ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΣΩΣΤΟ ΔΡΟΜΟ;

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 17 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2016

Ε΄ Νηστειῶν, Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας : Μάρκ. ι΄ 32-45

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, παραλαμβάνει ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς δώδεκα μαθητὰς αὐτοῦ καὶ ἤρξατο αὐτοῖς λέγειν τὰ μέλλοντα αὐτῷ συμβαίνειν, ὅτι ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς ῾Ιεροσόλυμα καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδοθήσεται τοῖς ἀρχιερεῦσι καὶ γραμματεῦσι, καὶ κατακρινοῦσιν αὐτὸν θανάτῳ καὶ παραδώσουσιν αὐτὸν τοῖς ἔθνεσι, καὶ ἐμπαίξουσιν αὐτῷ καὶ μαστιγώσουσιν αὐτὸν καὶ ἐμπτύσουσιν αὐτῷ καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστήσεται. Καὶ προσπορεύονται αὐτῷ ᾿Ιάκωβος καὶ ᾿Ιωάννης υἱοὶ Ζεβεδαίου λέγοντες· διδάσκαλε, θέλομεν ἵνα ὃ ἐὰν αἰτήσωμεν ποιήσῃς ἡμῖν. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· τί θέλετε ποιῆσαί με ὑμῖν; οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· δὸς ἡμῖν ἵνα εἷς ἐκ δεξιῶν σου καὶ εἷς ἐξ εὐωνύμων σου καθίσωμεν ἐν τῇ δόξῃ σου. ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε. δύνασθε πιεῖν τὸ ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθῆναι; οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· δυνάμεθα. ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· τὸ μὲν ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω πίεσθε, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθήσεσθε· τὸ δὲ καθίσαι ἐκ δεξιῶν μου καὶ ἐξ εὐωνύμων οὐκ ἔστιν ἐμὸν δοῦναι, ἀλλ᾿ οἷς ἡτοίμασται. καὶ ἀκούσαντες οἱ δέκα ἤρξαντο ἀγανακτεῖν περὶ ᾿Ιακώβου καὶ ᾿Ιωάννου. ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς προσκαλεσάμενος αὐτοὺς λέγει αὐτοῖς· οἴδατε ὅτι οἱ δοκοῦντες ἄρχειν τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν αὐτῶν καὶ οἱ μεγάλοι αὐτῶν κατεξουσιάζουσιν αὐτῶν· οὐχ οὕτω δὲ ἔσται ἐν ὑμῖν, ἀλλ᾿ ὃς ἐὰν θέλῃ γενέσθαι μέγας ἐν ὑμῖν, ἔσται ὑμῶν διάκονος, καὶ ὃς ἐὰν θέλῃ ὑμῶν γενέσθαι πρῶτος, ἔσται πάντων δοῦλος· καὶ γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι, καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΣΩΣΤΟ ΔΡΟΜΟ;

«Οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε»

   Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ οἱ μα­­θη­τές του βαδίζουν στὸ δρόμο γιὰ τὰ Ἱεροσό­λυ­μα. Ὁ Ἴδιος συνέχεται ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι σὲ λίγο θὰ γευθεῖ τὸ πικρὸ ποτήριο τοῦ σταυ­ρικοῦ θανάτου καὶ γιὰ ἄλλη μία φορὰ προφητικὰ ἀποκαλύπτει στοὺς μαθητές του τὰ φοβερὰ παθήματα ποὺ πρόκειται νὰ ὑποστεῖ. Τότε δύο μαθητές του, ὁ Ἰάκω­βος καὶ ὁ Ἰωάννης, Τὸν πλησιάζουν καὶ Τοῦ λέ­­νε: «Διδάσκαλε, θέλουμε νὰ μᾶς ­κά­­νεις­ αὐτὸ ποὺ θὰ σοῦ ζητήσουμε…». «Τί θέλετε;», τοὺς ἐρωτᾶ ὁ Κύριος. Καὶ αὐτοὶ ἀπαν­τοῦν: «Τώρα ποὺ θὰ γίνεις Βασιλιάς, νὰ μᾶς βάλεις νὰ καθίσουμε ὁ ἕνας ἀπὸ τὰ δεξιά σου καὶ ὁ ἄλλος ἀπὸ τὰ ἀριστερά σου».
   –«Οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε», τοὺς ἀπάν­τη­σε Ἐκεῖνος· δὲν ξέρετε τί ζητᾶτε.
   Πράγματι οἱ δύο μαθητὲς δὲν ἤξεραν τί ζητοῦσαν ἐκείνη τὴν ὥρα. Τὸ ἴδιο βέβαια καὶ οἱ ὑπόλοιποι μαθητές, ποὺ ἀγανάκτη­σαν ὄχι διότι ἀντιλήφθηκαν τὸ ἄστοχο καὶ ἄκαιρο τοῦ αἰτήματος τῶν δύο, ἀλλὰ ἐπειδὴ φοβήθηκαν ­μήπως αὐ­τοὶ παραγκωνισθοῦν καὶ τιμηθοῦν λιγότερο!
   Μᾶς κάνει βέβαια ἐντύπωση ἡ ἄκριτη συμ­περιφορὰ τῶν μαθητῶν, οἱ ὁποῖοι δὲν εἶχαν ἀκόμη ἀναγεννηθεῖ ἀπὸ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὅμως συμβαίνει κι ἐμεῖς ἀρκετὲς φορὲς νὰ ἐπαναλαμβάνουμε τὸ ἴδιο λάθος. Ἂς δοῦμε λοιπὸν πότε κι ἐμεῖς ζητοῦμε πρά­γματα ἀντίθετα πρὸς τὸ θεῖο θέλημα καὶ τί θέλει τελικὰ ἀπὸ ἐμᾶς ὁ Θεός.

1. ΣΕ ΛΑΘΟΣ ΔΡΟΜΟ

   Ἂν κάνουμε μία καλὴ αὐτοκριτι­κή, θὰ διαπιστώσουμε ὅτι πρά­γματι κάποιες φορὲς ἄλλα μᾶς ζητάει ὁ Κύριος καὶ ἄλλα ἐμεῖς ζητοῦμε καὶ ἐπιδιώκουμε.
   Γιὰ παράδειγμα, ἐνῶ ὁ ­Κύριος­ μᾶς ζητάει νὰ ἐργαζόμαστε τὸ κα­­­­­­­­λὸ ταπεινὰ καὶ στὴν ἀφάνεια, ἐ­­­­­­­μεῖς συχνὰ ἐπιδιώκουμε τὴν ἀνα­­­­­γνώριση τοῦ ἔργου μας, τὴν κοι­­­­νωνικὴ προβολὴ καὶ ­καταξίωση.
   Ἐνῶ ὁ Κύριος μᾶς ζητάει­ νὰ ἀ­­­­­­­­ποκτήσου­με θησαυρὸ στὸν οὐ­ρα­νό, κάποιοι ἀπὸ ἐ­­­μᾶς ἐπιμέ­νουν νὰ κυνηγοῦν τὸ χρῆ­μα καὶ τὰ ὑλι­κὰ ἀγαθὰ σὰν νὰ ἀποτελοῦν αὐ­τὰ τὴ μοναδικὴ πηγὴ εὐτυχίας.
   Μᾶς καλεῖ ὁ Κύριος νὰ ἀρνηθοῦ­με τὸν κόσμο τῆς ἁμαρτίας καὶ τὰ θελήματά του, κι ἐμεῖς μερικὲς φο­ρὲς δείχνουμε ὅτι περισσότερο ὑπολογίζουμε τὸ τί θὰ πεῖ ὁ κόσμος, καὶ ἀνάλογα μὲ αὐτὸ συμμορφώνουμε τὴ ζωή μας.
   Ὁ Κύριος μᾶς διδάσκει ὅτι ἡ ἀξία τῆς ψυχῆς δὲν συγκρίνεται μὲ τὰ ἀγαθὰ ὅλου τοῦ κόσμου. Κι ὅμως ὑπάρχουν πολλοὶ ποὺ παραθεω­ροῦν τὶς ἀνάγκες τῆς ψυχῆς καὶ παραμένουν βυθισμένοι στὶς βιο­τικὲς μέριμνες.
   Ἂν ἰσχύουν καὶ γιὰ ἐμᾶς κάποια­ ἀπὸ τὰ προαναφερθέντα παραδείγματα, τό­τε­ πράγματι εἴμαστε μα­κριὰ ἀπὸ τὸ ἀλη­θι­νὸ νόημα­ τῆς χριστιανικῆς ζω­­ῆς! Καὶ στὴν οὐσία εἴμαστε μακριὰ ἀπὸ τὸ πραγ­ματικό μας συμφέ­ρον. Διότι­ τελικὰ αὐτὸ ποὺ μᾶς ζητάει ὁ Θε­ός, αὐτὸ εἶναι καὶ τὸ πραγματικό μας συμφέ­ρον! Ποιὸ εἶναι αὐτό;

