ΔΕΥΤΕΡΑ 23 ΜΑΪΟΥ

Ἀπόστολος: ἡμέρας, Δευτ. δ΄ ἑβδ. Πράξεων (Πρξ. ι΄ 1 – 16):

Ανὴρ δέ τις ἐν Καισαρείᾳ ὀνόματι Κορνήλιος, ἑκα­τον­τάρχης ἐκ σπείρης τῆς καλουμένης Ἰταλικῆς, 2 εὐσεβὴς καὶ φοβούμενος τὸν Θεὸν σὺν παντὶ τῷ οἴ­κῳ αὐτοῦ, ποιῶν τε ἐλεημοσύνας πολλὰς τῷ λαῷ καὶ δεόμενος τοῦ Θεοῦ διὰ παντός, 3 εἶδεν ἐν ὁράματι φανερῶς ὡσεὶ ὥραν ἐνάτην τῆς ἡμέ­ρας ἄγγελον τοῦ Θεοῦ εἰ­σελ­θόντα πρὸς αὐτὸν καὶ εἰπόντα αὐτῷ· Κορνήλιε. 4 ὁ δὲ ἀτενίσας αὐτῷ καὶ ἔμφοβος γενόμενος εἶπε· τί ἐστι, κύριε; εἶπε δὲ αὐτῷ· αἱ προσευχαί σου καὶ αἱ ἐλεημοσύναι σου ἀνέβησαν εἰς μνημόσυνον ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. 5 καὶ νῦν πέμψον εἰς Ἰόππην ἄνδρας καὶ μετάπεμψαι Σίμωνα τὸν ἐπικαλούμενον Πέτρον· 6 οὗτος ξενίζεται παρά τινι Σίμωνι βυρσεῖ, ᾧ ἐστιν οἰκία παρὰ θάλασσαν. 7 ὡς δὲ ἀπῆλθεν ὁ ἄγγελος ὁ λαλῶν τῷ Κορνηλίῳ, φω­νή­σας δύο τῶν οἰκετῶν αὐ­τοῦ καὶ στρατιώτην εὐσε­βῆ τῶν προσκαρτερούντων αὐ­­τῷ, 8 καὶ ἐξηγησάμενος αὐτοῖς ἅπαντα, ἀπέστειλεν αὐτοὺς εἰς τὴν Ἰόππην. 9 Τῇ δὲ ἐπαύριον ὁδοιπο­ρούντων ἐκείνων καὶ τῇ πόλει ἐγγιζόντων ἀνέβη Πέτρος ἐπὶ τὸ δῶμα προσεύξασθαι περὶ ὥραν ἕκτην. 10 ἐγένετο δὲ πρόσπεινος καὶ ἤθελε γεύσασθαι· παρασκευαζόντων δὲ ἐκείνων ἐπέπεσεν ἐπ᾿ αὐτὸν ἔκστα­σις, 11 καὶ θεωρεῖ τὸν οὐρα­νὸν ἀνεῳγμένον καὶ κατα­βαῖνον ἐπ᾿ αὐτὸν σκεῦός τι ὡς ὀθόνην μεγάλην, τέσ­σαρσιν ἀρχαῖς δεδεμένον καὶ καθιέμενον ἐπὶ τῆς γῆς, 12 ἐν ᾧ ὑπῆρχε πάντα τὰ τετράποδα τῆς γῆς καὶ τὰ θηρία καὶ τὰ ἑρπετὰ καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ. 13 καὶ ἐγένετο φωνὴ πρὸς αὐτόν· ἀναστάς, Πέτρε, θῦ­σον καὶ φάγε. 14 ὁ δὲ Πέτρος εἶπε· μηδα­μῶς, Κύριε· ὅτι οὐδέ­ποτε ἔφαγον πᾶν κοι­νὸν ἢ ἀκάθαρτον. 15 καὶ φωνὴ πάλιν ἐκ δευτέρου πρὸς αὐτόν· ἃ ὁ Θεὸς ἐκαθάρισε σὺ μὴ κοίνου. 16 τοῦτο δὲ ἐγένετο ἐπὶ τρίς, καὶ πάλιν ἀνελήφθη τὸ σκεῦος εἰς τὸν οὐρανόν.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

