νομία του. Ἕνα γαϊδουράκι, πού δέν εἶχε ἀπό τή φύση του ἔναρ­θρη φωνή, μίλησε μέ φωνή ἀνθρώπου καί ἐμπόδισε τήν παραφροσύνη τοῦ προφήτη, πού τόν ἔσπρωχνε νά ἀπειθαρχήσει στή ρητή ἀπαγόρευση τοῦ Θεοῦ. 17 Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί εἶναι πηγές πού στέρεψαν καί δέν ἔχουν νερό, διότι στερήθηκαν τό καθαρό νερό τῆς ἀλήθειας. Εἶναι σύννεφα πού σύρονται μέ βία ἀπό σφο­­­δρές καί καταστρεπτικές ἀνεμοθύελλες. Γι’ αὐτούς ἔχει φυ­­­­λαχθεῖ καί τούς περιμένει τό ζοφερό αἰώνιο σκοτάδι. 18 Διότι μέ ὑπερβολικά καί ἐντυπωσιακά λόγια γεμά­τα ματαιότητα καί πλάνη δελεάζουν μέ τό δόλωμα τῶν σαρκικῶν ἐπιθυμιῶν καί ἀκολασιῶν ἀστήρικτους πιστούς, οἱ ὁποῖοι εἶχαν πραγματικά ἐγκαταλείψει καί εἶχαν φύ­γει μακριά ἀπό τούς ἐθνικούς πού ζοῦν μέσα στήν πλάνη. 19 Καί τούς ὑπόσχονται ἐλευθερία, ἐνῶ αὐτοί εἶναι δοῦ­λοι τῆς ἠθικῆς διαφθορᾶς καί τῆς ἁμαρτίας. Εἶναι δοῦ­λοι, διότι σ’ ἐκεῖνο τό πάθος ἀπό τό ὁποῖο κανείς ἔχει νικηθεῖ, σ’ αὐτό καί ἔχει ὑποδουλωθεῖ. 20 Εἶναι δοῦλοι. Διότι ἄν οἱ ἄνθρωποι πού κατόρθωσαν μέ τή βαθιά γνώση τοῦ Κυρίου καί Σωτῆρος Ἰησοῦ Χρι­στοῦ νά ἀποφύγουν τίς αἰσχρές καί μολυσμα­τι­κές πράξεις τοῦ κόσμου μπερδευτοῦν καί πάλι στά δί­χτυα τῶν αἰσχρῶν αὐτῶν πράξεων καί νικηθοῦν ἀπ’ αὐ­τές, τό­τε ἡ τελευταία τους κατάσταση καταντᾶ χει­­ρό­τε­ρη ἀπό τήν προηγούμενη. 21 Διότι θά ἦταν καλύτερο γι’ αὐτούς νά μήν εἶχαν γνω­ρίσει τό δρόμο τῆς δικαιοσύνης, τή χριστιανική πίστη καί ζωή, παρά ἀφοῦ τή γνώρισαν νά γυρίσουν πάλι στήν προηγούμενη ἁμαρτωλή ζωή τους καί νά ἐγκαταλείψουν τήν ἁγία ἐντολή πού τούς παραδόθη­κε καί πε­ριλαμβάνει ὅλη τήν ἠθική διδασκαλία τοῦ Εὐαγ­γε­λίου. 22 Ἀλλά ἔχει συμβεῖ σ’ αὐτούς ἐκεῖνο πού λέει ἡ ἀληθινή παροιμία: Σκύλος πού γύρισε πάλι στό ξέρασμά του, καί γουρούνι πού λούστηκε καί καθαρίστηκε, κι ἔπειτα κυ­λίστηκε πάλι μέσα στή λάσπη κι ἔγινε ἀκόμη πιό ἀκάθαρτο μέ τά συνεχή κυλίσματά του.