Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Δευτ. στ΄ ἑβδ. Ἰωάννου (Ἰω. ια΄ 47 – 54):
47 Συνήγαγον οὖν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι συνέδριον καὶ ἔλεγον· τί ποιοῦμεν, ὅτι οὗτος ὁ ἄνθρωπος πολλὰ σημεῖα ποιεῖ; 48 ἐὰν ἀφῶμεν αὐτὸν οὕτω, πάντες πιστεύσουσιν εἰς αὐτόν, καὶ ἐλεύσονται οἱ Ρωμαῖοι καὶ ἀροῦσιν ἡμῶν καὶ τὸν τόπον καὶ τὸ ἔθνος. 49 εἷς δέ τις ἐξ αὐτῶν Καϊάφας, ἀρχιερεὺς ὢν τοῦ ἐνιαυτοῦ ἐκείνου, εἶπεν αὐτοῖς· ὑμεῖς οὐκ οἴδατε οὐδέν, 50 οὐδὲ διαλογίζεσθε ὅτι συμφέρει ἡμῖν ἵνα εἷς ἄνθρωπος ἀποθάνῃ ὑπὲρ τοῦ λαοῦ καὶ μὴ ὅλον τὸ ἔθνος ἀπόληται. 51 τοῦτο δὲ ἀφ’ ἑαυτοῦ οὐκ εἶπεν, ἀλλὰ ἀρχιερεὺς ὢν τοῦ ἐνιαυτοῦ ἐκείνου προεφήτευσεν ὅτι ἔμελλεν ὁ Ἰησοῦς ἀποθνήσκειν ὑπὲρ τοῦ ἔθνους, 52 καὶ οὐχ ὑπὲρ τοῦ ἔθνους μόνον, ἀλλ’ ἵνα καὶ τὰ τέκνα τοῦ Θεοῦ τὰ διεσκορπισμένα συναγάγῃ εἰς ἕν. 53 ἀπ’ ἐκείνης οὖν τῆς ἡμέρας συνεβουλεύσαντο ἵνα ἀποκτείνωσιν αὐτόν. 54 Ἰησοῦς οὖν οὐκέτι παρρησίᾳ περιεπάτει ἐν τοῖς Ἰουδαίοις, ἀλλὰ ἀπῆλθεν ἐκεῖθεν εἰς τὴν χώραν ἐγγὺς τῆς ἐρήμου, εἰς Ἐφραὶμ λεγομένην πόλιν, κἀκεῖ διέτριβε μετὰ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
47 Μετά λοιπόν ἀπ’ αὐτό συγκάλεσαν οἱ ἀρχιερεῖς καί οἱ Φαρισαῖοι σέ σύσκεψη τά μέλη τοῦ συνεδρίου καί ἔλεγαν: Τί θά κάνουμε; Ὁ κίνδυνος πού μᾶς παρουσιάζεται εἶναι μεγάλος, διότι αὐτός ὁ ἄνθρωπος κάνει πολλά θαύματα. 48 Ἄν τόν ἀφήσουμε ἐλεύθερο, ὅπως τόν εἴχαμε μέχρι τώρα, ὅλοι θά πιστέψουν σ’ αὐτόν ὅτι εἶναι ὁ Μεσσίας, καί εἶναι ἑπόμενο νά γίνει κάποια ἐπανάσταση. Καί τότε θά ἐπέμβουν οἱ Ρωμαῖοι καί θά μᾶς πάρουν καί τόν ἅγιο τόπο τοῦ ναοῦ καί θά καταλύσουν τήν ἀνεξαρτησία τοῦ ἔθνους μας. 49 Τότε ἕνας ἀπ’ αὐτούς, πού ὀνομαζόταν Καϊάφας καί ἦταν ἀρχιερέας τοῦ ἀξιομνημόνευτου καί σωτηριώδους ἐκείνου ἔτους, τούς εἶπε: Ἐπειδή εἶστε ἄτολμοι καί ἄβουλοι, δέν καταλαβαίνετε τίποτε ἀπό ἐκεῖνα πού πρέπει νά γίνουν. 50 Οὔτε σᾶς περνᾶ ἀπό τό νοῦ ὅτι μᾶς συμφέρει νά θανατωθεῖ ἕνας ἄνθρωπος γιά χάρη τοῦ ἐκλεκτοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ καί νά μή χαθεῖ ὁλόκληρο τό ἔθνος μας μέ τήν ὑποδούλωσή του στούς Ρωμαίους. 51 Κι αὐτό δέν τό εἶπε ἀπό μόνος του, ἀλλά ἐπειδή ἦταν ἀρχιερέας τοῦ μοναδικοῦ ἐκείνου ἔτους, προφήτευσε ὅτι ὁ Ἰησοῦς, σύμφωνα μέ τό καθορισμένο σχέδιο τοῦ Θεοῦ, θά πέθαινε γιά τό καλό καί τή σωτηρία τοῦ ἰουδαϊκοῦ ἔθνους. 52 Καί θά πέθαινε ὄχι μόνο γιά τό καλό καί τή σωτηρία τοῦ ἰουδαϊκοῦ ἔθνους, ἀλλά καί γιά νά συναθροίσει σ’ ἕνα ποίμνιο κι ἕνα σῶμα τούς διασκορπισμένους σ’ ὅλο τόν κόσμο καλοπροαίρετους ἐθνικούς, οἱ ὁποῖοι μέ τήν πίστη θά γίνονταν παιδιά τοῦ Θεοῦ. 53 Ἀπό τήν ἡμέρα λοιπόν ἐκείνη ἀποφάσισαν ὅλοι τους νά τόν σκοτώσουν. 54 Ἐξαιτίας λοιπόν τῶν φονικῶν αὐτῶν διαθέσεων καί σχεδίων τῶν ἐχθρῶν του ὁ Ἰησοῦς δέν κυκλοφοροῦσε πλέον φανερά καί ἐλεύθερα ἀνάμεσα στούς Ἰουδαίους, πού τόν μισοῦσαν. Ἀλλά ἀναχώρησε ἀπό ἐκεῖ καί πῆγε στήν περιοχή πού βρίσκεται κοντά στήν ἔρημο, σέ μία πόλη πού λεγόταν Ἐφραίμ. Ἐκεῖ ἔμενε μαζί μέ τούς μαθητές του.