Στήν Καισάρεια ὑπῆρχε κάποιος ἄνθρωπος πού ὀνο­μα­ζόταν Κορνήλιος, ἑκατόνταρχος, ἀπό τή στρατιωτική μονάδα πού λεγόταν Ἰταλική. 2 Αὐτός ἦταν εὐσεβής καί, μολονότι ἀπό καταγωγῆς του ἦταν εἰδωλολάτρης, γνώρισε τόν ἀληθινό Θεό καί τόν εὐλαβοῦνταν μαζί μέ ὅλους ὅσους ἦταν στό σπίτι του. Ἐπίσης ἔκανε πολλές ἐλεημοσύνες στό λαό καί παρακαλοῦσε συνεχῶς τόν Θεό νά τόν φωτίζει. 3 Αὐτός λοιπόν ὁ ἄνθρωπος μιά μέρα γύρω στίς τρεῖς τό ἀπόγευμα εἶδε καθαρά καί φανερά σέ ὀπτασία πού τοῦ παρουσιάστηκε ἕναν ἄγγελο τοῦ Θεοῦ νά μπαί­­­νει στό σπί­τι του γιά νά τόν συναντήσει καί νά τοῦ λέει: Κορνή­­λιε. 4 Κι αὐτός, ἀφοῦ ἔστρεψε καί προσήλωσε τά μάτια του σ’ αὐτόν, κυριεύθηκε ὁλόκληρος ἀπό φόβο καί εἶπε: Τί εἶναι, κύριε; Τοῦ εἶπε τότε ὁ ἄγγελος: Οἱ προσευχές σου καί οἱ ἐλεημοσύνες σου ἀνέβηκαν στόν οὐρανό ὡς προσφορά εὐπρόσδεκτη στό Θεό καί ὡς μιά ἐνθύμιση γιά νά μή σέ ξεχνᾶ ποτέ. 5 Καί τώρα στεῖλε στήν Ἰόππη ἀπεσταλμένους καί κάλεσε κάποιον Σίμωνα πού ὀνομάζεται Πέτρος νά ἔλθει ἐδῶ. 6 Αὐτός φιλοξενεῖται σέ κάποιον Σίμωνα βυρσοδέψη, ὁ ὁποῖος ἔχει τό σπίτι του κοντά στή θάλασσα. 7 Ἀμέσως λοιπόν μόλις ἔφυγε ὁ ἄγγελος πού μιλοῦσε στόν Κορνήλιο, αὐτός κάλεσε δύο ἀπό τούς ὑπηρέτες πού ἔμεναν στό σπίτι του καί ἕναν εὐσεβή στρατιώτη ἀπ’ αὐτούς πού ἦταν ἀπεσπασμένοι στήν ὑπηρεσία του, 8 καί ἀφοῦ τούς ἐξήγησε ὅλα ὅσα τοῦ ἀπεκάλυψε ὁ ἄγγελος στήν ὀπτασία, τούς ἀπέστειλε στήν Ἰόππη. 9 Τήν ἄλλη μέρα λοιπόν, ἐνῶ ἐκεῖνοι βάδιζαν καί πλησίαζαν νά φθάσουν στήν πόλη, ὁ Πέτρος γύρω στίς δώδεκα τό μεσημέρι ἀνέβηκε στήν ταράτσα τοῦ σπι­τιοῦ γιά νά προσευχηθεῖ. 10 Πείνασε ὅμως πολύ καί ἤθελε κάτι νά φάει. Κι ἐνῶ ἐκεῖνοι πού ἦταν στό σπίτι ἑτοίμαζαν τό φαγητό, ὁ Πέτρος βρέθηκε σέ ἔκσταση· οἱ σωματικές του αἰσθήσεις ἀπο­σπάσθηκαν ἀπό τόν ἐξωτερικό κόσμο, καί ὁ νοῦς του ὁλόκληρος προσηλώθηκε σ’ ἐκεῖνα πού τοῦ φανέρωνε ὁ Θεός. 11 Βλέπει τότε τόν οὐρανό νά ἀνοίγει, καί νά κατεβαίνει πρός τό μέρος του ἕνα πράγμα πού ἔμοιαζε μέ σεντόνι μεγάλο καί ἦταν δεμένο ἀπό τίς τέσσερις ἄκρες του καί κατέβαινε σιγά-σιγά πάνω στή γῆ. 12 Μέσα σ’ αὐτό ὑπῆρχαν ὅλα τά τετράποδα τῆς γῆς καί τά θηρία καί τά ἑρπετά καί τά πουλιά τοῦ οὐρα­νοῦ. Πολλά ἀπ’ αὐτά σύμφωνα μέ τίς διατάξεις τοῦ νόμου ἦταν ἀκάθαρτα καί ἀπαγορευόταν στούς Ἰσρα­ηλί­τες νά τά τρῶνε. 13 Τότε ἀκούστηκε μιά φωνή νά τοῦ λέει: Πέτρε, σήκω καί σφάξε ἀπό τά ζῶα αὐτά πού βλέπεις καί φάε. 14 Ὁ Πέτρος ὅμως ἀπάντησε: Μέ κανένα τρόπο δέν θά τό κάνω αὐτό, Κύριε. Διότι ποτέ στή ζωή μου δέν ἔφαγα ὁποιοδήποτε ζῶο πού ὁ νόμος ἀπαγορεύει νά τό τρῶμε καί τό θεωρεῖ μολυσμένο ἤ ἀκάθαρτο. 15 Τότε ἡ φωνή τοῦ μίλησε πάλι γιά δεύτερη φορά καί τοῦ εἶπε: Αὐτά πού ὁ Θεός κατεβάζει ἀπό τόν οὐρανό μέ­σα στό σεντόνι τά ἔχει κάνει καθαρά. Ἐσύ λοιπόν μήν τά θεω­ρεῖς ἀκάθαρτα καί μολυσμένα. 16 Αὐτό ἔγινε τρεῖς φορές. Καί ὕστερα τό ἀντικείμενο αὐτό ἀνασύρθηκε πάλι καί ἀνυψώθηκε ὡς καθαρό στόν οὐρανό, ὅπου τίποτε ἀκάθαρτο δέν εἰσχωρεῖ.