«Σταυρώθηκε καὶ γιὰ μᾶς»

   Μὲ τὸν τίτλο αὐτὸ καὶ τὴν εἰκόνα τοῦ ἐσταυρωμένου Κυρίου κυκλοφόρησε ἀφίσα γιὰ τὸ «5ο Φεστιβὰλ Ὑπερηφάνειας» τῶν ὁμοφυλοφίλων στὴ Θεσσαλονίκη. Τὸ Φεστιβὰλ διοργανώθηκε γιὰ τὶς 24-25 Ἰουνίου, καὶ ἡ φρικτὴ ἀφίσα εἰκονίζει σὲ φόντο ρόζ – κόκκινο τὸν Σταυρὸ τοῦ Κυρίου μὲ τὸν Ἐσταυρωμένο, δύο καρδιὲς ἀριστερὰ καὶ δεξιὰ τοῦ Σταυροῦ μὲ τὶς λέξεις «No Hate» (=Ὄχι μίσος), τὸν τίτλο μὲ κεφαλαῖα βυζαντινὰ γράμματα «Σταυρώθηκε καὶ γιὰ μᾶς» καὶ τὴν προμετωπίδα «5ο Φεστιβὰλ Ὑπερηφάνειας Θεσσαλονίκης».
   Ὅμως τὸ πιὸ προκλητικό, βέβηλο, βλάσ­φημο τῆς ἀφίσας εἶναι ὅτι στὴ θέση τῆς ἐπιγραφῆς τοῦ Σταυροῦ, ἐπάνω ἀπὸ τὴν κεφαλὴ τοῦ Ἐσταυρωμένου, ἐκεῖ ποὺ συν­ήθως ὑπάρχουν τὰ ἀρχικὰ Ι.Ν.Β.Ι. (Ἰησοῦς Ναζωραῖος Βασιλεὺς Ἰουδαίων) ἢ ἡ ἐπιγραφὴ «Ὁ Βασιλεὺς τῆς Δόξης», οἱ ὁμοφυλόφιλοι τοποθέτησαν τὴ σημαία τους. Ὕβρις ἄνευ προηγουμένου!…
   Σταυρώθηκε καὶ γιὰ τοὺς ὁμοφυλόφιλους, ναί, ὁ Κύριος. Γιὰ ὅλο τὸν κόσμο σταυρώθηκε, καὶ γιὰ τὸν κάθε ἄνθρωπο, τὸν κάθε ἁμαρτωλὸ ξεχωριστά. Ὅμως γιατί σταυρώθηκε; Γιὰ νὰ ὑποστηρίξει τὸ δικαίωμα τοῦ ἁμαρτωλοῦ νὰ ἁμαρτάνει, καὶ μάλιστα τέτοια ἁμαρτία, διαστροφικὴ τῆς φυσικῆς τάξεως ποὺ ὁ Ἴδιος ἔθεσε στὸν κόσμο; Καὶ γιὰ τοὺς ὁμοφυλόφιλους σταυρώθηκε, ἀλλὰ γιὰ νὰ τοὺς καλέσει σὲ μετάνοια, σὲ συντριβή, σὲ πρόσπτωση μετὰ δακρύων ἐνώπιόν Του, μπροστὰ στοὺς ἀχράντους πόδας Του, τοὺς προσηλωμένους στὸ ξύλο τοῦ Σταυροῦ. Νὰ τοὺς καλέσει σὲ μετάνοια, ὄχι σὲ παρελάσεις ὑ­περηφάνειας!
   Πλήρης διαστροφὴ τοῦ μηνύματος τοῦ Ἐσταυρωμένου. Βλασφημία τοῦ Ἁγίου Θεοῦ. Νὰ διακηρύσσουν προκλητικότατα τὴ διαστροφή τους, νὰ κομπάζουν γι’ αὐτό, καὶ παράλληλα νὰ σηκώνουν τὴν ἀφίσα μὲ τὸν ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ ὀδυνώμενο Κύριο, τὴν «Ἄκρα Ταπείνωση», ὁ Ὁποῖος γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς ἔπαθε, γιὰ τὴν ἁμαρτία! Καὶ μάλιστα μὲ τὴ σημαία τῆς ὁμοφυλοφιλίας ἐπάνω ἀπὸ τὴν ἄχραντη κεφαλή Του! Αὐτὸ ξεπερνᾶ κάθε ὅριο ἀνοχῆς.
   Ὁ Κύριος τὶς πόλεις τῶν Σοδόμων καὶ τῶν Γομόρρων τὶς τιμώρησε τόσο φρικτά, μὲ φωτιὰ ἀπὸ τὸν οὐρανό, ὄχι γιατὶ ἐκεῖ ὑπῆρχαν τέτοιοι διεστραμμένοι ἄνθρωποι, ἀλλὰ διότι τὴ διαστροφή τους τὴν διαφήμιζαν μὲ πρόκληση, καυχῶνταν γι’ αὐτήν. Αὐτὴ ὑπῆρξε ἡ ἐτυμηγορία Του: «Πλὴν τοῦτο τὸ ἀνόμημα Σοδόμων… ὑπερηφανία… Καὶ ἐμεγαλαύχουν καὶ ἐποίησαν ἀνομήματα ἐνώπιον ἐμοῦ, καὶ ἐξῆρα αὐτὰς καθὼς εἶδον». Αὐτὸ ἦταν τὸ ἁμάρτημα τῶν Σοδόμων… ἡ ὑπερηφάνεια. Ἦταν ἀλαζόνες, καυχῶνταν γιὰ τὶς ἁμαρτίες τους, τὶς ὁποῖες διέπρατταν μπροστά μου. Κι ἐγὼ τὶς κατέστρεψα τὶς πόλεις αὐτές, ἔτσι ποὺ εἶδα νὰ κάνουν (Ἰεζ. ις΄ 49-50).
   Ἀκριβῶς ἡ ἴδια λέξη πρὶν ἀπὸ 4.000 χρόνια, καὶ σήμερα: «ὑπερηφανία». Μήπως κάτι συνταρακτικὸ ἔχει νὰ πεῖ αὐτό;