ΠΕΜΠΤΗ 14 ΙΟΥΛΙΟΥ

Ἀπόστολος: ἡμέρας, Πεμ. δ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ῥωμ. ια΄ 13 – 24):

13 Ὑμῖν γὰρ λέγω τοῖς ἔθνε­σιν. ἐφ᾿ ὅσον μέν εἰμι ἐγὼ ἐθνῶν ἀπόστολος, τὴν δια­κονίαν μου δοξάζω, 14 εἴ πως παραζηλώσω μου τὴν σάρκα καὶ σώσω τινὰς ἐξ αὐτῶν. 15 εἰ γὰρ ἡ ἀποβολὴ αὐτῶν καταλλαγὴ κόσμου, τίς ἡ πρόσληψις εἰ μὴ ζωὴ ἐκ νεκρῶν; 16 εἰ δὲ ἡ ἀπαρχὴ ἁγία, καὶ τὸ φύραμα· καὶ εἰ ἡ ρίζα ἁγία, καὶ οἱ κλάδοι. 17 Εἰ δέ τινες τῶν κλάδων ἐξεκλάσθησαν, σὺ δὲ ἀγριέλαιος ὢν ἐνεκε­ντρί­σθης ἐν αὐτοῖς καὶ συγκοι­νωνὸς τῆς ρίζης καὶ τῆς πιότητος τῆς ἐλαίας ἐγένου, 18 μὴ κατακαυχῶ τῶν κλάδων· εἰ δὲ κατακαυχᾶσαι, οὐ σὺ τὴν ρίζαν βαστάζεις, ἀλλ᾿ ἡ ρίζα σέ. 19 ἐρεῖς οὖν· ἐξεκλάσθησαν οἱ κλάδοι, ἵνα ἐγὼ ἐγκεντρι­σθῶ. 20 καλῶς· τῇ ἀπιστίᾳ ἐξεκλά­σθησαν, σὺ δὲ τῇ πίστει ἕστηκας. μὴ ὑψηλοφρό­νει, ἀλ­λὰ φοβοῦ· 21 εἰ γὰρ ὁ Θεὸς τῶν κατὰ φύσιν κλάδων οὐκ ἐφεί­σα­το, μή πως οὐδὲ σοῦ φεί­σε­ται. 22 ἴδε οὖν χρηστότητα καὶ ἀποτομίαν Θεοῦ, ἐπὶ μὲν τοὺς πεσόντας ἀποτομίαν, ἐπὶ δὲ σὲ χρηστότητα, ἐὰν ἐπιμείνῃς τῇ χρηστότητι· ἐπεὶ καὶ σὺ ἐκκοπήσῃ. 23 καὶ ἐκεῖνοι δέ, ἐὰν μὴ ἐπιμείνωσι τῇ ἀπιστίᾳ, ἐγκε­ντρισθήσονται· δυνατὸς γὰρ ὁ Θεός ἐστι πάλιν ἐγκε­ντρί­σαι αὐτούς. 24 εἰ γὰρ σὺ ἐκ τῆς κατὰ φύσιν ἐξεκόπης ἀγριελαίου καὶ παρὰ φύσιν ἐνεκεντρίσθης εἰς καλλιέλαιον, πόσῳ μᾶλ­λον οὗτοι οἱ κατὰ φύσιν ἐγκεντρισθήσονται τῇ ἰδίᾳ ἐλαίᾳ;

