Ἀπόστολος: ἡμέρας, Πεμ. δ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ῥωμ. ια΄ 13 – 24):
13 Ὑμῖν γὰρ λέγω τοῖς ἔθνεσιν. ἐφ᾿ ὅσον μέν εἰμι ἐγὼ ἐθνῶν ἀπόστολος, τὴν διακονίαν μου δοξάζω, 14 εἴ πως παραζηλώσω μου τὴν σάρκα καὶ σώσω τινὰς ἐξ αὐτῶν. 15 εἰ γὰρ ἡ ἀποβολὴ αὐτῶν καταλλαγὴ κόσμου, τίς ἡ πρόσληψις εἰ μὴ ζωὴ ἐκ νεκρῶν; 16 εἰ δὲ ἡ ἀπαρχὴ ἁγία, καὶ τὸ φύραμα· καὶ εἰ ἡ ρίζα ἁγία, καὶ οἱ κλάδοι. 17 Εἰ δέ τινες τῶν κλάδων ἐξεκλάσθησαν, σὺ δὲ ἀγριέλαιος ὢν ἐνεκεντρίσθης ἐν αὐτοῖς καὶ συγκοινωνὸς τῆς ρίζης καὶ τῆς πιότητος τῆς ἐλαίας ἐγένου, 18 μὴ κατακαυχῶ τῶν κλάδων· εἰ δὲ κατακαυχᾶσαι, οὐ σὺ τὴν ρίζαν βαστάζεις, ἀλλ᾿ ἡ ρίζα σέ. 19 ἐρεῖς οὖν· ἐξεκλάσθησαν οἱ κλάδοι, ἵνα ἐγὼ ἐγκεντρισθῶ. 20 καλῶς· τῇ ἀπιστίᾳ ἐξεκλάσθησαν, σὺ δὲ τῇ πίστει ἕστηκας. μὴ ὑψηλοφρόνει, ἀλλὰ φοβοῦ· 21 εἰ γὰρ ὁ Θεὸς τῶν κατὰ φύσιν κλάδων οὐκ ἐφείσατο, μή πως οὐδὲ σοῦ φείσεται. 22 ἴδε οὖν χρηστότητα καὶ ἀποτομίαν Θεοῦ, ἐπὶ μὲν τοὺς πεσόντας ἀποτομίαν, ἐπὶ δὲ σὲ χρηστότητα, ἐὰν ἐπιμείνῃς τῇ χρηστότητι· ἐπεὶ καὶ σὺ ἐκκοπήσῃ. 23 καὶ ἐκεῖνοι δέ, ἐὰν μὴ ἐπιμείνωσι τῇ ἀπιστίᾳ, ἐγκεντρισθήσονται· δυνατὸς γὰρ ὁ Θεός ἐστι πάλιν ἐγκεντρίσαι αὐτούς. 24 εἰ γὰρ σὺ ἐκ τῆς κατὰ φύσιν ἐξεκόπης ἀγριελαίου καὶ παρὰ φύσιν ἐνεκεντρίσθης εἰς καλλιέλαιον, πόσῳ μᾶλλον οὗτοι οἱ κατὰ φύσιν ἐγκεντρισθήσονται τῇ ἰδίᾳ ἐλαίᾳ;
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
13 Καί μή νομίσετε ὅτι οἱ ἰδέες μου αὐτές γιά τόν ἰσραηλιτικό λαό μέ κάνουν νά λησμονήσω τήν ἀποστολή μου στά ἔθνη. Διότι λέω σέ σᾶς τούς Χριστιανούς πού προέρχεσθε ἀπό τά ἔθνη: Ἐφόσον εἶμαι ἀπόστολος γιά νά κηρύττω τό Εὐαγγέλιο στούς ἐθνικούς, προσπαθῶ νά τιμήσω τήν ἀποστολή μου αὐτή πρός τούς ἐθνικούς καί νά τήν ἀποδείξω ὅσο τό δυνατόν περισσότερο καρποφόρα. 14 Ναί. Προσπαθῶ νά ἑλκύσω μέ τό κήρυγμά μου ὅσο τό δυνατόν περισσότερους εἰδωλολάτρες στό Χριστό, μήπως ἔτσι διεγείρω τή ζήλεια τῶν ὁμοεθνῶν μου καί σώσω μερικούς ἀπ’ αὐτούς, ὅσους θά παρακινηθοῦν ἀπό τή ζήλεια αὐτή νά γίνουν κι αὐτοί Χριστιανοί. 15 Καί προσπαθῶ νά σώσω ἔστω καί λίγους συμπατριῶτες μου, διότι, ἐάν ἡ ἀποβολή καί ἀποδοκιμασία τους ἔγινε αἰτία νά συνδιαλλαγεῖ ὁ κόσμος μέ τόν Θεό, τί ἄλλο θά εἶναι ἡ πρόσληψή τους στήν πίστη παρά ζωή ὅλων καί ἀνάσταση πνευματική ἀπό τούς νεκρούς; 16 Κι ἄν οἱ ἔνδοξοι πατέρες καί προφῆτες τοῦ ἰουδαϊκοῦ λαοῦ, τούς ὁποίους μποροῦμε νά παρομοιάσουμε μέ τό προζύμι ἀπό τή νέα σοδειά, εἶναι ἅγιοι καθώς ἀφιερώθηκαν στό Θεό καί εὐλογήθηκαν ἀπ’ αὐτόν, τότε καί ὁλόκληρο τό ὑλικό πού ζυμώνεται μ’ αὐτό, δηλαδή ὁλόκληρο τό ἰουδαϊκό ἔθνος, εἶναι κατάλληλο γιά νά γίνει ἅγιο. Κι ἄν ἡ ρίζα, δηλαδή οἱ πατριάρχες τῶν Ἰουδαίων, εἶναι ἁγία, τότε καί τά κλαδιά τῆς ρίζας αὐτῆς, δηλαδή οἱ Ἰσραηλίτες, εἶναι κατάλληλοι νά γίνουν ἅγιοι. 