Εὐαγγέλιον: τῆς ἑορτῆς, Κυρ. η΄ Πράξ. (Ἰω. ζ΄ 37 – 52, η΄ 12):
37 Ἐν δὲ τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ μεγάλῃ τῆς ἑορτῆς εἱστήκει ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔκραξε λέγων· ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω. 38 ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. 39 τοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν· οὔπω γὰρ ἦν Πνεῦμα Ἅγιον, ὅτι Ἰησοῦς οὐδέπω ἐδοξάσθη. 40 πολλοὶ οὖν ἐκ τοῦ ὄχλου ἀκούσαντες τὸν λόγον ἔλεγον· οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ προφήτης· 41 ἄλλοι ἔλεγον· οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός· ἄλλοι ἔλεγον· μὴ γὰρ ἐκ τῆς Γαλιλαίας ὁ Χριστὸς ἔρχεται; 42 οὐχὶ ἡ γραφὴ εἶπεν ὅτι ἐκ τοῦ σπέρματος Δαυῒδ καὶ ἀπὸ Βηθλεὲμ τῆς κώμης, ὅπου ἦν Δαυΐδ, ὁ Χριστὸς ἔρχεται; 43 σχίσμα οὖν ἐν τῷ ὄχλῳ ἐγένετο δι’ αὐτόν. 44 τινὲς δὲ ἤθελον ἐξ αὐτῶν πιάσαι αὐτόν, ἀλλ’ οὐδεὶς ἐπέβαλεν ἐπ’ αὐτὸν τὰς χεῖρας. 45 Ἦλθον οὖν οἱ ὑπηρέται πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ Φαρισαίους, καὶ εἶπον αὐτοῖς ἐκεῖνοι· διατί οὐκ ἠγάγετε αὐτόν; 46 ἀπεκρίθησαν οἱ ὑπηρέται· οὐδέποτε οὕτως ἐλάλησεν ἄνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος. 47 ἀπεκρίθησαν οὖν αὐτοῖς οἱ Φαρισαῖοι· μὴ καὶ ὑμεῖς πεπλάνησθε; 48 μή τις ἐκ τῶν ἀρχόντων ἐπίστευσεν εἰς αὐτὸν ἢ ἐκ τῶν Φαρισαίων; 49 ἀλλ’ ὁ ὄχλος οὗτος ὁ μὴ γινώσκων τὸν νόμον ἐπικατάρατοί εἰσι! 50 λέγει Νικόδημος πρὸς αὐτούς, ὁ ἐλθὼν νυκτὸς πρὸς αὐτόν, εἷς ὢν ἐξ αὐτῶν· 51 μὴ ὁ νόμος ἡμῶν κρίνει τὸν ἄνθρωπον, ἐὰν μὴ ἀκούσῃ παρ’ αὐτοῦ πρότερον καὶ γνῷ τί ποιεῖ; 52 ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον αὐτῷ· μὴ καὶ σὺ ἐκ τῆς Γαλιλαίας εἶ; ἐρεύνησον καὶ ἴδε ὅτι προφήτης ἐκ τῆς Γαλιλαίας οὐκ ἐγήγερται.12 Πάλιν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς ἐλάλησε λέγων· ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ’ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
37 Τήν τελευταία καί πιό ἐπίσημη ἡμέρα ἀπ’ ὅλες τίς ἄλλες ἡμέρες τῆς ἑορτῆς στάθηκε ὄρθιος ὁ Ἰησοῦς καί μέ ζωηρή φωνή εἶπε: Ἐάν κανείς αἰσθάνεται πόθο καί δίψα ὄχι γιά ἀγαθά ὑλικά καί φθαρτά, ἀλλά γιά τήν ἐσωτερική γαλήνη καί τή μακαριότητα τῆς θείας ζωῆς, ἄς ἔρχεται σέ μένα μέ πίστη καί ἄς πίνει ἐλεύθερα. Κοντά μου θά ἱκανοποιηθοῦν ὅλοι οἱ εὐγενικοί του πόθοι καί θά βρεῖ ἀνάπαυση ἡ ψυχή του. 38 Ἀπό τήν καρδιά καί τά βάθη τῆς ψυχῆς ἐκείνου πού πιστεύει σέ μένα, σύμφωνα μέ τά λόγια τῆς Ἁγίας Γραφῆς, θά ἀναβλύζουν ποτάμια νεροῦ πού θά εἶναι πάντα τρεχούμενο. Κι ἔτσι θά ποτίζεται ὄχι μόνο ὁ ἴδιος, ἀλλά καί οἱ ἄλλοι πού θά ἔρχονται σέ σχέση μ’ αὐτόν. 