Ἡ ὁσία Ἀθανασία καταγόταν ἀπὸ τὸ εὐλογημένο νησί τῆς Αἴγινας. Στὰ ἴδια ἐκεῖνα χώματα περπάτησε καὶ ἀθλήθηκε στὰ μοναχικά του παλαίσματα 11 αἰῶνες ἀργότερα καὶ ὁ λαοφιλής μας ἅγιος Νεκτάριος. Ἡ Ὁσία γεννήθηκε τὸν 9ο αἰώνα ἀπὸ θεοσεβεῖς γονεῖς, τὸ Νικήτα καὶ τὴν Εἰρήνη. Ἀπὸ μικρὸ παιδὶ ἡ Ἀθανασία εἶχε ἰδιαίτερη κλίση πρὸς τὰ θεῖα. Ἀγαποῦσε τὸν Θεὸ μὲ μιὰ καταπληκτικὴ γιὰ τὴν ἡλικία της ἀγάπη κάνοντας ὑπακοὴ πλήρη στὰ ἱερά Του προστάγματα. Μέσα της εἶχε καὶ ἔντονο πόθο γιὰ τὴ μοναχικὴ ζωή. Οἱ γονεῖς της ὅμως τὴν πίεσαν νὰ παντρευθεῖ. 16 μέρες ὅμως μετὰ τὸν γάμο της ὁ σύζυγός της σκοτώθηκε σὲ ἐπιδρομὴ βαρβάρων στὸ νησὶ. Ἔτσι ἡ Ἀθανασία μποροῦσε τώρα νὰ ἐκπληρώσει τὸν πόθο της γιὰ ἀφιέρωση. Ὅμως καὶ πάλι παρουσιάστηκε ἐμπόδιο. Κατὰ τὸν βιογράφο της, ἕνα ἔκτακτο νομοθετικὸ διάταγμα ἔθετε φραγμὸ στὸ ὅραμά της. Ὑποχρεώθηκε νὰ παντρευθεῖ εἰδωλολάτρη. Ἔτσι παρὰ τὴ θέλησή της ἡ Ἀθανασία προχώρησε σὲ δεύτερο γάμο.
Τώρα εἶχε δίπλα της ἄνδρα, στυγνὸ εἰδωλολάτρη. Τὸ παράδειγμά της ὅμως συνεκίνησε τὸν σκληρόκαρδο σύζυγό της. Μὲ τὴν ὑπομονή της καὶ τὴν καλοσύνη της, τὴν πλούσια ἀγάπη καὶ προπαντὸς μὲ τὴν ἀνεξικακία της ἡ Ἀθανασία μεταμόρφωσε τὸν ἄνδρα της, ἀπὸ εἰδωλολάτρη σὲ «ἔμψυχη» εἰκόνα τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ καὶ μάλιστα σὲ σημεῖο τόσο ὑψηλό, ὥστε νὰ θελήσει νὰ βαπτισθεῖ καὶ νὰ γίνει Μοναχός. Ἦταν μεγάλη αὐτὴ ἡ τιμὴ καὶ ἡ δόξα ποὺ ἐπεφύλαξε ὁ Θεὸς γιὰ τὴ δούλη του Ἀθανασία. Ὁ σύζυγός της, μετὰ τὴν ἐγκαταβίωσή του στὴ Μονή, δὲν ἔζησε πολύ. Σύντομα ὁ Κύριος τὸν κάλεσε κοντά Του, ἀφοῦ καρποφόρησε πλούσιο πνευματικὸ καρπό, ἀφήνοντας πίσω του λαμπρότατο παράδειγμα ἀρετῆς.
Καὶ τώρα ἀνοίγουν οἱ δρόμοι γιὰ τὴν Ἀθανασία σὲ ὅ,τι ποθοῦσε ἀπὸ μικρή. Μὲ τὴν πίστη της τὴ θερμὴ ξεπέρασε τὰ νομικὰ ἐμπόδια καὶ ἐκάρη Μοναχή, ἀφοῦ προηγουμένως διαμοίρασε τὴν τεράστια περιουσία της στοὺς πτωχούς. Ἔτσι ἀπερίσπαστη καὶ γεμάτη εὐγνωμοσύνη προσέφερε τὴν ἀφιέρωσή της γνήσια καὶ ὁλοκληρωτικὴ στὸν πανάγαθο Θεό. Τὸ παράδειγμά της τὸ ἀκολούθησαν καὶ πολλὲς ἄλλες σεμνὲς παρθένες τῆς Αἴγινας. Μέσα στὴ Μονὴ τῆς μετανοίας της ἡ ὁσία Ἀθανασία ἀποτελοῦσε πρότυπο δυνατὸ γιὰ ὅλες τὶς συμμονάστριές της μὲ τὴν αὐστηρή της ἄσκηση καὶ τὴν καθημερινή της αὐτοπειθαρχία στὸν κανόνα τῆς προσευχῆς, τοῦ φαγητοῦ καὶ τοῦ ὕπνου. Ἀλλὰ καὶ στὴ διακονία τῆς προσφορᾶς δὲν ὑστέρησε, ἀφοῦ σὲ κάθε πρόβλημα ἀδελφῆς συμπαραστεκόταν μὲ ἀληθινὴ θυσιαστικὴ ἀγάπη. Καὶ οἱ Μοναχὲς ἐκτιμώντας τὰ πνευματικά της προσόντα, σύντομα τὴν ἐξέλεξαν Ἡγουμένη τους. Οὐδέποτε ὅμως φερόταν ὡς ἡ πρώτη, ἀλλὰ διακονοῦσε ὡς ἡ τελευταία ὅλες.
