Ἀπόστολος: ἡμέρας, Τρ. α΄ ἑβδ. ἑπιστ. (Ῥωμ. α΄ 28 – β΄ 9):
28 Καὶ καθὼς οὐκ ἐδοκίμασαν τὸν Θεὸν ἔχειν ἐν ἐπιγνώσει, παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς ἀδόκιμον νοῦν, ποιεῖν τὰ μὴ καθήκοντα, 29 πεπληρωμένους πάσῃ ἀδικίᾳ, πορνείᾳ πονηρίᾳ πλεονεξίᾳ κακίᾳ, μεστοὺς φθόνου φόνου ἔριδος δόλου κακοηθείας, 30 ψιθυριστάς, καταλάλους, θεοστυγεῖς, ὑβριστάς, ὑπερηφάνους, ἀλαζόνας, ἐφευρετὰς κακῶν, γονεῦσιν ἀπειθεῖς, 31 ἀσυνέτους, ἀσυνθέτους, ἀστόργους, ἀσπόνδους, ἀνελεήμονας· 32 οἵτινες τὸ δικαίωμα τοῦ Θεοῦ ἐπιγνόντες, ὅτι οἱ τὰ τοιαῦτα πράσσοντες ἄξιοι θανάτου εἰσίν, οὐ μόνον αὐτὰ ποιοῦσιν, ἀλλὰ καὶ συνευδοκοῦσι τοῖς πράσσουσι. Διὸ ἀναπολόγητος εἶ, ὦ ἄνθρωπε πᾶς ὁ κρίνων· ἐν ᾧ γὰρ κρίνεις τὸν ἕτερον, σεαυτὸν κατακρίνεις· τὰ γὰρ αὐτὰ πράσσεις ὁ κρίνων. 2 οἴδαμεν δὲ ὅτι τὸ κρῖμα τοῦ Θεοῦ ἐστι κατὰ ἀλήθειαν ἐπὶ τοὺς τὰ τοιαῦτα πράσσοντας. 3 λογίζῃ δὲ τοῦτο, ὦ ἄνθρωπε ὁ κρίνων τοὺς τὰ τοιαῦτα πράσσοντας καὶ ποιῶν αὐτά, ὅτι σὺ ἐκφεύξῃ τὸ κρῖμα τοῦ Θεοῦ; 4 ἢ τοῦ πλούτου τῆς χρηστότητος αὐτοῦ καὶ τῆς ἀνοχῆς καὶ τῆς μακροθυμίας καταφρονεῖς, ἀγνοῶν ὅτι τὸ χρηστὸν τοῦ Θεοῦ εἰς μετάνοιάν σε ἄγει; 5 κατὰ δὲ τὴν σκληρότητά σου καὶ ἀμετανόητον καρδίαν θησαυρίζεις σεαυτῷ ὀργὴν ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς καὶ ἀποκαλύψεως καὶ δικαιοκρισίας τοῦ Θεοῦ,6 ὃς ἀποδώσει ἑκάστῳ κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ, 7 τοῖς μὲν καθ᾿ ὑπομονὴν ἔργου ἀγαθοῦ δόξαν καὶ τιμὴν καὶ ἀφθαρσίαν ζητοῦσι ζωὴν αἰώνιον, 8 τοῖς δὲ ἐξ ἐριθείας, καὶ ἀπειθοῦσι μὲν τῇ ἀληθείᾳ, πειθομένοις δὲ τῇ ἀδικίᾳ, θυμὸς καὶ ὀργή· 9 θλῖψις καὶ στενοχωρία ἐπὶ πᾶσαν ψυχὴν ἀνθρώπου τοῦ κατεργαζομένου τὸ κακόν, Ἰουδαίου τε πρῶτον καὶ Ἕλληνος·
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
28 Κι ὅπως ἀκριβῶς δέν ἔκριναν καλό καί δέν θέλησαν νά κατέχουν τήν πλήρη καί ἀληθινή γνώση τοῦ Θεοῦ, τούς ἐγκατέλειψε ὁ Θεός καί παραδόθηκαν σέ νοῦ ἀνίκανο νά διακρίνει τό ἀληθινό καί τό ὀρθό, μέ ἀποτέλεσμα νά κάνουν ἀπρεπή καί ἀνήθικα ἔργα. 29 Κι ἔτσι κυριεύθηκαν καί γέμισαν ἀπό κάθε εἴδους ἁμαρτία, ἀπό πορνεία, πονηριά, πλεονεξία, κακία, γέμισαν ἀπό φθόνο, φόνο, φιλονικία, δόλο, κακοήθεια. 30 Καί κακολογοῦν μέ ψιθυρισμούς, κατακρίνουν φανερά, μισοῦν τόν Θεό, βρίζουν, εἶναι φαντασμένοι καί βλέπουν ὁ ἕνας τόν ἄλλον μέ περιφρόνηση, εἶναι καυχησιάρηδες στά λόγια τους, ἐπινοοῦν καί ἐφευρίσκουν κακά, εἶναι ἀπείθαρχοι στούς γονεῖς τους, 31 δέν ἔχουν σύνεση, καταπατοῦν τό λόγο τους καί τίς συμφωνίες πού ἔκαναν μέ τούς ἄλλους, δέν ἔχουν οὔτε αὐτή τή στοργή πού εἶναι τόσο φυσική καί σ’ αὐτά ἀκόμη τά ζῶα, εἶναι ἀδιάλλακτοι καί ξένοι πρός τόν οἶκτο καί τήν εὐσπλαχνία. 