ΠΕΜΠΤΗ 4 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Πεμ. ζ΄ ἑβδ. Ματθ. (Μτθ. ιε΄ 12 – 21):

12 Τότε προσελθόντες οἱ μα­­θηταὶ αὐτοῦ εἶπον αὐτῷ· οἶδας ὅτι οἱ Φαρισαῖοι ἐσκανδαλίσθησαν ἀκούσαντες τὸν λόγον; 13 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε· πᾶσα φυτεία ἣν οὐκ ἐφύτευσεν ὁ πατήρ μου ὁ οὐράνιος ἐκριζωθήσεται. 14 ἄφετε αὐτούς· ὁδηγοί εἰσι τυφλοὶ τυφλῶν· τυφλὸς δὲ τυφλὸν ἐὰν ὁδηγῇ, ἀμ­­­­φότε­ροι εἰς βόθυνον πε­σοῦν­­ται. 15 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Πέτρος εἶπεν αὐτῷ· φράσον ἡμῖν τὴν παραβολὴν ταύτην. 16 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν· ἀκμὴν καὶ ὑμεῖς ἀσύνετοί ἐστε; 17 οὔπω νοεῖτε ὅτι πᾶν τὸ εἰσπορευόμενον εἰς τὸ στόμα εἰς τὴν κοιλίαν χωρεῖ καὶ εἰς ἀφεδρῶνα ἐκβάλλεται; 18 τὰ δὲ ἐκπορευόμενα ἐκ τοῦ στόματος ἐκ τῆς καρδίας ἐξέρχεται, κἀκεῖνα κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον. 19 ἐκ γὰρ τῆς καρδίας ἐξ­έρχονται διαλογισμοὶ πονη­ροί, φόνοι, μοιχεῖαι, πορνεῖ­αι, κλοπαί, ψευδομαρτυρίαι, βλασφημίαι. 20 ταῦτά ἐστι τὰ κοινοῦντα τὸν ἄνθρωπον· τὸ δὲ ἀνί­πτοις χερσὶ φαγεῖν οὐ κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον. 21 Καὶ ἐξελθὼν ἐκεῖθεν ὁ Ἰησοῦς ἀνεχώρησεν εἰς τὰ μέρη Τύρου καὶ Σιδῶνος.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

12 Τότε τόν πλησίασαν οἱ μαθητές του καί τοῦ εἶπαν: Γνω­ρίζεις ὅτι οἱ Φαρισαῖοι σκανδαλίστηκαν καί ἀγανά­κτη­σαν, ὅταν ἄκουσαν τό λόγο πού εἶπες γιά τίς τροφές; 13 Ὁ Κύριος τότε τούς ἀποκρίθηκε: Κάθε φυτεία πού δέν τή φύτεψε ὁ οὐράνιος Πατέρας μου θά ξεριζωθεῖ ἀπ’ τό χωράφι τοῦ Θεοῦ. Κάθε ἄνθρωπος δηλαδή πού λόγῳ τῆς ἀναξιότητός του δέν τόν προόρισε ὁ Πατέρας μου γιά τή βασιλεία του, θά ἀποβληθεῖ καί θά ξεριζωθεῖ ἀπ’ αὐτήν. 14 Ἀφῆστε τους· εἶναι ὁδηγοί τυφλοί, πού ὁδηγοῦν τυ­φλούς. Κι ἄν ἕνας τυφλός ὁδηγεῖ ἄλλον τυφλό, θά πέσουν καί οἱ δύο σέ βαθύ λάκκο. 15 Τότε τοῦ ἀποκρίθηκε ὁ Πέτρος: Δῶσ’ μας νά καταλάβουμε τόν ἀσαφή αὐτό λόγο, πού εἶναι σάν αἴνιγμα. 16 Καί ὁ Ἰησοῦς εἶπε: Ἀκόμη καί τώρα, ὕστερα ἀπό τόσες διδασκαλίες πού σᾶς ἔκανα, εἶστε καί σεῖς ἀνίκανοι νά καταλάβετε τήν ἀλήθεια πού σᾶς εἶπα; 17 Ἀκόμη δέν καταλαβαίνετε ὅτι ἐκεῖνο πού εἰσάγεται στό στόμα μέ τίς τροφές προχωρεῖ πρός τήν κοιλιά καί ἀποβάλλεται στό ἀποχωρητήριο; 18 Ὅσα ὅμως βγαίνουν ἀπ’ τό στόμα, προέρχον­ται ἀπό τήν καρδιά, κι αὐτά εἶναι πού μολύνουν τόν ἄνθρωπο. 19 Διότι ἀπ’ τήν καρδιά βγαίνουν σκέψεις πονηρές, φόνοι, μοιχεῖες, πορνεῖες, κλοπές, ψευδομαρτυρίες, βλα­­σφημίες. Ὅλες αὐτές οἱ παραβάσεις ἀρχικῶς φυτρώνουν στήν καρδιά ὡς λογισμοί καί ἐπιθυμίες καί ἀποφάσεις, κι ἀπό ἐκεῖ πηγάζουν. 20 Αὐτά εἶναι ἐκεῖνα πού μολύνουν τήν πνευματική φύση τοῦ ἀνθρώπου, δηλαδή τήν ψυχή. Τό νά φάει ὅμως κα­νείς μέ ἄπλυτα χέρια, αὐτό δέν τόν κάνει ἀκάθαρτο. Ἐν­δέχεται βέβαια νά μολύνει τόν ὀργανισμό του, ἡ ψυχή του ὅμως παραμένει ἀμόλυντη καί καθαρή. 21 Κι ἀφοῦ ἔφυγε ἀπό κεῖ ὁ Ἰησοῦς, ἀνα­χώρησε πρός τά μέρη τῆς Τύρου καί Σιδώνας.