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

13 Καί μή νομίσετε ὅτι οἱ ἰδέες μου αὐτές γιά τόν ἰσραηλι­τικό λαό μέ κάνουν νά λησμονήσω τήν ἀποστολή μου στά ἔθνη. Διότι λέω σέ σᾶς τούς Χριστιανούς πού προέρ­χε­σθε ἀπό τά ἔθνη: Ἐφόσον εἶμαι ἀπόστολος γιά νά κηρύττω τό Εὐαγγέλιο στούς ἐθνικούς, προσπαθῶ νά τιμήσω τήν ἀποστολή μου αὐτή πρός τούς ἐθνικούς καί νά τήν ἀποδείξω ὅσο τό δυνατόν περισσότερο καρποφόρα. 14 Ναί. Προσπαθῶ νά ἑλκύσω μέ τό κήρυγμά μου ὅσο τό δυνατόν περισσότερους εἰδωλολάτρες στό Χριστό, μή­πως ἔτσι διεγείρω τή ζήλεια τῶν ὁμοεθνῶν μου καί σώσω μερικούς ἀπ’ αὐτούς, ὅσους θά παρακινηθοῦν ἀπό τή ζήλεια αὐτή νά γίνουν κι αὐτοί Χριστιανοί. 15 Καί προσπαθῶ νά σώσω ἔστω καί λίγους συμπα­τριῶτες μου, διότι, ἐάν ἡ ἀποβολή καί ἀποδοκιμασία τους ἔγινε αἰτία νά συνδιαλλαγεῖ ὁ κόσμος μέ τόν Θεό, τί ἄλλο θά εἶναι ἡ πρόσληψή τους στήν πίστη παρά ζωή ὅλων καί ἀνάσταση πνευματική ἀπό τούς ­νεκρούς; 16 Κι ἄν οἱ ἔνδοξοι πατέρες καί προφῆτες τοῦ ἰουδαϊκοῦ λαοῦ, τούς ὁποίους μποροῦμε νά παρομοιάσουμε μέ τό προζύμι ἀπό τή νέα σοδειά, εἶναι ἅγιοι καθώς ἀφι­ε­­­­ρώθηκαν στό Θεό καί εὐλογήθηκαν ἀπ’ αὐτόν, τότε καί ὁλόκληρο τό ὑλικό πού ζυμώνεται μ’ αὐτό, δη­λα­δή ὁλό­κληρο τό ἰουδαϊκό ἔθνος, εἶναι κατάλληλο γιά νά γί­νει ἅγιο. Κι ἄν ἡ ρίζα, δηλαδή οἱ πατριάρχες τῶν Ἰου­­δαί­ων, εἶναι ἁγία, τότε καί τά κλαδιά τῆς ρίζας αὐ­τῆς, δη­λαδή οἱ Ἰσραηλίτες, εἶναι κατάλληλοι νά γίνουν ἅγι­οι. 17 Ἀλλ’ ἐάν μερικά ἀπό τά κλαδιά ἀποκόπηκαν ἐξαιτίας τῆς ἀπιστίας τους καί χωρίστηκαν ἀπό τήν ἁγία ρίζα τῶν πατριαρχῶν καί προφητῶν, ἐνῶ ἐσύ ὁ μέχρι πρίν λί­γο εἰδωλολάτρης, ἄν καί ἤσουν ἀγριελιά καί ἔμοιαζες μέ ἄγριο δέντρο καί ἄκαρπο, μπολιάστηκες ἀνάμεσα στά κλαδιά τῆς εὐλογημένης ρίζας κι ἔγινες συγκοινωνός τῆς ρίζας αὐτῆς καί τοῦ πυκνοῦ χυμοῦ τῆς ἐλιᾶς, 18 μήν ὑπερηφανεύεσαι καί μήν περιφρονεῖς τά κλαδιά πού ἀποκόπηκαν. Ἄν ὅμως ὑψηλοφρονεῖς μέ ἀλα­­ζονεία, μάθε ὅτι δέν βαστάζεις ἐσύ τή ρίζα, ἀλλά ἡ ρίζα βαστάζει ἐσένα. Καί ἐξαιτίας αὐτῆς τῆς ρίζας, δη­­λαδή τῶν πατριαρχῶν, ἐσύ ἀπολαμβάνεις τίς θεῖες εὐ­­λογίες. 19 Ἴσως ὅμως πεῖς, δικαιολογώντας τήν ἀλαζονεία σου: Ἀποκόπηκαν τά κλαδιά, γιά νά γίνει τόπος γιά μέ­να καί νά μπολιαστῶ ἐγώ στό ἥμερο καί εὐλογημένο δέντρο. 20 Πολύ καλά. Ἐξαιτίας τῆς ἀπιστίας ἀποκόπηκαν τά κλα­διά. Ἐσύ ὅμως ὄχι ἐξαιτίας τῶν ἔργων σου καί τῆς δι­κῆς σου ἀξιομισθίας, ἀλλά ἐξαιτίας τῆς πίστεως στέκε­σαι ὄρθιος καί κολλημένος πάνω στή ρίζα. Πρόσεξε λοι­πόν. Μήν ὑπερηφανεύεσαι, ἀλλά νά ἔχεις φόβο καί νά ταπεινοφρονεῖς. 21 Διότι ἄν ὁ Θεός δέν λυπήθηκε καί δέν λογάριασε τά φυσικά κλαδιά, φοβήσου μήπως δέν λογαριάσει οὔτε κι ἐσένα, πού δέν εἶσαι φυσικό κλαδί. 22 Ἀντί λοιπόν νά ὑψηλοφρονεῖς, πρόσεχε καί κοίταζε καλά τί μεγάλη ἀγαθότητα καί τί αὐστηρότητα ἔδειξε ὁ Θε­ός· σ’ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι γιά τήν ἀπιστία τους ἔπε­σαν, ἔδειξε αὐστηρότητα, ἐνῶ σ’ ἐσένα ἔδειξε ἀγα­θό­τη­­τα, ἐάν ἐπιμείνεις νά στηρίζεσαι καί νά ἐλπίζεις στήν ἀγα­θότητα αὐτή. Διότι ἀλλιῶς κι ἐσύ θά κοπεῖς ὁρι­στικά. 23 Κι ἐκεῖνοι ὅμως πού ἀποκόπηκαν, ἐάν δέν ἐπι­μεί­νουν στήν ἀπιστία, θά μπολιαστοῦν ξανά. Διότι ὁ Θεός ἔχει τή δύναμη νά τούς μπολιάσει πάλι στό ἥμερο καί εὐ­λογημένο δέντρο. 24 Καί λέω ὅτι ὁ Θεός ἔχει τή δύναμη νά τούς μπολιάσει πάλι, διότι, ἄν ἐσύ κόπηκες ὁριστικά ἀπό τό δέντρο πού ἀπό τή φύση του εἶναι ἄγρια ἐλιά, καί ἐντελῶς ἀντί­θε­τα μέ τή φύση σου μπολιάστηκες σέ ἥμερη καί καρ­πο­­φόρα ἐλιά, πόσο μᾶλλον αὐτοί πού εἶναι κλαδιά τῆς ἴδι­ας φύσεως μέ τήν ἥμερη ρίζα, θά μπολιαστοῦν στή δι­κή τους ἐλιά;