Ἀπόστολος: Κυρ. β΄ νηστ. (Ἑβρ. α΄ 10 – β΄ 3):
10 Καί· σὺ κατ’ ἀρχάς, Κύριε, τὴν γῆν ἐθεμελίωσας, καὶ ἔργα τῶν χειρῶν σού εἰσιν οἱ οὐρανοί· 11 αὐτοὶ ἀπολοῦνται, σὺ δὲ διαμένεις· καὶ πάντες ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσονται, 12 καὶ ὡσεὶ περιβόλαιον ἑλίξεις αὐτούς, καὶ ἀλλαγήσονται· σὺ δὲ ὁ αὐτὸς εἶ, καὶ τὰ ἔτη σου οὐκ ἐκλείψουσι. 13 πρὸς τίνα δὲ τῶν ἀγγέλων εἴρηκέ ποτε· κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου; 14 οὐχὶ πάντες εἰσὶ λειτουργικὰ πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα διὰ τοὺς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν; Διὰ τοῦτο δεῖ περισσοτέρως ἡμᾶς προσέχειν τοῖς ἀκουσθεῖσι, μή ποτε παραρρυῶμεν. 2 εἰ γὰρ ὁ δι’ ἀγγέλων λαληθεὶς λόγος ἐγένετο βέβαιος, καὶ πᾶσα παράβασις καὶ παρακοὴ ἔλαβεν ἔνδικον μισθαποδοσίαν, 3 πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας; ἥτις ἀρχὴν λαβοῦσα λαλεῖσθαι διὰ τοῦ Κυρίου, ὑπὸ τῶν ἀκουσάντων εἰς ἡμᾶς ἐβεβαιώθη.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
10 Καί πάλι ἡ Ἁγία Γραφή λέει γιά τόν Υἱό: Ἐσύ, Κύριε, στήν ἀρχή τῆς δημιουργίας στήριξες τή γῆ καί τήν ἑδραίωσες μέσα στό οὐράνιο στερέωμα, καί ἔργα τῶν χειρῶν σου εἶναι οἱ οὐρανοί. 11 Αὐτοί θά χάσουν τό σημερινό τους σχῆμα καί θά ἐξαφανισθοῦν. Ἐσύ ὅμως παραμένεις ἀναλλοίωτος καί ἀμετάβλητος. Κι ὅλος ὁ κόσμος θά παλιώσει σάν ἕνα ἔνδυμα, 12 κι ἐσύ θά τόν περιστρέψεις καί θά τόν περιτυλίξεις σάν ἐξωτερικό ροῦχο πού φοροῦν οἱ ἄνθρωποι· θά ἀλλάξει καί θά γίνει καινούργιος. Ἐσύ ὅμως εἶσαι πάντοτε ὁ ἴδιος, καί τά ἔτη σου θά εἶναι ἀτελείωτα. 13 Σέ ποιόν ἄλλωστε ἀπό τούς ἀγγέλους ἔχει πεῖ ποτέ ὁ ἐπουράνιος Πατέρας: Κάθισε τώρα μετά τήν Ἀνάληψή σου στά δεξιά μου, ὡσότου ὑποτάξω τούς ἐχθρούς σου νικημένους κάτω ἀπό τά πόδια σου ὡς ὑποπόδιο, γιά νά ἔχεις αἰωνίως ἀδιαφιλονίκητη τήν ἐξουσία; Σέ κανέναν. 14 Δέν εἶναι ὅλοι οἱ ἄγγελοι ὑπηρετικά πνεύματα, πού ἐνεργοῦν ὄχι ἀπό δική τους πρωτοβουλία, ἀλλά ἀποστέλλονται ἀπό τόν Θεό γιά νά ὑπηρετοῦν ἐκείνους πού πρόκειται νά κληρονομήσουν τήν αἰώνια ζωή; Ο Υἱός λοιπόν εἶναι ἀσυγκρίτως ἀνώτερος ἀπό τούς ἀγγέλους. Γι’ αὐτό κι ἐμεῖς πρέπει νά προσέχουμε πολύ περισσότερο σ’ ἐκεῖνα πού ἀκούσαμε μέ τό κήρυγμα, διότι ὅλα αὐτά εἶναι λόγοι τοῦ Υἱοῦ καί τῶν Ἀποστόλων του. Εἶναι ἐπιτακτική ἀνάγκη νά προσέχουμε, μήπως ἀπό ἀπροσεξία μᾶς συμβεῖ νά παρασυρθοῦμε καί πέσουμε ἔξω. 2 Κι ἀλίμονό μας ἄν πέσουμε ἔξω. Διότι, ἐάν ὁ νόμος πού ἀνήγγειλε ὁ Θεός στό Μωυσῆ διαμέσου ἀγγέλων ἀποδείχθηκε ἔγκυρος καί ἰσχυρός, καί κάθε παράβασή του καί παρακοή τιμωρήθηκε δίκαια μέ τήν ἀνάλογη τιμωρία, 3 πῶς ἐμεῖς θά ξεφύγουμε τήν τιμωρία, ἐάν ἀμελήσουμε μιά τόσο μεγάλη καί σπουδαία σωτηρία; Τή σωτηρία αὐτή δέν μᾶς τήν γνωστοποίησαν κάποιοι ἄγγελοι, ὅπως ἔγινε στό νόμο, ἀλλά ἀφοῦ ἄρχισε νά τήν κηρύττει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, μᾶς τήν παρέδωσαν ὡς ἀληθινή καί ἀξιόπιστη οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι πού τήν ἄκουσαν κατευθείαν ἀπό τό στόμα τοῦ Κυρίου.