Τὸ ὅτι ἐπιχειρεῖται ἐδῶ καὶ καιρὸ συστηματικὴ ἀποϊέρωση τῆς χώρας μας, τὸ ἀντιλαμβανόμαστε ὅλοι. Ἄλλωστε ἡ ὅλη στάση τῶν ἀρχόντων μας, ἐδῶ καὶ χρόνια, ἀπέναντι στὴν Ἐκκλησία, ὄχι ὡς ἁπλὸ θεσμὸ καὶ ὀργανισμό, ἀλλʼ ὡς Ὀρθόδοξη πίστη, φρόνημα καὶ βίωμα ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ εἶναι σαφής. Οἱ ἀπαγορεύσεις εἰσόδου τῶν πνευματικῶν στὰ σχολεῖα, ἡ κατάργηση τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ὡς ὁμολογιακοῦ, ἡ νομιμοποίηση τῶν ἐκτρώσεων, τοῦ γάμου τῶν ὁμοφυλοφίλων κλπ., δηλαδὴ ἐνέργειες τελείως ἀντίθετες πρὸς τὴν πίστη, τὸ ἦθος, τὸ φρόνημα καὶ τὴν ἱστορία τοῦ λαοῦ μας, ἀποδεικνύουν πέραν πάσης ἀμφιβολίας τοὺς σκοποὺς τῶν ἀρχόντων μας. Τελευταῖα ἦρθαν καὶ δύο ἄλλα γεγονότα, ποὺ εἶδαν τὸ φῶς τῆς δημοσιότητας. Τὰ ἀντιγράφουμε ἀπὸ τὸν ἡμερήσιο Τύπο.
«Τὸ πρῶτο εἶναι ἡ ἀπὸ τὴν 1η Ἀπριλίου κατάργηση τῆς Κυριακῆς Προσευχῆς, δηλαδὴ τοῦ ʽʽΠάτερ ἡμῶν…ʼʼ, στὶς 7 τὸ πρωὶ καὶ στὴν ἔναρξη τοῦ προγράμματος τοῦ Τρίτου Προγράμματος τῆς ΕΡΑ. Ἕως τὶς 31 Μαρτίου ἕνα παιδὶ ἔλεγε πολὺ ὄμορφα τὴν προσευχὴ καὶ ἀκολουθοῦσαν ἀπὸ χορωδία οἱ πρῶτοι τέσσερεις στίχοι τοῦ Ἐθνικοῦ μας Ὕμνου. Τώρα ἔμεινε μόνο ἡ χορωδία καὶ ὁ Ἐθνικὸς Ὕμνος» («Ἑστία» 7-4-2016).
«Προφανῶς», ὅπως σημειώνει ἡ ἐφημερίδα ποὺ δημοσίευσε τὴν ἀνωτέρω εἴδηση, «ἡ προσευχὴ δὲν ταιριάζει στοὺς σημερινοὺς ὑπευθύνους τῆς ΕΡΑ». Καὶ προσθέτει ἡ ἐφημερίδα τοῦτο τὸ χαρακτηριστικό: «Ὁ ἀείμνηστος Γιῶργος Τσαγκάρης, ὡς διευθυντὴς τοῦ Τρίτου Προγράμματος (1994-2002), εἶχε καθιερώσει τὸ ʽʽΠάτερ ἡμῶν…ʼʼ καὶ τὸν Ἐθνικό μας Ὕμνο μὲ τὸν τρόπο ποὺ ἀκουγόταν ἕως τὶς 31 Μαρτίου στὴν ἔναρξη τοῦ προγράμματος. Σὲ συζήτηση ποὺ εἶχα μαζί του γιὰ τὴ συγκεκριμένη του ἐπιλογή», σημειώνει ὁ συντάκτης τῆς ἐφημερίδας ποὺ ἀναφέρει τὴν εἴδηση, «μοῦ εἶχε ἐξηγήσει ὅτι τὸ Τρίτο Πρόγραμμα διδάσκει πολιτισμό, καὶ αὐτὸς στὴν Ἑλλάδα εἶναι συνυφασμένος μὲ τὸ Ἔθνος καὶ τὴν Ἐκκλησία. Ὁ Τσαγκάρης ἔβλεπε τὰ 3-4 λεπτά, ποὺ ἡ προσευχὴ καὶ ὁ Ὕμνος διαρκοῦσαν στὸ 24ωρο πρόγραμμα τοῦ Τρίτου, τὸ συμβολικὸ μήνυμα τοῦ πολιτισμοῦ μας, μήνυμα ποὺ εἶναι διαχρονικὸ καὶ ὑπεράνω κομμάτων, σὰν τὴ Σημαία μας».
