ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΜΑΡΤΙΟΥ

Ἀπόστολος: Κυρ. β΄ νηστ. (Ἑβρ. α΄ 10 – β΄ 3):

10 Καί· σὺ κατ’ ἀρχάς, Κύριε, τὴν γῆν ἐθεμελίωσας, καὶ ἔργα τῶν χειρῶν σού εἰσιν οἱ οὐρανοί· 11 αὐτοὶ ἀπολοῦνται, σὺ δὲ διαμένεις· καὶ πάντες ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσονται, 12 καὶ ὡσεὶ περιβόλαιον ἑλίξεις αὐτούς, καὶ ἀλλαγή­σονται· σὺ δὲ ὁ αὐτὸς εἶ, καὶ τὰ ἔτη σου οὐκ ἐκλεί­ψου­σι. 13 πρὸς τίνα δὲ τῶν ἀγγέ­λων εἴρηκέ ποτε· κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπό­διον τῶν ποδῶν σου; 14 οὐχὶ πάντες εἰσὶ λειτουρ­γικὰ πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα διὰ τοὺς μέλλοντας κληρονο­μεῖν σω­τηρίαν; Διὰ τοῦτο δεῖ περισσοτέρως ἡμᾶς προσέχειν τοῖς ἀκουσθεῖσι, μή ποτε παραρρυῶμεν. 2 εἰ γὰρ ὁ δι’ ἀγγέλων λαλη­θεὶς λόγος ἐγένετο βέ­βαιος, καὶ πᾶσα παράβα­σις καὶ παρακοὴ ἔλαβεν ἔνδικον μισθαποδοσίαν, 3 πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας; ἥτις ἀρχὴν λαβοῦσα λαλεῖσθαι διὰ τοῦ Κυρίου, ὑπὸ τῶν ἀκουσάντων εἰς ἡμᾶς ἐβεβαιώθη.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

10 Καί πάλι ἡ Ἁγία Γραφή λέει γιά τόν Υἱό: Ἐσύ, Κύριε, στήν ἀρχή τῆς δημιουργίας στήριξες τή γῆ καί τήν ἑδραί­ωσες μέσα στό οὐράνιο στερέωμα, καί ἔρ­γα τῶν χειρῶν σου εἶναι οἱ οὐρανοί. 11 Αὐτοί θά χάσουν τό σημερινό τους σχῆμα καί θά ἐξαφανισθοῦν. Ἐσύ ὅμως παραμένεις ἀναλλοίωτος καί ἀμετάβλητος. Κι ὅλος ὁ κόσμος θά παλιώσει σάν ἕνα ἔνδυμα, 12 κι ἐσύ θά τόν περιστρέψεις καί θά τόν περιτυλίξεις σάν ἐξωτερικό ροῦχο πού φοροῦν οἱ ἄνθρωποι· θά ἀλλάξει καί θά γίνει καινούργιος. Ἐσύ ὅμως εἶσαι πάντοτε ὁ ἴδιος, καί τά ἔτη σου θά εἶναι ἀτελείωτα. 13 Σέ ποιόν ἄλλωστε ἀπό τούς ἀγγέλους ἔχει πεῖ πο­­­­­­τέ ὁ ἐπουράνιος Πατέρας: Κάθισε τώρα μετά τήν Ἀ­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­νά­­­­­λη­ψή σου στά δεξιά μου, ὡσότου ὑποτάξω τούς ἐχ­­θρούς σου νικημένους κάτω ἀπό τά πόδια σου ὡς ὑποπόδιο, γιά νά ἔχεις αἰω­­­­νίως ἀδιαφιλονίκητη τήν ἐξουσία; Σέ κανέναν. 14 Δέν εἶναι ὅλοι οἱ ἄγγελοι ὑπηρετικά πνεύματα, πού ἐνεργοῦν ὄχι ἀπό δική τους πρωτοβουλία, ἀλλά ἀπο­στέλλονται ἀπό τόν Θεό γιά νά ὑπηρετοῦν ἐκείνους πού πρόκειται νά κληρονομήσουν τήν αἰώνια ζωή; Ο Υἱός λοιπόν εἶναι ἀσυγκρίτως ἀνώτερος ἀπό τούς ἀγγέλους. Γι’ αὐτό κι ἐμεῖς πρέπει νά προσέ­χουμε πολύ περισσότερο σ’ ἐκεῖνα πού ἀκούσαμε μέ τό κήρυγμα, διότι ὅλα αὐτά εἶναι λόγοι τοῦ Υἱοῦ καί τῶν Ἀποστόλων του. Εἶναι ἐπιτακτική ἀνάγκη νά προ­σέχουμε, μήπως ἀπό ἀπροσεξία μᾶς συμβεῖ νά πα­ρα­συρ­θοῦμε καί πέσουμε ἔξω. 2 Κι ἀλίμονό μας ἄν πέσουμε ἔξω. Διότι, ἐάν ὁ νόμος πού ἀνήγγειλε ὁ Θεός στό Μωυσῆ διαμέσου ἀγγέλων ἀποδείχθηκε ἔγκυρος καί ἰσχυρός, καί κάθε παράβασή του καί παρακοή τιμωρήθηκε δίκαια μέ τήν ἀνάλογη τιμωρία, 3 πῶς ἐμεῖς θά ξεφύγουμε τήν τιμωρία, ἐάν ἀμελή­σουμε μιά τόσο μεγάλη καί σπουδαία σωτηρία; Τή σωτηρία αὐτή δέν μᾶς τήν γνωστοποίησαν κάποιοι ἄγγελοι, ὅπως ἔγινε στό νόμο, ἀλλά ἀφοῦ ἄρχισε νά τήν κηρύττει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, μᾶς τήν παρέδωσαν ὡς ἀληθινή καί ἀξιόπιστη οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι πού τήν ἄκουσαν κατευθείαν ἀπό τό στόμα τοῦ Κυρίου.