32 Αὐτοί, ἐνῶ γνώρισαν καλά ἐκεῖνο πού ὁ Θεός τούς πρόσταξε ὡς δίκαιο, ὅτι δηλαδή ὅσοι κάνουν τέτοια ἔργα εἶναι ἄξιοι θανάτου, ὄχι μόνο τά κάνουν, ἀλλά καί ἐπιδοκιμάζουν ἐκείνους πού τά κάνουν· καί δείχνουν ἔτσι ὅτι τρέχουν πρός τό κακό ὄχι ἀπό ἀδυναμία ἀλλά ἀπό βαθιά διαφθορά τῆς ψυχῆς τους. Αὐτά γιά τούς ἐθνικούς καί εἰδωλολάτρες. Αλλά κι ἐσύ ὁ Ἰουδαῖος μή νομίσεις ὅτι ἐπειδή γνωρίζεις τόν ἀληθινό Θεό καί φωτίζεσαι ἀπό τό νόμο του θά ξεφύγεις τήν ὀργή τοῦ Θεοῦ. Ἀκριβῶς ἐπειδή γνωρίζεις πόσο ὀργίζεται ὁ Θεός ἐναντίον τῆς ἁμαρτίας, γι’ αὐτό εἶσαι ἀναπολόγητος, ἄνθρωπέ μου, πού γίνεσαι δικαστής τῶν ἄλλων, ὁποιοσδήποτε κι ἄν εἶσαι. Διότι μέ τήν πράξη σου αὐτή νά κατακρίνεις τόν ἄλλον, καταδικάζεις τόν ἑαυτό σου. Διότι κι ἐσύ ὁ Ἰουδαῖος πού παίρνεις τή θέση τοῦ δικαστῆ, κάνεις τά ἴδια μέ τόν εἰδωλολάτρη πού κατακρίνεις. 2 Καί γνωρίζουμε ὅλοι ὅτι ἡ καταδικαστική ἀπόφαση τοῦ Θεοῦ ἐναντίον ἐκείνων πού κάνουν τέτοια ἀπρεπή ἔργα δέν εἶναι φανταστική, ἀλλά ἀληθινή καί πραγματική. 3 Καί νομίζεις αὐτό, ἄνθρωπέ μου, ἐσύ πού κατακρίνεις ἐκείνους πού κάνουν τέτοια ἀπρεπή ἔργα κι ὅμως κάνεις καί σύ τά ἴδια, νομίζεις λοιπόν ὅτι ἐσύ προνομιακά θά ἀποφύγεις τήν καταδικαστική ἀπόφαση τοῦ Θεοῦ; 4 Ἤ καταφρονεῖς τόν πλοῦτο τῆς εὐεργετικῆς ἀγαθότητός του καί τῆς ἀνεκτικότητος καί μακροθυμίας πού δείχνει σέ σένα, καί δέν δείχνεις ἐνδιαφέρον νά μάθεις ὅτι τό νά σέ εὐεργετεῖ ὁ Θεός, ἀντί νά ἐξαπολύσει τήν ὀργή του ἐναντίον σου γιά τίς κακές πράξεις σου, πρέπει νά σέ παρακινεῖ καί νά σέ ὁδηγεῖ σέ μετάνοια; 5 Καί σύμφωνα μέ τή σκληρότητά σου καί τήν ἀμετανόητη καρδιά σου, πού δέν συγκινεῖται ἀπό τήν τόση καλοσύνη τοῦ Θεοῦ, μαζεύεις ἐναντίον τοῦ ἑαυτοῦ σου θησαυρούς ὀργῆς, πού θά ἐξαπολυθοῦν ἐναντίον σου τήν ἡμέρα πού θά ξεσπάσει ἡ θεία ὀργή καί θά ἀποκαλυφθεῖ ἡ δίκαιη κρίση τοῦ Θεοῦ, 6 ὁ ὁποῖος θά ἀποδώσει στόν καθένα σύμφωνα μέ τά ἔργα του· 7 σ’ ἐκείνους πού μέ ὑπομονή ἐργάζονται κάθε καλό ἔργο καί ζητοῦν ἀπό τόν Θεό δόξα καί τιμή καί ἀφθαρσία, θά ἀποδώσει ζωή αἰώνια· 8 σ’ ἐκείνους ὅμως πού εἶναι κυριευμένοι ἀπό πνεῦμα φατριαστικό καί ἀπειθοῦν στήν ἀλήθεια, ἐνῶ πείθονται στήν ἀδικία καί δέν τήν ἀποφεύγουν, θά πέσει θυμός καί ὀργή πάνω τους. 9 Ναί. Θλίψη καί στενοχώρια θά πέσει πάνω σέ κάθε ἄνθρωπο πού ἐπιμένει νά ἐργάζεται τό κακό, τόσο στόν Ἰουδαῖο κατά πρῶτο λόγο, ὅσο καί στόν εἰδωλολάτρη.