Καὶ τώρα τὸ δεύτερο περιστατικό: «Στὶς ἐπετείους τῶν Ἐθνικῶν Ἑορτῶν, μία ὥρα πρὶν ἀπὸ τὴν ἀποχώρηση τῶν ὑπαλλήλων, λόγῳ λήξης τοῦ ὡραρίου ἐργασίας τους, ἦταν καθιερωμένο δικαστὲς καὶ ὑπάλληλοι νὰ συγκεντρώνονται στὴν αἴθουσα πολλαπλῶν χρήσεων, ποὺ διαθέτει τὸ Δικαστήριο, κάποιος νὰ ἐκφωνεῖ ἕνα ἱστορικό – θρησκευτικὸ κείμενο σχετικὸ μὲ τὴν ἑορτή, καὶ μετὰ ἔψαλλαν ὅλοι μαζὶ τὸν Ἐθνικὸ Ὕμνο καὶ ἀποχωροῦσαν. Στὴν περυσινὴ ἐπέτειο τῆς 28ης Ὀκτωβρίου, καὶ μὲ κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, ἡ καθιερωμένη ἑορτὴ δὲν πραγματοποιήθηκε. Σὲ τηλεφώνημα ποὺ ἔγινε στὴν Γενικὴ Ἐπίτροπο τῆς Ἐπικρατείας τῶν τακτικῶν Διοικητικῶν Δικαστηρίων, ἐκείνη δικαιολόγησε τὴν κατάσταση λέγοντας ὅτι οἱ δικαστὲς ἦσαν πολὺ ἀπασχολημένοι καὶ δὲν εἶχαν χρόνο νὰ ἑτοιμάσουν τὴ σχετικὴ ὁμιλία… Τῆς ἐλέχθη ὅτι θὰ μποροῦσε νὰ ἀναλάβει τὴν ὁμιλία ἕνας διοικητικὸς ὑπάλληλος, ἀλλὰ ἐκείνη δὲν ἀπάντησε. Πρὸ ἡμερῶν ἡ ἐπέτειος τῆς 25ης Μαρτίου πέρασε χωρὶς καμμία μνεία τοῦ ἱστορικοῦ γεγονότος, σὰν μιὰ κοινὴ ἡμέρα…» («Ἑστία», ὅ.π.).
Καὶ τὰ δύο αὐτὰ πρόσφατα γεγονότα, ποὺ ἔρχονται νὰ προστεθοῦν σὲ ὅσα ἀναφέραμε προηγουμένως, φανερώνουν σταθερὴ προσπάθεια ἀποδομήσεως τῆς θρησκευτικῆς καὶ ἐθνικῆς παραδόσεως τοῦ ἔθνους μας. Μιὰ θλιβερὴ προσπάθεια ποὺ θυμίζει τὰ λόγια τοῦ ἀθάνατου Μακρυγιάννη, ποὺ ἔγραψε στὰ «Ἀπομνημονεύματά» του: «Ἀπὸ τοὺς τοιούτους λαϊκούς, στρατιωτικοὺς καὶ πολιτικούς, ἀφοῦ χύσαμεν ποταμοὺς αἵματα, κιντυνεύομεν νὰ χάσωμεν καὶ τὴν πατρίδα μας καὶ τὴν θρησκείαν μας»!…
