ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 29 ΜΑΪΟΥ 2016
Τῆς Σαμαρείτιδος: Ἰωάν. δ΄ 5-42
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἔρχεται ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς πόλιν τῆς Σαμαρείας λεγομένην Συχάρ, πλησίον τοῦ χωρίου ὃ ἔδωκεν ᾿Ιακὼβ ᾿Ιωσὴφ τῷ υἱῷ αὐτοῦ· ἦν δὲ ἐκεῖ πηγὴ τοῦ ᾿Ιακώβ. ὁ οὖν ᾿Ιησοῦς κεκοπιακὼς ἐκ τῆς ὁδοιπορίας ἐκαθέζετο οὕτως ἐπὶ τῇ πηγῇ· ὥρα ἦν ὡσεὶ ἕκτη. ἔρχεται γυνὴ ἐκ τῆς Σαμαρείας ἀντλῆσαι ὕδωρ. λέγει αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· δός μοι πιεῖν. οἱ γὰρ μαθηταὶ αὐτοῦ ἀπεληλύθεισαν εἰς τὴν πόλιν ἵνα τροφὰς ἀγοράσωσι. λέγει οὖν αὐτῷ ἡ γυνὴ ἡ Σαμαρεῖτις· πῶς σὺ ᾿Ιουδαῖος ὢν παρ᾿ ἐμοῦ πιεῖν αἰτεῖς, οὔσης γυναικὸς Σαμαρείτιδος; οὐ γὰρ συγχρῶνται ᾿Ιουδαῖοι Σαμαρείταις. ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῇ· εἰ ᾔδεις τὴν δωρεὰν τοῦ Θεοῦ, καὶ τίς ἐστιν ὁ λέγων σοι, δός μοι πιεῖν, σὺ ἂν ᾔτησας αὐτόν, καὶ ἔδωκεν ἄν σοι ὕδωρ ζῶν. λέγει αὐτῷ ἡ γυνή· Κύριε, οὔτε ἄντλημα ἔχεις, καὶ τὸ φρέαρ ἐστὶ βαθύ· πόθεν οὖν ἔχεις τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν; μὴ σὺ μείζων εἶ τοῦ πατρὸς ἡμῶν ᾿Ιακώβ, ὃς ἔδωκεν ἡμῖν τὸ φρέαρ, καὶ αὐτὸς ἐξ αὐτοῦ ἔπιε καὶ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ καὶ τὰ θρέμματα αὐτοῦ; ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῇ· πᾶς ὁ πίνων ἐκ τοῦ ὕδατος τούτου διψήσει πάλιν· ὃς δ᾿ ἂν πίῃ ἐκ τοῦ ὕδατος οὗ ἐγὼ δώσω αὐτῷ, οὐ μὴ διψήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα, ἀλλὰ τὸ ὕδωρ ὃ δώσω αὐτῷ, γενήσεται ἐν αὐτῷ πηγὴ ὕδατος ἁλλομένου εἰς ζωὴν αἰώνιον. λέγει πρὸς αὐτὸν ἡ γυνή· Κύριε, δός μοι τοῦτο τὸ ὕδωρ, ἵνα μὴ διψῶ μηδὲ ἔρχωμαι ἐνθάδε ἀντλεῖν. λέγει αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· ὕπαγε φώνησον τὸν ἄνδρα σου καὶ ἐλθὲ ἐνθάδε. ἀπεκρίθη ἡ γυνὴ καὶ εἶπεν· οὐκ ἔχω ἄνδρα. λέγει αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· καλῶς εἶπας ὅτι ἄνδρα οὐκ ἔχω· πέντε γὰρ ἄνδρας ἔσχες, καὶ νῦν ὃν ἔχεις οὐκ ἔστι σου ἀνήρ· τοῦτο ἀληθὲς εἴρηκας. λέγει αὐτῷ ἡ γυνή· Κύριε, θεωρῶ ὅτι προφήτης εἶ σύ. οἱ πατέρες ἡμῶν ἐν τῷ ὄρει τούτῳ προσεκύνησαν· καὶ ὑμεῖς λέγετε ὅτι ἐν ῾Ιεροσολύμοις ἐστὶν ὁ τόπος ὅπου δεῖ προσκυνεῖν. λέγει αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· γύναι, πίστευσόν μοι ὅτι ἔρχεται ὥρα ὅτε οὔτε ἐν τῷ ὄρει τούτῳ οὔτε ἐν ῾Ιεροσολύμοις προσκυνήσετε τῷ πατρί. ὑμεῖς προσκυνεῖτε ὃ οὐκ οἴδατε, ἡμεῖς