Ποθώντας ἡσυχαστικότερο τρόπο ἀσκήσεως, ἡ ὁσία Ἀθανασία τέσσερα χρόνια μετὰ τὴν ἐκλογή της καὶ μὲ τὴν καθοδήγηση καὶ εὐλογία ἑνὸς ἐναρέτου Γέροντα, τοῦ Ματθαίου, ἀποσύρθηκε σὲ ἀπρόσιτο ἀσκητήριο. Καὶ ὅταν κοιμήθηκε ὁ Γέροντάς της, ἡ Ὁσία ἀναχώρησε γιὰ τὴ Βασιλεύουσα Πόλη καὶ μόνασε ἄλλα 7 χρόνια σὲ Ἱερὰ Μονὴ ποὺ βρισκόταν μέσα στὴν Κωνσταντινούπολη. Δὲν ἔπαυσε ὅμως ποτὲ νὰ νοσταλγεῖ μὲ ἱερὴ νοσταλγία τὶς ἐμπειρίες ποὺ εἶχε ζήσει στὴν Αἴγινα. Ἡ θεία πρόνοια τοῦ πανοικτίρμονος Κυρίου, ποὺ πάντα ἐμπιστευόταν ἡ Ὁσία, μὲ θεῖο ὅραμα, τὴν ὁδήγησε καὶ πάλι πίσω στὸ ἀγαπημένο της νησί. Οἱ Μοναχές της τὴν ὑποδέχθηκαν μὲ μεγάλη συγκίνηση καὶ χαρά. Καὶ κείνη πιὸ ὥριμα ἀπὸ ἄλλοτε τὶς δίδαξε καὶ τὶς νουθέτησε μὲ τὴν πλούσια ἀποθησαυρισμένη πείρα της στὰ θέματα ἀρχῶν τῆς μοναχικῆς πολιτείας.
Δώδεκα μέρες πρὶν ἀπὸ τὸν θάνατό της ἡ Ὁσία προαισθάνθηκε τὸ τέλος της. Δοξολογώντας τὸν Θεὸ γιὰ ὅσα θαυμαστὰ εἶχε ἐργαστεῖ στὴ ζωή της, συνεβούλευσε τὶς Μοναχὲς νὰ παραμένουν εἰρηνικὲς καὶ ἑνωμένες ἀδιάσπαστα «ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ». Τὴν παραμονὴ τῆς κοιμήσεώς της ἐξομολογήθηκε, κοινώνησε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων καὶ ζήτησε συγχώρεση ἀπὸ ὅλες. Καὶ τὴν ἑπόμενη μέρα, καθὼς τῆς διάβαζαν τὸ ἱερὸ Ψαλτήριο, ἔκλεισε τὰ μάτια της εἰρηνικὰ λέγοντας πρὸς τὶς ἀδελφὲς πὼς τὶς περιμένει στὸν οὐρανό, γιὰ νὰ συνεχίσουν μαζὶ τὴν ἀέναη δοξολογία στὴν παναγία Τριάδα.
Στὸ ἄκουσμα τῆς ἐκδημίας τῆς ὁσίας Ἀθανασίας ὅλη ἡ Αἴγινα συγκλονίστηκε. Πλήθη λαοῦ ἦρθαν μὲ εὐγνωμοσύνη νὰ προσκυνήσουν τὴν ἁγία σορό της. Ὅλοι εἶχαν κάτι μεγάλο νὰ ποῦν γιὰ τὴν Ἁγία τους, τὴν Ὁσία τους, τὴν εὐεργέτιδά τους. Μὲ δάκρυα ἀσπάζονταν τὰ εὐλογημένα χέρια της, ποὺ πολλὲς φορὲς γιὰ χάρη τους εἶχαν ὑψωθεῖ σὲ θερμὲς ἱκεσίες πρὸς τὸν Θεὸ ἢ ἄλλοτε εἶχαν μοιράσει πλούσιες ἐλεημοσύνες καὶ δῶρα σὲ πτωχοὺς καὶ καταπονημένους. Κατὰ τὴν Ἀκολουθία τῆς Κηδείας ἔγιναν θαυμαστὲς ἰάσεις σὲ ἀσθενεῖς καὶ τυφλοὶ ἀνάβλεψαν. Λίγες μέρες μετὰ τὴν ταφή της, Μοναχὲς τὴν εἶδαν σὲ ἱερὴ ὀπτασία νὰ εἶναι ντυμένη μὲ βασιλικὰ λαμπρὰ ἐνδύματα καὶ νὰ στέκει ὄρθια στὴν εἴσοδο τοῦ Ναοῦ τῆς Μονῆς, γεμάτη ἀπὸ θεία εὐφροσύνη.
Ἡ ὁσία Ἀθανασία ἡ θαυματουργός, τῆς Αἴγινας. Μορφὴ μὲ μήνυμα δυνατὸ γιὰ ὅλους μας:
Ἂν ποθοῦμε τὴν εὐτυχία τῆς ζωῆς μας καὶ τὴν αἰωνία δόξα, ἂς ἀφήνουμε τὸν Θεὸ νὰ μᾶς φανερώνει τὰ σχέδιά Του καὶ νὰ προπορεύεται στὴ ζωή μας. Καὶ μεῖς ἂς Τὸν ἀκολουθοῦμε καὶ ἂς ὑπακοῦμε σ’ Αὐτόν μὲ πίστη. Τότε ὅλα στὴ ζωή μας θὰ εἶναι ὄμορφα, εὐλογημένα καὶ γαλήνια καὶ ἐδῶ καὶ στὴν ἀνέσπερη Βασιλεία Του.
