Ἀπόστολος: ἡμέρας, Πεμ. λε΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Ἱωάν. δ΄ 20-ε΄ 20):
20 ἐάν τις εἴπῃ ὅτι ἀγαπῶ τὸν Θεόν, καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ μισῇ, ψεύστης ἐστίν· ὁ γὰρ μὴ ἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸν ὃν ἑώρακε, τὸν Θεὸν ὃν οὐχ ἑώρακε πῶς δύναται ἀγαπᾶν; 21 καὶ ταύτην τὴν ἐντολὴν ἔχομεν ἀπ᾿ αὐτοῦ, ἵνα ὁ ἀγαπῶν τὸν Θεὸν ἀγαπᾷ καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ. Πᾶς ὁ πιστεύων ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ Χριστός, ἐκ τοῦ Θεοῦ γεγέννηται, καὶ πᾶς ὁ ἀγαπῶν τὸν γεννήσαντα ἀγαπᾷ καὶ τὸν γεγεννημένον ἐξ αὐτοῦ. 2 ἐν τούτῳ γινώσκομεν ὅτι ἀγαπῶμεν τὰ τέκνα τοῦ Θεοῦ, ὅταν τὸν Θεὸν ἀγαπῶμεν καὶ τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ τηρῶμεν. 3 αὕτη γάρ ἐστιν ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἵνα τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ τηρῶμεν· καὶ αἱ ἐντολαὶ αὐτοῦ βαρεῖαι οὐκ εἰσίν, 4 ὅτι πᾶν τὸ γεγεννημένον ἐκ τοῦ Θεοῦ νικᾷ τὸν κόσμον· καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ νίκη ἡ νικήσασα τὸν κόσμον, ἡ πίστις ἡμῶν. 5 τίς ἐστιν ὁ νικῶν τὸν κόσμον εἰ μὴ ὁ πιστεύων ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ; 6 Οὗτός ἐστιν ὁ ἐλθὼν δι᾿ ὕδατος καὶ αἵματος, Ἰησοῦς Χριστός· οὐκ ἐν τῷ ὕδατι μόνον, ἀλλ᾿ ἐν τῷ ὕδατι καὶ τῷ αἵματι· καὶ τὸ Πνεῦμά ἐστι τὸ μαρτυροῦν, ὅτι τὸ Πνεῦμά ἐστιν ἡ ἀλήθεια. 7 ὅτι τρεῖς εἰσιν οἱ μαρτυροῦντες ἐν τῷ οὐρανῷ, ὁ Πατήρ, ὁ Λόγος καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, καὶ οὗτοι οἱ τρεῖς ἕν εἰσι· 8 καὶ τρεῖς εἰσιν οἱ μαρτυροῦντες ἐν τῇ γῇ, τὸ Πνεῦμα καὶ τὸ ὕδωρ καὶ τὸ αἷμα, καὶ οἱ τρεῖς εἰς τὸ ἕν εἰσιν. 9 εἰ τὴν μαρτυρίαν τῶν ἀνθρώπων λαμβάνομεν, ἡ μαρτυρία τοῦ Θεοῦ μείζων ἐστίν· ὅτι αὕτη ἐστὶν ἡ μαρτυρία τοῦ Θεοῦ ἣν μεμαρτύρηκε περὶ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ. 10 ὁ πιστεύων εἰς τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ ἔχει τὴν μαρτυρίαν ἐν αὐτῷ· ὁ μὴ πιστεύων τῷ Θεῷ ψεύστην πεποίηκεν αὐτόν, ὅτι οὐ πεπίστευκεν εἰς τὴν μαρτυρίαν ἣν μεμαρτύρηκεν ὁ Θεὸς περὶ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ. 11 καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ μαρτυρία, ὅτι ζωὴν αἰώνιον ἔδωκεν ἡμῖν ὁ Θεός, καὶ αὕτη ἡ ζωὴ ἐν τῷ υἱῷ αὐτοῦ ἐστιν. 12 ὁ ἔχων τὸν υἱὸν ἔχει τὴν ζωήν· ὁ μὴ ἔχων τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὴν ζωὴν οὐκ ἔχει. 13 Ταῦτα ἔγραψα ὑμῖν τοῖς πιστεύουσιν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ἵνα εἰδῆτε ὅτι ζωὴν αἰώνιον ἔχετε, καὶ ἵνα πιστεύητε εἰς τὸ ὄνομα τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. 