προσκυνοῦμεν ὃ οἴδαμεν· ὅτι ἡ σωτηρία ἐκ τῶν ᾿Ιουδαίων ἐστίν. ἀλλ᾿ ἔρχεται ὥρα, καὶ νῦν ἐστιν, ὅτε οἱ ἀληθινοὶ προσκυνηταὶ προσκυνήσουσι τῷ πατρὶ ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ· καὶ γὰρ ὁ πατὴρ τοιούτους ζητεῖ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτόν. πνεῦμα ὁ Θεός, καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν. λέγει αὐτῷ ἡ γυνή· οἶδα ὅτι Μεσσίας ἔρχεται ὁ λεγόμενος Χριστός· ὅταν ἔλθῃ ἐκεῖνος, ἀναγγελεῖ ἡμῖν πάντα. λέγει αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· ἐγώ εἰμι ὁ λαλῶν σοι. καὶ ἐπὶ τούτῳ ἦλθον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ, καὶ ἐθαύμασαν ὅτι μετὰ γυναικὸς ἐλάλει· οὐδεὶς μέντοι εἶπε, τί ζητεῖς ἢ τί λαλεῖς μετ᾿ αὐτῆς; Ἀφῆκεν οὖν τὴν ὑδρίαν αὐτῆς ἡ γυνὴ καὶ ἀπῆλθεν εἰς τὴν πόλιν, καὶ λέγει τοῖς ἀνθρώποις· δεῦτε ἴδετε ἄνθρωπον ὃς εἶπέ μοι πάντα ὅσα ἐποίησα· μήτι οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός; ἐξῆλθον οὖν ἐκ τῆς πόλεως καὶ ἤρχοντο πρὸς αὐτόν. ᾿Εν δὲ τῷ μεταξὺ ἠρώτων αὐτὸν οἱ μαθηταὶ λέγοντες· ραββί, φάγε. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· ἐγὼ βρῶσιν ἔχω φαγεῖν, ἣν ὑμεῖς οὐκ οἴδατε. ἔλεγον οὖν οἱ μαθηταὶ πρὸς ἀλλήλους· μή τις ἤνεγκεν αὐτῷ φαγεῖν; λέγει αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· ἐμὸν βρῶμά ἐστιν ἵνα ποιῶ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με καὶ τελειώσω αὐτοῦ τὸ ἔργον. οὐχ ὑμεῖς λέγετε ὅτι ἔτι τετράμηνός ἐστι καὶ ὁ θερισμὸς ἔρχεται; ἰδοὺ λέγω ὑμῖν, ἐπάρατε τοὺς ὀφθαλμοὺς ὑμῶν καὶ θεάσασθε τὰς χώρας, ὅτι λευκαί εἰσι πρὸς θερισμὸν ἤδη. καὶ ὁ θερίζων μισθὸν λαμβάνει καὶ συνάγει καρπὸν εἰς ζωὴν αἰώνιον, ἵνα καὶ ὁ σπείρων ὁμοῦ χαίρῃ καὶ ὁ θερίζων. ἐν γὰρ τούτῳ ὁ λόγος ἐστὶν ὁ ἀληθινός, ὅτι ἄλλος ἐστὶν ὁ σπείρων καὶ ἄλλος ὁ θερίζων. ἐγὼ ἀπέστειλα ὑμᾶς θερίζειν ὃ οὐχ ὑμεῖς κεκοπιάκατε· ἄλλοι κεκοπιάκασι, καὶ ὑμεῖς εἰς τὸν κόπον αὐτῶν εἰσεληλύθατε. ᾿Εκ δὲ τῆς πόλεως ἐκείνης πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτὸν τῶν Σαμαρειτῶν διὰ τὸν λόγον τῆς γυναικός, μαρτυρούσης ὅτι εἶπέ μοι πάντα ὅσα ἐποίησα. ὡς οὖν ἦλθον πρὸς αὐτὸν οἱ Σαμαρεῖται, ἠρώτων αὐτὸν μεῖναι παρ᾿ αὐτοῖς· καὶ ἔμεινεν ἐκεῖ δύο ἡμέρας. καὶ πολλῷ πλείους ἐπίστευσαν διὰ τὸν λόγον αὐτοῦ, τῇ τε γυναικὶ ἔλεγον ὅτι οὐκέτι διὰ τὴν σὴν λαλιὰν πιστεύομεν· αὐτοὶ γὰρ ἀκηκόαμεν, καὶ οἴδαμεν ὅτι οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ σωτὴρ τοῦ κόσμου ὁ Χριστός.
ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΡΠΟΦΟΡΑ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ
«Πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτὸν τῶν Σαμαρειτῶν διὰ τὸν λόγον τῆς γυναικὸς»
Θαῦμα μεγάλο καὶ πολλαπλὸ μᾶς πα ρουσιάζει ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή. Πρόκειται γιὰ τὴ θαυμαστὴ μεταστροφὴ τῆς Σαμαρείτιδος, ἡ ὁποία ὕστερα ἀπὸ τὴ σωτήρια συνάντησή της μὲ τὸν Κύριο Ἰησοῦ ἀξιώθηκε νὰ γίνει ἡ πρώτη ἱεραπόστολος κηρύττοντας τὴν πίστη στὸν ἀληθινὸ Θεὸ μὲ θαυμαστὰ ἀποτελέσματα. Ἂς δοῦμε ὅμως πῶς ἐργάστηκε ἱεραποστολικὰ ἡ Σαμαρείτιδα καὶ ἀξιώθηκε νὰ δεῖ τόση μεγάλη καρποφορία στὸ ἔργο της.
1. ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟΣ
Ἡ Σαμαρείτιδα εἶχε πάει στὸ πηγάδι γιὰ νὰ ἀντλήσει νερό, κι ἐκεῖ βρῆκε τὸ «ὕδωρ τὸ ζῶν». Ὁ Κύριος Ἰησοῦς τῆς ἀποκάλυψε σπουδαῖες ἀλήθειες μὲ ἀποκορύφωμα τὴ διαβεβαίωσή του ὅτι Αὐτὸς εἶναι ὁ Μεσσίας. Ἡ γυναίκα συγκλονίστηκε. Τώρα πιὰ δὲν τὴν ἐνδιέφερε τὸ πηγάδι καὶ τὸ νερό. Παράτησε τὴ στάμνα της κι ἔτρεξε πίσω στὴν πόλη, γιὰ νὰ διηγηθεῖ τὰ περὶ τοῦ Ἰησοῦ.
«Ἀφῆκεν οὖν τὴν ὑδρίαν αὐτῆς…». Ἡ πράξη αὐτὴ τῆς γυναίκας δείχνει τὸν ἐνθουσιασμό της. Ἄφησε πρὸς στιγμὴν τὶς βιοτικὲς ἀνάγκες καὶ ἔτρεξε γιὰ νὰ μιλήσει γιὰ τὸν Χριστό. Τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ ἀντηχοῦσαν ἀκόμη μέσα στὴν καρδιά της καὶ γι’ αὐτὸ ἔσπευσε νὰ τὰ μεταδώσει καὶ στοὺς ἄλλους. Αὐτὸς ὁ ἱερὸς ἐνθουσιασμός της δὲν μποροῦσε παρὰ νὰ συγκινήσει ὅσους τὴν ἄκουσαν καὶ νὰ τοὺς παροτρύνει στὴ μετάνοια.
Μὲ παρόμοιο ἐνθουσιασμὸ ἂς ξεκινοῦμε κι ἐμεῖς, κάθε φορὰ ποὺ μᾶς παρουσιάζεται κάποια εὐκαιρία ἱεραποστολῆς. Δὲν εἶναι μικρὸ πράγμα νὰ βοηθήσουμε τοὺς ἀδελφούς μας νὰ γνωρίσουν τὴν ἀλήθεια, νὰ ἐξομολογηθοῦν, νὰ συνδεθοῦν μὲ τὴ μυστηριακὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας. Ἂν συναισθανόμαστε τὴν ἀξία ἑνὸς τέτοιου ἔργου, τότε ἡ ψυχή μας θὰ φλέγεται ἀπὸ ἱερὸ ἐνθουσιασμὸ καὶ θὰ ἐμπνέει καὶ ἄλλες ψυχὲς νὰ πιστέψουν καὶ νὰ ἀγαπήσουν τὸν Κύριο.
2. ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΠΕΙΡΑ
Ὑπάρχει ὅμως κι ἕνα ἀκόμη βασικὸ στοιχεῖο, ποὺ συνετέλεσε στὴν καρποφορία τοῦ κηρύγματος τῆς Σαμαρείτιδος: τὸ γεγονὸς ὅτι μίλησε ἀπὸ τὴν προσωπική της πείρα, μὲ θάρρος καὶ εἰλικρίνεια. «Δεῦτε ἴδετε ἄνθρωπον ὃς εἶπέ μοι πάντα ὅσα ἐποίησα», ἔλεγε. Ἐλᾶτε νὰ δεῖτε κάποιον ποὺ μοῦ ἀποκάλυψε ὅλα ὅσα ἔκαμα, καὶ αὐτὰ ἀκόμη ποὺ ἦταν μυστικά. Ἡ γυναίκα αὐτὴ ποὺ εἶχε ἁμαρτωλὸ παρελθὸν δὲν φοβήθηκε οὔτε ντράπηκε νὰ ὁμολογήσει ὅτι ὁ Χριστὸς τῆς ἀποκάλυψε τὶς παρανομίες της. Αὐτὴ ἡ προσωπική της μαρτυρία εἶχε ἰδιαίτερη βαρύτητα. Δὲν δίδαξε μὲ θεωρίες καὶ λόγια ποὺ δὲν ἀγγίζουν τὶς ψυχές, ἀλλὰ μέσα ἀπὸ τὴν καρδιά της, ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἡ ἴδια ἔζησε.
Κι ἐμεῖς δὲν χρειάζεται νὰ ἔχουμε ρητορικὰ προσόντα οὔτε νὰ ἀπομνημονεύσουμε σειρὰ ἐπιχειρημάτων, προκειμένου νὰ μιλήσουμε γιὰ τὴν πίστη μας. Αὐτὸ ποὺ χρειάζεται εἶναι ἡ κατάθεση τῆς προσωπικῆς μας ἐμπειρίας ὄχι μόνο μὲ τὸ λόγο ἀλλὰ καὶ μὲ τὸ παράδειγμά μας.
«Ἔρχου καὶ ἴδε», εἶπε ὁ Φίλιππος στὸν φίλο του Ναθαναήλ (Ἰω. α΄ 47)· καὶ αὐτὸ ἀποτελεῖ τὴν ἐγγύηση τῆς καρποφορίας κάθε ἱεραποστολικῆς προσπάθειας στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἡ ἀλήθεια δὲν ἐπιβάλλεται μὲ τὴ βία ἢ μὲ δελεάσματα. Ἔχει ἀπὸ μόνη της τὴ δύναμη νὰ ἑλκύει καὶ νὰ πείθει. Ἂς τὴ φανερώνουμε πρῶτα μὲ τὴ ζωή μας κι ἔπειτα μὲ τὰ λόγια μας. Καὶ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ θὰ βοηθήσει, ὥστε νὰ γίνεται ἀποδεκτὴ ἀπὸ ὅλο καὶ περισσότερες ψυχές.
Εἶναι πράγματι ἐντυπωσιακὴ καὶ πολὺ διδακτικὴ ἡ ἱστορία αὐτῆς τῆς Σαμαρείτιδος, ἡ ὁποία ἔγινε ἡ γνωστὴ πλέον σ’ ἐμᾶς ἁγία Φωτεινὴ ἡ ἰσαπόστολος. Ἀξιώθηκε μάλιστα καὶ νὰ μαρτυρήσει μαζὶ μὲ τὶς τέσσερις ἀδελφές της καὶ τοὺς δύο γιούς της. Ἂς τὴν παρακαλοῦμε νὰ πρεσβεύει γιὰ ὅλους μας, ὥστε κι ἐμεῖς νὰ δίνουμε μαρτυρία Χριστοῦ στὸ περιβάλλον μας καὶ νὰ ἀπολαμβάνουμε πλούσια πνευματικὴ καρποφορία!