2. ΤΙ ΖΗΤΑΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ

   Τὴν ἀπάντηση τὴν ἔδωσε ὁ Κύριος ἀπευθύνοντας στοὺς μαθητές του τὸ κρίσιμο ἐρώτημα: «Δύνασθε πιεῖν τὸ ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθῆναι;». Μπορεῖτε νὰ πιεῖτε τὸ ποτήρι τοῦ θανάτου ποὺ πρόκειται ὕστερα ἀπὸ λίγο νὰ πιῶ ἐγώ, καὶ νὰ δεχθεῖτε τὸ βάπτισμα τοῦ μαρτυρίου ποὺ πρόκειται νὰ ὑποστῶ; Αὐτὸ θέλω ἀπὸ ἐσᾶς!
   Νά λοιπὸν τί μᾶς ζητάει ὁ Θεός: τὴν ­τέλεια αὐταπάρνηση. Τὴν ὁλοκληρωτικὴ ὑ­­­ποταγὴ στὸ θέλημά του μὲ ἀπόφαση θυσίας. Καὶ ρωτάει τὸν καθένα ἀπὸ ἐμᾶς: Ἐσὺ μπορεῖς νὰ πιεῖς τὸ ποτήριο τῆς θλίψεως, τῆς δοκιμασίας, τοῦ σταυροῦ ποὺ ἔχεις νὰ βαστάσεις; Μπορεῖς νὰ μείνεις σταθερὸς στὴν πίστη καὶ τὶς ἀρχές σου, ἀκόμα κι ἂν αὐτὸ σοῦ κοστίσει; Τότε πράγματι εἶσαι ἀληθινὸς μαθητής μου. Διότι «ὅστις οὐ βαστάζει τὸν σταυρὸν ἑαυτοῦ καὶ ἔρχεται ὀπίσω μου, οὐ δύναται εἶναί μου μαθητής» (Λουκ. ιδ΄ 27). Ὅποιος δὲν τὸ παίρνει ἀπόφαση νὰ ὑποστεῖ ἀκόμη καὶ θάνατο σταυρικὸ γιὰ ἐμένα καὶ δὲν μὲ ἀκολουθεῖ μὲ τὴν ἀπόφαση αὐτή, δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι μαθητής μου.
   Ἂς σημειώσουμε ὅμως καὶ τοῦτο: Αὐτὸ ποὺ μᾶς ζητάει ὁ Κύριος δὲν εἶναι κάτι τὸ παράλογο, ἀλλὰ τὸ πραγματικό μας συμφέρον, ἀκόμη κι ἂν ἐμεῖς δὲν τὸ καταλαβαίνουμε. Ἄλλωστε Ἐκεῖνος μᾶς δίνει πολὺ περισσότερα ἀπ’ ὅσα μᾶς ζητάει. Διότι ὁ σταυ­ρὸς ποὺ μᾶς καλεῖ νὰ σηκώσουμε ἀφενὸς μὲν σ’ αὐτὴν ἐδῶ τὴν ζωὴ ἀποβαίνει σὲ μεγάλη πνευματικὴ ὠφέλεια, ἀφετέ­ρου δὲ «αἰώνιον βάρος δόξης κατεργάζε­ται ἡ­­­μῖν» (Β΄ Κορ. δ΄ 17). Προετοιμάζει γιὰ μᾶς αἰώνια δόξα!
   Μόνο ὁ πανάγαθος καὶ πάνσοφος Θεὸς γνωρίζει τελικὰ τί εἶναι αὐτὸ ποὺ πραγματικὰ θὰ μᾶς ὠφελήσει. Ἐκεῖνον λοιπὸν νὰ παρακαλοῦμε νὰ μᾶς χαρίζει «τὰ καλὰ καὶ συμφέροντα ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν» καὶ τότε ὄχι μόνο θὰ ἔχουμε ὅ,τι μᾶς ὠφελεῖ, ἀλλὰ θὰ εἴμαστε καὶ τελείως ἀναπαυμένοι καὶ εἰρηνικοί.