14 καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ παρρησία ἣν ἔχομεν πρὸς αὐτόν, ὅτι ἐάν τι αἰτώμεθα κατὰ τὸ θέλημα αὐτοῦ, ἀκούει ἡμῶν. 15 καὶ ἐὰν οἴδαμεν ὅτι ἀκούει ἡμῶν ὃ ἂν αἰτώμεθα, οἴδαμεν ὅτι ἔχομεν τὰ αἰτήματα ἃ ᾐτήκαμεν παρ᾿ αὐτοῦ. 16 Ἐάν τις ἴδῃ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἁμαρτάνοντα ἁμαρτίαν μὴ πρὸς θάνατον, αἰτήσει, καὶ δώσει αὐτῷ ζωήν, τοῖς ἁμαρτάνουσι μὴ πρὸς θάνατον. ἔστιν ἁμαρτία πρὸς θάνατον· οὐ περὶ ἐκείνης λέγω ἵνα ἐρωτήσῃ. 17 πᾶσα ἀδικία ἁμαρτία ἐστί· καὶ ἔστιν ἁμαρτία οὐ πρὸς θάνατον. 18 Οἴδαμεν ὅτι πᾶς ὁ γεγεννημένος ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐχ ἁμαρτάνει, ἀλλ᾿ ὁ γεννηθεὶς ἐκ τοῦ Θεοῦ τηρεῖ ἑαυτόν, καὶ ὁ πονηρὸς οὐχ ἅπτεται αὐτοῦ. 19 οἴδαμεν ὅτι ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐσμεν, καὶ ὁ κόσμος ὅλος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται. 20 οἴδαμεν δὲ ὅτι ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἥκει καὶ δέδωκεν ἡμῖν διάνοιαν ἵνα γινώσκωμεν τὸν ἀληθινόν· καί ἐσμεν ἐν τῷ ἀληθινῷ, ἐν τῷ υἱῷ αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστῷ. οὗτός ἐστιν ὁ ἀληθινὸς Θεὸς καὶ ζωὴ αἰώνιος.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
20 Ἔχουμε λοιπόν χρέος νά τόν ἀγαπᾶμε. Καί τότε ἀγαπᾶμε τόν Θεό, ὅταν δείχνουμε ἀγάπη πρός τούς ἀδελφούς μας, πού εἶναι εἰκόνες καί παιδιά τοῦ Θεοῦ. Ἐάν πεῖ κανείς ὅτι ἀγαπῶ τόν Θεό, καί ταυτόχρονα μισεῖ τόν ἀδελφό του Χριστιανό, αὐτός δέν λέει ἀλήθεια, ἀλλά εἶναι ψεύτης. Διότι ὅποιος δέν ἀγαπᾶ τόν ἀδελφό του, τόν ὁποῖο διαρκῶς βλέπει, πῶς εἶναι δυνατόν νά ἀγαπᾶ τόν Θεό πού δέν τόν ἔχει δεῖ ποτέ; 21 Καί αὐτήν τήν ἐντολή πήραμε ἀπό τόν Θεό: Ὅποιος ἀγαπᾶ τόν Θεό, νά ἀγαπᾶ καί τόν ἀδελφό του Χριστιανό. Κάθε ἄνθρωπος πού πιστεύει μέ ζωντανή πίστη ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Θεάνθρωπος Μεσσίας, ἔχει γεννηθεῖ πνευματικά ἀπό τόν Θεό. Καί κάθε ἄνθρωπος πού ἀγαπᾶ τόν Θεό, ἀπό τόν ὁποῖο ἔχει γεννηθεῖ πνευματικά, ἀγαπᾶ φυσικά καί τόν ἀδελφό του, πού ἔχει γεννηθεῖ ἀπό τόν ἴδιο Πατέρα. 2 Καί μ’ αὐτό τό σημάδι γνωρίζουμε ὅτι ἀγαπᾶμε τά παιδιά τοῦ Θεοῦ, μέ τό νά ἀγαπᾶμε δηλαδή τόν Θεό καί νά τηροῦμε τίς ἐντολές του. 3 Διότι αὐτό σημαίνει ἀγάπη πρός τόν Θεό, τό νά τηροῦμε τίς ἐντολές του. Καί οἱ ἐντολές του δέν εἶναι πιεστικές, δυσβάστακτες καί ἀκατόρθωτες. 4 Διότι κάθε τι πού ἔχει ἀναγεννηθεῖ ἀπό τόν Θεό νικᾶ τόν κόσμο, πού μέ τήν ἀντίδρασή του μᾶς ἐμποδίζει νά τηροῦμε τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Καί αὐτή εἶναι ἡ νίκη πού νίκησε ὁριστικά τόν κόσμο, ἡ πίστη μας. Αὐτή εἶναι φῶς πού διαλύει τήν πλάνη πού ὑπάρχει στόν κόσμο, καί δύναμη νέας πνευματικῆς καί ἁγίας ζωῆς, ἀντίθετης μέ τήν ἀχρειότητα τοῦ κόσμου. 