39 Αὐτά τά λόγια τά εἶπε ὁ Κύριος γιά τό Ἅγιον Πνεῦμα, πού θά ἀποκτοῦσαν μετά τήν Ἀνάληψή του στούς οὐρανούς ὅσοι θά πίστευαν σ’ αὐτόν. Διότι πρωτύτερα εἶχαν βέβαια δοθεῖ χαρίσματα προφητικά καί θαυματουργικά σέ ἀνθρώπους δίκαιους καί προφῆτες, ἀλλά ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πού ἀναγεννᾶ τούς ἀνθρώπους καί τούς μεταδίδει τή θεία καί μακαρία ζωή δέν εἶχε δοθεῖ σέ κανέναν. Καί δέν εἶχε δοθεῖ ἡ χάρις αὐτή τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διότι ὁ Ἰησοῦς δέν εἶχε ἀκόμη δοξασθεῖ μέ τό Πάθος του καί τήν Ἀνάληψή του. 40 Πολλοί λοιπόν ἀπό τόν λαό, ὅταν ἄκουσαν τά λόγια αὐτά πού εἶπε ὁ Κύριος στή διάρκεια τῆς ἑορτῆς, ἔλεγαν: Πράγματι αὐτός εἶναι ὁ προφήτης πού μᾶς προανήγγειλε ὁ Μωυσῆς. 41 Ἄλλοι ἔλεγαν: Αὐτός εἶναι ὁ Μεσσίας Χριστός. Ἄλλοι ἔλεγαν: Δέν εἶναι δυνατόν νά εἶναι ὁ Μεσσίας· διότι μήπως ὁ Μεσσίας εἶναι νά ἔρθει ἀπό τή Γαλιλαία; 42 Δέν εἶπε ἡ Ἁγία Γραφή ὅτι ὁ Μεσσίας Χριστός θά προέρχεται ἀπό τό γένος τοῦ Δαβίδ καί ἀπό τό χωριό τῆς Βηθλεέμ, ὅπου γεννήθηκε καί μεγάλωσε ὁ Δαβίδ; 43 Προκλήθηκε λοιπόν διαίρεση καί διαφωνία μεταξύ τοῦ λαοῦ γι’ αὐτόν. 44 Μερικοί μάλιστα ἀπ’ αὐτούς ἤθελαν νά τόν συλλάβουν, ἀλλά κανείς δέν τόλμησε ν’ ἁπλώσει χέρι ἐπάνω του· διότι μιά ἀόρατη δύναμη τούς συγκρατοῦσε καί τούς παρεμπόδιζε. 45 Ἐπειδή λοιπόν κανείς δέν μποροῦσε νά τόν συλλάβει, γύρισαν ἄπρακτοι οἱ ὑπηρέτες στούς ἀρχιερεῖς καί τούς Φαρισαίους. Κι ἐκεῖνοι τούς ρώτησαν: Γιατί δέν τόν φέρατε, ἀφοῦ καί δημοσίως ἐμφανίστηκε καί πολλοί ἀπ’ τό πλῆθος τόν ἄκουγαν μέ δυσμένεια καί ἦταν ἕτοιμοι νά σᾶς βοηθήσουν μή σᾶς διαφύγει; 46 Τότε οἱ ὑπηρέτες τούς ἔδωσαν τήν ἑξῆς ἀπάντηση: Ποτέ ἄλλοτε δέν δίδαξε ἄλλος ἄνθρωπος μέ τόση σοφία καί δύναμη καί χάρη μέ ὅση διδάσκει ὁ ἄνθρωπος αὐτός. 47 Ὕστερα λοιπόν ἀπό τήν ἀνέλπιστη αὐτή ἀπάντηση τῶν ὑπηρετῶν τούς ξαναρώτησαν οἱ Φαρισαῖοι: Μήπως παρασυρθήκατε κι ἐσεῖς, πού εἶστε πάντοτε κοντά μας καί ἀκοῦτε τή διδασκαλία μας, κι ἔχετε πλανηθεῖ ἀπ’ αὐτόν, ὅπως τά ἀμαθή πλήθη τοῦ λαοῦ; 48 Μήπως πίστεψε σ’ αὐτόν κανείς ἀπ’ τούς ἄρχοντες, πού εἶναι οἱ μόνοι ἁρμόδιοι νά κρίνουν τά θρησκευτικά ζητήματα, ἤ ἀπ’ τούς Φαρισαίους, πού εἶναι ἄγρυπνοι φύλακες τῶν παραδόσεων καί τῆς ἀληθινῆς πίστεως; 49 Κανείς ἀπ’ αὐτούς δέν πίστεψε, παρά μόνον αὐτός ὁ ὄχλος, πού δέν ξέρει τό νόμο καί γι’ αὐτό εἶναι ὅλοι τους καταραμένοι. 50 Τούς ρώτησε τότε ὁ Νικόδημος, ἐκεῖνος πού ἦλθε στόν Ἰησοῦ μέσα στή νύχτα καί ἦταν ἕνας ἀπ’ αὐτούς, διότι ἦταν κι αὐτός μέλος τοῦ συνεδρίου: 51 Μήπως ὁ νόμος μας μπορεῖ νά καταδικάσει ἕναν ἄνθρωπο, ἐάν προηγουμένως δέν τόν ἀκούσει ὁ δικαστής πού ἐκπροσωπεῖ τό νόμο καί μάθει ἀπό τήν ἀπολογία του τί ἀξιοκατάκριτο καί ἀξιόποινο ἔκανε; 52 Ἐκεῖνοι τότε τοῦ εἶπαν: Μήπως εἶσαι κι ἐσύ ἀπό τή Γαλιλαία; Ἐξέτασε καί εὔκολα θά δεῖς καί θά πεισθεῖς ἀπό τά πράγματα ὅτι κανείς προφήτης ἀπό τή Γαλιλαία δέν ἔχει βγεῖ ἕως τώρα. 12 Ὁ Ἰησοῦς τούς μίλησε πάλι καί τούς εἶπε: Ἐγώ εἶμαι τό φῶς ὄχι μόνο τῶν Ἰουδαίων ἀλλά ὅλου τοῦ κόσμου. Ἐκεῖνος πού μέ ἀκολουθεῖ μέ πλήρη ἐμπιστοσύνη κι ἐλπίδα καί μέ πρόθυμη ὑπακοή στά λόγια μου, δέν θά περπατήσει οὔτε θά βρεθεῖ ποτέ στό σκοτάδι τῆς πλάνης καί τῆς ἁμαρτίας, ἀλλά θά ἔχει μέσα του τό ζωηφόρο καί πνευματικό φῶς, πού προέρχεται ἀπό τήν ἀληθινή ζωή, τόν Θεό.
