Ἡ νέα σκλαβιὰ τῆς Ἑλλάδος

   Ἀφοῦ ἐξαπάτησε τὸν ἑλληνικὸ λαὸ ἡ παρούσα Κυβέρνηση, ὑποσχόμενη λύτρωση ἀπὸ τὴ δεινὴ οἰκονομική του κατάσταση – ὁδηγώντας τον ὅμως σὲ ἀκόμη δεινότερες συνθῆκες – ἐπιχειρεῖ τώρα, συνεχίζοντας καὶ ἐπιτείνοντας τὴν πολιτικὴ τῶν προηγούμενων Κυβερνήσεων, νὰ τοῦ ἀλλάξει κυριολεκτικὰ τὴν πίστη, σχεδιάζοντας σταδιακὸ ἀποχριστιανισμὸ τῆς Παιδείας.
   Aὐτὸ σημαίνουν οἱ ἀλλαγὲς ποὺ εἰσηγεῖται ἡ Ἐπιτροπὴ Ἐθνικοῦ Διαλόγου τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας μετὰ ἀπὸ ἕναν προσχηματικὸ διάλογο μὲ τοὺς ἐμπλεκόμενους φορεῖς. Διότι, κατὰ τὰ γραφόμενα στὰ Μέσα Ἐνημερώσεως, μεταξὺ τῶν ἄλλων προτείνει: Κατάργηση τῶν μαθητικῶν παρελάσεων στὶς ἐθνικὲς Ἑορτές, κατάργηση τῆς προσευχῆς στὰ Σχολεῖα καὶ κατάργηση τοῦ ἐκκλησιασμοῦ τῶν μαθητῶν.
   Ταυτόχρονα μὲ παρόμοιο προσχηματικὸ Διάλογο γιὰ τὸ περιεχόμενο τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, τὸ Ἰνστιτοῦτο Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς (ΙΕΠ), παραβιάζοντας ὠμὰ τὸ Σύνταγμα, ἐπιβάλλει μετατροπὴ τοῦ Μαθήματος σὲ Πολυθρησκειακό – Πολυθεϊστικὸ μὲ βάση τὸ πανθρησκειακὸ «Νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν». Στὸν ὁποῖο Διάλογο ὀρθῶς ἀρνήθηκε νὰ μετάσχει ἡ «Πανελλήνια Ἕνωση Θεολόγων» (ΠΕΘ), ἀφοῦ ἡ ὅποια συζήτηση θὰ γινόταν ἐπὶ προειλημμένων ἀποφάσεων. Γι᾿ αὐτὸ καὶ μὲ ἀνοιχτὴ ἐπιστολή της κατήγγειλε ὅτι: «Ἡ μετατροπὴ τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν σὲ κοκτέϊλ θρησκειῶν, ποὺ ἐπιχειρεῖται, χωρὶς οὐσιαστικὸ διάλογο, μέσω τῆς ἐπιβολῆς τῶν ὡς ἄνω Προγραμμάτων, ἐὰν τελικὰ ἐφαρμοστεῖ… θὰ εἶναι μία ἀπροκάλυπτη δίωξη, ἐκ μέρους τοῦ ΙΕΠ καὶ τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας, τῆς ὀρθόδοξης πίστεως τῶν μαθητῶν, ἀφοῦ ἀποτελεῖ καθαρὴ κατήχηση καὶ προσηλυτισμὸ στὴν πολυθεΐα καὶ πανθρησκεία».
   Καὶ ἐνῶ τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας ποικιλοτρόπως ἀπεργάζεται τὸν ἀποχριστιανισμὸ τῆς Παιδείας, τὴν ἴδια ὥρα μὲ τὴ νομοθετική του διάταξη (5) στὸ νόμο 4386, ποὺ περιέχει «Ρυθμίσεις γιὰ τὴν ἔρευνα καὶ ἄλλες διατάξεις», λαμβάνει ἰδιαίτερη φροντίδα γιὰ τὴ θρησκευτικὴ διδασκαλία Καθολικῶν καὶ Ἑβραίων μαθητῶν, ὥστε νὰ «εἶναι δυνατὴ ἡ πρόσληψη, ἀνὰ σχολικὸ ἔτος, ἐκπαιδευτικοῦ ἐκτὸς τῶν οἰκείων πινάκων ἀναπληρωτῶν ἐκπαιδευτικῶν γιὰ τὴ διδασκαλία τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν τοῦ Καθολικοῦ δόγματος καὶ γιὰ τὴ διδασκαλία τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν καὶ γλώσσας τῆς Ἑβραϊκῆς θρησκείας… ὕστερα ἀπὸ πρόταση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Καθολικῆς Ἱεραρχίας Ἑλλάδος (Ι.Σ.Κ.Ι.Ε.) καὶ τοῦ Κεν­τρικοῦ Ἰσραηλιτικοῦ Συμβουλίου (Κ.Ι.Σ.) ἀν­τίστοιχα».
   Ἀπίστευτη προνομιακὴ φροντίδα γιὰ τοὺς Καθολικοὺς καὶ τοὺς Ἑβραίους καὶ ταυτόχρονη ὑπονόμευση τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ κα­τήχηση τῶν παιδιῶν στὴ θανατηφόρα Πανθρησκεία.
   Ὅλη αὐτὴ ἡ ἐξέλιξη δὲν εἶναι δουλικὴ ὑποταγὴ σὲ ἀφανὴ διευθυντήρια, ποὺ ἀπεργάζονται τὴ νέα σκλαβιὰ τῆς Ἑλλάδος;