5 Ποιός ἄλλος νικᾶ τά θέλγητρα καί γενικότερα τήν ἀντίδραση καί τόν πόλεμο τοῦ κόσμου ἐναντίον τῆς ἀλήθειας, παρά ἐκεῖνος πού μέ πραγματική ἀφοσίωση πιστεύει ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ πού ἔγινε ἄνθρωπος; 6 Μήν ἀκοῦτε τί σᾶς λένε τά ὄργανα τῆς πλάνης γιά τόν Ἰησοῦ. Αὐτός εἶναι ἐκεῖνος πού ἦλθε καί φανερώθηκε ὡς Μεσσίας μέ τό βάπτισμά του στό νερό, ὅπου ὁ Πατήρ διακήρυξε ὅτι αὐτός εἶναι ὁ Υἱός του ὁ ἀγαπητός· φανερώθηκε καί μέ τό αἷμα του πού πρόσφερε πάνω στό σταυρό ὡς θυσία, τήν ὁποία δέχθηκε ὁ Πατέρας του· φανερώθηκε ἐπίσης καί ἀπό τά σημεῖα πού ἀκολούθησαν, ἐξαιτίας τῶν ὁποίων ὁ ἑκατόνταρχος καί οἱ στρατιῶτες του ὁμολόγησαν ὅτι εἶναι Υἱός τοῦ Θεοῦ. Αὐτός διακηρύχθηκε στόν Ἰορδάνη καί στό Γολγοθᾶ Θεάνθρωπος Μεσσίας, ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Δέν φανερώθηκε Μεσσίας μόνο μέ τό βάπτισμά του, ἀλλά καί μέ τό βάπτισμα καί μέ τό σταυρικό του θάνατο. Ἀλλά καί τό Ἅγιον Πνεῦμα εἶναι μάρτυρας πού δίνει τή διαβεβαίωσή του γι’ αὐτό. Καί ἡ μαρτυρία αὐτή τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι ἔγκυρη, διότι τό Ἅγιον Πνεῦμα εἶναι ἡ ἴδια ἡ ἀλήθεια. 7 Διότι τρεῖς εἶναι ἐκεῖνοι πού μαρτυροῦν στόν οὐρανό ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ. Μαρτυροῦν δηλαδή ὁ Πατήρ, ὁ Λόγος καί τό Ἅγιον Πνεῦμα. Καί οἱ τρεῖς αὐτοί εἶναι ἕνα, διότι ἔχουν μία φύση καί οὐσία. 8 Καί τρεῖς εἶναι ἐκεῖνοι πού μαρτυροῦν στή γῆ: τό Ἅγιον Πνεῦμα μέ τά θαύματά του, τά χαρίσματα καί τίς ἀποκαλύψεις του· τό βάπτισμα τοῦ Χριστοῦ στόν Ἰορδάνη· καί τό αἷμα του καί ὁ θάνατός του στό σταυρό. Καί τά τρία αὐτά δίνουν μαρτυρία γιά τήν ἴδια μοναδική ἀλήθεια. Μαρτυροῦν δηλαδή γιά τόν Χριστό. 9 Ἐάν δεχόμαστε ὡς ἀξιόπιστη τή μαρτυρία τῶν ἀνθρώπων, πολύ περισσότερο πρέπει νά δεχθοῦμε τή μαρτυρία τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ἔχει ἀσυγκρίτως μεγαλύτερο κύρος. Διότι πράγματι, ἡ μαρτυρία αὐτή τῶν τριῶν μαρτύρων στή γῆ εἶναι ἡ κατεξοχήν ἀξιόπιστη μαρτυρία τοῦ Θεοῦ πού ἔχει δώσει γιά τόν Υἱό του. 10 Ἐκεῖνος πού πιστεύει στόν Υἱό τοῦ Θεοῦ ἔχει τή μαρτυρία τοῦ Θεοῦ μέσα του· διότι μέ τήν πνευματική ἐμπειρία πού ἀποκτᾶ, ἀποκτᾶ μέσα του καί τήν ἐσωτερική αὐτή μαρτυρία καί πληροφορία. Ἐκεῖνος ὅμως πού δέν πιστεύει στό Θεό, τόν θεωρεῖ ψεύτη καί ἀναξιόπιστο, διότι δέν ἔχει πιστέψει στή μαρτυρία πού μιά γιά πάντα ἔχει δώσει ὁ Θεός γιά τόν Υἱό του. 11 Καί αὐτή εἶναι ἡ μαρτυρία τοῦ Θεοῦ, ὅτι ὁ Θεός ἔδωσε σέ μᾶς τούς πιστούς ζωή αἰώνια. Καί ἡ ζωή αὐτή ὑπάρχει μέσα στόν Υἱό του, καί μεταδίδεται στούς πιστούς πού εἶναι ἑνωμένοι μέ τόν Υἱό. 12 Ἐκεῖνος