Ἐδῶ καὶ πάνω ἀπὸ 50 χρόνια οἱ σχέσεις τῆς Ὀρθοδοξίας πρὸς τὸν ὑπόλοιπο χριστιανικὸ κόσμο ἔχουν παραβιάσει πολὺ ἐπικίνδυνα τὰ ἐπιτρεπόμενα ὅρια. Νὰ θυμηθοῦμε μόνο ὅτι οἱ κινήσεις τοῦ τότε Πατριάρχη Ἀθηναγόρα εἶχαν προκαλέσει ἔκρηξη συνειδήσεων. Τρεῖς Μητροπολίτες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ οἱ Μονὲς τοῦ Ἁγίου Ὄρους εἶχαν παύσει νὰ τὸν μνημονεύουν.
Στὶς δεκαετίες ποὺ ἀκολούθησαν ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ βρισκόταν διαρκῶς στὰ ὅρια τῆς ἀνοχῆς του. Δὲν ἀπέρριπτε συλλήβδην τοὺς θεολογικοὺς διαλόγους, ζητοῦσε ὅμως νὰ γίνονται αὐτοὶ μὲ σωστὸ τρόπο. Ὁ τρόπος ἦταν δυστυχῶς ἀπαράδεκτος. Ἐπὶ δεκαετίες συζητοῦνταν αὐτὰ στὰ ὁποῖα δὲν διαφωνοῦμε. Ὅλη αὐτὴ ἡ ἱστορία ἀνάγκασε τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Αὐστραλίας Στυλιανό, ἐπὶ 20ετία Συμπρόεδρο στὸν «Ἐπίσημο Θεολογικὸ Διάλογο» Ὀρθοδόξων καὶ Ρωμαιοκαθολικῶν, νὰ παραιτηθεῖ ἀγανακτισμένος, γιὰ νὰ μὴν ἔχει πλέον, ὅπως δήλωσε, «οὐδεμία σχέση μὲ ἕνα τέτοιο ‘‘ἀνούσιο παίγνιο’’».
Ἐπιπλέον ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ ἀντιδροῦσε σταθερὰ στὶς ποικίλες κοινὲς λατρευτικὲς καὶ ἄλλες ἐκδηλώσεις ποὺ προωθοῦσαν μιὰ ἕνωση στὴν πράξη, χωρὶς νὰ ἔχει ἐπιτευχθεῖ συμφωνία στὰ σοβαρὰ δογματικὰ ζητήματα. Καὶ πάντα ἐλπίζαμε ἢ ὅτι θὰ ὑπάρξει θεολογικὴ συμφωνία ἢ ὅτι θὰ ἐπέλθει διακοπὴ τῶν σχέσεων.
Αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ σημεῖο δημιουργεῖ καὶ ἐπιτείνει τώρα τὴν ἀγωνία μας. Διότι ἀπὸ τὸ προσυμφωνημένο κείμενο γίνεται φανερὸ ὅτι ἡ ἐκτροπὴ τῶν προηγούμενων ἐτῶν ποὺ καθιέρωσε ὁ Ἀθηναγόρας, θὰ ἐπιχειρηθεῖ νὰ περιβληθεῖ μὲ πανορθόδοξο κύρος καὶ ἑπομένως νὰ παγιωθεῖ. Πόσο δικαιολογημένη εἶναι αὐτὴ ἡ ἀνησυχία φαίνεται καθαρὰ καὶ ἀπὸ αὐτὰ ποὺ δήλωσε στὶς ἀρχὲς Ἀπριλίου σὲ συνέντευξή του στὴν ἐφημερίδα «Ἐθνικὸς Κήρυξ» τῆς Νέας Ὑόρκης ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γαλλίας κ. Ἐμμανουήλ. Εἶπε: «Δὲν μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι δὲν ἀναγνωρίζουμε ὅλες τὶς ἄλλες Ἐκκλησίες, εἴτε εἶναι ἡ Ρωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία εἴτε οἱ Ἐκκλησίες οἱ ὁποῖες προῆλθαν ἀπὸ τὴ Μεταρρύθμιση. Πρέπει νὰ εἴμαστε λογικοὶ σὲ ὅλα αὐτὰ τὰ θέματα». Αὐτὴ ἡ «κοσμικὴ» λογικὴ εἶναι ποὺ φοβίζει τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ. Ἡ Ὀρθόδοξη συνείδηση κάτι τέτοιο δὲν τὸ δέχεται. Κι οὔτε δεχόμαστε νὰ μᾶς τὸ ἀμφισβητήσει αὐτὸ κανείς. Διότι δὲν ἀλλάξαμε ἐμεῖς. Ἐμεῖς οἱ ἁπλοὶ πιστοὶ παραμένουμε σταθεροὶ καὶ ἀμετακίνητοι στὴν παράδοση τῶν Πατέρων μας, τῶν Πατριαρχῶν, τῶν Συνόδων ὅλων τῶν αἰώνων.
Αὐτοὺς τοὺς ἁγίους καὶ ἡρωικοὺς Πατέρες ἀναγνωρίζουμε πραγματικὰ μεγάλους καὶ θεοφώτιστους ἀπλανεῖς ὁδηγοὺς καὶ ὄχι τὸν σήμερα πολυυμνούμενο δῆθεν «μεγάλο» Ἀθηναγόρα, τοῦ ὁποίου τὴ γραμμὴ ἐπιδιώκουν νὰ ἐπιβάλουν καὶ γιὰ τὸν ὁποῖο ὁ ὅσιος Παΐσιος εἶχε γράψει αὐτὰ τὰ φοβερὰ λόγια: «Ἀγάπησε μίαν ἄλλην γυναίκα μοντέρνα, ποὺ λέγεται παπικὴ ἐκκλησία, διότι ἡ Ὀρθόδοξη Μητέρα μας δὲν τοῦ κάμνει καμμίαν ἐντύπωσι, ἐπειδὴ εἶναι πολὺ σεμνή».
