ΣΑΒΒΑΤΟ 7 ΜΑΪΟΥ

Ἀπόστολος: τῆς ἡμέρας (Πρξ. γ΄ 11-16):

11 Κρατοῦντος δὲ τοῦ ἰαθέντος χωλοῦ τὸν Πέτρον καὶ Ἰωάννην συνέδραμε πρὸς αὐτοὺς πᾶς ὁ λαὸς ἐπὶ τῇ στοᾷ τῇ καλουμένῃ Σολομῶντος ἔκθαμβοι. 12 ἰδὼν δὲ Πέτρος ἀπεκρίνα­το πρὸς τὸν λαόν· ἄνδρες Ἰσραηλῖται, τί θαυμάζετε ἐπὶ τούτῳ, ἢ ἡμῖν τί ἀτενίζετε ὡς ἰδίᾳ δυνάμει ἢ εὐσεβείᾳ πεποιηκόσι τοῦ περιπατεῖν αὐτόν; 13 ὁ Θεὸς Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακώβ, ὁ Θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν, ἐδόξασε τὸν παῖδα αὐτοῦ Ἰησοῦν· ὃν ὑμεῖς μὲν παρεδώκατε καὶ ἠρνήσασθε αὐτὸν κατὰ πρόσωπον Πιλάτου, κρίναντος ἐκείνου ἀπολύειν· 14 ὑμεῖς δὲ τὸν ἅγιον καὶ δίκαιον ἠρνήσασθε, καὶ ᾐτήσασθε ἄνδρα φονέα χαρισθῆναι ὑμῖν, 15 τὸν δὲ ἀρχηγὸν τῆς ζωῆς ἀπεκτείνατε, ὃν ὁ Θεὸς ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν, οὗ ἡμεῖς μάρτυρές ἐσμεν. 16 καὶ ἐπὶ τῇ πίστει τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ τοῦτον, ὃν θεωρεῖτε καὶ οἴδατε, ἐστερέωσε τὸ ὄνομα αὐ­τοῦ, καὶ ἡ πίστις ἡ δι᾿ αὐτοῦ ἔδωκεν αὐτῷ τὴν ὁλοκληρίαν ταύτην ἀπέναντι πάντων ὑμῶν.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

11 Κι ἐνῶ ὁ χωλός πού γιατρεύθηκε δέν ἀποχωριζό­ταν τόν Πέτρο καί τόν Ἰωάννη, ἀλλά τούς ἀκολουθοῦ­σε γεμάτος εὐγνωμοσύνη, ἔτρεξαν κοντά τους ὅλοι οἱ ἄν­θρω­ποι τοῦ λαοῦ πού εἶχαν ἔλθει τή στιγμή ἐκείνη νά προ­σευ­χηθοῦν, καί μαζεύτηκαν στή στοά τοῦ ἱε­ροῦ πού ὀνο­­μα­ζόταν «Στοά τοῦ Σολομῶντος», γεμάτοι θαυ­­μα­σμό καί κατά­πληξη. 12 Ὅταν εἶδε ὁ Πέτρος τό πλῆθος αὐτό, πῆρε τό λόγο καί εἶπε στό λαό: Ἄνδρες Ἰσραηλίτες, γιατί θαυμάζετε γιά τή θεραπεία τοῦ ἀνθρώπου αὐτοῦ καί γιατί ἔχετε καρφώσει τά μάτια σας πάνω μας, λές καί μέ δι­κή μας δύναμη ἤ λόγῳ τῆς δικῆς μας εὐσέβειας ἔχου­με κα­τορ­θώ­σει νά περπατᾶ αὐτός; 13 Ὁ Θεός τοῦ Ἀβραάμ καί τοῦ Ἰσαάκ καί τοῦ Ἰακώβ, ὁ Θεός τῶν προγόνων μας, δόξασε τόν Μεσσία Ἰησοῦ, ὁ ὁποῖος μέ τήν ἐνανθρώπησή του ἔγινε καί πιστός καί ἀφοσι­ω­­μένος δοῦλος του. Ἀντίθετα ὅμως ἐσεῖς τόν παραδώσατε γιά νά σταυρωθεῖ καί τόν ἀρνηθήκατε μπροστά στόν Πιλάτο, ὅταν ἐκεῖνος ἀποφάσισε νά τόν ἀφήσει ἐλεύ­θερο ὡς ἀθῶο. 14 Κι ἐνῶ ὁ εἰδωλολάτρης αὐτός ἀναγνώρισε τήν ἀθω­ό­­­τητά του, ἐσεῖς ἀρνηθήκατε τόν κατεξοχήν καί μοναδι­κό ἅγιο καί ἀπολύτως ἀναμάρτητο καί δίκαιο, καί ζητή­­­­­σα­­τε νά ἐλευθερωθεῖ γιά χάρη σας ἕνας ἄν­θρωπος φο­­­νι­άς, ὁ Βαραββᾶς. 15 Ἀντιθέτως σκοτώσατε αὐτόν, ὁ ὁποῖος ὄχι μόνο δέν ἀφαί­ρεσε τή ζωή κανενός, ἀλλά εἶναι ὁ ἀρχηγός καί ὁ αἴτι­ος τῆς πνευ­ματικῆς μας σωτηρίας ἀλλά καί τῆς ἴδι­ας τῆς φυσι­κῆς ζωῆς μας. Ὁ Θεός ὅμως τόν ἀνέ­στη­­σε ἀπό τούς νεκρούς. Καί μάρτυρες τοῦ γεγονότος αὐ­­­τοῦ εἴμαστε ἐμεῖς οἱ ἀπόστολοί του. 16 Καί μέ τήν πίστη πού ἔχουμε στό ὄνομά του θερα­πεύ­σαμε αὐτόν ἐδῶ πού τόν βλέπετε ὑγιή καί γνω­­ρί­­ζετε ὅτι ἦταν χωλός. Αὐτόν τόν ἐκ γενετῆς χωλό στε­­­­­­ρέ­ωσε στά πόδια του τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καί ἡ ἀκλό­νητη πίστη πού μᾶς χαρίζει αὐτός μέ τή διδασκα­­­­λί­­α του καί τή χάρη του ἔδωσε στό χωλό αὐτόν τήν τέ­­λει­­α καί ὁλο­κληρωτική αὐτή θεραπεία πού συντε­λέ­­σθη­­­­κε μπρο­­στά στά μάτια ὅλων σας.