πού μέ τήν πίστη καί τό ἅγιο βάπτισμα εἶναι ἑνωμένος μέ τόν Υἱό καί τόν ἔχει δικό του, ἔχει τήν ἀληθινή καί αἰώνια ζωή. Ἐκεῖνος πού δέν ἔχει τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ, δέν ἔχει τή ζωή αὐτή. 13 Ἔγραψα αὐτά γιά τή ζωή πού παίρνουμε ὅταν πιστεύουμε καί εἴμαστε ἑνωμένοι μέ τόν Ἰησοῦ. Τά ἔγραψα σέ σᾶς πού πιστεύετε στό ὄνομα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, γιά νά γνωρίζετε μέ πλήρη βεβαιότητα ὅτι ἔχετε ζωή αἰώνια καί γιά νά μένετε στηριγμένοι στήν πίστη σας πρός τό πρόσωπο τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. 14 Καί ἡ ἀκλόνητη βεβαιότητα ὅτι διαμέσου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔχουμε ζωή αἰώνια μᾶς ἐμπνέει παρρησία καί θάρρος πρός τόν Θεό. Γι’ αὐτό ἀπευθυνόμαστε πρός αὐτόν καί τοῦ μιλοῦμε μέ οἰκειότητα καί ἐλευθερία. Καί νά τί ἀποδεικνύει ὅτι πράγματι ἔχουμε τήν παρρησία καί τό θάρρος αὐτό: Ἐάν τοῦ ζητοῦμε κάτι σύμφωνο μέ τό θέλημά του, ἀκούει τό αἴτημά μας. 15 Καί ἐφόσον γνωρίζουμε ὅτι μᾶς ἀκούει σ’ ὅ,τι τοῦ ζητοῦμε, γνωρίζουμε μέ βεβαιότητα ὅτι μέ τίς προσευχές μας θά ἐκπληρωθοῦν καί τά αἰτήματά μας ἐκεῖνα πού τοῦ ἔχουμε ἐκφράσει καί πρόκειται νά πραγματοποιηθοῦν στό μέλλον· καί εἶναι σάν νά τά ἔχουμε αὐτά ἤδη ἀπό τώρα. 16 Ἐάν δεῖ κανείς τόν ἀδελφό του Χριστιανό νά διαπράττει κάποια ἁμαρτία πού δέν προκαλεῖ τόν πνευματικό θάνατο, θά παρακαλέσει τόν Θεό, καί ὁ Θεός θά δώσει στόν ἀδελφό ζωή. Θά τή δώσει ὅμως τή ζωή αὐτή σ’ ἐκείνους πού διαπράττουν ὄχι θανάσιμα ἁμαρτήματα. Διότι ὑπάρχει καί ἁμαρτία πού ὁδηγεῖ στόν πνευματικό θάνατο. Δέν συνιστῶ νά παρακαλέσει κανείς τόν Θεό γιά τή θανάσιμη αὐτή ἁμαρτία. 17 Κάθε παράβαση τοῦ θείου θελήματος εἶναι ἁμαρτία. Ἀλλά ὑπάρχει καί ἁμαρτία πού δέν ὁδηγεῖ στόν πνευματικό θάνατο. 18 Γνωρίζουμε καλά ὅτι κάθε ἄνθρωπος πού ἔχει ἀναγεννηθεῖ ἀπό τόν Θεό δέν ἁμαρτάνει· ἀντιθέτως, ὅποιος ἀναγεννήθηκε ἀπό τόν Θεό φυλάγει τόν ἑαυτό του ἀπό τήν ἁμαρτία, καί ὁ πονηρός, πού ὠθεῖ τόν ἄνθρωπο στήν ἁμαρτία, δέν μπορεῖ νά τόν ἀγγίξει καί νά τόν βλάψει, καί δέν ἔχει καμία δύναμη ἐπάνω του. 19 Ξέρουμε καλά ὅτι καταγόμαστε ἀπό τόν Θεό, ἐνῶ ὅλοι οἱ ἄνθρωποι πού εἶναι μακριά ἀπό τόν Θεό βρίσκονται κάτω ἀπό τήν ἐξουσία καί τήν ἐπίδραση τοῦ πονηροῦ πνεύματος. 20 Καί γνωρίζουμε καλά ὅτι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἔχει ἔλθει καί ἔχει δώσει σέ μᾶς τούς πιστούς τόν πνευματικό νοῦ νά γνωρίζουμε τόν ἀληθινό Θεό. Καί εἴμαστε ἑνωμένοι μέ τόν ἀληθινό Θεό διαμέσου τοῦ Υἱοῦ του, τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Αὐτός ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ ἀληθινός Θεός καί ἡ αἰώνια ζωή.