17 Ἀλλ’ ἐάν μερικά ἀπό τά κλαδιά ἀποκόπηκαν ἐξαιτίας τῆς ἀπιστίας τους καί χωρίστηκαν ἀπό τήν ἁγία ρίζα τῶν πατριαρχῶν καί προφητῶν, ἐνῶ ἐσύ ὁ μέχρι πρίν λίγο εἰδωλολάτρης, ἄν καί ἤσουν ἀγριελιά καί ἔμοιαζες μέ ἄγριο δέντρο καί ἄκαρπο, μπολιάστηκες ἀνάμεσα στά κλαδιά τῆς εὐλογημένης ρίζας κι ἔγινες συγκοινωνός τῆς ρίζας αὐτῆς καί τοῦ πυκνοῦ χυμοῦ τῆς ἐλιᾶς, 18 μήν ὑπερηφανεύεσαι καί μήν περιφρονεῖς τά κλαδιά πού ἀποκόπηκαν. Ἄν ὅμως ὑψηλοφρονεῖς μέ ἀλαζονεία, μάθε ὅτι δέν βαστάζεις ἐσύ τή ρίζα, ἀλλά ἡ ρίζα βαστάζει ἐσένα. Καί ἐξαιτίας αὐτῆς τῆς ρίζας, δηλαδή τῶν πατριαρχῶν, ἐσύ ἀπολαμβάνεις τίς θεῖες εὐλογίες. 19 Ἴσως ὅμως πεῖς, δικαιολογώντας τήν ἀλαζονεία σου: Ἀποκόπηκαν τά κλαδιά, γιά νά γίνει τόπος γιά μένα καί νά μπολιαστῶ ἐγώ στό ἥμερο καί εὐλογημένο δέντρο. 20 Πολύ καλά. Ἐξαιτίας τῆς ἀπιστίας ἀποκόπηκαν τά κλαδιά. Ἐσύ ὅμως ὄχι ἐξαιτίας τῶν ἔργων σου καί τῆς δικῆς σου ἀξιομισθίας, ἀλλά ἐξαιτίας τῆς πίστεως στέκεσαι ὄρθιος καί κολλημένος πάνω στή ρίζα. Πρόσεξε λοιπόν. Μήν ὑπερηφανεύεσαι, ἀλλά νά ἔχεις φόβο καί νά ταπεινοφρονεῖς. 21 Διότι ἄν ὁ Θεός δέν λυπήθηκε καί δέν λογάριασε τά φυσικά κλαδιά, φοβήσου μήπως δέν λογαριάσει οὔτε κι ἐσένα, πού δέν εἶσαι φυσικό κλαδί. 22 Ἀντί λοιπόν νά ὑψηλοφρονεῖς, πρόσεχε καί κοίταζε καλά τί μεγάλη ἀγαθότητα καί τί αὐστηρότητα ἔδειξε ὁ Θεός· σ’ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι γιά τήν ἀπιστία τους ἔπεσαν, ἔδειξε αὐστηρότητα, ἐνῶ σ’ ἐσένα ἔδειξε ἀγαθότητα, ἐάν ἐπιμείνεις νά στηρίζεσαι καί νά ἐλπίζεις στήν ἀγαθότητα αὐτή. Διότι ἀλλιῶς κι ἐσύ θά κοπεῖς ὁριστικά. 23 Κι ἐκεῖνοι ὅμως πού ἀποκόπηκαν, ἐάν δέν ἐπιμείνουν στήν ἀπιστία, θά μπολιαστοῦν ξανά. Διότι ὁ Θεός ἔχει τή δύναμη νά τούς μπολιάσει πάλι στό ἥμερο καί εὐλογημένο δέντρο. 24 Καί λέω ὅτι ὁ Θεός ἔχει τή δύναμη νά τούς μπολιάσει πάλι, διότι, ἄν ἐσύ κόπηκες ὁριστικά ἀπό τό δέντρο πού ἀπό τή φύση του εἶναι ἄγρια ἐλιά, καί ἐντελῶς ἀντίθετα μέ τή φύση σου μπολιάστηκες σέ ἥμερη καί καρποφόρα ἐλιά, πόσο μᾶλλον αὐτοί πού εἶναι κλαδιά τῆς ἴδιας φύσεως μέ τήν ἥμερη ρίζα, θά μπολιαστοῦν στή δική τους ἐλιά;
