Ἀπόστολος: ἡμέρας, Σαβ. γ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ῥωμ. γ΄ 28 – δ΄ 4):
28 Λογιζόμεθα οὖν πίστει δικαιοῦσθαι ἄνθρωπον χωρὶς ἔργων νόμου. 29 ἢ Ἰουδαίων ὁ Θεὸς μόνον; οὐχὶ δὲ καὶ ἐθνῶν; ναὶ καὶ ἐθνῶν, 30 ἐπείπερ εἷς ὁ Θεὸς ὃς δικαιώσει περιτομὴν ἐκ πίστεως καὶ ἀκροβυστίαν διὰ τῆς πίστεως. 31 νόμον οὖν καταργοῦμεν διὰ τῆς πίστεως; μὴ γένοιτο, ἀλλὰ νόμον ἱστῶμεν. Τί οὖν ἐροῦμεν Ἀβραὰμ τὸν πατέρα ἡμῶν εὑρηκέναι κατὰ σάρκα; 2 εἰ γὰρ Ἀβραὰμ ἐξ ἔργων ἐδικαιώθη, ἔχει καύχημα, ἀλλ᾿ οὐ πρὸς τὸν Θεόν. 3 τί γὰρ ἡ γραφὴ λέγει; ἐπίστευσε δὲ Ἀβραὰμ τῷ Θεῷ, καὶ ἐλογίσθη αὐτῷ εἰς δικαιοσύνην. 4 τῷ δὲ ἐργαζομένῳ ὁ μισθὸς οὐ λογίζεται κατὰ χάριν, ἀλλὰ κατὰ ὀφείλημα.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
28 Μέ ἀλάνθαστο λοιπόν συλλογισμό καταλήγουμε στό συμπέρασμα ὅτι ὁ ἄνθρωπος σώζεται μέ τήν πίστη δωρεάν, χωρίς τά ἔργα πού ἐπιβάλλει ὁ νόμος. 29 Κι ἄς μή φανεῖ σέ κανέναν αὐτό ἄτοπο, ὅτι μέ τή δικαίωση αὐτή παρέχεται ἡ σωτηρία καί στούς ἐθνικούς. Μήπως ὁ Θεός εἶναι Θεός μόνο τῶν Ἰουδαίων καί ὄχι καί τῶν ἐθνικῶν; Ναί, εἶναι καί Θεός τῶν ἐθνικῶν. 30 Ἐπειδή βέβαια ἕνας εἶναι ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος θά σώσει τόσο τούς Ἰουδαίους, πού ἔχουν περιτομή, μέσῳ τῆς πίστεως καί ὄχι μέ τά ἔργα, ὅσο καί τούς ἀπερίτμητους ἐθνικούς, πάλι μέ τήν πίστη. 31 Μήπως ὅμως μέ τήν πίστη καταργοῦμε τό κύρος καί τήν ἰσχύ τοῦ νόμου; Μή συμβεῖ νά ὑποθέσει κανείς κάτι τέτοιο. Ὄχι μόνο δέν καταργοῦμε τό νόμο, ἀλλά ἀντίθετα στηρίζουμε τό κύρος τοῦ νόμου, ἀφοῦ ὁ νόμος προλέγει τίς ὑποσχέσεις πού πραγματοποίησε ὁ Χριστός καί ἀφοῦ γιά νά μᾶς συγχωρηθοῦν οἱ παραβάσεις τοῦ νόμου σταυρώθηκε ὁ Χριστός. Τί θά ποῦμε λοιπόν ὅτι πέτυχε ὁ πατέρας μας Ἀβραάμ μέ τίς φυσικές του δυνάμεις, χωρίς δηλαδή νά βοηθεῖται ἀπό τή χάρη τοῦ Θεοῦ; 2 Δέν πέτυχε τίποτε. Διότι ἐάν ὁ Ἀβραάμ τιμήθηκε ὡς δίκαιος ἀπό τούς συγχρόνους του ἀνθρώπους ἐξαιτίας τῶν καλῶν ἔργων του, ἔχει λόγο καί ἀφορμή νά καυχιέται ἀπέναντι στούς πιό ἀτελεῖς ἀπό αὐτόν ἀνθρώπους, ὄχι ὅμως καί ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. 3 Διότι τί λέει ἡ Ἁγία Γραφή; Πίστεψε ὁ Ἀβραάμ στό Θεό, καί ἡ πίστη του αὐτή τοῦ λογαριάσθηκε σάν νά τήρησε κάθε νόμο καί ἐντολή τοῦ Θεοῦ, κι ἔτσι ὁ Θεός τόν ἀνακήρυξε δίκαιο. 4 Ἀντίθετα ὅμως σέ κάθε ἐργαζόμενο ὁ μισθός τῆς ἐργασίας του δέν θεωρεῖται χάρη, ἀλλά χρέος πού τοῦ ὀφείλεται.
